มันคงเป็นเรื่องน่าปวดหัวที่สุดเท่าที่ คาดิโอ วัตสัน เคยพบเจอมาตลอดชีวิตยี่สิบปี กระบอกปืนที่บรรจุกระสุนเต็มแม็กกำลังหันมาจ่อยังหน้าผากขาวของวัตสัน มือหยาบแกร็กเป็นเกล็ดเหมือนกับพวกสัตว์เลื่อยคลานครึ่งบกครึ่งนํ้าแต่ผิดที่สีผิวกลับเป็นสีฟ้าสะท้อนแสงวาววับ ใบหน้าหล่อเหลากรามสันคมกริบดึงดูดเสน่ห์ ดวงตาสีเขียวมรกตทำเอาวัตสันไม่สามารถละสายตาได้ 

ผู้ถือปืนคือ วิลเลียม กิลเบิร์ต หัวหน้าหน่วยทหารอมนุษย์ที่มีชื่อเสียงถึงขั้นถูกกล่าวว่าเป็นตำนานของเหล่าทหารอมุนษย์ สปีชีส์ครึ่งงูครึ่งจิ้งเหลนและครึ่งจระเข้ที่โดดเด่นกว่าใคร วัตสันไม่คาดคิดว่าตัวเองจะได้พบกับสุดยอดตำนานแห่งวงการทหารอมุนษย์เพียงเพราะเรื่องการทำรายงานวิจัยส่งอาจารย์เท่านั้น

ย้อนกลับไปเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ประมาณ 7 ชั่วโมงก่อน กลุ่มนักศึกษาระดับBกำลังเรียนอยู่ในคลาสเรียนที่แสนน่าเบื่อและน่าปวดหัว อาจารย์ยืนอยู่หน้าไวด์บอด ขีดเขียนหลักสูตรของสมการวิทยาศาสตร์ นักศึกษาต่างรู้สึกเบื่อหน่ายกับการเรียนภาคทฤษฎี

วัตสันทำหน้าเบื่อหน่ายกับการเรียนที่ไม่น่าตื่นเต้น ไลโอ เพื่อนในกลุ่มของวัตสันหันมามองคนที่กำลังเบื่อหน่ายกับคลาสเรียน“ถ้านายเบื่อขนาดนี้ก็ออกจากคลาสไปเลยเถอะ”ไลโอพูดพร้อมกับจดเนื้อหาลงในโปแกรมหน้าจอสีฟ้าแสนทันสมัย วัตสันมองเพื่อด้วยใบหน้าไม่สบอารมณ์“ต่อให้ไม่ต้องเรียนฉันก็เก่งอยู่แล้ว”วัตสันพูดอย่างโอ้อวด ไลโอที่ฟังก็ถึงกับชักสีหน้าก่อนจะคิดอะไรพิเรนๆได้

ไลโอลุกขึ้นยืนก่อนจะยกมือและเรียกอาจารย์ประจำคลาส“อาจารย์ครับ คาดิโอ อยากลองแก้โจทย์สมการบนกระดานครับ” ใบหน้าของวัตสันถึงกัลหน้าเหวอ อ้าปากค้างจนแมลงบินเข้าไปหลายรอบ ไอเพื่อไลโอตัวแสบหาเรื่องให้เขาซะแล้ว

อาจารย์ดูเหมือนจะเห็นดีเห็นงามกับเจ้าไลโอก็พยักหน้าตอบรับอย่างดี“เชิญเลยคุณวัตสัน แสดงให้พวกเราในคลาสเรียนนี้เห็นว่าความเย่อหยิ่งทะนงตนในความรู้ของคุณว่ามันมีมากแค่ไหน”อาจารย์พูดจบก็เดินถอยออกจากกระดาน สายตาทั้งคลาสเรียนเกือบห้าสิบคนจับจ้องมองมายังวัตสัน เขาไม่มีทางเลือกนอกจากจะโชว์ความรู้ที่มีประดับหัวให้ไอพวกนกกาได้เห็น

วัตสันลุกขึ้นยืนเต็มความสูงร้อยเจ็ดสิบแปด เท้าก้าวไปยังกระดานหน้าคลาส มือเรียวหยิบปากกาเมจิกชึ้นก่อนจะมองโจทย์สมการวิทบนกระดาน มุมปากปรากฏรอยยิ้มชวนหัวลุก วัตสันเริ่มลงมือเขียนแก้สมการที่แสนยากแม้แต่อาจารย์บ้างคนยังไม่รู้วิธีแก้ด้วยซํ้า

สายตาของอาจารย์ประจำคลาสถึงกับหุบไม่ลงเมื่อเห็นว่าไอเด็กคาดิโอจอมหยิ่งทะนงในความรู้สามารถแก้สมการที่ตนพึ่งศึกษามาได้ไม่ถึงสองสัปดาร์ในไม่กี่นาทีเท่านั้น

