เราเรียนอยู่โรงเรียนดัง จ.ขอนแก่น… ซึ่งเรื่องผีๆก็มีกันทุกอาคารเลย

แต่ที่เรากับเพื่อนเจออยู่ที่อาคาร6 เหตุเกิดเมื่อไม่นานมานี้ประมาณต้นเดือนพฤศจิกาปีที่เเล้ว

เป็นช่วงกีฬาสีพอดี เรากับเพื่อนเป็นเชียร์ลีดเดอร์ของคณะสีหนึ่ง ซึ่งเราต้องซ้อมหนัก

กลับบ้านดึกกันทุกวันอยู่เเล้ว ข้าวเย็นก็กินกันที่โรงเรียนนี้แหละ เวลาประมาณหนึ่งทุ่ม

พอดีเป็นช่วงพัก… เรากับเพื่อนปวดฉี่ ก็เลยไปเข้าห้องน้ำด้วยกัน

เราก็ตัดสินใจกันว่าจะไปเข้าห้องน้ำข้างๆอาคาร3 ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับอาคาร6

เพราะมันใกล้ที่ๆเราซ้อมที่สุดแล้ว ระหว่างที่เราเดินไปเข้าห้องน้ำกันสองคน

เราต้องเดินผ่านหน้าอาคาร6 อยู่เเล้ว.. คือมืดมากๆ ไฟก็มีอยู่แต่มันมีไม่เยอะ เป็นสลัวๆ

เดินกันอยู่สองคนเปลี่ยวๆเลย ก็คุยกันไปเรื่อย เราสะดุดตาที่ต้นลีลาวดีหน้าอาคาร6

มองขึ้นไปจะเป็นระเบียง…แม่เจ้า..เงาใครไม่รู้อยู่บนอาคาร ทั้งๆที่ตึกปิดหมดเเล้ว

ถ้าจะขึ้นไปก็ต้องปีนดิ..เเล้วจะปีนไง? เรามองเเค่นั้นรู้เลยว่าเจอเเล้ว…

ไอเราก็เงียบไม่บอกเพื่อน ปล่อยมันพูดไป เข้าห้องน้ำกันเสร็จ

(ห้องน้ำมืดมาก ไฟก็ไม่ติด เเถมเป็นวันพระ เสียงพระสวดมนต์ชัดเจนมากมาย)

เราก็เดินกลับจะไปซ้อมลีดต่อ เดินมาเกือบๆถึงต้นลีลาวดีเราอยากจะมองว่าที่เราเห็น

ตอนเดินมาตาฝาดรึป่าว เลยกลั่นใจมองขึ้นไปอีก คราวนี้ไม่มี..แต่จู่ๆ เพื่อนก็หยุดพูด..

เเล้วเราสองคนก็ได้ยินเสียงดัง ตุ้บ!! เหมือนคนโดดมาจากหลังคา หูยยยย ใจนี้ไปหมดแล้ว…

เพื่อนมันหน้าซีด เราเลยคว้าเเขนไม่ให้มันเตลิด เเล้วบอกมันว่า อย่าวิ่งๆ ค่อยๆเดิน หายใจลึกๆ

เพื่อนนี้ร้องไห้เลย แลดูจะเป็นหอบด้วย เราก็ตกใจ เกือบช็อกเหมือนกัน

แต่เพื่อนมันหนักกว่าเลยต้องรีบดึงสติมัน55555

เคยได้ยินเรื่องเล่านี้อยู่ว่าเคยมีคนเจอ ผีกระโดดลงมาอยู่ที่ต้นลีลาวดีหน้าอาคาร6

มาเจอกับตัวเองก็อึ้งเหมือนกัน หลังจากนั้นก็ไม่คิดจะเดินผ่านหน้าอาคาร6 ตอนกลางคืนอีกเลย

หวัดดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิปทุกคน เราเป็นสมาชิกใหม่นะ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ..^^

เรื่องที่เราจะเล่าต่อไปนี้ คือเรื่องจริงที่เกิดจากสถานที่จริง

ใครๆ ก็คงรู้ว่าแถวๆ นครนายก รีสอร์ทจะเยอะมากเพราะอากาศดี วิวสวย เป็นที่ชื่นชอบของพวกที่ไปสัมมนาเป็นหมู่คณะ

     และแล้วเรื่องที่ไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นกับคณะเราก็เกิดขึ้น นั่นคือการได้ไปรีสอร์ทแห่งหนึ่ง อยู่จ.นครนายก (ไม่ขอเอ่ยชื่อนะคะ)

ก็ไปสัมมนาปกติเหมือนทุกครั้งที่ไปๆกัน แต่ครั้งนี้พิเศษมากคือได้พบก็สิ่งลึกลับด้วยอ่ะดิ

