หญิงสาวปริศนาและโรงเรียนร้างแห่งความตาย...
ตอนที่1การย้ายบ้านกับพื้นที่ปริศนา
โชตะ
ว้าววันนี้อากาศดีจังเลยเนอะยูกิ
โชตะเอ่ยคำออกมาพร้อมกับบิดขี้เกียด ในขณะเดียวกัน ที่ยูกิสุนัขของเขานั้นวิ่งวน รอบตัวของโชตะ
คุณแม่
เอาล่ะแม่ว่าจะไปจัดของเข้าบ้าน อ๊ะ!วันนี้เรากินสุกี้,ชาบู กันดีไหมจ๊ะ ถือว่าเป็นการฉลองการย้ายบ้านยังไงล่ะ
คุณแม่พูดออกมาด้วยรอยยิ้ม
โชตะ
เย้ ได้ยินไหมยูกิ! พวกเราจะได้ฉลองกันล่ะ~ ฮ่าๆ
คุณแม่
บางทีลูกอาจจะเดินสำรวจที่แต่ละที่ดูบ้างนะจ๊ะ
คุณแม่
ดูสิ อากาศสดใสกลางทุ่งนาหมู่บ้านที่อยู่บนที่สูงแบบนี้ ลมเย็นสบายดีใช่ไหมจ๊ะ
คุณแม่พูดพร้อมกับยิ้มออกมา
โชตะได้เดินทางไปออกสำรวจหมู่บ้านกับยูกิ
โชตะ
โอ้โห ดูนี้สิยูกิ น้ำที่ทุ่งนานี้ใสเป็นประกายเลยล่ะ
โชตะ
อ้ากกกก!!! นายทำผมตกใจนะ
โชตะ
งั้นเราไปสำรวจที่อื่นบ้างดีกว่านะ
โชตะได้เดินไปเรื่อยๆกับยูกิ จนไปถึงสถานที่แห่งหนึ่ง...ที่มีแต่ต้นไม้ใบหญ้าไปตามทางที่มีแสงส่องไม่มืดมาก...
ป้าข้างบ้าน
นี่หนูคงจะเป็นคนที่ย้ายมาใหม่ใช่ไหม
โชตะพยักหน้าพร้อมกับตอบรับ
ป้าข้างบ้าน
งั้นหนูก็อย่าเข้าไปในนั้นเลยนะจ๊ะ ถ้าไม่อยากลองดี
โชตะ
ในนี้มันมีอะไรเหรอครับ?
ป้าข้างบ้าน
ก็ที่นี่น่ะ เคยมีศพมากมายเต็มไปหมดในโรงเรียนร้างนั้น แล้วเขายังเป็นเจ้าที่ไม่ก็ผีวิญญาณวนเวียนอยู่ในนั้น ถ้าหากใครไปลบหลู่ล่ะก็จะโดนฆ่าตายในวิธีต่างๆด้วยนะ
ป้าข้างบ้าน
เฮ้อ พูดแล้วก็ขนลุก
คุณป้าได้เดินจากไปในขณะที่โชตะมึนงงเล็กน้อย
โชตะได้หันไปทางที่ยูกิเห่า และได้พบกับแมวตัวหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงกลางทางในป่าต้องห้ามนั้น
ทันใดนั้นยูกิก็วิ่งเข้าไปในทางป่าต้องห้าม
แมวตัวนั้นได้วิ่งหนีเข้าไปในโรงเรียนร้างโดยมียูกิที่วิ่งไล่ตาม
โชตะตัดสินใจวิ่งตามสุนัขของเขา
ในโรงเรียนนั้นมีแต่เถาวัลย์และหนามหญ้าเต็มไปหมด
//เสียงฮำเพลง,เสียงลากอะไรบางอย่างคล้ายโลหะ//
โชตะเงียบและพยายามหาสูนัขของเขา
โชตะ
ชู่!!! เบาไปหน่อยสิครับ!
โชตะกระซิบพร้อมกับเอามือปิดปากยูกิ
หญิงสาวปริศนา
ไปอยู่ไหนกัน? นาบี...?
