สวัสดีครับนักอ่านอันเป็นที่รักยิ่ง
... อะแฮ่ม ทางผู้เขียนจะลงเรื่อง3-5วันครั้งนะครับนักอ่านทุกท่านถ้าคราวไหนที่นักเขียนไม่อ่านให้คิดได้เลยครับว่า ทางนักเขียนขี้เกียดหรือติดงาน ทางนักเขียนมีแรงบันดาลใจมาจากเรื่อง ...
..." ENGINEE มีช็อป มีเกียร์ มีเมียรึยังวะ!! "...
มาดูเรื่องย่อนิดหน่อยกันนะครับเป็นน้ำจิ้มกับตอนแรก อ่านได้เลยครับ
...****************...
...เริ่มตอนแรก...
^^^"ลมเย็นฉิบ"^^^
^^^ผมยกมือขึ้นบิดขี้เกียจแล้วกวาดสายตามอง^^^
ไปรอบๆ สวนสาธารณะของมหาวิทยาลัย ที่นี่ไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ ส่วนมากจะเป็นพวกนักศึกษาที่มาออกกำลังกายหรือไม่ก็ผู้สูงวัย จริง ๆ ผมไม่ได้จัดอยู่ในพวกนั้นหรอก แต่วันนี้อยากพักผ่อนเงียบ ๆ ก็เลยตัดสินใจมาที่นี่
^^^ "ฮ้า อากาศโครตดีเลยว่ะ " พูดจบผมก็ทิ้งตัวลงไปบนพื้นหญ้าสีเขียว ปล่อยความคิดให้ไปกับลมที่พัดกินหญ้าและดินมาอ่อน ๆ มาเตะจมูก เปลือกตาค่อย ๆ ปิดลงตามความง่วงที่เพิ่มมากขึ้น วินาทีนี้ถึงจะเป็นพื้นหญ้าผมก็ไม่สนแล้วครับ ^^^
" เสียงบ่น "
^^^" วันนี้มึงไปไหนมาป่าววะ " เสียงไอ้ตั๋งเพื่อนรักของผมถามขึ้นหลังจากอาจารย์เดินออกจากห้องไป^^^
" อืม... กูว่าจะไปเดินเล่นคลายสมองสักหน่อยมึงจะไปด้วยกันป่ะ? "
" หึ มึงไปเถอะ... สงสัยมึงจะอยู่กับไอ่คิงมากติดนิสัยมันมามากเลยเนี่ย " เหอะ ๆ
" เอองั้นกูไปละ "
^^^ผมลืมที่จะไปสวนสาธารณะของมหา'ลัย ขอเป็นสถานที่ที่เงียบสงบไม่ค่อยมีคนเท่าไหร่ บางทีก็มีพวกอากงอาม่ามาวิ่งกัน เห็นแล้วน่ารักดี นาน ๆ ชีถึงจะมีเวลามาเดินชมนกชมไม้แบบนี้ เพราะการเรียนของคณะผมค่อนข้างหนัก ไหนจะต้องเจอกับเรื่องน่ารำคาญอย่างเรื่องผู้หญิงอีก ขอออกตัวแรงก่อนเลยว่าผมน่ะหน้าตาดีก็ไม่ได้หลงตัวเองหรอกนะ ก็แค่จมูกโด่ง ตาเรียวยาว ปากกระจับ ไหนจะทรงผมเปิดข้างที่รับกับจิวสีดำ บอกเล๊ย ผมนี่แหละคนที่หล่อที่สุดในมหาวิทยาลัย^^^
" นั่นอะไรวะ"
^^^ระหว่างที่เดินคิดไปเพลิน ๆ อยู่สายตาผมก็ไปสะดุดเข้ากับร่างโปร่งที่นอนหลับอยู่บนพื้นหญ้าข้างสระใหญ่ราวกับไม่ได้กลัวเลย.^^^
...----------------...
ตัดจบแบบละครแค่น้ำจิ้มก็หน้าดูแล้วใช่ไหมล่ะครับ
ขอให้ผู้อ่านสนุกกับตอนที่ 2 นะครับ
...****************...