ก่อนไปก็ได้มีการเข้าไปเยี่ยมชมและเลือกสถานที่กันอยู่หลายแห่ง และบทสรุปก็คือรีสอร์ทแสนธรรมชาติ เงียบสงบ แห่งนี้

ภาพบรรยากาศรีสอร์ทในเว็บไซต์อย่างสวย และดูดีมากๆ น่าไปสุดๆ  ก็ทำการจองห้องพัก ห้องสัมมนา ระบุวัน จำนวนคน เป็นที่เรียบร้อย

เมื่อถึงวันไป ก็นัดกับบุคลากรมาขึ้นรถบัสกันอย่างพร้อมเพรียง พร้อมออกเดินทางในยามเช้า ทุกคนหน้าตาสดชื่น แจ่มใส จัดเต็มทั้งเสื้อผ้า หน้าผม

ระหว่างทางก็ยังสนุกสนานเฮฮา เมื่อถึงทางที่จะเข้าไปในรีสอร์ท ทุกอย่างเงียบสงัด คนบนรถก็เช่นกัน เงียบแบบอัตโนมัติโดยไม่รู้ว่าทำไม????

...นึกภาพตามนะคะ  ทางเข้าเป็นแบบว่าทางเข้าจูราสสิค เวิลด์อ่ะ มีต้นไม้ใหญ่อยู่ 2 ข้าง มีป้ายรีสอร์ทอยู่ด้านบน มีประตูเหล็กแบบว่าสนิมเกาะเสมือนว่าไม่ได้เปิดใช้งานมานานมาก เมื่อรถบัสไปถึงหน้าประตู ก็จอดรอคนมาเปิด และกว่าคนจะมาเปิดก็รอประมาณเกือบ 20 นาที  เป็นลุงแก่ๆคนนึงขี่รถมาเปิดให้ ระหว่างที่รถวิ่งเข้ามาข้างใน มีต้นไม้ใหญ่ปกคลุมทั้ง 2 ข้างทาง มีภูเขาล้อมรอบ ประมาณ 2-3 กิโล ก็ถึงที่พัก ทุกอย่างเงียบสงัดเหมือนเดิม ไม่ว่าจะเป็นบนรถบัส หรือสถานที่พัก โอ้ว!!!!!!!แม่จ้าว..........ไม่มีคนมาพักเลยเหรอเนี้ย มีแค่เราคนบนรถบัส 1 คันเท่านั้น พนักงานต้อนรับไม่ต้องพูดถึง จนทุกคนลงมาจากรถหมดแล้ว พนักงานต้อนรับยังไม่เห็นเลยจร้า ต้องรอพนักงานอีกพักนึงเลยนะกว่าจะมาถึงกัน ทุกคนที่ไปพูดเป็นเสียงเดียวเลยว่า "น่ากลัวว่ะ" แต่ก็ไม่ได้คิดไรกันมาก คิดแต่ว่าไม่ใช่เทศกาลมั้ง คนเลยไม่ค่อยมาพักกัน ก็คงเป็นเหมือนกันทุกรีสอร์ทอ่ะ พนักงานแจกกุญแจห้องให้แต่ละคน ซึ่ง 4 คน/1 ห้อง และห้องพักที่นี่เป็นไม้ทั้งหมด ยกเว้นตรงแผนกต้อนรับเป็นตึกปูน 5 ชั้น เมื่อได้กุญแจห้องก็แยกย้ายกันเอาสัมภาระไปเก็บ ระหว่างทางที่เดินไปที่ห้องพักก็จะมีแต่ต้นไม้เก่าแก่ คือดูออกอ่ะว่าเป็นต้นไม้เก่ามากๆ เพราะต้นใหญ่มาก และก็พวกต้นจำปี จำปา ต้นไม้โบราณ ที่ส่งกลิ่นหอมตอนกลางคืนอ่ะ เมื่อถึงห้องพักก็เก็บของกันเป็นที่เรียบร้อย นั่งเม้าส์กันถึงที่พักว่าน่ากลัว ก็มีพี่คนนึงเล่นพิเรน เอาผมมาปิดหน้าปิดตาแล้วให้เพื่อนถ่ายรูปไว้ให้ดูน่ากลัว ไว้แกล้งคนอื่นๆ ซึ่งพอเพื่อนถ่ายเสร็จก็มาดูรูป ปรากฎว่ารูปที่ออกมาทั้งหมดมีลักษณะเหมือนผีจริงๆ เหมือนมาจนพี่คนที่เป็นคนถ่ายต้องลบรูปทั้งหมดทิ้งไป แต่ไม่ได้บอกใคร บอกแต่ว่าถ่ายแล้วไม่สวยเลยลบออกหมดแระ  ช่วงเย็นทุกคนก็มาพร้อมกันที่ห้องอาหารเพื่อรับประทานอาหารเย็นร่วมกัน  กินเสร็จก็พักผ่อนตามอัธยาศัย แต่ส่วนใหญ่จะกลับห้องกันหมดเพราะยิ่งมืดยิ่งวังเวงมาก มีพี่คนนึงระหว่างเดินกลับห้องก็ผ่านต้นจำปี เห็นว่าออกดอกเต็มต้นเลย หอมด้วย พี่เขาก็เลยหยิบมาดมกะว่าจะเอากลับห้องด้วย 1 ดอก (หยิบที่ล่วงหล่นพื้นนะ ไม่ได้เด็ดจากต้น) เท่านั้นล่ะ สร้อยพระที่แขวนอยู่ที่คอขาดหลุดจากคอเลยทันทีที่หยิบดอกจำปีขึ้นมา สร้อยก็ขาดทันที (ขนลุกอ่ะ) พี่เขาก็เลยวางดอกจำปีไว้ที่เดิมและไม่ได้พูดไรกับใครทั้งนั้น และคืนแห่งความทรงจำก็มาถึง..