หญิงสาวปริศนาคนนั้นเหมือนจะเรียกแมวของเธออยู่
หญิงสาวคนนั้นอุ้มแมวของเธอ
ในขณะที่โชตะกำลังพยุงสุนัขของเขาอยู่เขาได้ไปเหยียบใบไม้แห้ง
หญิงสาวคนนั้นหันมาทางโชตะแล้วขว้างมีดเฉียดผมโชตะไป
โชตะหน้าซีด แล้วเงียบไปสักพัก...
เด็กชายปริศนาคนที่1
เฮ้~!!!!
จู่ๆก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่งขว้างหินมากระทบกับหน้าต่าง
ทันใดนั้นหญิงสาวคนนั้นก็รีบวิ่งหนีเข้าไปในป่า
เด็กชายปริศนาคนที่1
เฮ้! มีใครอยู่ตรงนั้นด้วย!!!
เด็กชายปริศนาคนที่2
...คงจะเป็นพวกสัตว์ป่าล่ะมั้ง
เด็กชายปริศนาคนที่1
อ๊ากกก!!! เสียงอะไรน่ะนั้น
เด็กผู้ชายคนที่หนึ่งวิ่งไปซ้อนด้านหลังของคนที่สอง
เด็กชายปริศนาคนที่2
แล้วนายจะให้เป็นเสียงไดโนเสาร์เหรอไง มันก็ต้องเป็นเสียงสุนัขอยู่แล้วน่ะสิ...
เด็กชายปริศนาคนที่1
ก็ฉันกลัวหมานี้นา
เด็กชายปริศนาคนที่2
เฮ้อ~ ทั้งๆที่นายดึงตัวผมมาที่นี่ด้วยความงี่เง่าแท้ๆ
เด็กชายปริศนาคนที่1
งี่เง่างั้นเหรอ! ฉันเกลียดคำนั้น!
ในระหว่างที่พวกเขาสองคนนั้นเถียงกันอยู่ โชตะเลตัดสินใจยืนขึ้นและปล่อยสุนัขของเขา
เด็กชายปริศนาคนที่1
อ๊ะ! คนนี้นา
เด็กชายปริศนาคนที่1
นายมาทำอะไรที่นี่เหรอ
เด็กชายปริศนาคนที่1
โอ้โห! โครตเท่
เด็กชายปริศนาคนที่1
งั้นเรามาเป็นเพื่อนกันเถอะ!
เด็กชายปริศนาคนที่1
นายชื่ออะไรเหรอ
ไดอิจิ
นายไม่ต้องเลย ผมแนะนำตัวเองได้น่า ผมชื่อไดอิจิ นะ ฝากตัวด้วยล่ะ
ยู
โอ้โห! นี่ครั้งแรกเลยนะเนี่ยที่นายแนะนำตัวด้วยตัวเองน่ะ
ไดอิจิ
หุบปากของนายไปเลยนะ!
ในระหว่างที่โชตะกำลังคุยกับเพื่อนใหม่อยู่สุนัขของเขาก็ได้มาดมด้านหลังของ ยู
ยู ได้จับตัวของโชตะมาบังเอาไว้
ยู
อ้ากกกก!!! มันจะกัดฉันแล้ว!!!!
ไดอิจิ
เล่นอะไรเนี่ยสุนัขตัวนี้ก็ออกจะน่าเอ็นดู
ไดอิจิได้ดึงตัวโชตะออกมาจากยู
ไดอิจิ
เจ้าสุนัขตัวนี้ชื่ออะไรเหรอครับ?