กึก ปากกาเมจิกถูกวางไว้บนที่เก็บของมันใบหน้าของวัตสันยังคงมีรอยยิ้มแห่งความหยิ่งยโส แต่ใบหน้าของคนในคลาสตอนแรกที่เตรียมเยาะเย้ยกลับต้องหุบลงเหลือแต่ความตะลึ่ง  วัตสันเดินกลับมานั่งที่โต๊ะอย่างหน้าตาอวดดี ไลโอถึงกับกลั้นขำในท่าทางของเพื่อน เขารู้อยู่แล้วว่าเพื่อนคนนี้ คาดิโอ วัตสัน มีความฉลาดเป็นกรดเสียดายที่เจ้าตัวเป็นคนขี้เกียจตัวเป็นขน

อาจารย์ประจำคลาสที่ถูกตอกหน้ากลับจากเด็กวัยยี่สิบปีที่เป็นนักเรียนในคลาสแถมเป็นแค่ระดับB พยายามจะตั้งสติก่อนจะรีบเปลี่ยนเรื่อง“อะแฮ่ม..วันนี่อาจารย์คงไม่มีเพิ่มเติม แต่จะมีรายงานให้ทำส่งอาทิตย์หน้า เกี่ยวกับการระบาดของไวรัสที่พวกเราเรียกมันว่า ไวรัสซี หรือก็คือไวรัสซอมบี้ เขียนข้อมูลการเริ่มต้นของมันและการแพร่กระจายโรค จับกลุ่มละสามคนวันนี้มีเพียงเท่านี้ ขอจบคลาส”อาจารย์พูดจบก็รีบเก็บหนังสือสามสี่เล่มของตนก่อนจะรีบสาวเท้าเดินออกไปจากห้อง ปล่อยให้นักศึกษาในคลาสปวดหัวกับเรื่องรายงานอันใหม่ที่แสนยาก

วัตสันมองหน้ากับไลโอก่อนจะหันไปมองหน้าไอหนุ่มผมนํ้าตาลด้านข้าง อควา เพื่อนอีกคนของวัตสันพึ่งตื่นจากการนอนหลับในคลาส ดวงตายังคงพร่ามัวกาอนจะหันไปสบตากับกลุ่มเพื่อนๆ “อืม..พวกนายมีอะไรกันหรอ”อควาถามหน้าซื่อ

“อาจารย์ให้ทำรายงานเรื่องไวรัสซีส่งอาทิตย์หน้า ฉัน นายแล้วก็วัตสันกลุ่มเดียวกัน”ไลโออธิบายให้เพื่อขี้เซาฟัง “ไว้ค่อยทำก็ได้”อควาดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่ผิดกับไลโอที่ค่อนข้างสนใจซะมากกวา ส่วนวัตสันไอหนุ่มผู้หญิงในความรู้แน่นอนว่าเขาไม่สนใจรายงานเฉิ่มแบบนี้ ขอแค่ทำเสร็จไปทีก็พอ

“เริ่ใทำรายงานกันได้!”ไลโอบังคับเพื่อนทั้งสองโดยการลากออกไปจากคลาสเรียน ไม่สนวิชาที่อาจารย์เศรษฐศาสตร์ยืนรอเข้าสอนต่อไปด้วยซํ้า

เสียงของฝูงสัตว์ตัวเล็กร้องดังอ่อนๆเคลิ้มไปกับบรรยากาศของสายลมอุ่นที่พัดเข้ามา วัตสัน ไลโอ และอควากำลังนั่งทำรายงานอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ในสวนของสถาบันศึกษา ไลโอค่อนข้างจะตั้งใจทำรายงานมากกว่าเพื่อนเป็นพิเศษผิดกับอควาและวัตสันที่กำลังทำหน้าง่วงนอน “พวกนายช่วยตั้งใจกันหน่อยได้ปะ!”ไลโอดูเหมือนจะทนมานานกับพฤติกรรมไม่ยอมช่วยงานของเพื่อจึงพูดขึ้น

“นายสนใจรายงานจนไม่บอกว่าให้พวกเราสองคนทำอะไร”วัตสันพูดพร้อมทำสีหน้าเบื่อหน่าย ไลโอถอนหายใจก่อนจะมองประสานดวงตากับเพื่อนทั้งสอง คนหนึ่งก็ดวงตาสีฟ้าอ่อน อีกคนก็ดวงตาสีม่วงประกาย

'ไอแมวตาฟ้ากับไอแมวตาม่วง' ไลโอคิดในใจส่วนเขาคงเป็นแมวตาทองละมั้งเพราะดวงตาสีทองประกาย“เอาละหน้าที่ของพวกนายสองตัว! อควานายรับหน้าที่ค้นหาข้อมูลการเกิดของไวรัสซี ส่วนนายไอแมวม่วงวัตสัน! รับหน้าที่หาการกระจายพันธ์ุของพวกซอมบี้กับการแบ่งแยกยีนของพวกมัน”ไลโอมอบหน้าที่โหดๆให้กับพ่อหนุ่มจอมหยิ่ง และมอบหน้าที่ง่ายๆให้กับเพื่อนขี้เซา

“สองมาตราฐาน! ทำไมอความันถึงได้อะไรง่ายๆ ส่วนฉันกลับได้อะไรที่มันยากๆวะความยุติธรรมอยู่ไหน! แล้วไอแมวม่วงคืออะไรกันฟร้ะ!”วัตสันพูดเถียงทันที“ก็นายไม่รีบเลือกเอง ฉันก็แค่มอบหน้าที่ให้ แล้วที่เรียกว่าไอแมวม่วงก็เพราะนายเหมือนแมวขนสีม่วงตาสีม่วงไง”

“บนโลกนี้มันมีแมวสีม่วงหรอวะ! ถ้าตาม่วงก็ว่าไปอย่าง!” “แมวแรร์ไงหายาก”อควาพูด “หายากพ่อง!”

