Free For?
มาใหม่
เพ็ญ(แม่)
พิมพ์ นี่พ่อกับพี่ใหม่แก สวัสดีซะสิ!
เพ็ญเดินเข้าบ้านมาพร้อมชายแปลกหน้าสองคน
พิมพ์
ค่ะ สวัสดีค่ะพ่อ สวัสดีค่ะพี่
ชาญ(พ่อเลี้ยง)
แหมเพ็ญ คุณนี่ดูแลลูกสาวดีเหมือนกันนี่ สวยเชียว
พจน์(พี่เลี้ยง)
น้องพิมพ์ น่ารักจังเลยนะ
เพ็ญ(แม่)
ทั้งสองคนไปกินข้าวกันก่อนนะ ชั้นเตรียมไว้ให้เรียบร้อยแล้ว
พิมพ์:แม่เตรียมหรอ? ให้หนูไปซื้อของเตรียมของแต่เช้า เพื่อให้พวกเขามาอยู่บ้านหรอ?
พิมพ์
หนูไปอาบน้ำก่อนนะคะแม่
เพ็ญ(แม่)
เออ รีบๆอาบล่ะ พ่อกับพี่แกจะได้ใช้ห้องน้ำบ้าง
พิมพ์เดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุดเตรียมอาบน้ำ
พิมพ์
พี่!!!จะทำอะไร!!!ปล่อยเลยนะ!!!!!
พจน์(พี่เลี้ยง)
นี่ จะเสียงดังทำไม พี่น้องเขาก็ต้องเล่นกันสิ
พจน์จับพิมพ์ทุ่มลงกับพื้น ก่อนจะเหยียบที่ท้องน้อยด้วยเท้าขวา
พิมพ์
พี่~~ หนูยอมแล้ว~~ เอาเท้าออกเถอะ~~หนูหายใจไม่ออก~~
พจน์(พี่เลี้ยง)
ห๊ะ!? หายใจไม่ออก? แบบนี้ต่างหากหายใจไม่ออก
พจน์นั่งคุกเข่าลงใช้มือบีบซ้ายคอพิมพ์อย่างแรง แล้วเท้าขวายังเหยีบท้องน้อยพิมพ์ไว้
พจน์(พี่เลี้ยง)
ใหนพูดว่า ขอโทษค่ะ ซิ แล้วพี่จะปล่อย
พิมพ์
ข.....ขอ......ท....โท!!!!!!!!!!
พจน์ชกที่ลิ้นปี่พิมพ์อย่างแรง
พิมพ์พยายามดิ้นเพื่อเอาชีวิตรอดอย่างสุดความสามารถ
พจน์(พี่เลี้ยง)
น่าสงสารนะเนี้ย ดิ้นเหมือนปลาเชียว
พจน์(พี่เลี้ยง)
ปล่อยให้ก็ได้
เพ็ญ(แม่)
แล้วไง//เดินเข้ามา
เพ็ญ(แม่)
เจ้าพจน์เขากำลังสนุก แม่จะไปว่าอะไรเขาล่ะ
เพ็ญ(แม่)
พจน์ลูกถ้าเสร็จแล้วบอกนะ เดี๋ยวแม่อุ่นกับข้าวให้
แม่ปิดล๊อกประตู ทำให้พิมพ์อยู่กับพี่ชายในห้อง
พิมพ์
พี่ อย่าทำอะไรหนูเลยนะคะ หนูกลัวแล้ว
พิมพ์ตัวสั่น ยกมือไหว้ชายแปลกหน้าที่เจอกันไม่ถึงสิบนาที แต่แม่ที่เลี้ยงมาทั้งชีวิต ดันห่วงเขามากว่าลูกแท้ๆอย่างเธอ
พจน์(พี่เลี้ยง)
งั้นทำตามคำสั่งพี่นะคะ พี่พอใจเมื่อไร พี่จะปล่อยเราไป โอเคนะคะ
พจน์จับมือพิมพ์ไขว้หลัง นอนคว่ำกับพื้น มัดด้วยเชือกลูกเสือ
พจน์(พี่เลี้ยง)
จะเล่นอ่ะไรดีนะ//มองไปรอบๆ
พจน์(พี่เลี้ยง)