โชตะ
ออ มันชื่อว่า ยูกิ น่ะ
ยู
ฉันว่าฉันชอบแมวมากกว่านะ
ไดอิจิ
งั้นเราออกไปจากที่นี่กันเถอะ
พวกเขาได้เดินออกมาจากที่ตรงนั้น
โชตะ
ผมว่าผมกลับล่ะนะไว้เจอกันครับ
ยูและไดอิจิ โบกมือให้โชตะ
โชตะ
เฮ้อ~ ย้ายบ้านมาวันเเรกก็ว้าวุ่นเลย~
คุณแม่ของโชตะ ได้ยืนรอโชตะอยู่
คุณแม่
ว่าไงลูกไปสำรวจมากลับมาซะเย็นเชียว
คุณแม่
เอาล่ะไปอาบน้ำได้แล้ว อาหารแม่ทำเสร็จแล้วนะ
โชตะกับยูกิ ส่งเสียงพร้อมกัน ด้วยความดีใจ
โชตะได้พบยูกิอยู่หน้าห้องน้ำ
โชตะ
ขี้แกล้งจังนะครับฮ่าๆ
โชตะ
งั้นเดี๋ยวผมไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะครับ
โชตะ
ยูกิไปนั่งรอผมก่อนก็ได้นะครับ
หลังจากที่โชตะได้เปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเเล้ว
คุณแม่ได้ยื่นถ้วยสุกี้ให้โชตะ
คุณแม่
อยากกินอะไรตักได้เต็มที่เลยนะจ๊ะมีทั้งชาบู,สุกี้ และยังมีของหวานด้วยนะจ๊ะ
โชตะ
โอ้โห! น่ากินทั้งนั้นเลย
คุณแม่
พรุ่งนี้ลูกต้องไปโรงเรียนอย่าลืมจัดตารางเรียนด้วยนะจ๊ะ
โชตะ
คร้าบ~ งั้นผมขึ้นข้างบนก่อนนะครับ
โชตะได้ขึ้นไปจัดตารางเรียนแล้ว ขึ้นไปนอนบนเตียงนุ่มๆ โดยที่มียูกินอนเฝ้าโชตะอยู่
ตอนที่2ได้มาเจอกันอีกครั้ง
โชตะที่เคยชินกับเมืองกรุงก็ได้รีบทำธุระส่วนตัวเสร็จ จากนั้นเขาก็ได้รีบวิ่งไปโดยที่เขาคาบขนมปังอยู่ที่ปาก (เขาจะรู้ไหมนะว่าในชนบทนี้น่ะเปิดสายหน่อย)
คุณแม่
เฮ้อ~ จะทำยังไงดี~บอกก็ไม่ทันซะด้วยว่าลูกแม่ตื่นเช้าเกินไป~
คุณแม่
เฮ้อ~ ป่านนี้โรงเรียนยังไม่ได้ทันได้เปิดเลย~ เนาะยูกิ
ณ ที่โรงเรียที่สร้างใหม่ของอีกฝั่งหนึ่งของหมู่บ้าน
โชตะ
เอ๊ะ! ทำไม...โรงเรียนยังไม่เปิดล่ะเนี่ย!!!
โชตะได้หันไปมองนาฬิกาที่ติดอยู่หน้าโรงเรียนและได้รู้ว่า...
โชตะ
นี่มัน...5:00เหรอเนี่ย!!!
โชตะ
แต่ปกติโรงเรียนในเมืองมัน...
โชตะ
เฮ้อ~ก็นะนี่มันชนบทนี่นา~
จู่ๆ โชตะก็ได้ยินเสียงใครสักคนเรียกเขา
นั้นก็คือ ยูและไดอิจิ นั้นเอง
ยู
ไม่แปลกใจเลยที่นายจะมาเข้าโรงเรียนนี้
ยู
ก็เพราะว่ามีแค่หมู่บ้านนี้ที่ใกล้ที่สุดยังไงล่ะฮ่าๆ
โชตะ
จะว่าไปพวกนายมาโรงเรียนเช้าเเบบนี้ทุกวันเลยเหรอ
โชตะ
ผมแค่นึกว่าผมจะมาโรงเรียนสายซะอีกน่ะ
ยู
โอ้โห! เช้าขนาดนี้ไม่สายหลอกน่า
ไดอิจิ
นี่โชตะไม่เหมือนนายหลอกนะกว่านายจะตื่นก็ทำซะเสียเวลาไปตั้ง10นาทีเลยนะ
ยู
ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า~แฮะๆ
ยูรีบตีตัวเข้าหาแมวตัวนั้นในทันที
ทันใดนั้น ยู ก็ได้อุ้มแมวตัวนั้นมาหาโชตะและไดอิจิ
ยู
ดูนี้สิตาของมันใส่แป๋วเลย ฮ่าๆ
โชตะ หันไปมองแมวตัวนั้นและเอ่ยชื่อของมันออกมา...
