" ประกาศอพยพ!! รีบหนีเร็ว อ๊ากกกกก!! "

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

" กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด! "

ความโกลาหลเริ่มขึ่นที่ใจกลางกรุงเทพ สถานีโทรทัศน์ถ่ายทอดสดกำลังลุกเป็นไฟ ชายฉกรรจ์หลายสิบชีวิตบุกเข้าพร้อมกับอาวุธครบมือ ผู้คนเริ่มที่กำลังดูไลฟ์สดต่างล้อมรอบไปด้วยแสงสว่างสีเขียวที่สาดส่องไปทั่วท้องนภา เหล่าอสูรกายมากมายพุ่งดิ่งลงมาราวกับหนังแฟนตาซี อาคารหนึ่งจู่ๆก็พุ่งขึ้นมาจากดินจนแผ่นดินสั่นไหวยืนทรงตัวไม่ได้ ดวงตาที่มองด้วยความเย้ยหยันที่มองจากจุดูสูงสุดบนอาคารที่ถูกสร้างขึ้นมาภายในพริบตา

" เหี้* ไรวะนั่นน่ะ "

" วิ่งดิวะ!! "

อสูรกายตรงดิ่งมายังมนุษย์ที่กำลังตกใจกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นจนตั้งตัวไม่ทัน หญิงสาวที่กำลังอุ้มลูกวัยแบเบาะที่ตั้งสติได้ก็หมายจะวิ่งหนีตามคนอื่นๆไป

ฉ้วก!!!

" กี๊สสสสสสสสสส "

รู้สึกตัวอีกทีดวงตาที่เบิกกว้างของเธอก็มองเห็นร่างตัวเองที่กำลังหอบลูกน้อยในอก พร้อมกับเลือดสีแดงฉานพวยพุ่งราวกับน้ำพุในสวนสาธารณะ

" อุแง!! แง้!!! "

ร่างของเด็กน้อยตกลงกับพื้นก่อนจะร้องด้วยความเจ็บปวด ดวงตาของผู้เป็นแม่จ้องเขม็นแม้จะไร้ซึ่งลมหายใจ กรงเล็บของอสูรกายตัวดำทมิฬใหญาโตที่มองไม่เห็นแม้แต่ร่างกายที่น่าเกลียดที่ถูกหลบซ่อนในความมืดอันถูกปกปิดด้วยเงานั้น ร่างของทารกที่ร่วงลงจากอกมารดาถูกอสูรกายร้ายเขมือบหัวน้อยๆจนเลือดแดงสดสาดกระเซนจนเสียงร้องหายไป เหลือแค่ร่างที่กระตุกสองสามครั้งก่อนจะแน่นิ่ง

" เทศกาลล่า ตอนแรกโคตรเจ๋งเลย! "

เสียงตะโกนลั่นออฟฟิศที่มีชายผมสีบลอนด์นั่งบนโต๊ะทำงาน รูปหน้าคร่าตาอายุราวๆ 23ปี ที่กำลังนั่งเคลียร์เอกสารบนโต๊ะด้วยท่าทีรำคาญ กับชายที่จู่ๆก็แหกปากออกมาขณะนอนกดโน๊ตบุ๊ค

" พี่ ผมใช้สมาธิอยู่ "

เสียงตักเตือนของชายผมบลอนด์ดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงถอนหายใจของผู้ที่ถูกตักเตือน

" ขี้บ่นน่า วุ๊! "

พัทระ วลาดิน สมอฟ CEO T&J Group ชายนักธุรกิจที่ถือหุ้นรายใหญ่ของบริษัทที่ตั้งของสองประเทศในไทยและญี่ปุ่น สร้างโครงสร้างที่สามารถทลายนายทุนที่ผูกขาดในประเทศอย่างย่อยยับ หนึ่งในบุคคลลึกลับที่ไม่เคยเปิดเผยต่อสาธารณะชน และมีมือดีอย่าง

อภิลักษณ์ วลาดิน สมอฟ ตัวแทน CEO พี่ชายตัวกวนที่มักจะออกหน้าต่อสาธารณชนแทนเขาตลอดการทำธุรกิจ ที่ตอนนี่กำลังนอนเล่นเกลือกกลิ้งกับพื้นพรมที่ซื้อมาใหม่

พัทระเกาหัวตัวเองจนหนังหัวแทบไหม้ แต่ก็ต้องขี้เกียจจะต่อล้อต่อเถียงจนพี่ชายตัวกวนของเขามาตอแยโชว์เกมเปิดตัวใหม่

" พัทดูนี่ๆ เกมนี้โคตรเฟี้ยวเลย เกมฟรีด้วยแต่งานภาพแม่งโคตรสมจริง ดูๆๆ "

พัทระดันแว่นของตัวเองขึ้น ก่อนจะยืนตรงแล้วใช้มือบีบที่คอพี่ชายของเขาอย่างบ้าคลั่ง

" อ๊ากกก!!! จะทำงานโว้ยย หยุดกวนตีนสีกที!! "

" แอ่คๆ โอ้ยย "

พนักงานบางคนที่เดินผ่านต่างก็หัวเราะกับเสียงที่เล็ดรอดออกมา พี่น้องเจ้าของบริษัทที่รักกันราวพริกกับเกลือ ประธานอย่าง พัทระ ในบริษัทดูหยิ่งและเข้าถึงยากต่างจากพี่ชายที่เข้าได้กับทุกคน แต่มุมน่ารักของสองพี่น้องที่พนักงานบางคนก็ไม่เชื่อสายตาก็แอบทำเอาพวกเขาอดจะเอ็นดูไม่ได้

อภิลักษณ์ยื่นโน๊ตบุ๊คตัวเองก่อนที่จะหันมาพูดกับน้องชายของเขารางกับคำสั่ง ก่อนจะกวาดกองเอกสารเก็บกล่องและเริ่มเอาจอยออกมาจากกระเป๋า

" พรุ่งนี้พี่จะช่วยเคลียร์ วันนี้ ตอนนี้ นาทีนี้ เรามาเล่นกัน ใครแพ้เลี้ยงข้าว3 เดือน "

พัทระมองพี่เขาด้วยแววตานิ่งและแข็งกร้าวแต่พี่ชายตัวกวนดูจะไม่สนใจและเมินต่อไปก่อนจะจับจอยยัดใส่มือ พัทระที่ไม่ปฎิเสธเป็นทุนเดิมได้แต่ถอนหายใจเฮือก จากประธานใหญ่สู่เด็กวัยรุ่นไร้ความรับผิดชอบกับงานแล้วมาเล่นเกม

" Chapter 1 Startttt~!! "