สตรีศักดิ์สิทธิ์แห่งสำนักทวนสวรรค์
ตอนที่1
ตัวประกอบ
ฮึยนังเด็กจะไปไหนก็ไปเลยชิ้วเกะกะจริงๆ
จางอันอัน//น.อ
//ค่อยๆลุกขึ้นเเล้วเดินออกไป
จางอันอัน//น.อ
ท่านเเม่ข้าไม่อยากอยู่เเล้วจริงๆ
จางอันอัน//น.อ
ไม่มีท่านเเล้วข้าไม่รู้จะใช้ชีวิตยังไงต่อเลยเจ้าค่ะ//พึมพำน้ำตาไหล
จางอันอัน//น.อ
ท่านพ่อก็ไม่สนใจข้าส่วนเเม่เลี้ยงนางก็รังเกียจข้าส่วนพึ่น้องในครอบครัวของข้าก็ต่างรักเกียจ
จางอันอัน//น.อ
ข้ามันตัวไร้ประโยชน์ไม่มีรากฐานวิญญาณฝึกตนก็ไม่ได้ข้ามันช่างโง่เง่าอะไรเเบบนี้
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
หึ น้องสาวที่รักของข้า//เดินมาจากด้านหลัง
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
เจ้ามันนั่งพึมทำอะไรของเจ้าอยู่ตรงนี้กัน
จางอันอัน//น.อ
ไม่เกี่ยวอะไรกับเจ้า//กำลังลุกจะเดินหนี
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
ปากดีจริงๆหนังเศษขยะ
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
ไม่มีแม้แต่รากฐานวิญญาณเจ้ายังมีหน้ามาปากดีกับข้า//ตบน.อ
จางอันอัน//น.อ
อึก//ล้มลงไปกับพื้น
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
เศษขยะก็ยังคงเป็นเศษสวะอยู่วันยังค่ำ//เดินมาเหยียบมือ น.อ
จางอันอัน//น.อ
อึก!! เอาเท้าสกปรกของเจ้าออกไปจากมือข้าเดี๋ยวนี้//พยายามดึงมือออก
อันซื่อ
เจ้านี่มันน่าสมเพชจริงๆ
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
อุ๊ยท่านพี่อันซื่อมาแล้วหรอเจ้าคะ//เดินไปควงแขน
จางอันอัน//น.อ
เจ้า พวกเจ้า
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
หือข้าทำไมหรอน้องสาวสุดที่รักของข้า//😒
อันซื่อ
นั่นน่ะสิพวกข้าทำไมหรือ
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
จนถึงตอนนี้เจ้าก็ยังคงไม่เข้าใจสินะว่าท่านพี่อันซื่อน่ะเห็นเจ้าเป็นแค่เศษสวะเขาก็แค่เล่นกับความรู้สึกของเจ้าแต่เจ้ามันจะโง่คิดไปจริง
จางอันอัน//น.อ
ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
โทโทโธน้องสาวของข้าอย่าเศร้าไปเลยมันไม่ใช่ความผิดของใครเจ้ามันโง่เองที่เกิดมาไร้รากฐานวิญญาณท่านพ่อก็ไม่สนใจเจ้าเห็นเจ้าเป็นเพียงเศษสวะในตระกูลทำให้ตระกูลอับอายขายขี้หน้า
อันซื่อ
ตั้งแต่แม่เจ้าตายเจ้าก็ตกต่ำถึงเพียงนี้น่าอับอายแทนแม่เจ้าจริงๆให้กำเนิดคนอย่างเจ้าออกมา
จางอันอัน//น.อ
//น้ำตาไหลริน
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
ท่านพี่ข้าว่าเรากลับกันเถอะถ้าเหนื่อยแล้วแค่อยากพักผ่อนนะท่านพี่
อันซื่อ
ได้สิน้องหญิงเรากลับไปพักผ่อนที่บ้านกันเถอะ
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