โชตะ
ม...มันไม่ใช่ของผมนะ!
ยู
แล้วทำไมต้องตกใจด้วยล่ะ
ไดอิจิ
มีเรื่องอะไรรึเปล่า
โชตะ
แมวตัวนั้นเหมือนผมเห็นในโรงเรียนร้างผมสุนัขของผมเข้าไป
โชตะ
มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ในนั้นแมวตัวนี้เป็นของเขา
ยู
นี่นายหลอกฉันอยู่รึเปล่าเนี่ย ฮ่าๆ
โชตะ
ผมไม่ได้หลอกอะไรทั้งนั้นนะ!
บรรยากาศการสนทนาของพวกเขาดูวังเวงขึ้งเลื่อยๆ
ไดอิจิ
เอาน่าจะหลอกหรือไม่ก็ช่างมันเถอะ
หญิงสาวปริศนา
นั้นนาบีของฉัน...
ยู
โอ้โห! ชื่อเหมือนที่นายเรียกมันเ-
ทันใดนั้นไดอิจิก็เอามือปิดปากของยู
เหมือนไดอิจิจะรู้อะไรบ้างอย่าง...
ทันใดนั้นแมวตัวนั้นก็ได้กระโดดออกจากอ้อมแขนของยูไปอยู่กับพี่สาวคนนั้น
ยู
อ่าาาา~อดเล่นกับมันเลย~
พี่สาวคนนั้นจ้องมาที่โชตะ...
หญิงสาวคนนั้นได้เดินออกไป...
คุณครู
วันนี้เรามีเพื่อนใหม่มาเรียนด้วยนะจ๊ะ
คุณครู
งั้นไปนั้นข้างโมโมะนะจ๊ะ
โชตะได้เดินไปยังโต๊ะด้านหลังสุดของห้องและนั่งในหน้าต่าง
โมโมะ
ฉันชื่อโมโมะนะ ยินดีที่ได้รู้จัก
คุณครู
เอาล่ะคาบเเรกเป็นคาบแนะแนวนะ
โมโมะ
น่าก็น่ารักดีนะเหมือนกล้วยปิ้งบ้านฉันเลย
โชตะ
ผ...ผมหน้าเหมือนกล้วยปิ้งเหรอครับ!?
โมโมะ
ไม่ใช่อย่างงั้นสักหน่อยหมายถึงกระต่ายที่บ้านฉันน่ะ
ยู
เฮ้อ~พักเที่ยวแล้วโว้ย!!!!!!!!!!
ไดอิจิ
แล้วเอ็งจะตะโกนทำส้มตำอะไรวะน่ะ
ไดอิจิ
เดี๋ยวผมไปจองโต๊ะก่อนนะ
ในระหว่างที่พวกโชตะกำลังสั่งอาหารอยู่ทำในนั้นโชตะก็ได้ไปเดินชนกับ เด็กผู้ชายคนหนึ่ง
โชตะ
นายเป็นอะไรมั้ย!!! ผมขอโทษนะ
ยู
อ๊ะ! โชคดีจังกับข้าวปลอดภัย~
ยู
นาย...ได้ยินว่าไม่ค่อยมีเพื่อนนี่นา~
เด็กชายคนนั้นยิ้มออกมาและน้ำตาคลอด้วยความดีใจ
ยู เลยเดินนำพวกเขาไปที่โต๊ะประจำ
ยู
อ้อ! คนที่อยู่ห้อง5นั้งไง
เมื่อพวกเขากินข้าวและพักกลางวันเสร็จ
โมโมะ
อย่าเรียกฉันว่าอิ้งปิ้งนะ!