นั่นไง//หยิบกรรไกรมา
พจน์(พี่เลี้ยง)
นิ่งๆนะ//ตัดเสื้อผ้าพิมพ์ออก
พิมพ์
พี่จะทำอะไร!! ชุดนี้พ่อหนูซื้อให้นะ อย่านะ!!!!///ตะโกนสุดเสียง
พจน์(พี่เลี้ยง)
อ่าวหรอ//ฉีกเสื้อจนขาดวิ่น
พจน์(พี่เลี้ยง)
ปวดฉี่จังแฮะ ในห้องก็ไม่มีห้องน้ำด้วย//มองไปที่พิมพ์
พจน์(พี่เลี้ยง)
///จับพิมพ์นอนหงายขึ้นมา
พจน์(พี่เลี้ยง)
มานี่มะพี่ล้างตัวให้//ฉี่ใส่พิมพ์
พิมพ์
พี่อย่า!!! มันสกปรก!!!//พิมพ์พยายามดิ้นหนี
พจน์(พี่เลี้ยง)
พิมพ์มีอันนี้ด้วยหรอ//หยิบปลอกคอสุนัข
พิมพ์
นั่นของหมาหนูที่ต\ยไป พี่อย่าหยิบมานะ//ร้องไห้อ้อนวอน
ชาญ(พ่อเลี้ยง)
งั้น เอามาเล่นแบบนี้~~~~//สวมปลอกคอให้พิมพ์
ชาญ(พ่อเลี้ยง)
พอพี่กระตุกต้องขยับมานะคะ//ไปยืนคร่อมตัวพิมพ์ และกระชากจนหัวพิมพ์ถูกดึงมาตามปลอกคอ
พิมพ์
อ็.........อ็อค..........//พิมพ์หายใจไม่ออกและเจ็บจนตาเหลือก
พจน์(พี่เลี้ยง)
ต้องมีอ่ะไรที่ล๊อกได้สิน่า//มองไปรอบๆ
พจน์(พี่เลี้ยง)
นี่ไง!!//พจน์หยิบเอาพู่กัน
พจน์(พี่เลี้ยง)
แล้วก็คอมโบ แบบนี้//ใส่พู่กันเข้าไปในก้/ของพิมพ์เกือบทั้งอันและเอาสายปลอกคอไปคล้องไว้กับพู่กัน
พิมพ์
อ......อ๊อ.........//ตาเหลือก หายใจไม่ออก จุก เจ็บดิ้นทุรนทุราย
เพ็ญ(แม่)
พจน์ลูกเสร็จรึยัง ว๊าย!//ตกใจ
พิมพ์
(ในที่สุดแม่ก็มาช่วยเราแล้ว)
เพ็ญ(แม่)
พจน์กับข้าวเย็นหมดแล้ว รีบมากินสิจ๊ะ//เดินจากไป
พิมพ์
(......อะไรกัน นี่เรากำลังจะต/ยเลยนะ ทำไมล่ะ ทำไม)//พิมพ์ได้แต่คิด และนอนดิ้นตาเหลือกต่อไป
ชาญ(พ่อเลี้ยง)
อ่ะๆ ปล่อยละไปกินข้าวก่อน//กระชากพู่กันออก
พิมพ์
แฮก......แฮก.....//นอนตัวงอ จากความเจ็บปวดทรมาน
พิมพ์
ท..ำ...ไม.....ล่ะ//สลบ
ร่าง
เพ็ญ(แม่)
พี่กับพ่อแกกินข้าวเสร็จแล้ว รีบไปเก็บโต๊ะล้างจานสินมานอนทำอะไร//พูดจบก็เดินไปห้องนั่งเล่น
พิมพ์
ค่ะแม่//ค่อยๆลุกขึ้น
ครึ่งปีที่ผ่านมาพิมพ์ต้องทนทุกข์ทรมานมากมาย ทั้งจากพี่เลี้ยง พ่อเลี้ยง และเพื่อนที่โรงเรียน
เช้าวันต่อมา โรงเรียนวัดได้ถ้าใจถึง
ห้องเรียนชั้นม.5
มายด์
ยัยพิมพ์มาแล้ววววว//มายด์ทำท่าทางดีใจ
มายด์
//วิ่งเข้าไปจิกหัวกดลงกับพื้น
