สามีของข้าคือราชาปีศาจงู
ตอนที่1 จดหมายงานแต่ง
เนื้อหาของเรื่องนี้ไม่มีความเกี่ยวข้องใดกับประวัติศาสตร์จีน..แอดขออนุญาตเจ้าของรูปภาพด้วยนะคะ💞
ณ เมืองหลันหยางบ้านสกุลหลัน
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
จูจูน้อย
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
เจ้าว่าท่านแม่ข้าเหมือนยักษ์หรือไม่
ชายหนุ่มพูดพร้อมลูบหัวเจ้ากระต่ายน้อย
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
อื้ม
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
เข้าท่าๆ
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
เจ้าเป็นกระต่ายที่ฉลาดจริงๆ
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
ท่านแม่ข้าเหมือนยักษ์จะตาย
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
เอะอะก็บ่นข้าว่าข้าไล่ข้า
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
ทีนี้จะเอาจูจูน้อยของข้าไปทิ้ง ข้าจะยอมได้ยังไง
กระต่ายน้อยกระโดดออกจากอ้อมอก
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
จูจูน้อย
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
เดี๋ยวนี้เจ้ารังเกียจข้าแล้วหรอ
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
เหอะ!
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
เจ้าไม่กลัวข้าเอาเจ้าไปปล่อยวัดรึไง
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
...
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
เจ้าทำหน้างงอะไร?
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
ชิ..
ชายหนุ่มอุ้มกระต่ายน้อยขึ้นมา
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
//ยิ้ม
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
น่ารักขนาดนี้จะเอาไปปล่อยวัดได้ไง
ฉางอัน(ฮูหยินฉาง,ฉางเหรินหยาง)
เหอะ..
ฉางอัน(ฮูหยินฉาง,ฉางเหรินหยาง)
เจ้าเด็กนั่นหนีหายไปไหนซะแล้วล่ะ
ฉางอัน(ฮูหยินฉาง,ฉางเหรินหยาง)
คัดบทตำราตระกูลฉางยังไม่ทันจะจบเล่มก็หนีไปซะแล้ว
ฉางอัน(ฮูหยินฉาง,ฉางเหรินหยาง)
ให้ตายสิ!
ฉางอัน(ฮูหยินฉาง,ฉางเหรินหยาง)
//ถอนหายใจ
ผิงผิง(ผิงเยว่,สาวใช้ฮูหยิน)
...
สาวน้อยหัวเราะเล็กน้อยแล้วพูดขึ้นว่า..
ผิงผิง(ผิงเยว่,สาวใช้ฮูหยิน)
อย่าโกรธไปเลยเพคะฮูหยิน
ผิงผิง(ผิงเยว่,สาวใช้ฮูหยิน)
คุณชายน้อยน่าจะออกไปเล่นกับกระต่าย สักพักคงกลับ
ฉางอัน(ฮูหยินฉาง,ฉางเหรินหยาง)
นี่ก็อีกเรื่อง!
ฉางอัน(ฮูหยินฉาง,ฉางเหรินหยาง)
ข้าบอกให้เอาไปทิ้งก็ดื้อรั้นไม่ฟังความข้า เถียงข้าจะเลี้ยงให้ได้
ฉางอัน(ฮูหยินฉาง,ฉางเหรินหยาง)
ไม่รู้ว่าได้นิสัยใครมา!
ผิงผิง(ผิงเยว่,สาวใช้ฮูหยิน)
คุณชายน้อยไวกำลังโต
ผิงผิง(ผิงเยว่,สาวใช้ฮูหยิน)
จะดื้อดึงบ้างก็เป็นธรรมดาเพคะ
ผิงผิง(ผิงเยว่,สาวใช้ฮูหยิน)
ข้าว่าถ้าคุณชายน้อยโตขึ้น
ผิงผิง(ผิงเยว่,สาวใช้ฮูหยิน)
คงต้องเป็นเหมือนคุณชายรองแน่เพคะ
ผิงผิง(ผิงเยว่,สาวใช้ฮูหยิน)
คุณชายรองบุคลิกสง่างามดุจหิมะ
ผิงผิง(ผิงเยว่,สาวใช้ฮูหยิน)
ส่วนคุณชายน้อยก็บุคลิกสง่างามดุจบุปผา
ฉางอัน(ฮูหยินฉาง,ฉางเหรินหยาง)
...
ฉางอัน(ฮูหยินฉาง,ฉางเหรินหยาง)
หึ..
ฉางอัน(ฮูหยินฉาง,ฉางเหรินหยาง)
งั้นหรอ...
..
เรื่องงานแต่งเขียนจดหมายส่งไปถึงตระกูลหลันรึยัง?
ซุนหลาน(ซุนฝูโจว,ลูกน้องฮวาหลิน)
เขียนส่งไปแล้วขอรับเมื่อสามวันก่อน
ซุนหลาน(ซุนฝูโจว,ลูกน้องฮวาหลิน)
ไม่รู้ว่าได้รับรึยังจนถึงตอนนี้ ยังไร้วี่แววการตอบกลับขอรับ
..
ก็ถือว่าเป็นสัญญาณที่ดี..
ซุนหลาน(ซุนฝูโจว,ลูกน้องฮวาหลิน)
ดียังไงขอรับ?
ฮวาหลิน(ฉินหลี่ฮวา,ประมุขฉิน)
ข้าจะได้เข้าไปพบด้วยตนเอง
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
ชู่~
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
จูจูน้อยเจ้าอยู่ตรงนี้ไปก่อนนะ
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
ไว้ตอนท่านแม่อารมณ์ดีข้าจะพาเจ้าไปอยู่ที่อื่นนะ
กระต่ายน้อยเบินหน้าหนีราวกับกำลังโกรธอยู่
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
จูจูน้อย เจ้าอย่าโกรธข้าสิ
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
เดี๋ยวข้าจะเอาแครอททิ้งไว้ให้เจ้าเต็มกระบุงเลยนะ
กระต่ายน้อยกระดิกหูราวกับดีใจ
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
//ยิ้ม
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
เจ้าอยู่ในกระบุงนี่ไปก่อนนะ อย่าหนีไปไหนล่ะ
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
ข้าไปก่อนนะ
เซี่ยหลาน(หลันฉู่หรัน)
ถ้าข้าไปช้ากว่านี้ท่านแม่ตีข้าตายแน่
ชายหนุ่มได้ซ่อนกระบุงที่มีเจ้ากระต่ายน้อยอาศัยอยู่ไว้ที่โพรงใต้ต้นไม้..
จากนั้นชายหนุ่มก็เดินจากไป
เสียงอะไรบ้างอย่างที่กำลังมุดอยู่ในหญ้า
งูเกร็ดสีรุ้ง
ถึงหลันหยางแล้ว
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