ยู
ก็เธอสีชมพูมันอิ้งปิ้งตาอ่ะมันแสบตานะ!
โมโมะ
ก็ช่วยไม่ได้นิ ก็ฉันชอบสีชมพูง่ะ
ไดอิจิ
วันนี้ครูบอกว่าเลิกครึ่งวันนะ
ไดอิจิ
ใช่ ตอนที่พวกนายไปสั่งอาหารน่ะ
โมโมะ
นี่ๆโชตะฉันอยากให้นายไปบ้างฉันไปดูเจ้ากล้วยปิ้งจังเลย
ยู
เฮ้ย! ฉันกับไดอิจิและก็คิโยชิคิดไว้ในใจแล้วว่าจะไปบ้านโชตะ!
โมโมะ
เเต่ฉันไม่ได้คิดนะแต่ฉันพูด!
ไดอิจิ
ผมคิดกับแกไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่
โชตะ
เอาน่าอย่าทะเลาะกันเลยนะครับ
โมโมะ
โถ่~ ยอมก็ได้! เห็นว่าโชตะขอล่ะนะ
ยู
งั้นฉันไปขอ พ่อกับแม่ก่อนนะ!
โชตะ
งั้นเดี๋ยวผมกับคิโยชิรออยู่ที่นี่นะ
โชตะ
เออ~...จะว่าไปคิโยชิไม่ไปขอพ่อกับแม่เหรอ
คิโยชิ
พ่อกับแม่ของผมท่านเสียไปแล้วล่ะครับ...
โชตะ
ผ...ผมขอโทษนะที่ถามเรื่องนั้น...
โชตะ
แล้วตอนนี้นายอยู่กับใครเหรอครับ?
คิโยชิ
ผมอยู่บ้านคนเดียวครับ...
ยู
ช่วยด้วย!!!!!อ้ากกกก!!!!
โชตะได้พบกับยูที่กำลังโดนสุนัขตัวหนึ่งไล่อยู่และมีไดอิจิที่วิ่งตามสุนัขตัวนั้นอยู่
ยู
อ้ากกกก!!!ไม่สนแล้วโว้ยยยย!!!!
ยู ได้มาจับไหลเอาตัวขอโชตะแล้วหลบหลังของโชตะ
คิโยชิ
...มันหยุดแล้วล่ะครับ...
ยูได้เปิดตามองดู แล้วเห็นว่าเจ้าสุนัขตัวนั้นได้หยุดแล้ว
ไดอิจิ
เห็นไหมล่ะถ้าไม่วิ่งมันก็ไม่วิ่งตามหรอกน่า
เมื่อทุกคนเดินไปถึงบ้านของโชตะทุกคนต่างอึ้งให้กับบ้านของเขา
ยู
โอ้โห! บ้านสองชั้นเลยเหรอเนี่ยรวยจัดเลย~
โชตะ
แฮะๆ ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกนะ
คุณแม่
อ้าว! ว่าไงจ๊ะเด็กๆ
คุณแม่
จ๊ะ! งั้นเดี๋ยวแม่ไปทำอาหารเย็นก่อนนะจ๊ะ
โชตะ
เราไปเล่นแถวๆทุ่งนากันไหม
ในขณะที่สี่คนหนึ่งตัวเดินไปเล่นที่ทุ่งนาก็ได้เจอกับป้าข้างบ้าน
ป้าข้างบ้าน
นี่ๆพวกหนูจ๊ะ อ่ะนี่ป้าให้จ๊ะ
ป้าข้างบ้าน ได้ยื่นไอติมให้พวกโชตะสี่ไม้
ป้าข้างบ้าน
เออ นี่หนูจ๊ะ พวกหนูเรียนอยู่ ป. อะไรจ๊ะ?
โชตะ
ครับ พวกผมเรียนอยู่ป.6หมดเลยครั้ง
ป้าข้างบ้าน
อ๋อ แล้วพวกหนูเรียนอยู่ห้องอะไรบ้างจ๊ะ?