...เริ่ม...
^^^ ราวกลับไม่กลัวเลยว่าจะมีสัตว์ร้ายขึ้นบกครึ่งน้ำขึ้นมาทักทาย เฮ้ย ตัวเงินตัวทองที่นี่ไม่ใช่จิ้งจกนะ มันกัดแขนขาดได้นะมึง... ช่างเถอะ ไม่ใช่เรื่องของผมสักหน่อย^^^
แผล็บ
...อเล็กซ์
ขณะที่ผมกำลังก้าวเท้าเดินต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เจ้าสัตว์สี่ขานามว่า อเล็กซ์ ก็โผล่ขึ้นมาดาวกับล่วงรู้ความคิดของผม มันคือ here ( ตัวเงินตัวทอง) ที่อธิการบดีเลี้ยงไว้ครับ ก็ไม่เชิงเลี้ยงหรอก เรียกว่ามาตั้งชื่อให้แล้วก็จากไปน่าจะถูกกว่า แต่เขาก็ส่งเงินมาให้ทางโรงซื้อไก่ให้มันกินตลอดนะ
...อะไรนะ? ถามว่ารู้ได้ยังไงว่าตัวไหนคืออเล็กซ์?...
^^^เรื่องนั้นก็ง่ายนิดเดียว ก็เพราะมันมีปลอกคอลายคิตตี้ร้องอยู่ที่คอยังไงล่ะ เหอะ ๆ ว่าแต่... ถ้าอาเล็กมาเจอไอ้บ้าที่กำลังนอนอยู่บนที่ประจำของตัวเองจะเป็นยังไงนะ... คงไม่เหลือสภาพสินะ^^^
...... ถือว่าทำบุญทำทาน ไปปลุกมันหน่อยก็แล้วกัน...
^^^เมื่อคิดได้ดังนั้นผมก็สาวเท้าเข้าไปใกล้เองโง่ที่กำลังโดนhereฆาตกรรมมันสวมชุดนักศึกษามหาลัยเดียวกับผมด้วยแฮะ ทำไมไม่คุ้นหน้าเลยวะแล้วไอ้ผิวขาวสลัดผักนั่นมันอะไร ขนาดอยู่ไกลยังเห็นออร่าความมาแต่ไกลเลย สงสัยพ่อกับแม่จะยำโอโมผสมกลูต้าให้กินเป็นอาหาร^^^
ขอดูหนังหน้าใกล้ ๆ หน่อยเถอะว่ะ
นี่มึงนอนนิ่งไปไหน นี่ขนาดไหนถามใจเธอดู... นี่ขนาดที่มีผีเสื้อมาเกาะอยู่บนหน้าและแขนสามสี่ตัวมันยังไม่รู้สึกอ่ะ แต่ทำเป็นเล่นไป หน้าตาเ****นี่ไม่ธรรมดาว่ะถ้ากะความสูงด้วยสายตาน่าจะเกือบ 180 เซน ( ก็จัดว่าสูงแหละ แต่ผมก็สูงกว่าอยู่ดี ) ผิวขาวจัดจนเห็นเส้นเลือดจาง ๆ จมูกโด่งรั้น คิ้วไม่หนามากแต่เข้ากับหน้าตาสุด ๆ
... หล่อแต่ควายก็ไม่ไหวนะ...
^^^ผมระบายยิ้มร้ายออกมาขณะถ่ายรูปไอ้โง่ที่นอนอยู่ จัดมุมกล้องให้เห็นทั้งวันและป้าย " ...ดู " กูจะปลุกมึงนะไอ้หน้าอ่อน แต่ก่อนหน้านั้นขอถ่ายรูปไว้ประจานความโง่ของมึงแล้วกัน ผิวขาวหน้าหยิกสัส เคยโดนแดดบ้างไหมวะ ( ขาวอย่างกับหิมะ )^^^
...----------------...