ไปเจ้าค่ะ//เดินควงแขนกันไป
จางอันอัน//น.อ
//นอนอยู่กับพื้นร้องไห้
จางอันอัน//น.อ
ถ้ามันไร้ประโยชน์จริงๆแม้แต่ตอนนี้ยังตอบโต้อะไรพวกนั้นไม่ได้ท่านแม่ท่านคงผิดหวังในตัวข้ามากใช่หรือไม่
จางอันอัน//น.อ
//ลุกขึ้นแล้วปาดน้ำตา
จางอันอัน//น.อ
//กลับตระกูลจาง
ตอนที่2
เเม่เลี้ยง//น.อ
หึ กลับมาได้สักทีนะ
จางอันอัน//น.อ
//เมินทำเป็นไม่ได้ยินแล้วจะกลับเข้าห้อง
เเม่เลี้ยง//น.อ
อีนางเด็กเวรนี่ก็กล้าดียังไงมาเมินข้า
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
นั่นสิคะท่านแม่นางนั้นไม่รู้จักมารยาทจริงๆ
คุณหนูรอง จางเทียนเทียน
นั่นสิๆไร้ประโยชน์เลยอย่างไร้สมองอีกนะคะเนี่ย
คุณหนูเล็ก จางเย่วๆ
โง่จริงๆเลย
จางอันอัน//น.อ
ถ้าไม่มีอะไรแล้วข้าขอตัว
เเม่เลี้ยง//น.อ
หยุดเดี๋ยวนี้
จางอันอัน//น.อ
ยังมีอะไรอีก
เเม่เลี้ยง//น.อ
แกนี่มันเลี้ยงเสียข้าวสุกจริงๆเจ้าควรไปเอาน้ำล้างเท้ามาให้ข้า
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
ฮ่าๆๆโง่จริงๆไม่ว่าจะสั่งอะไรก็ทำไปหมด
คุณหนูรอง จางเทียนเทียน
นั่นสินางน่าจะรู้ตัวเองอยู่ว่าเป็นคนไร้ประโยชน์เลยต้องทำตัวเป็นประโยชน์ต่อตระกูล
คุณหนูเล็ก จางเย่วๆ
ก็ถ้านางไม่ทำตัวมีประโยชน์ต่อตระกูลของเราเราก็จะต้องไล่นางออกไป
คุณหนูเล็ก จางเย่วๆ
ถ้าเราไล่นางออกไปนางก็จะไม่มีที่ซุกหัวนอนนางก็ต้องทำตัวเป็นประโยชน์ต่อเรา
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
น่าสมเพชจริงๆเกิดมาไร้ประโยชน์ก็อย่างนี้แหละนะ
เเม่เลี้ยง//น.อ
นั่นน่ะสิลูกแม่ทั้งสามฉลาดจริงๆ
จางอันอัน//น.อ
//ยกอ่างน้ำล้างเท้าเข้ามา
จางอันอัน//น.อ
นี่เจ้าค่ะถ้าไม่มีอะไรแล้วถ้าขอตัว
เเม่เลี้ยง//น.อ
เจ้าเอาน้ำมาแล้วเจ้าก็ควรล้างให้ข้าด้วย
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
นั่นน่ะสิรีบๆล้างเข้าถ้าล้างให้ท่านแม่ของข้าเสร็จแล้วก็มาล้างให้น้องๆข้าด้วย
เเม่เลี้ยง//น.อ
//จุ่มเท้าลงไป
เเม่เลี้ยง//น.อ
โอ๊ยน้ำอะไรเย็นขนาดนี้
จางอันอัน//น.อ
แต่ข้าว่าน้ำมันก็พอดีเลยนะคะ
เเม่เลี้ยง//น.อ
พอดีแล้วอย่างนั้นหรอ
เเม่เลี้ยง//น.อ
//สระน้ำใส่หัวน.อ
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
คุณหนูรอง จางเทียนเทียน
ฮ่าๆๆ
เเม่เลี้ยง//น.อ
น้ำเป็นยังไงบ้างล่ะ
จางอันอัน//น.อ
//ก้มหน้าไม่พูดไม่ตอบอะไร
คุณหนูรอง จางเทียนเทียน
นี่แม่ข้าถามเจ้าอยู่นะว่าน้ำเป็นยังไงทำไมต้องไม่ตอบล่ะ
คุณหนูรอง จางเทียนเทียน
หรือว่าเจ้าไม่มีปากงั้นรึ
จางอันอัน//น.อ
//นิ่งเงียบ
เเม่เลี้ยง//น.อ
น้อยอีนางเด็กนี่ไม่มีหูหรือไง//ถีบสั่งสอน
จางอันอัน//น.อ
อึก//กระเด็น
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