มายด์
นี่ๆได้ทำตามที่ชั้นสั่งมั้ย//มายด์สั่งให้พิมพ์ไม่ใส่ กกน. มาเรียน
พิมพ์
ทำสิ!! เราทำ!!//พิมพ์รีบตอบด้วยความเจ็บปวด
มายด์
//ถกกระโปรงพิมพ์ขึ้น
มายด์
มันทำจริงด้วยว่ะพวกมึงงงง//เพื่อนในกลุ่มของมายด์หัวเราะชอบใจ
พิมพ์
ปล่อยเราก่อนเถอะ เราเจ็บ//พิมพ์อ้อนวอน
มายด์
แปบนึงสิยังไม่ได้สนุกเลย//มายด์ไอเดียบางอย่างออกได้
มายด์
ทุกคนนนนน มาแข่งกันใครที่เอาของมาใส่---ของยัยพิมพ์แล้วมันร้องดังสุด ชั้นให้2,000บาท!!!//มายด์ตะโกนลั่นห้อง
พิมพ์
อย่านะ!!! ขอร้องล่ะ อุ๊ก!//โดนเท้าเหยียบหัว
มายด์
ยังไม่ถึงเวลาร้องจ้าาา รอก่อนเนาะ//
สิ่งของชิ้นแล้วชิ้นเล่าถูกสอดใส่เข้าไปอย่างไร้ความปราณี
พิมพ์ไม่ยอมร้องออกมาแม้แต่แฮะเดียว
มายด์
มึงนี่อดทนดีนะ//มานั่งคิดอีกรอบ
มายด์
งั้นเอาทุกอย่างใส่เข้าไปพร้อมกันให้หมดเลย!!//มายด์ตะโกน
พิมพ์
//พยายามจะดิ้นหนีสุดชีวิตแต่ก็ไม่สามารถหนีได้
สิ่งของต่างๆตั้งแต่ปากกา ดินสอ ไม้บรรทัด ไปจนถึงแปรงลบกระดาน ถูกนำเข้าไปในร่างกายของพิมพ์ทั้งทางด้านหน้าและด้านหลัง โดยไร้ความปราณี เพียงเพื่อเงิน2,000บาท
พิมพ์
ขอร้องนะ ไหว้ล่ะ//ร้องไห้ตัวสั่น พนมมืออ้อนวอน
มายด์
ก็ได้ๆ นี่แหนะ// กดส่งวิดิโอขึ้นไปที่กลุ่มเฟสบุ๊คห้องเรียน
พิมพ์
อย่า!!!!!!!//พุ่งตัวไปปัดโทรศัพท์ของมายด์ตกและกระทืบจนพัง
มายด์
กรี๊ดดดด โทรศัพท์ชั้นนน//เตะพิมพ์กลิ้งไปหลายตลบ
มายด์
กล้าดียังไงห๊ะ//กระทืบพิมพ์ด้วยความโกรธ
พิมพ์
อ.....ขอ....โทษ...//พยายามยกมือไหว้
มายด์
อย่าอยู่เลยมึง!!//กระทืบที่หัวของพิมพ์จนหัวแตกเลือดอาบ
พิมพ์
อ่า......เจ็บ.....จัง//สะลึมสะลือ
พิมพ์
เอ๊ะ อะไรเนี้ย//พิมพ์ถูกมัดอยู่ท่ามกลางผู้ชายที่เธอไม่รู้จัก
มายด์
ตื่นแล้วก็ดี//ใช้เท้าเขี่ยหน้าพิมพ์
มายด์
ใครจะทำอะไรมันเอาเลย ป๊าบอกเสร็จแล้วก็เก็บให้เรียบร้อย//เดินจากไป
พิมพ์
เดี๋ยว! ช่วยด้วย!!อย่าเพิ่งไป!!!//ตะโกนขอความช่วยเหลือ ก่อนจะถูกชายฉกรรจ์ตันหาสูง กว่า30คน ชำเรา
ไม่พ้น
พิมพ์
พี่หนูขอร้อง อย่าทำหนูเลย หนูยอมทุกอย่าง//ยกมือไว้
กันต์
