"เกลวคะ หนูตื่นขึ้นมาเถอะ พี่ขอโทษ พี่สัญญาจะไม่บังคับในสิ่งที่หนูไม่อยากทำอีกแล้ว"

"พี่ก็เหมือนกัน หนูอยากได้อะไรพี่จะหาให้หนูหมดเลย แต่หนูต้องตื่นมาคุยกับพี่ก่อนนะ ตื่นมาสิคะ พี่ขอโทษ"

ครับ นี้เป็นเสียงของบันดาคู้นอนผมเอง สาเผตุที่เขาพูดแบบนั้นก็เพราะ ผมตายแล้วนะสิ!!! แถมเป็นเพราะสองคนนี้ด้วย!!

ก่อนหน้านี้สองคนนี้เป็นคู้นอนผมเองแหละ ตั้งแต่แรกที่คุยกันเราก็ตกลงกันดีอยู่หรอก แค่วันไนเท่านั้น ไม่มีการสานสัมพันธ์ต่อด้วยเหตุผลไดๆทั้งสิ้น

แต่เหมือนว่าอิเกลวริณคนนี้มันจะแซ่บซ่าจนทำผู้บ่าวทั้งประเทศติดใจ และหนึ่งในนั้นหรือสองก็คือไอ่สองตัวนี้นั้นเอง

ด้วยความที่อยากจะสานสัมพันธ์ต่อกับผม ผมกับผู้ชายคนหนึ่งเราเลยนัดคุยกันที่ผับแห่งหนึ่งด้วยเหตุผลที่ว่าเขานั้นตามตื้อผมแทบไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันเลยทีเดียว ตามติดยิ่งกว่ากาวตราช้างเสียอีก

ผมก็เลยต้องสละเวลาอันน้อยนิดมาคุยกับมัน แต่ความซวยมันยังไม่จบ เมื่อไอ่ผู้ชายคนที่สองมันดันมาเห็นแหละก็เกิดหึงหวงไม่รู้มันมีสิทธิอะไร แหละก็นั้นแหละพวกมันทะเลาะกันผมเลยโดนลูกหลงถูกผลักกระเด็นมากลางถนนจนโดนรถชนเข้าให้เต็มเปา

เพราะไอ่สองคนนี้แท้ๆ แล้วดูตอนนี้มาร้องห่มร้องไห้อ้อนวอนให้เขากลับไป ฮโหลกูตายแล้วจะกลับได้ไงก่อนไม่เข้าใจ

"น่าสงสารเขานะ"

"น่าสมเพชมากกว่ามั้ง"ก็มันจริงไหมหละ เพราะตัวเองแท้ๆทำคนอื่นเดือดร้อนไปด้วย นี้กำลังคิดว่าจะไปต่อกับเด็กในสต๊อกสักคนอยู่เชียว!!

"แต่เหตุผลส่วนหนึ่งก็เป็นเพราะเธอไม่ใช่หรอ"

"เอ๊ะ"

!!!!! ไครอะ เห็นเราได้ไง! หรือว่าเป็นผี!!

"ไครอะ!"

"ฉันเป็นยมทูต "

"เราจะตกนรกหรอ ไม่นะทั้งชีวิตไม่เคยทำปาบอะไรเลยทำดีมาโดยตลอดท่านต้องให้เราขึ้นสวรรค์สิ"

"เธอทำให้คนอื่นมีความโลภ"

"ไม่เกี่ยวซะหน่อย มันเป็นเพราะตัวเขาเองไม่ใช่เพราะเรานะ เขาอยากได้เราเองเรายังไม่ได้ทำอะไรเลย"

"โอเคๆ ใจเย็นๆ ฉันลอเล่น จริงๆฉันกะจะมาบอกเธอว่า เธอถูกเลือกให้รับมอบหมายภารกิจอะไรบางอย่าง"

"what!!!! แล้วทำไมต้องเป็นผมอะ! ทำไมไม่ให้คนอื่นเป็นเล่า!"

"คนอื่นเขาก็พูดเหมือนเธอนะแหละ เอาหละไม่ต้องพูดมาก เอาเป็นว่าเธอเป็นผู้ถูกเลือก และเธอไม่มีสิทธิ์้เลือก นีัคือคำสั่งของพระเจ้า เอาหละเวลามีไม่มาก ไปได้แล้ว"

"เดี๋ยวๆๆๆๆๆ เดี๋ยว!!!!"

.

.

.

.

.

"อ๊ะ!!!"