แต่ต่อให้เถียงกันไปนานแค่ไหนสุดท้ายก็ต้องจำใจยอมทำรายงานอยู่ดี ทั้งสามต่างค้นคว้าหาข้อมูลอย่างตั้งใจจนเวลาผ่านไปเกือบ 5 ชั่วโมงเต็ม

ดวงตาของแต่ละคนเริ่มอ่อนล้าเต็มทน อควาฟุบหน้าหลับไปกับพื้นเรียบร้อย ส่วนไลโอก็พยายามฝืนร่างกายเพื่อทำรายงานต่อให้เสร็จด้วยการดื่มกาแฟไปเกือบสามกระป๋องได้ แต่ในขณะที่ทั้งสองสภาพอิดโรยคนที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมีความตั้งใจและมีสมาธิที่สุดจะเป็นวัตสัน

วัตสันกำลังตั้งใจกับการค้นหาข้อมูลการกลายพันธุ์ของเชื้อไวรัสซี ในข้อมูล ในปีพุทธศักราช 2566 ประเทศหนึ่งในฝั่งยุโรปได้ทำการทดลองไวรัสที่ถูกกักเก็บไว้ในนํ้าแข็งเกือบสามพันล้านปี พวกเขาได้ละลายมันและทำการทดลองแต่เกิดการผิดพลาด สัตว์ในศูนย์ทดลองติดเชื้อจากไวรัสเริ่มจากหนูจนไปถึงสิ่งที่ใหญ่ที่สุดในห้องทดลองอย่างลิง พวกมันเกิดอาการคลุ้มคลั่งและทำลายศูนย์วิจัย นักวิจัยและทหารหลายรายถูกพวกมันกัดและฉีกทึ่งทั้งร่าง แต่น่าแปลกพวกสัตว์ทดลองหลังจากติดเชื้อพวกมันกลับมีชีวิตอยู่ได้แค่ 2 ชั่วโมงและตายลงแต่มหาภัยร้ายที่พวกมันทิ้งไว้คือเหล่านักวิจัยและทหารที่ถูกกัด พวกเขาเกิดการติดเชื้อและกลายเป็นสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า ซอมบี้ ไวรัสได้ถูกแพร่กระจายไปทั่วโลกทุกคนติดเชื้อจากการถูกกัด พวกสัตว์ที่ติดเชื้อในตอนแรกมันก็ได้แพร่เชื้อไปยังสัตว์ตัวอื่นๆแต่สิ่งที่น่าประหลาดที่สุด สัตว์บ้างชนิดที่ถูกไวรัสไปแล้วพวกมันกลับไม่กลายเป็นซอมบี้ แต่กลับกลายพันธุ์เป็นสิ่งที่ถูกเรียกว่า อมนุษย์ครึ่งคนครึ่งสัตว์

 เมื่ออ่านจบใบหน้าของวัตสันขมวดคิ้วราวกับเป็นโบว์“สัตว์ที่ติดเชื้อและกลายพันธ์ุเป็นอมนุษย์”วัตสันครุ่นคิด ในปัจจุบันตอนนี้ ทศศักราช 513 มนุษย์อาศัยอยู่กับพวกที่ถูกเรียกว่าอมนุษย์ภายใต้กำแพงยักษ์ที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อป้องกันคนข้างในจากโลกภายนอก

มนุษย์ส่วนมากจะทำหน้าที่การงานง่ายๆเช่น ทำงานบริษัททั่วไป ไม่ก็สมัครเป็นทหารดูแลส่วนอาคารการอยู่อาศัย ไม่ก็เป็นนักวิจัย นักวิทยาศาสตร์ 

แต่สำหรับพวกมนุษย์พวกเขาจะได้รับหน้าที่ ที่ยากกว่านั้น อมนุษย์เพศชายทุกคนในวัย20ปีบริบูรณ์จะถูกนำตัวไปเป็นทหาร หน้าที่ของพวกเขาคือออกตรวจตราโลกภายนอกกำแพง พวกเขาต้องพบกับความเสี่ยงมากมายกับการเอาตัวรอดในโลกภายนอก ส่วนใหญ่ไม่มีมนุษย์คนไหนได้รับหน้าที่แบบนี้นอกจากอมุนษย์ที่มีร่างกายแข็งแรงกว่าคนเป๋นสองเท่า

ส่วนอมนุษย์เพศหญิงบ้างตัวหากอยากไปเป็นทหารก็ย่อมเป็นได้ แต่ส่วนมากพอมนุษย์ผู้หญิงจะได้รับหน้าที่ในบริษัทเกี่ยวกับอาหารและยา มนุษย์และมนุษย์อาศัยอยู่ร่วมกันภายใต้กำแพงและมหานครที่ชื่อว่า บลูลิป 