ถ้ายอมก็อย่าขัดขืนสินังนี่!!//คว้าคอพิมพ์โยนเข้ากำแพง
ปอนด์
จะเอาคาชุดเลยมั้ยวะ//ถอดกางเกง
ปาล์ม
เอาดิโอกาสดีไม่ได้มีบ่อยๆนะเว้ย//จิกหัวพิมพ์ขึ้นมานั่งคุกเข่า
พวกมันก็พิมพ์ใช้ปากจนครบ30คน ทั้งเจ็บทั้งสำลัก บางคนให้พิมพ์กิน บางคนพิเรณพุ่งใส่ จมูก/ ตา บางคนไม่ยั้งมือจนเส้นเลือดฝอยในตาพิมพ์แตก
พิมพ์
ค็อก!!ค๊อก!!จ...เจ็บ//พิมพ์นั่งก้มหน้า ตัวสั่น
ปอนด์
เอาล่ะมาสนุกกันได้แล้ว//จับพิมพ์นอนถ่างขาบนโต๊ะ
กันต์
งี้ก็สวยเด้//จับพิมพ์เงยหน้าใช้ปากของพิมพ์ต่าง____
พิมพ์ได้แต่น้ำตาไหล มือที่พยายามดิ้น พยายามหนีก็ถูกนำไปช่วยสำเร็จตัณหาให้กับคนอื่นๆ
ร่างกายของพิมพ์เต็มไปด้วยน้ำตัณหาเต็มไปหมดเธอรู้สึกชาไปทั้งตัว และทำได้เพียงกลอกตาไปมา
กันต์
ค่อยๆละกันเดี๋ยวมันก็เด็น//ส่งเลื่อยให้ปอนด์
ปอนด์
เคแปบเดียวเสร็จ//ถือเลื่อยเดินมาที่พิมพ์
ปอนด์ค่อยๆเลื่อยตั้งแต่ตรงนั้นของพิมพ์ขึ้นมาทางหัว ด้วยที่พิมพ์ยังมีชีวิตอยู่
พิมพ์
กรี๊ดดดดดดดดดดดด//พิมพ์เจ็บปวดจากการที่เห็นร่างกายตนถูกตัดแยกออกจากกัน
พิมพ์
(แต่ว่า ถ้าตายไป เราก็ไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้อีกแล้วนี่นะ)//และพิมก็สิ้นใจลงตรงนั้น
พิมพ์
เอ๋?? ยังไม่ตายหรอ//ลุกขึ้นมาด้วยความงุนงง
พิมพ์
นี่ไม่ใช่ที่เมื่อกี้นี่นา ไม่สิ ไม่เหมือนที่เราเคยอยู่//มองรอบๆและครุ่นคิด
พิมพ์
รึว่านี่คือต่างโลก//มองสำรวจรอบๆอีกครั้ง
พิมพ์
แล้วนี่บ้านใครเขาล่ะเนี้ย//งุนงง
โมจิ
ว๊ายย!!! ใครน่ะ!!!//เด็กสาวตกใจคว้ามีดชี้ใส่หญิงแปลกหน้าในห้องเธอ
พิมพ์
เปล่านะ ชั้นหนีโจรมาน่ะ ขอหลบสักพักนึงได้มั้ย//สกิลตอแหลทำงาน!!
โมจิ
อ่องั้นหรอ ถ้างั้นก็ได้//ผูกมีดเข้ากับข้อมือ
โมจิ
งั้นเธอชื่ออะไรมาจากไหนล่ะ//ถามระหว่างผูกมีด
พิมพ์
ชั้นจำได้แค่ว่าชื่อพิมพ์น่ะ นอกนั้นจำอะไรไม่ได้เลย//พิมพ์บ่ายเบี่ยงที่จะเล่าความจริง
โมจิ
คงเป็นเวทย์ล้างสมองมั้ง เราชื่อโมนาถ จิเซโนะ เรียกว่าโมจิก็ได้นะ
พิมพ์
ยังไงต้องขอบคุณมากๆนะที่ให้ยืมที่พัก//ยิ้มดีใจ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