ก็จบตอนที่สองแล้วนะครับ หวังว่านักอ่านจะสนุกกันนะครับ
ขอให้นึกอ่านสนุกกับตอนที่ 3 นะครับ
****************
เริ่ม
เอาล่ะ ผมว่าถึงเวลาที่จะต้องปลุกมันแล้ว ใช้วิธีตบหน้าให้ตื่นก็แล้วกัน
" ฮะ... เฮ้ย!! "
" เขี่ย! "
โป๊ก
" โอ้ย! "
พลั่ก!
ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากจนผมไม่ทันตั้งตัว จู่ ๆ ไอ้คนที่ผมคิดว่าหลับสนิทก็ลืมตาขึ้น มันคงตกใจที่ตื่นมาแล้วเจอคนหน้าหล่อยืนอยู่ตรงหน้าก็เลยพูดหน้ามาชนจมูกผมอย่างจัง ไม่ทันที่ผมจะพูดอะไรก็โดนบาดหนัก ๆ ต่อยเข้ามาที่มุมป่าจนเลือดออก อื้อหือ หมัดหนักใช่ย่อยเลยนะเนี่ย
" ไอ้สัส! ทำอะไรของมึงวะ! " ผมร้องด่าเสียงดังพร้อมกับกุมจมูกตัวเองอย่างเจ็บปวด แผลที่มุมปากก็เจ็บนะแต่ดันเจ็บกว่า
" มึงนั่นแหละทำอะไร! มึงเป็นโรคจิตหรือเปล่าวะ ช่วยด้ว-! " อีกฝ่ายด่ากลับมาเสียงดังไม่แพ้กันแต่เวียงตั้งท่าจะร้องเสียงดังลั่นให้คนอื่นช่วยอีก ดีนะที่ผมรวบตัวมันมาปิดปากไว้ก่อน
" มึงเป็นบ้าไปแล้วหรือไง! "
" อึงอั้นแอะอ้า อ่อยอูไอ้โอ้อิด " ( แปล มึงนั่นแหละบ้าปล่อยกูไอ้โรคจิต )
" เฮ้ยมึงจะเล่นอะไรนักหนาวะ "
ผมเอ่ยถามเบา ๆ เพราะไม่อยากเป็นจุดสนใจไปมากกว่านี้ เรื่องโปร่งที่อ้อมแขนก็พยายามดิ้นเพื่อให้หลุดออกจากพันธนาการโดยไม่มีท่าทีว่าจะเบาแรงลงแรงควายกว่าที่คิดไว้เยอะเลย
" อื้อ อ่อยอู ( แปล ปล่อยกู ) อย่าดิ้นสิโว้ย!
" หยุดดิ้นแล้วฟังกูได้แล้ว "
สิ้นสุดประโยคคำสั่งของผมอีกฝ่ายก็นิ่งไปไม่รู้ตกใจหรือกลัว ช่างมันเถอะยังไงมันก็หยุดดิ้นละ เหยียบเท้าผมด้วยอะ โครตเจ็บเลยเว้ย
" กว่าจะหยุดนะมึง... ฟังกู! กูเห็นไอ้หาที่ไหนไม่รู้มานอนโง่ ๆ ในดง here กูก็เลยมาปลุกมึงด้วยความหวังดีกว่าจะโดนhereแดก... แทนที่จะได้รับคำขอบคุณนั้นได้กำปั้นมาแทนซะงั้น "
^^^ พอผมเห็นว่ามันนิ่งเงียบไม่มีท่าจะแผลงฤทธิ์อีก ผมก็ค่อย ๆ ปล่อยอ้อมแขนและมือออกช้า ๆ และทันทีที่มันเป็นอิสระมันก็ก้าวเท้าถอยห่างจากผมทันที^^^
" ...ก็ใครจะไปรู้วะ ตื่นมาก็เจอใครที่ไหนไม่รู้ทำท่าเหมือนจะจูบตัวเอง เป็นมึงไม่ตกใจหรือไง "
..." ... " เออว่ะ......
..." เห็นไหม เป็นใครก็ต้องตกใจไหมล่ะ "...
...----------------...
ตัดจบตอนที่ 3 แล้วนะครับเป็นไงกันบ้าง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