 แต่ทว่ามันก็ใช่ว่าทั้งสองสิ่งมีชีวิตจะอยู่ด้วยกันได้โดยไม่มีความเกลียดชัง ในโลกตอนนี้ อมนุษย์ มีอำนาจเหนือกว่าพวกมนุษย์ พวกเขามีชนชั้นที่ค่อนข้างจะสูงกว่า ส่วนมนุษย์ก็คล้ายจำยอมทำให้ทั้งสองฝ่ายไม่ค่อยถูกชะตากันมากนัก

ใบหน้าของวัตสันราวคล้ายความสงสัย เอาตามตรงมนุษย์ไม่มีทางได้เห็นพวกอมนุษย์เพราะพวกเขาจะอยู่ในที่เฉพาะที่ถูกตัดเตรียมไว้อย่างดีของอีกฝ่ายเมืองที่เป็นของทางกองทัพ ถ้าจะมีมนุษย์เห็นก็คงจะเป็นจำนวนที่น้อยมากๆ วัตสันเองก็ยังไม่เจอเห็นตัวเป็นๆสักครั้งนอกจากจะได้ยินเป็นพวกข่าวลือจากพวกที่มีพ่ออยู่ในกรมทหาร อ่อไม่สิเขาเคยอยู่ตัวหนึ่งแต่มันก็นานมากแล้วในตอนที่เขาอายุเพียงห้าขวบละมั้ง

วัตสันลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ทำเอาไลโอที่นั่งตาจะหลับถึงกับเหลือบมอง“มีอะไรคุณคาดิโอ..อืม...”ไลโอพูดด้วยความง่วงเล็กน้อย“เดี๋ยวฉันมานะ”วัตสันเดินก้าวเท้าออกไปทันทีไลโอไม่รีรอลากเจ้าอควาที่หลับปุ๋ยให้ตื่นก่อนจะพากันวิ่งตามวัตสันไป

“วัตสันนายมาทำบ้าอะไรที่นี้!”ไลโอดุใส่วัตสัน ส่วนคนโดนก็ตีหน้าซื่อๆ“ก็บอกแล้วไงว่าอย่าตามมา”วัตสันเดินนำไปเรื่อยๆ กลิ่นอันไม่พึงประสงค์โชยมาตามลมทำเอาอควาและไลโอแทบอ้วก ตอนนี้ทั้งสามอยู่ในท่อระบายนํ้า“นายมาหาอะไรกันแน่”อควาถามเพื่อนต้นคิดที่มายังท่อระบายนํ้า“คิดว่าจะลองหาหนูสักตัวสองตัวไปทำการทดลอง”ใบหน้าของอควากับไลโอชักสีทันที ไอเพื่อนแมวม่วงของพวกเขามันต้องบ้าแล้วแน่ๆ

“นายไปโดนตัวไหนมา ม้าหรอหรือกัญชาหรือท่อม”ไลโอพูด วัตสันทำหน้าเอือมก่อนจะหันไปมองทางด้านหน้าของตนเองต่อ เหตุผลที่เขามาในท่อระบาดนํ้าไม่ใช่เพราะมาหาหนูไปเป็นสัตว์ทดลอง แต่จริงเขาแค่มาตามข้อมูลในเน็ตที่เปิดเจอว่าส่วนใหญ่จะมี แจ็คเปอร์ อาศัยเป็นทางหนีพวกทหาร เขาเลยอยากมาลองเห็นกับตา

แล้วถ้าถามว่าพวก แจ็คเปอร์ คืออะไรคำตอบก็คือ พวกเขาคือพวกทำผิดกฎหมาย เป็นได้ทั้งอมนุษย์และมนุษย์ พวกเขามักจะลักลอบนำของจากโลกภายนอกมาค้าขายในตลาดมือของนครบลูลิป พวกแจ็คเปอร์จะใช้อุโมงค์ไม่ก็ท่อระบายนํ้าในท่อหลบหนีสายตาของทางการเพื่อลักลอบหนีออกไปจากนครแบบผิดกฎหมาย 

ในมหานครบลูลิป การออกไปยังนอกกำแพงเป็นที่ผิดต่อกฎหมายหากไม่ได้รับอนุญาตจากทางทหารก็ไม่มีทางออกไปได้ หรือหากไม่ใช่คนใหญ่คนโตยศสูงก็หมดสิ้น

วัตสันเดินก้าวเท้าไปเรื่อยๆโดยมีเพื่อนทั้งสองตามหลัง ไลโอดูเหมือนจะเริ่มคิดได้ว่ามันเริ่มแปลกๆเพราะตลอดทางที่เดินมาก็มีหนูวิ่งผ่านตั้งเยอะทำไมวัตสันถึงไม่จับ“วัตสันนายกำลังหาพวกแจ็คเปอร์ใช่ไหม”ไลโอถามไปตรงๆ อความีสีหน้าซีดอย่างเห็นได้ชัด วัตสันที่ถูกรู้ทันก็ทำเพียงยิ้มมุมปาก “วัตสันนายพาเพื่อนมาเจออันตราย!”ไลโอพูดด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์ วัตสันกำลังพาพวกเขามาเจออันตรายพวกแจ็คเปอร์มันเป็นพวกโหดร้าย“ฉันบอกว่าจะมาแปปหนึ่งไม่ใช่ให้พวกนายตามมา”

