"เช้านี้ท้องฟ้าดูสดใสดีนะครับท่านชาย" องครักษ์กล่าว

"อืม วันนี้เราจะออกไปยังโลกมนุษย์สักหน่อย ข้ามิได้ออกไปเดินเที่ยวยังโลกมนุษย์นานแล้ว" พูดจบท่านชายแห่งพิภพภูตสวรรค์ก็ออกไปยังโลกมนุษย์ พร้อมกับองครักษ์ของเค้า

"ที่นี่เหล่าสตรีทุกนาง ล้วนงานหมดทุกคนเลยใช่มั้ยครับ"

"งามก็จริงอยู่ แต่มนุษย์พวกนี้ล้วนมีแต่ความโลภและโทสะมากยิ่งนัก" ท่านชายกล่าว "เกาลัดผัดน้ำตาลนี่ดูน่ากินดีนะครับ พวกเราควรซื้อเกาลัดจากบุรุษผู้นี้ดีมั้ยครับ"

"แล้วแต่เอ็งอยากซื้อก็ซื้อ" ท่านชายพูดจบพร้อมกับโยนเงินให้องครักษ์ของตน

ระหว่างที่ท่านชายเดินเที่ยวอยู่นั้น ไม่ได้มองว่ากำลังมีหญิงสาวผู้หนึ่งเดินชนเข้าจนนางล้ม และสมุนไพรก็ได้ตกเต็มพื้น

"ข้าขอโทษนะนายท่าน ข้าไม่ได้ตั้งใจที่จะเดินชนท่าน เพียงแค่ข้ารีบจะไปดูท่านแม่ที่นอนป่วยอยู่ที่บ้าน" หญิงสาวกล่าว

"ไม่เป็นอย่างไร ข้าไม่ถือ ให้ข้าพาเจ้าไปร้านสมุนไพรนี่เถอะ ข้าทำสมุนไพรที่เจ้าซื้อมาหกหมดแล้ว สมุนไพรพวกนี้คงใช้ไม่ได้แล้วกระมัง"

หญิงสาวงงกลับคำพูดอันพิลึกของชายผู้นี้ แต่ก็พาเค้าไป

"ข้าขอบคุณทานเป็นอย่างมาก" "แต่ท่านครับ ท่านมิได้เป็นคนเดินชนแม่นางผู้นี้เหตุใดต้องซื้อสมุนไพรพวกนี้ให้นางด้วย" องครักษ์กระซิบ

"เอ็งมิได้ยินรึ นางต้องนำสมุนไพรไปรักษาแม่ที่นอนป่วย"

"เช่นนั้นก็ได้ครับ" "ขอบคุณนายท่านด้วย" พูดจบนางก็รีบเดินไป

"แต่!! เดี๋ยวก่อน ข้าอยากรู้จักเจ้า เจ้าชื่ออะไร"

"ข้าชื่อ เฉินเชียนเย่ แล้วท่านละชื่ออะไร" ข้าชื่อ....

"แต่ท่านครับ!! ท่านจะบอกชื่อนางหรอครับ มิเคยมีใครมาถามท่านเลยนะครับ อีกอย่างใครก็ไม่รู้จัก" องค์รักษ์กระซิบ

"ก็ข้ากำลังจะรู้จักนี่ไง!! กระไรของเอ็งมากมาย" ครับ

"ข้าชื่อ เฟยหลงซาน บ้านเจ้าอยู่หนใดพาข้าไปได้หรือไม่"

หญิงสาวสับสนนิดหน่อย แต่ชายสองผู้นี้ก็ไม่ได้ดูอันตราย จึงตัดสินใจพาเค้าไป

"นี่คือบ้านของข้า" บ้านของนางอยู่บนเขา ที่ห่างออกไปไม่ไกลจากตลาดมากนัก

"ชีซวน" ครับ ท่านชายยื่นมือไปรับเกาลัดผัดน้ำตาลจากองครักษ์ของเค้า

"นี่คือเกาลัดผักน้ำตาลของข้า ข้ามอบให้เจ้า ไว้วันหลังข้าจะมาหาเจ้าละจะมาเยี่ยมแม่ของเจ้าบ่อยๆ

"ขอบคุณท่านเฟยเป็นอย่างมากที่เอ็นดูข้า"