โชตะ
เออ...ผมอยู่ห้อง1ครับ
คิโยชิ
...ส่วนผม...ห้อง5ครับ...
ป้าข้างบ้าน
โอ้โห! หลานป้าน่ะนะเรียนอยู่เมืองนอกพึ่งจะกลับมาได้ไม่นานหรอกแถมลูกป้าน่ะยังส-
ยู
อ้าาา~ ป้าครับไอติมผมจะละลายแล้วครับไปก่อนนะครับ~
โชตะ
ขอบคุณสำหรับไอติมนะครับไปนะครับ
ทั้งสี่คนได้ไปนั่งทานไอติมใต้ต้นไม้
โชตะได้แบ่งครึ่งไอติมกับยูกิ
ยู
โอ้โห! มีการแบ่งกับหมาด้วย~
ไดอิจิ
นี่มันก็ใกล้เย็นแล้วนะ
ไดอิจิ
ไอติมที่ไหนกันเล่า!
ไดอิจิ
ผมหมายถึงเวลาต่างหาก
โชตะ
งั้นเราเข้าบ้านกันเถอะนะ
คุณแม่
อาหารเสร็จแล้วนะจ๊ะ
คุณแม่
งั้นไปอาบน้ำกันก่อนเลยนะจ๊ะ
ที่สี่คนได้ไปอาบน้ำด้วยกัน
ในขณะที่ ยู กำลังเปิดประตูเพื่อออกไป ได้พบกับ ยูกิ ที่นั่งรอหน้าประตูห้องน้ำเช่นเคย
ไดอิจิ
หวา! อย่ามาจับผมนะเดี๋ยวผ้าก็หลุดหรอก!
คิโยชิ
ยูกิ ทำแบบนี้เป็นประจำเลยเหรอครับ?
หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ
ยู
นายกินแบบนี้เป็นประจำเลยเหรอ!
โชตะ
ไม่ค่อยหรอกครับ ส่วนใหญ่จะทำเฉพาะมีคนมาที่บ้านน่ะ
ยู
เอ๋~!? จ้องหน้าฉันทำไมเนี่ย~
ยู
จะว่าไป...บ้านนายให้หมาเข้าบ้านได้ด้วยเหรอเนี่ย?
โชตะ
แม่ผมเป็นคนรักสัตว์ล่ะ แฮะๆ
ยู
โห! อิจฉาจัง แม่ฉันแค่แมวตัวเดียวยังไม่ให้เลี้ยงเลย
โชตะ
แม่ครับผมกับเพื่อนขึ้นข้างบนเลยนะครับ
ยู
ทำไมล่ะ? นายนอนกับหมาเหรอ?
คิโยชิ
ห้องของโชตะมีเตียงนุ่มจังนะครับ
ยู ไม่รีรอ รีบโดดลงบนเตียงทันที
ยู
ว้าว~ อะเมซิ่งปิ้งย่างมากมันนุ่มสุดเลย~!!!
แล้วทั้งสี่ก็เล่นกันจนหลับไป โดยมียูกินอนเฝ้า
ตอนที่3ส่งไปเข้าห้องน้ำหรือส่งไปผจญภัยครับเนี่ย!!
ทั้งหมดได้หลับไปจนกระทั่ง...
คิโยชิ
ส่งผมไปเข้าห้องน้ำหน่อยครับ
คิโยชิ
อ...ทำไมมันมีขนๆแปลกๆ?!
ยูกิเห่าเบาเพื่อตอบกลับว่าคิโยชิเหยียบมันอยู่
โชตะ
ตามมาเลยจะได้รีบเข้าแล้วรีบนอน
ในขณะที่คิโยชิเข้าห้องน้ำอยู่ก็มีเสียง เพล้ง!