ไลโอชักสีหน้า ส่วนอควาก็อยากจะกรีดร้องในใจไอแมวม่วงพาเขามาเจอภัยอีกแล้ว!! แต่ทั้งสองก็ไม่สามารถกลับไปได้เพราะจำทางกลับไม่ได้จึงจำใจยอมตามไอตัวต้นเรื่องต่อไป

ในระหว่างการเดินวัตสันมองดูรอบๆพร้อมมองหาสิ่งผิดปกติไปด้วยแต่มันก็นานหลายนาทีก็ไม่พบสิ่งปกติสักอย่างนอกจากกลิ่นเหม็นในท่อระบายนํ้า

“วัตสันเรากลับกันเถอะ”อควาพูด วัตสันดูจะยอมแพ้จึงพยักหน้าเตรียมหันหลังกลับ

กึก! เสียงของตนดังขึ้นจากด้านหลังของวัตสัน ดวงตาสีม่วงรีบหันไปมองทันที “รีบหนีเร็ว!”สิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดหัวเป็นจิ้งเหลนแต่ตัวคล้ายคนมีเกล็ดสีเขียววิ่งพุ่งเข้ามาทางของทั้งสาม

“!!!ชิบหาย!”

ตอนที่ 2 บุรุษสีเงิน

“!!ชิบหาย”  สามหนุ่มอุทานออกมาพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย เจ้าสิ่งมีชีวิตประหลาดอย่างจิ้งเหลนครึ่งคนวิ่งผ่านหน้าทั้งสามไป โดยที่มีของมันก็คว้าตัวทั้งสามวิ่งหนีด้วยเช่นกัน

“ว้ากกกก!!” ไลโอกรีดร้อง ส่วนอควาก็ขบตาแน่นคงมีเพียงแต่วัตสันที่คุ้มสติประคองมองรอบตัว เจ้าจิ้งเหลนครึ่งคนพาทั้งสามวิ่งหนีซิกแซดไปตามทางท่อระบายนํ้า

“พวกนายสามคนเป็นคนของหน่วยไหนเนี่ย!!ไม่รู้รึไงว่าท่อระบายนํ้าโซนRกำลังโดนพวกทางการบุก! ไม่ได้มีทีมไปส่งข่าวรึไง!!”เจ้าจิ้งเหลนพูดพร้อมกับซอยเท้าวิ่งหนี วัตสันที่มีสติอยู่คนเดียวจึงพูดตอบ“นายเป็นพวกแจ็คเปอร์หรอ! เดี๋ยวนายคืออมนุษย์ใช่ไหม!”วัตสันพูดด้วยสีหน้าตื่นเต้น ไอตัวจิ้งเหลนเกล็ดเขียวตรงหน้าคงเป็นอมนุษย์ตัวที่สองที่เขาเคยเห็น

“ห้ะ! พวกแจ็คเปอร์อะไร เดี๋ยว!พวกนายเป็นใคร!”เจ้าจิ้งเหลนหยุดวิ่งอย่างกระทันหัน แล้วจึงวางทั้งสามลงพื้นก่อนพินิจมองให้ดี ชุดนักศึกษาที่ปลายกางเกงเปื้อนคาบนํ้าโคลนในท่อระบายนํ้า เจ้าจิ้งเหลนเกล็ดเขียวถึงกับตาโต “พวกนักศึกษาจากสถาบันนี้หว๋า!! แล้วพวกนายสามคนมาทำอะไรที่ท่อระบายนํ้--” ตู้มมมม! ยังไม่ทันที่เจ้าจิ้งเหลนเกล็ดเขียวจะพูดจบ กำแพงด้านหลังก็เกิดระเบิดขึ้น

ดวงตาของจิ้งเหลนเกล็ดเขียวเบิกโพลง มือหยาบเกล็ดใหญ่ของมันรีบผลักตัวนักศึกษาดวงซวยทั้งสามให้ถอยไป ก่อนที่เจ้าจิ้งเหลนเกล็ดเขียวจะหยิบดาบสั้นขึ้นมา“พวกนายสามคนรีบออกไปจากที่นี้ซะ! เดี๋ยวฉันจะต้านพวกมันไว้! ไป!!”เจ้าจิ้งเหลนเกล็ดเชียวพูดไล่ทั้งสาม ไลโอและอควาที่ได้ยินก็ไม่รีรอรีบลากตัวของวัตสันหนีออกไปทันที

“วัตสันรีบหนีเร็วว!!ถ้าอยู่ต่อมีตายแน่!!”ไลโอลากวัตสันออกมาได้ไกลจากจุดเกิดเหตุได้ประมาณสามสิบเมตร ส่วนอควาที่เป็นคนแรงน้อยแค่วิ่งก็เหนื่อยแล้ว“เดี๋ยว! ฉันยังไม่ได้ถามชื่อไอจิ้งเหลนตัวเขียวตัวนั้นเลย!!”“มันไม่ใช่เรื่องเว้ยยยย!!!”