"ข้าไปก่อนหล่ะ"

     สองวันผ่านไป ท่านชายแห่งภูตสวรรค์ยังคงอยู่ที่โลกมนุษย์อยู่

     "วันนี้ข้าจะไปหาน้องเฉิน ละจะไปเยี่ยมแม่ของนางด้วย เอ็งไปหาซื้ออาหารที่เลิศรสมาเยอะๆ ข้าจะไปหานาง" องครักษ์ของเค้างงเล็กน้อย เพราะท่านชายของเค้าไม่เคยกระทำตัวเช่นนี้กับผู้ใด แต่ก็ตกลงที่จะไปซื้อ

" มาแล้วครับ" อืม "ข้าจะไปหานางเอ็งจะไปด้วยมั้ย" "เราคือองครักษ์ของท่านนะครับ จะไม่ไปได้อย่างไร ถ้าพวกจอมมารมาเจอ ผมจะได้ช่วยท่านได้ไงครับ"

    "ถึงเอ็งไม่ช่วยข้า ข้าก็เอาตัวรอดของข้าเองได้" ครับบบ

"เฉินเชียน เจ้าอยู่บ้านรึป่าว เฉินเชียน เจ้าอยู่มั้ย" "สงสัยน่าจะไม่อยู่นะครับ เช่นนั้นพวกเรากลับกันเถอะครับ"

       " มาแล้ว ข้ามาแล้ววว ท่านเฟยมาหาข้ามีอะไรหรอ"

"ข้านำอาหารมาให้เจ้ากับแม่ของเจ้าหน่ะ" "ขอบคุณท่านเฟยเป็นอย่างมาก" "อย่างงั้นข้าไปเตรียมอาหารให้ท่านแม่ก่อนนะ"

     "ว่าแต่แม่ของเจ้าหายแล้วหรอ" "ดีขึ้นมากแล้ว ขอบคุณท่านอีกรอบที่เป็นห่วงแม่ของข้า"

"เช่นนั้นเจ้าไปเดินเที่ยวเล่นกับข้าได้หรือไม่" "ได้สิ" "

หลังจากที่เดินไปสักพัก พวกเขาได้เดินผ่านร้านขายขนม เฉินเชียนยืนมองตาไม่กระพิบ "เจ้าอยากกินหรอ"

"นิดหน่อยหน่ะ" "เช่นนั้นข้าซื้อให้ ดีมั้ย" "อย่างนั้นแล้วแต่ท่านเลย" "แต่ท่านครับ ข้าก็หิวนะ" องครักษ์พูด

"ข้ารู้แล้ว เดี่ยวข้าจะซื้อให้เอ็งด้วย จะเอามั้ย!!" "เอาสิครับบบ" "นี่ของเจ้า" "ขอบคุณ" "ส่วนอันนี้ของเอ็ง!!" "ขอบคุณคร้าบ"

"วันนี้เจ้าไปเที่ยวเล่นแถวบ้านของข้าได้หรือไม่"

"บ้านของท่านอยู่แถวไหนหรอ" "บ้านข้าอยู่บนภูเขาห่างจากตลาดไปไม่มากนักหรอก เจ้าไม่ต้องกลัว ข้ากับ.... กับเพื่อนของข้าไม่ทำอันตรายเจ้าหรอก ที่บ้านข้าก็มีสตรีแบบเจ้าตั้งเยอะ ข้ามิอาจทำอันตรายอะไรเจ้า สรุปว่าเจ้าจะไปหรือไม่"

"ได้สิ" "งั้นพวกเราไปกันเถอะครับ" ชีซวนกล่าว ระหว่างทางเดินไปบ้านท่านชายแห่งภูตสวรรค์ ณ โลกมนุษย์

"ว่าแต่ ทำไมบ้านของท่านถึงอยู่บนภูเขาลูกนี้หรอ"

      "ทำไมหรอ ปกติบ้านของข้าก็อยู่ตรงนี้มาตั่งนานแล้วนะ"

"ปกติข้าก็มาเก็บเห็ดแถวนี่ไม่เคยเห็นมีบ้านสักหลัง" "เอิ่ม....บ้านข้าพึ่งมาตั้งหน่ะ" ท่านชายพูด "อ๋อ"