อะไรเนี้ย! นี้คือสิ่งที่ไอ่หมอนั้นบอกหรอ คือไม่คิดจะคุยหรือให้เตรียมตัวเตรียมใจอะไรก่อนเลยใช่ไหม แล้วคืออะไรการทดสอบที่ว่าคือมาอยู่ในเกมทดลองเซ็กหรือไงเนี้ย!!!

"เป็นไร กลัวรึไง ไม่ปากเก่งเหมือนเมื้อกี้หละ"

"เดี๋ยวคุณเราว่า เราคุยกันก่อนได้นะ" ถึงพ่อหนุมตรงหน้าตอนนี้จะหล่อแซ่บซ่านและไอ่นั่นใหญ่จนอยากจะริ้มรองแค่ไหน(?)แต่ผมก็ไม่ใช่ประเพสที่ไม่เจรจาอะไรเลยแล้วเอาแต่เน็ดอย่างเดียวนะ

"ถึงเราจะอยากได้คุณแต่เราว่าเราสองคนต้องคุยกันก่อนนะ!"

"หึ หรือว่ามึงกลัว "

"อย่ามาพูดอะไรบ้าๆนะคนอย่าเกลวริณไม่เคยกลัวอะไรอยู่แล้ว!" นี้มันพูดจายั่วโมโหกันชัดเรื้องบนเตียงไครหน้าไหนมันก็หยามอีเกลวคนนี้ไม่ได้!

"ก็ดี"

สวบ!!

"อร้างงง!!" จุก!!จุกโครตๆ!!!

"อ่าาา"

"อื้อ! จุกนะ!จะใส่ทำไมไม่บอกก่อน!"

"พูดมากวะ"

เขาพูดแค่นั้นก่อนจะยกขาผมขึ้นและกระแทกอย่างแรงจนตัวของผมถลาไปกับเตียง

"อ๊ะๆๆ เดี๋ยวสิอ๊ะ บอกให้คุยกันก่อนไงอื้อออ!!"

"หุปปาก!"

"อ๊ะๆๆๆ อ๊ะ !!จุก! อื้ออ!! แด๊ดดี้!!หนูจุกก!!"

"หึ"

ไม่ไหวแล้วนะตอนนี้!ในหัวมันเริ่มจะขาวโพลนไปหมดแล้ว! สรภาพตรงๆตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอไครเน็ดเก่งเน็ดดุขนาดนี้มาก่อน!!ทั้งใหญ่ทั้งยาว!แถมลีลาดีอีกตังหาก!!สาบานเลยกับคนนีัต้องได้ไปต่อ!!

"อ๊ะ! อย่าทำรอยนะ!!"

"ทำไม"

ยังมีน่ามาถาม! ถ้าทำรอยคนอื่นก็รู้หมดสิว่าเราไม่ใส อย่างงั้นจะไปหลอกเหยื่อที่ไหนได้เล่า เดี๋ยวเขาก็คิดอีกว่าเรามีเจ้าของแล้ว!!

"อื้ออ!! แด๊ดดี้! หนูเสียว!!"

อย่าหวังว่าคนอย่างเกลวริณคนนีัจะนอนเฉยๆให้แด๊ดดี้กระทำอยู่ฝ่ายเดียวนะ! ในเมื่อกระแทกมาก็ต้องส่วนเอวกลับอย่างนี้สิมันถึงจะเสียวถึงใจ!

"อ้าา!!แด๊ดดี้ กระแทกหนูแรงๆๆ"

"อย่ายั่วให้มันมากเกลวถ้ายังอยากเดินได้อยู่"

"อื้อ!!แด๊ดดีั ลึกมากเลยอ๊ะๆๆ"

ถามว่าสนใจที่เตื่อนไหม บอกเลยว่า ไม่!! ยิ่งพูดยิ่งกล้าวใจ!! เอาอีกค่ะพูดอีกหนูชอบ!!

"เด็กร่าน!"

.

.

.

.

.

.

.

.

..

"อื้ออ ปวดไปหมดเลย" ไอ่แด๊ดบ้าหนิ ทำคนอื่นเจ็บตัวแล้วยังมีหน้ามานอนหลับสบายใจเฉิบ มันน่าหมั่นใส้นัก!

แต่ก็ยอมรับแหละว่าเมื่อคืนมันดีจริงๆ ก็นะเน็ดดุดีให้อภัยก็แล้วกันนะคุณแด๊ดสุดหล่อ แต่เอาจริงนะ ไม่คิดจะอธิบายอะไรเลยหรอไอ่ยมทูตนี้ ส่งคนอื่นมาแบบไม่ทันตั้งตัวแถมโดนเน็ดแบบกระทันหันอีกมันน่าโมโหนัก!(?)