วัตสันพยายามจะกลับไปหาไอตัวเขียวแต่ไลโอกับอควาก็พยายามห้ามไว้ แต่มีหรอไอวัตสันคนขี้เสือกจะยอม สุดท้ายหมอนั้นก็วิ่งย้อนกลับไปได้ “โถ่เว้ย!!คาดิโอ วัตสัน!!ไอจอมหาภัย!!!”ไลโอตะโกนขึ้นพร้อมกับวิ่งตามวัตสันไป ทำให้อควาก็ต้องจำใจวิ่งตามไปเช่นกัน

พึ่บ!! ผ่านไปไม่ถึงนาทีวัตสันก็เสือกกระสนวิ่งกลัลมาจนได้ “เห้ย!ไอจิ้งเหลนเขียว!แกชื่ออะไร-” ตู้มมมม! ร่างของจิ้งเหลนสีเขียวที่พานักศึกษาทั้งสามหนีถูกต่อยจนตัวลอยกระเด็นไปติดกับกำแพง “แค่ก!แค่กๆ- อั้ก!!”ร่างของจิ้งเหลนเขียวกระอักเลือดไม่หยุด วัตสันที่เห็นก็ถึงกับตื่นตระหนก จะให้ตกใจที่มีการต่อสู้ก็ไม่ใช่เพราะที่วัตสันตกใจ ก็คงเพราะเลือดของมนุษย์ที่เป็นสีฟ้า ซึ่งผิดกับมนุษย์ “โคตรเจ๋ง..”วัตสันนิ่งอึ้ง

เจ้าจิ้งเหลนเขียวพยายามจะลุกขึ้นยืนอีกครั้งมือหยาบเกล็ดพยุงร่างกับกำแพง ก่อนที่สายตาจะไปประสบกับดวงตาสีม่วงของวัตสัน “ฉันบอกให้นายหนีไปไง! กลับมาทำไม!”เจ้าจิ้งเหลนเขียวตวาดใส่วัตสัน ไอเด็กคนนี้มันรนหาเรื่องจริงๆ แต่ไม่ทันที่วัตสันจะตอบกลับ อาวุธขนาดใหญ่อย่างขวานยักษ์สีเงินก็พุ่งมาทางเขา “หลบเร็ว!”แต่ช้าไปเสียงของจิ้งเหลนเขียวเตือนไม่ทัน ขวานยักษ์กำลังจะปะทะกับร่างของวัตสัน

“! เชี้ย!”สิ้นคำพูดร่างของวัตสันรีบเบี่ยงตัวหลบในทันที ฉึบ! เส้นผมขาดสะบั้นไปบ้างส่วนแต่โชคดีที่ไม่ได้โดนร่างกาย ขวานยักษ์สีเงินฝังอยู่กับกำแพงท่อระบายนํ้า ดวงใจของวัตสันแทบตกอยู่ที่ตาตุ่ม บุญที่ทำมาทั้งชีวิตคงหมดสิ้นไปแล้ว “โฮะๆหลบขวานยักษ์ของข้าได้ด้วยงั้นหรอ”เจ้าของขวานยักษ์เดินทะลุจากกำแพงที่ปกคลุมไปด้วยฝุ่น ร่างของมนุษย์ครึ่งแรกครึ่งช้างเดินพุ่งตรงมายังวัตสัน 

ใบหน้าขาวนวลของวัตสันขึ้นสีหน้าของความหวาดกลัวอย่างชัดเจน อมนุษย์ตัวที่สามในชีวิต “ระ..รีบหนีไป!”เจ้าจิ้งเหลนเขียวพยายามพูดบอกวัตสัน แต่เด็กหนุ่มขาแข็งเกินไปที่จะวิ่งหนี เขาทำได้เพียงยืนจ้องเจ้าสัตว์ครึ่งคนตรงหน้าด้วยความกลัว

“ก่อนที่แกจะตาย ฉันจะบอกชื่อให้ก็แล้วกัน ชื่อของฉันคือ แกนเจป หัวหน้าแจ็คเปอร์หน่วยที่ 11 ”แกนเจป วัตสันเคยได้ยินชื่อนี้ในเน็ต แกนเจปคืออมนุษย์ครึ่งแรดครึ่งช้างเป็นผู้นำหน่วยที่ 11 ของพวกกลุ่มแจ็คเปอร์ งานนี้คงหนียากแน่ๆ เจ้าจิ้งเหลนสีเขียวพยายามจะเข้ามาช่วยวัตสันแต่ร่างกายของเขาเจ็บเกินไป แค่วิ่งก็เกินทนแล้ว

วัตสันกลืนนํ้าลาย ก่อนจะพูดตอกหน้าไอแรดครึ่งช้างตรงหน้า“อ๋อหรอ เอาตามตรงนะแกมันคงฝีมือห่วยแตกจนอยู่ลำดับที่ 11 ของหน่วยละสิ! ฮ่าๆ! ฝีมือแบบแกเดี๋ยวก็ได้ตายแน่นอน”วัตสันพูดยั่วนํ้าโหไอแรดครึ่งช้าง แกนเจปที่ได้ยินคำด่าก็ถึงกับของขึ้น มือใหญ่ของมันกำแน่นพร้อมจะตวัดเสยหน้าของวัตสันทุกเมื่อ 'โถ่เว้ยไอโง่! ไปยั่วโมโหมันทำไม!' เจ้าจิ้งเหลนเขียวแทบจะตะโกนด่าเจ้าเด็กโง่ตรงหน้า ที่กล้าไปยั่วโมโหแกนเจป 

