สวัดดีครับผมชื่อ นภา รัตร์ณากร เป็นโอเมก้าที่มีกลิ่นมิ้นท์เย็นๆ เป็นกลิ่นที่หาพบได้ยากแต่เรื่องนั้นไม่สำคัญหลอกที่สำคัญคือ ผม!ถูกพ่อและแม่จับมาคลุมถุงชนกับไครที่ไหนผมก็ไม่รู้จักและพึ่งเคยเจอหน้ากันตอนวันแต่งงานเร้าสองคนเลยทำสัญญาอยู่ร่วมกัน คือผมและเค้าจะต้องไม่ยุ่งเกี่ยวกับเรื่องส่วนตัวของกันและกันแยกห้องนอนกันด้วยและเมื่อครบ5ปีพวกเราจะหย่ากันทันที . . . 💢 แต่ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องลากอีหนูกลับมาบ้านทุกเย็นแบบนี้ก็ได้ปะ💢 . . . โอ๊ยคิดแล้วผมคนนี้อยากหยุมหัวอีสามีตัวดีมาต่อยซักหมัดสองหมัด วันไปไม่ยอมเคลียงานตัวเองโยนมาใหคนที่เด็กกว่าตัวเองตั้งสองปีมาทำเเทนส่วนตัวเองก็ไปออกรายการวาไรตี้ โชว์แสดงละครไม่ยอมทำงานหลักของตัวเองปล่อยให้ผมต้องเผชินกับกองทับตัวหนังสือเเละเอกสารเป็นตั่งๆจนมันจะทับผมตายได้อยู่เเล้ว......
ห้าชั่วโมงผ่านไป........
......"เฮ้ยยยยยเสร็จสะที!!! ปวดหลังจะเเย่"ผมบนออกมาเสียงไม่ดังมากนักพร้อมบิดเองไปมาจนมันเกิดเสียงดัง กร๊อบ!! เเละตามมาด้วยการหักนิ้วให้คลายความเมื่อจากการจับปากามาเป็นเวลานานจนมีเสียงกระดูกลั่นดัง ..กรอ๊บ เเกร๊บ.. สองสามทีก่อที่ผมจะเดินออกจากห้องทำงานเพื่อที่จะไปหาอะไรกินที่ห้องครัวเเต่พอเปิดประตูออกมาก็ได้พบกับป้านารีที่กำลังจะเคาะประตูอยู่พอดี
"เอ่อ...ป้านารีมีอะไรรึป่าวครับ?" ผมถามป้าเเม่บ้านเก่าเเก่ของที่นี่ออกไป
"ป่าวหรอกจ้ะป้าเเค่จะมาเรียกคุณหญิงไปทานข้าวพอดีนะ" (^^) นารีเอ่ยบอกนายหญิงของบ้านด้วยเสีองที่นุ่มนวลเเละอบอุ่น
"ครับป้า ผมกำลังจะออกไปพอดีเลยครับ" (^^)
ผมตอบรัเเละเดินออกมาป้านารีจึงเดินตามผมมาด้วย
"เเล้วป้านารีทานข้าวรึยังครับ" ผมถามป้านารีเพราะเเกอายุมาเเล้วหากกินข้าวไม่ตรงเวลาเเกอาจจะหน้ามืดเป็นลมได้
"ป้ายังไม่ได้ทานหลอกคะ"
"งั้นป้าก็มานั่งทานกับผมเลยนะครับ" ผมบอกออกไป
"จะดีเหรอคะคุณหญิง" นารีถามออมาด้วยความกังวลเล็กน้อย
"ดีสิครับ เเล้วก็ไม่ต้องเรียกผมว่าคุณหญิงหลอกครับ ผมชินเรียกผมว่าฟ้าเถอะครับ" ผมบอกออกไปเพราะผมไม่ชินจริงๆ ที่มีไครมาเรียกคุณหญิง มันรู้สึกเเก่อะ ಠ﹏ಠ
''คุณทำไมคุณยังอยู่ที่นี่''................
ก็จบบทนำไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ... ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยน้า❤️❤️❤️
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