//เสียงกระจกบ้านแตก,เสียงกรีดของคุณแม่//
โชตะไม่รีรอรีบวิ่งไปยังชั้นล่างและไปที่ห้องนอนของคุณแม่ในทันที
โชตะได้เห็นว่าแม่ของตนนั้นสลบไป
หญิงสาวคนนั้นได้หันมามองโชตะ โดยมีแววตาที่ไร้ชีวิต
โชตะไม่สามารถขยับได้ตัวของเขานั้นแข็งทื่อ
หญิงสาวคนนั้นยิ้มออกมาและขว้างมีดใส่
โชตะปิดสนิทเขานึกว่าจะตายซะแล้ว แต่ยูมาช่วยได้ทัน
โชตะเสียงสั่นและล้มทั้งยืน
หญิงสาวคนนั้นได้หัวเราะออกมาคล้ายคนบ้า
ไดอิจิตะโกนถามไป แล้วดึงมีดออกจากกำแพง
ยูกิได้วิ่งขโจนเข้าใส่ผู้หญิงคนนั้น
ผู้หญิงคนนั้นไม่สนใจยูกิและขว้างมือเล่มที่สองเฉียดแก้มโชตะทำให้มาเลือดออกเล็กน้อย
ไดอิจิ
คิโยชิ! พาโชตะไปซ้อนเร็ว
หญิงสาวปริศนา
เห่าทำซากอะไรวะ!
หญิงสาวปริศนา
//ชักปืนพกยิงใส่เจ้ายูกิ//
ไดอิจิตัดสินใจขว้างมีดไป มีดใบนั้นเฉียดปากของเธอทำให้เธอปากฉีก
ยู ได้สาดน้ำร้อนใส่ผู้หญิงคนนั้น
หญิงสาวปริศนา
อ้ากกกก!!! พวกแกทำอย่างนี้ทำไม!
ยู
ป้านั้นแหละเข้าบ้านคนอื่นเขามันไม่โรคจิตไปหน่อยเหรอ!
ยู ขึ้นเสียงใส่หญิงสาวคนนั้น
ตัดมาที่โชตะ,คิโยชิ ที่ซ้อนอยู่ในห้องครัว
คิโยชิ
โทรศัพท์อยู่หน้าบ้านไม่ใช่เหรอครับ?
โชตะ
ไม่! ผมจะไปหาเจ้ายูกิด้วย
โชตะ
ผมได้ยินเสียงปืน! ยูกิโดนยิงเหรอ!
โชตะพูดพร้อมกับร้องไห้ออกมา
โชตะพยามวิ่งตามคิโยชิไป แต่ได้ยินเสียงปืนเขาจึงหวาดกลัว
คิโยชิ
มีคนยิงกันครับ!...ใกล้เขตพื้นที่ต้องห้ามครับ!
แล้วพบว่า คุณแม่,ยูกิ ได้ล้มลงนอนกองกับพื้นแล้ว
ส่วน ยู,ไดอิจิมีเลือดไหลอยู่บางส่วนทีท่าจะยืนไม่ไหว
ทันในนั้นหญิงสาวคนนั้นได้พุ่งตัวเข้ามาหาโชตะและบีบคอของโชตะ
คิโยชิตะโกนอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน
เขาชกเข้าไปที่หน้าของหญิงคนนั้นอย่างแรกคล้ายคนเสียสติ
ในขณะที่คิโยชิได้หันมาคุยกับโชตะ หญิงสาวคนนั้นก็ได้หลบหนีไปกับแมวเหมียวของเธอ
ยูและไดอิจิวิ่งเข้าหาโชตะด้วยความเป็นห่วง
โชตะหันไปทางที่ยูกิและคุณแม่นอนกองกับพื้นอยู่
โชตะรีบวิ่งไปหาคุณแม่และยูกิ
จึงได้รู้ว่าคุณแม่ของโชตะหมดลมหายใจแล้ว...
โชตะ
ตื่นสิครับ! แม่!แม่!!!!!
โชตะ
...แม่...อย่าง ทิ้ง ผม นะ...
เมื่อยูกิได้ยินเสียงโชตะร้องไห้มันจึงคลานมาข้างๆเพื่อให้โชตะรู้สึกอุ่นใจขึ้น
คิโยชิ
อ๊ะรถพยาบาลมาแล้วครับ!
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