“แกไอเด็กไม่สิ้นกลิ่นนํ้านม ปากแบบแกอยู่ได้ไม่ถึงนาทีแน่!!”แกนเจปตวัดหมัดเสยเข้าที่ร่างของวัตสัน แต่ด้วยความตัวใหญ่ของมันทำให้วัตสันที่ตัวเล็กกว่าถึงสองเท่าหลบหมัดได้ทัน “ใจเย็นๆค่อยๆพูดกันนะพี่ชาย”วัตสันพูดพร้อมกับหยิบดาบสั้นที่คล้ายว่าจะเป็นของจิ้งเหลนเขียวที่ทำตกพื้นขึ้นมา ก่อนจะตวัดดาบฟันเข้าที่หลังแขนของแกนเจปจนมันร้องเสียหลง

“โอ้ยยย!โอ้ยยยเจ็บ! ไอเด็กเหี้ย!!”แกนเจปดูโมโหขั้นสุด มันหยิบขวานที่ถูกฝังไว้บนกำแพงท่อระบายนํ้าตอนแรกออกมา ก่อนจะตวัดเตรียมสังหารวัตสัน

วัตสันไม่มีอะไรให้เสียถ้าต้องตายเพราะสู้กับอมนุษย์เขาก็ยอม ถ้ามันทำเพื่อปกป้องเพื่อนของเขา เขาก็ทำ

ตอนนี้ไลโอและอควาได้ตามมาถึงแล้ว “ไลโอ อควาพาไอจิ้งเหลนเขียวออกไปซะ!!”วัตสันออกคำสั่ง สีหน้าของไลโอซีดลงด้วยความกังวล “วัตสันหยุด!ถอยมาอย่าทำตัวเป็นฮีโร่!”ไลโอพยายามพูดห้ามแต่มีหรอไอวัตสันชื่อร้านเครื่องสำอางจะฟัง

“รีบไป!ถ้าไม่อยากเป็นศพกันทั้งหมด!”วัตสันตะโกนใส่เพื่อนทั้งสอง ใบหน้าของไลโอเต็มไปด้วยความเดือดดาลที่เพื่อนของเขามักชอบทำตัวเป็นฮีโร่เสมอ แต่มันก็ไม่มีทางเลือกหากวัตสันตายแล้วเขาสามคนรอดก็เป็นการเสียสละที่คุ้มค่า

“อย่าตายละฉันไม่เก็บศพนายแน่!”ไลโอกัดฟันพูด วัตสันที่ได้ยินก็กระตุกยิ้มมุมปาก“เอ่อ..”ไม่รีรอให้ช้า ไลโอและอควาพยายามแยกร่างของจิ้งเหลนเขียวไปจากจุดอันตรายให้ไว้ที่สุด “เดี๋ยว!พวกนายจะปล่อยให้เพื่อนตายรึไง!”เจ้าจิ้งเหลนเขียวพูด“ถ้าเขาเลือกจะตายเพื่อช่วยพวกเรา มันก็ไม่มีใครหยุดเขาได้!” ไลโอพูดตอบ

ในตอนนี้คงทำได้เพียงวิงวอนต่อพระผู้เป็นเจ้าเท่านั้น

ตู้มมมม!! ผนังท่อระบายนํ้าถูกทุบไปหลายรอบ วัตสันยังคงหลบการโจมตีแสนเชื่องช้าของแกนเจปได้ทุกครั้ง นั้นทำให้มันโมโหขั้นสุด

“แก!ไอเด็กเหี้ย!”แกนเจปไม่สามารถควบคุมอารมณ์ของตัวเองได้ มันโจมตีอย่างไร้สติ “โอ้โห้ใจเย็นๆสิพี่เบิ้ม!”วัตสันราวกับได้ใจถึงกับพูดหยอกเย้าเป็นช่วงๆ ยิ่งแกนเจปขาดสติเท่าไหร่ วัตสันก็ยิ่งหลบมันได้เสมอ

“กร๊อกกกไอเหี้ย!!!กูจะฆ่าแก!!”แกนเจปหมุนตัวก่อนจะปาขวานเงินยักษ์ใส่วัตสัน วัตสันเตรียมตัวจะหลบแต่รอบนี้มันไม่เหมือนเดิม เขาดันถอยหลังไปชนกับบ้างสิ่งที่

กึก! ดวงตาของวัตสันสั่นคลอนอยากจะหันไปมองข้างหลังว่าตนชนกับอะไร แต่หากหันไปไอขวานเงินข้างหน้ามีหวังฟันร่างเขาขาดเป็นท่อนแน่!“ชิบหาย!”วัตสันสบถคำหยาบก่อนจะยกแขนขึ้นมาบังใบหน้า ชีวิตนี้คงจบอย่างอนาถาเสียแล้ว