หึโง่เง่าไร้ประโยชน์เเค่นี้ก็รับไม่ไหวถึงขั้นกระเด็นไปเลยหรอ
คุณหนูเล็ก จางเย่วๆ
ท่านพี่ท่านก็รู้ว่านางน่ะเป็นเศษขยะอะไรรากวิญญาณ
คุณหนูใหญ่จางอันเหมย
อ๋อนั่นน่ะสินะข้าลืมไปได้ยังไง
เเม่เลี้ยง//น.อ
คนรับใช้ข้างนอกเข้ามาเอาอีนางเด็กนี่ไปโบย 40 ไม้ซะ//ตะโกนออกไปข้างนอก
ตัวประกอบ
ขอรับ//ลาก น.อ ออกไปโบย
จางอันอัน//น.อ
อึกท่านเเม่ข้ากำลังจะไปหาท่านเเล้วน่ะ//น้ำตาไหลริน
ตอนที่3
ตัวประกอบ
นี่เจ้าน่ะดูคุณหนูสิทำไมอยู่ๆถึงได้นิ่งไปเเบบนั้น
ตัวประกอบ
คงไม่ใช่ว่าตายหรอกน่ะ
ตัวประกอบ
ม ไม ไม่ หายใจเเล้ว
ตัวประกอบ
ไม่หายใจเเล้วอย่างนั้นหรอเป็นไปได้ยังไง
ตัวประกอบ
ม ไม่ หายใจเเล้วจริงๆด้วย
ตัวประกอบ
//วิ่งเข้าไปรายงานนายหญิง
เเม่เลี้ยง//น.อ
หึ ตายเเล้วอย่างนั้นหรอ
เเม่เลี้ยง//น.อ
ตายง่ายจริงๆ
คุณหนูรอง จางเทียนเทียน
นั่นสิคะท่านแม่นางนั่นทั้งอัปลักษณ์แถมโง่ก็ไม่แปลกใจที่หลอกที่จะตายง่าย
เเม่เลี้ยง//น.อ
เอาศพมันไปทิ้งแถวชานเมืองซะ
ตัวประกอบ
แล้วถ้านายท่านรู้เข้าล่ะเจ้าค่ะ
เเม่เลี้ยง//น.อ
ถ้าจะบอกว่านางนั่นน่ะเจอนักเลงทำร้ายตายไงล่ะ
เเม่เลี้ยง//น.อ
เขาก็คงไม่สงสัยหรอกเพราะนางนั่นเป็นลูกไร้ประโยชน์ของเขาเขาคงไม่ได้สนใจอะไรขนาดนั้น
ตัวประกอบ
//เดินออกไปบอกให้คนเอาศพไปทิ้ง
จางอันอัน//น.อ
ฮึก//กระติกนิ้ว
จางอันอัน//น.อ
ที่นี่ที่ไหนพวกเจ้าเป็นใครทำไมต้องแบกข้าด้วยข้าเดินเองได้
ตัวประกอบ
นี่นี่มันอะไรกัน
ตัวประกอบ
อ๊ากกก//วิ่งหนีสุดชีวิต
จางอันอัน//น.อ
วิ่งหนีอะไรของพวกเค้ากัน
จางอันอัน//น.อ
ฮึก/ความทรงจำของเจ้าของร่างกลับคืนมา
จางอันอัน//น.อ
ที่แท้มันก็เป็นเเบบนี่เองเจ้าคงต้องทนทุกข์ทรมานกับครอบครัวเศษสวะอย่างนั้นสินะ
จางอันอัน//น.อ
เดี๋ยวข้าจะช่วยเจ้าเอง//ยิ้มแบบน่ากลัว
จางอันอัน//น.อ
เฮ้ยจะว่าไปร่างกายนี่ก็อ่อนแอเกินไปแล้วนะ
รองเจ้าสำนัก
โชคชะตาพลิกผันชะตาช่างน่าอาภัพแต่ก็พ้นวิกฤตมาได้ช่างน่าอัศจรรย์ยิ่งนัก
รองเจ้าสำนัก
แม่หนูน้อยเหนื่อยมากใช่หรือเปล่า
จางอันอัน//น.อ
อืมเจ้าค่ะข้าเหนื่อยเหลือเกิน
จางอันอัน//น.อ
ทุกคนต่างล้วนดูถูกเหยียดหยามค่ะเพราะข้าเกิดมาไร้รากวิญญาณไม่สามารถฝึกตนได้
รองเจ้าสำนัก
ไม่เป็นไรข้าจะช่วยเจ้าเอง
จางอันอัน//น.อ
จริงหรือเจ้าคะ
รองเจ้าสำนัก
ใช่ยื่นมือมาสิแต่เจ้าต้องอดทนนะมันอาจจะเจ็บปวดนิดนึง
จางอันอัน//น.อ
ไม่ว่าความเจ็บปวดแบบไหนขอแค่ข้าสามารถฝึกตนได้ข้าก็ยอมทั้งนั้น
รองเจ้าสำนัก
//ร่ายคาถาอะไรบางอย่าง
จางอันอัน//น.อ
ฮึก อ๊ากกก //เจ็บ
รองเจ้าสำนัก
ถ้ามีโชคชะตาเราคงได้พบกันใหม่
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