[ข้าเห็นเจ้าบอกว่า ก่อนจะตายเจ้ากะจะไปหาเด็กในสต๊อกมาเติมเต็มความสุขให้ไม่ใช่รึไง ทดแทนที่เจ้าถูกเลือกโดยกระทันหันแหละไม่มีเวลาได้ตั้งตัว]

"เอ่อ เจ้ายมทูตหรอ"

[ใช่ ระวังคนของเจ้าได้ยินเสียงเจ้าหน่อย ไม่ต้องพูดก็ได้แค่คิดข้าก็ได้ยินแล้ว]

หนิ แล้วที่ว่าถูกเลือกนี้คืออะไร ให้มาทดลองเซ็กหรอ เห็นน่าตาสวยแซ่บขนาดนี้ได้ก็ไม่ได้ง่ายขนาดนั้นนะ

[ไม่ใช่ ที่นี้ไม่ใช่เกมและก็ไม่ใช่โลกที่เจ้าเคยอยู่ ]

แล้วมันเป็นที่ไหนหละ

[ข้าคิดว่าเจ้าคงรู้จักดี ไม่อ้อมค้อมละกันที่นี้คือโลกในนิยายเรื้องลูกหนี้มาเฟียเองแหละ]

เดี๋ยว! ไม่ใช่ใช่ไหม

[ใช่ เรื้องที่เจ้าพึ่งอ่านนั้นแหละ ]

ไอ่สารเลว! แกส่งฉันเข้ามาในนิยายน้ำเน่าแบบนั้นเนี้้ยนะ!!ไอ่ยมทูตเวน!!

[ใจเย็นก่อน เจ้ากลับไปไม่ได้แล้ว และสิ่งที่เจ้าต้องทำคือใช้ชีวิตอยู่ในโลกแห่งนี้]

ทำไมต้องเป็นที่นี้ทำไมไม่เป็นที่อื่นหละขอเปลี่ยนเรื้องไม่ได้หรอ!!

[ก็อาจจะได้]

ดีเลย!งั้นเปลี่ยนเรื้องให้ที

[ไม่! ข้าจะลงโทษเจ้าโทษฐานที่เจ้าด่าข้า]

อะไรนะ!! ไอ่เจ้ายมทูตเจ้าอำนาจ!!แกจะสั่งลงโทษคนอื่นเพราะเขาทำให้แกไม่พอใจงั้นหรอห๊ะ!!

[ใช่! หยุดโวยวายแล้วฟัง ตอนนี้เจ้าอยู่ในบทของตัวร้ายในเรื้องลูกหนี้มาเฟีย เดิมทีตัวละครนี้ชื่อกาลแต่ข้าเปลี่ยนเป็นชื่อเจ้าแทนเพราะจะได้ง่ายต่อตัวเจ้าเองแหละเนื้อเรื้องนั้นเจ้อก็คงรู้แล้วและสิ่งที่เจ้าต้องทำคือแค่ใช้ชีวิตในแบบที้เจ้าต้องการไม่ต้องสนใจอะไรทั้งนั้น แค่นี้แหละ]

เดี๋ยว! เหี้ยไรเนี้ย

[อ่อแหละข้าไม่ได้ปรับเปรี่ยนรูปลักของเจ้าตามแบบฉบับนิยายนะเจ้ายังคงน่าตาเหมือนเดิม]

ดี!ฉันชอบตัวเอง!

[งั้นก็แค่นี้แหละ ไปหละนะ บาย]

เดี๋ยว! แล้วรูปหล่อนี้เป็นไครเนี้ย!!

[อ่อ นั่นพยัคฆ์ไง]

ห๊ะ!!!!

.

.

.

.

.