     ส่วนใหญ่เมื่อเวลาที่เราได้ไปสัมมนาหรือไปทัศนศึกษา ยามค่ำคืนก็จะไม่ค่อยได้นอนกันสักเท่าไหร่ เพราะจะมีกิจกรรมลับสมองกันตลอด ก็ตั้งวงกันเลยจร้า ประชากรในห้องก็เยอะอยู่นะประมาณเกือบ 10 คนได้ แรกๆ ก็ยังไม่มีไร เล่นไปเล่นมายิ่งดึกยิ่งเงียบ ระหว่างเล่นก็ได้ยินเสียงอะไรสักอย่างดังมาจากเพดานห้อง เป็นคล้ายๆ เสียงคนลากเก้าอี้ เสียงคนพูดคุย และเสียงก็ดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ภาษาที่ได้ยินไม่ใช่ภาษาไทย เป็นภาษาไรไม่รู้อ่ะ ฟังไม่รู้เรื่อง สักพักแล้วเสียงนั้นก็หายไป และเสียงก็มาดังหน้าห้องเลยจร้า เหมือนมีคนมาเคาะประตู ก็เลยมาแอบดูต้องช่องตาแมว ก็ไม่มีใคร สักพักได้ยินเสียงมอไซค์ผ่านหน้าห้องไป ทีนี้แระคร้าาาาาาา คนที่มาจากห้องอื่นก็ไม่กลับห้องแระ นอนมันห้องเดียวกันหมดเลยจร้า...

     พอตอนเช้า ต้องมาพร้อมกันที่ห้องสัมมนาเพื่ออบรม แต่ละคนมาสภาพเดียวกันคือ  สะโหลสะเหล ขอบตาดำ หน้าแบบว่าไม่ได้นอนกันเลยทีเดียว โดยไม่ได้มีการคุยกันหรืออะไรทั้งนั้น ต่างคนต่างไม่มีใครพูดไรเลย จนสัมมนาเสร็จอย่างรวดเร็ว และทางรีสอร์ทได้มีการแนะนำกิจกรรมในรีสอร์ท เช่น ล่องแก่ง เล่นน้ำตก ฯลฯ ซึ่งไม่มีใครร่วมทำกิจกรรมใดๆทั้งสิ้น และได้มีคนเสนอขึ้นว่า "ในเมื่อสัมมนาเสร็จเรียบร้อยแล้วก็กลับเลยแล้วกัน จะได้ถึงบ้านไม่ดึกมาก"  ทุกคนลงความเห็นเป็นเสียงเดียวกันว่า "โอเค"

     ระหว่างเดินทางกลับ ตั้งแต่ออกจากรีสอร์ทจนถึงบ้าน ไม่มีใครพูดหรือถามไรเกี่ยวกับรีสอร์ทเลยแม้แต่คนเดียว บรรยากาศบนรถเงียบสนิท เพราะทุกคนหลับกันหมด  และได้ถึงบ้านโดยสวัสดิภาพกันทุกคน วันรุ่งขึ้นก็มาทำงานกันปกติ ทีนี้แหละค่ะ แทบไม่ต้องทำงานกันเลยเม้าส์แตกเรื่องรีสอร์ทกันระเบิดเถิดเทิงเลยจร้า ว่าแต่ละห้องเป็นไงบ้าง ปรากฎว่าเจอทุกห้องจร้า บางห้องก็มาเป็นเงาดำๆดึงขาตลอดทั้งคืนจนไม่ได้นอน บางห้องมาเป็นเสียงแบบอยู่ในสนามรบ บางคนมาแบบว่าชวนไปอยู่ด้วย บางคนมีเงาดำมานั่งอยู่ปลายเตียง แต่ละเคสน่ากลัวทั้งนั้นเลย ................