ฉวก!!! เส้นประสาททั้งหมดของวัตสันหยุดนิ่ง ราวกับหัวใจหยุดชะงัก ความสัมผัสอบอุ่นปรากฏขึ้นที่ไหล่ข้างซ้าย มือหนาหยาบเกล็ดเหมือนกับพวกสัตว์เลื่อยคลานกำลังโอบกอดไหล่ของวัตสัน ก่อนที่ร่างของเด็กหนุ่มจะถูกดึงหลบไปด้านหลัง ดาบยาวสีเงินสว่างปัดขวานยักษ์สีเงินที่กำลังพุ่งตัวมาพร้อมจะฆ่าวัตสัน

ปัก! ขวานเงินกระเด่นไปปักษ์ลงที่พื้น ใบหน้าของแกนโจกซีดเผือก ทั้งร่างสั่นเทาราวกับกำลังหวาดกลัวความตาย เข่าทั้งสองทรุดลงพื้นนํ้าตาไหลอย่างน่าสมเพช ปากสั่นราวกับกำลังถูกแช่แข็ง “ปะ..เป็นไปไม่ได้แกไม่ควรมาอยู่ที่นี้” แกนเจปพูดด้วยนํ้าเสียงที่หวาดกลัว วัตสันที่ฟลับตากลัวในตอนแรกค่อยๆลืมตา เขาพบว่าตนเองกำลังยืนมองแผ่นหลังของใครก็ไม่รู้ ก่อนจะเบี่ยงสายตาไปมองแกนเจปที่กำลังสั่นกลัว

สายตาของวัตสันย้อนกลับมามองแผ่นหลังของคนตรงหน้า อมนุษย์ที่คาดว่าเป็นจิ้งเหลนผสมจระเข้ผิวกายสีฟ้าสะท้อนแสงวาววับราวกับนํ้าในธาราใส รูปร่างกำยำสันมือหยาบแกร็กเป็นเกล็ดของสัตว์เลื่อยคลาน สวมชุดที่คล้ายว่าจะเป็นทหารยศสูง

“ทะ..ทำไมหน่วยข่าวกรองถึงไม่บอกว่าแกจะออกมาทำภารกิจ..ไม่จริงมันคือภาพล่วงตา มันไม่ใช่แกตัวจริง!”แกนเจปกำลังหวาดกลัวชายตรงหน้า วัตสันถึงกับขมวดคิ้วว่าทำไมไออ้วนแกนเจปถึงกลัวนักกลัวหนา

“กฎหมายที่ 23 หน้าที่ 2 ผู้ใดเข้าร่วมกลุ่มแจ็คเปอร์โทษสถานเดียวของมันคือความตาย”เสียงเย็นเยือกแสนเย็นชาดังออกมาจากบุรุษผิวฟ้าเงินตรงหน้า ขนแขนของวัตสันถึงกับลุกซู่ ไม่.ช่เพราะกลัวแต่เป็นเพราะเสียงนั้นมันดันหล่อกระแทกใจเลยต่างหาก 

ใบหน้าของแกนเจปหวาดกลัวสุดขีดมันพยายามลุกขึ้นและวิ่งหนีไปให้ไกลที่สุด แต่ไม่ทันบุรุษอมุนษย์ปาดาบยาวในมือ ฉึบ! ดาบยาวปักเข้ากลางหัวของแกนเจปมันล้มตัวลงทันที เลือดสีฟ้าค่อยๆไหลออกมาจากร่างกาย ใบหน้าของวัตสันถึงกับอ้าปากค้าง ขนาดไอจิ้งเหลนสู้แทบตายยังเอาชนะไม่ได้ แต่พอชายคนนี้มาแปปเดียวจบ

“โคตรเจ๋ง..”วัตสันพูดเสียงเบา บุรุษอมุนษย์ปริศนาเดินไปยังศพของแกนเจปก่อนจะดึงดาบยาวออกมาจากหัวของแกนเจป

ฉึก! ดาบสีเงินสะท้อนแสงวาววับกำลังถูกเก็บลงฝักดาบ วัตสันมองบุรุษอมุนษย์ปริศนาตรงหน้าอย่างไม่กระพริบตา วัตสันจ้องมองนานพอสมควร จนสังเกตลักษณะร่างกายของอีกฝ่าย ใบหน้ากรามคมสันและหล่อเหลาในชีวิตของวัตสันคงไม่อาจพบอมุนษย์ที่มีรูปร่างกำยำสมควรและหล่อเหลาได้เท่านี้อีกแล้ว

อีกฝ่ายที่รู้ว่ากำลังถูกจ้องจึงหันสายตามาสบเข้ากับดวงตาสีม่วงประกายของเจ้าแมวม่วง วัตสันไม่รู้ตัวเลยว่าจ้องมองดวงตาสีฟ้าราวกับมหาสมุทรนั้นนานแค่ไหน แค่พอรู้ตัวอีกทีก็ล้มตัวลงอยู่กับพื้นแถมกำลังถูกปืนคมเงินจ่อที่หน้าผากขาวอีกต่างหาก