นิยายเรื่องนี้4pเน้อ

**พยัคฆ์** คือชื่อของพระเอกนิยายเรื่องลูกหนี้มาเฟีย ชื่อเรื้องมันก็บอกอยู่แล้วว่าไอ่หมอนี้ต้องเป็นมาเฟียแน่ๆเจ้านี้ข้อนข้างวาสนาดี ตั้งแต่เกิดก็ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดีโดยครอบครัวมาเฟียระดับโลกทรัพย์สินนั้นไม่ต้องพูดถึงเรียกได้ว่ายกภูเขาทั้งลูกมาก็เทียบไม่ติด

แต่ถึงอย่านั้นก็เถอะขึ้นชื่อว่าเป็นมาเฟีย ถึงแม้พ่อแม่จะรักมากแค่ไหนก็ไม่อาจเลี้ยงลูกแบบตามจะได้ ต้องแต่เด็กพยัคฆ์ต้องเข้าคอสสอนการต่อสู้และยิงปืนนั้นเป็นเหตุผลที่พอเจ้าตัวโตแล้วจึงไม่มีปัญหาทางด้านการต่อสู้ หมอนี้เรียกได้ว่าเก่งทุกด้านตั้งแต่เรื้องเล็กขี้ประติ๋วจนถึงเรื่องใหญ่อย่างการค้าอาวุธไปจนถึงการฆ่าคน

พยัคฆ์มีนิสัยข้อนข้างไม่สนโลกขี้หัวร้อนเย็นชาและโครตจะปากเสีย ผู้หญิงส่วนมากมักจะเข้ากาเขาด้วยลุกที่ข้อนไปทางเจ้าพ่อคาสโนว่า แต่เจ้าตัวกลับไม่ค่อยสนใจเรื้องพวกนี้สักเท่าไหร่นักจนกระทั้งเขาได้พบกับ ไออุ่น นายเอกของเรื้อง ไออุ่นคือคนที่ถูกพ่อแม่ของตัวเองส่งมาขัดดอกกับพยัคฆ์เนื้องด้วยการเล่นพนันจนติดหนี้สินกับเขาเป็นจำนวนมาก

และด้วยความดื้อรั้นแต่มีเหตุผล และความฉลาดใจเย็นรักครอบครัวของเจ้าตัวบวกกับน่าตาที่ช้อนไปทางหวานคล้ายผู้หญิงนั้นจึงทำให้พยัคฆ์นั้นตกหลุมพลางแบบไม่ต้องสงใส

แต่การรักกันของทั้งสองคนนั้นก็ไม่ได้ง่ายเลยทั้งต้องผ่านอุปสรรคในด้านพ่อแม่ของพยัคฆ์ และด้วยภัยอันตรายรอบตัวต่างๆ แต่ที่น่าหนักใจข่อนไปทางรำคาญสุดๆนั่นก็คงเป็น **เกลวริณ** ลูกเจ้านายของพ่อนายเอกคนที่คุณพ่อกับคุณแม่ของพระเอกหมายตาไว้และแน่นอน เขาคือตัวร้าย!

ตัวร้ายที่คอยใส่ร้ายนายเอกแกล้งนายเอกและแน่นอนว่าตัวร้ายนั้นก็ต้องชอบอ่อยพระเอก!! เหอะ! ตัวร้ายที่คอยแต่จะตามตอแยเขาทั้งที่เขาทั้งไล่ทั้งผลักใสทั้งด่าทอสารพัด เป็นตัวร้ายที่ก็คือกูจะเอาพระเอกให้ได้โดยไม่คำนึงถึงเ\*ี้ยอะไรเลย!!

"จะบ้าตาย!" นิยายเรื้องนี้จริงๆพอดมันก็โอเคก็ดีแต่แบบ ไม่ถูกใจสุดๆๆ!!!

(มึงคนเดียวรึป่าวที่ไม่ถูกใจอะกูเห็นคนอื่นเขาอ่านก็ดูฟินดีออก) นึกถึงเรื้องที่เพื่อนมันเคยบอกเราแล้วเอามาคิดๆดู เออ หรือจะจริงวะ หรือกูอัคติไปเองที่คิดว่ามันน้ำเน่าเพราะเรามันทีมตัวร้ายรึป่าววะ?

แต่จะยังไงก็ช่างเหอะ ตอนนี้คืออยู่ตรงนี้ไม่ได้แล้ว! มีหวังพอไอ่เจ้าหมอนี่ตื่นขึ้นมันต้องแซะนู้นแซะนี้ต่อว่ากูสารพัดแน่ๆ แต่เสียใจด้วยอีเกลวริณคนนี้มันไม่ได้โง่อยู่ให้มึงด่าหรอกเว้ย! หล่อนะลีลาเด็ดแถมกรวยใหญ่ แต่มึงเป็นพระเอก เราคงมีวาสนาต่อกันแค่นี้ ถึงจะเสียดายแต่หาใหม่ก็ได้วะ

"ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องเจอกันอีกวินๆนะพ่อพระเอกเอวดุของหนู"

.

.

.

.

.

.

.