     ตั้งแต่วันนั้น จนวันนี้ผ่านมา 5 ปีแระ ไม่มีใครลืมรีสอร์ทนั้นได้เลย ยังไงถ้าเพื่อนจะไปพักรีสอร์ทก็ดูกันดีๆนะคะ อย่าเชื่อรูปภาพที่คุณเห็นในเว็บไซต์ ควรที่จะดูรีวิว หรือช่องแสดงความคิดเห็นประกอบด้วยก็ดีนะ จะได้ไม่ต้องประสบชะตากรรมเดียวกับพวกเรา

     เป็นไงบ้างคะ เรื่องเล่า ขวัญสยอง ของเรา ถ้าเพื่อนๆ คนไหน มีประสบการณ์หลอนๆก็แชร์ความคิดกันได้นะคะ ยินดีค่ะ แล้วตอนต่อไปจะเป็นเรื่องอะไร รอติดตามกันได้นะคะ........เร็วๆนี้ ^^



ในจังหวัดขอนแก่นที่ ตำบล โสกนกเต็น ที่นั่นมีสถานที่ท่องเที่ยวแบบธรณีวิทยา ซึ่งเป็นสถานที่ที่เกิดมาโดยธรรมชาติจากกระแสน้ำกัดเสาะตามทางจนเกิดเป็นทางขึ้นมาตั้งแต่ยุคโบราณ ซึ่งโดยปกติแล้วสถานที่ที่เป็นลักษณะแบบนี้จะไม่ได้เกิดเพียงแค่ที่จังหวัดขอนแก่นแต่ที่อื่นก็มี แต่โดยปกติแล้วเค้ามักจะเรียกกันเพียงแค่ว่า “โสก” แต่ชาวบ้านที่อยู่ในจังหวัดขอนแก่นเรียกสถานนี้ว่า “โสกผีดิบ”



 สาเหตุที่ทำให้พวกชาวบ้านแถวนั้นเรียกว่า โสกผีดิบ ว่ากันว่าช่วงประมาณ ปี 2480 โรคห่าระบาดกันเต็มทั่วท้องถิ่นทำให้ผู้คนในช่วงเวลานั้นล้มตายกันเป็นจำนวนมาก ชาวบ้านในช่วงเวลานั้นจึงทำพิธีทางศาสนาให้เหล่าคนที่เสียชีวิตกันไม่ทัน นั้นจึงทำให้พวกเขาต้องนำศพที่ไร้ญาติหรือศพที่ไม่มีใครมารับไปทำพิธีต่อนั้นมาไว้ภายในบริเวณโสกแห่งนี้จนกลายเป็นที่มาที่ทำให้พวกเขาเรียกสถานที่แห่งนี้ว่าโสกผีดิบ ซึ่งเชื่อกันว่าวันดีคืนดีก็มักจะมีคนได้เห็นกลุ่มคนยืนกันอย่างนิ่งๆ และไม่ขยับตัวกันเลยในบริเวณโสกแห่งนี้ ซึ่งโดยปกติแล้วไม่มีคนไหนเค้ามายืนเฉยๆ ให้ผู้คนสงสัยและเห็นกันอยู่แล้ว ซึ่งปัจจุบันก็ยังมีสถานที่โสกผีดิบให้ผู้คนได้ไปเยี่ยมชมกันอยู่

เรื่องนี้แต่งขึ้นจากเรื่องจริงถ้าชอบเรื่องราวผีๆแบบใหน สามารทบอกได้น้าา

เดี๋ยวแอดจะเอามาเขียนให้อ่าน

เข้ามาดูกันเยอะนะครับ

แอดเป็นมือใหม่ พึ่งเคยแต่งแบบนี้ครั้งแรก

อาจจะไม่ได้ดีเท่าไหร่

แอดจะพยายามทำให้ดีที่สุดนะครับ

อย่าลืมติดตามผลงานของแอดด้วยนะครับ

อาจจะแต่งไม่ค่อยดีเท่าไหร่

แต่ถ้าแอดแต่งผิดตรงไหนต้องขอ

โทษด้วยนะครับ ช่วงนี้ทำงานหนักไปหน่อย

อาจจะไม่ค่อยได้มีเวลามาอัพเดตให้อ่าน

แต่แอดจะพยายามทำให้ดีที่สุดนะครับ

แอดรักคนอ่านทุกคนเลยนะครับ

🥰💐🤟

รักคนอ่าน🥰🤘รักคนอ่าน🥰🤘รักคนอ่าน🥰🤘รักคนอ่าน🥰🤘รักคนอ่าน🥰🤘รักคนอ่าน🥰🤘รักคนอ่าน🥰🤘รักคนอ่าน🥰🤘รักคนอ่าน🥰🤘รักคนอ่าน🥰🤘รักคนอ่าน🥰🤘รักคนอ่าน🥰🤘รักคนอ่าน🥰🤘รักคนอ่าน🥰🤘