ภาษารัก
บทที่ 1.
ไรท์เองจร้า
เตือนน้าๆๆ นิยายเรื่องนี้ไรท์มโนขึ้นมาเองทั้งนั้น เนื้อหาในเรื่องจะไม่ตรงกับอนิเมะขอให้อ่านเพื่อความบรรเทิงเท่านั้น⚠️⚠️⚠️
ยูตะ
พ่อกับแม่ของผมประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตตอนผมอายุ 7 ขวบ
ยูตะ
ตอนนี้ผมอายุ 16 ปี แล้ว
ยูตะ
ผมขอถามอะไรอย่างหนึ่งได้มั้ยครับ
ยูตะ
ถ้าหากคนที่พวกคุณรักมากที่สุด อยู่ๆ ก็หายไปจากโลกนี้
ยูตะ
พวกคุณจะรู้สึกยังไงครับ..
ยูตะ
น่าเบื่อเหมือนทุกวันเลยนะ
โยอิชิ
อยู่เล่นกับพวกเราก่อนสิ
ยามาคุ
เขาไม่มีพ่อแม่สอนมารยาท นายก็รู้
โยอิชิ
อ่าวหรอ 555555 ขอโทษๆ
ยูตะ
อย่ามาว่าพ่อกับแม่ผมแบบนั้นนะ..
ยามาคุ
ทำไม ก็แกไม่มีพ่อกับแม่คอยสั่งสอนนิ่
ยามาคุ
เงียบไปเลยหรอ555555
หลังจากสิ้นเสียงคนๆนั้น สองคนนั้นก็เหมือนมีอะไรบางอย่างจับพวกเขาสองคนโยนออกไปนอกหน้าต่าง
โกโจ
นี่ก็นักเรียนของผมอินุมากิ โทเกะ
ตอนนี้หัวของผมว่างเปล่า ผมทำได้แต่นั่งมองใบหน้าของคนๆนั้น อินุมากิ โทเกะ สินะ..
โกโจ
เอาล่ะเข้าเรื่องเลยนะ
ยูตะ
คุณชื่อจักชื่อผมได้ยังไง
โกโจ
เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอก
โกโจ
แต่เรื่องที่ผมต้องเดินทางจากโตเกียวมาหาคุณน่ะ..สำคัญกว่า
โกโจ
ใช่แล้ว ผมเลยต้องลากโทเกะมาหาคุณยังไงล่ะ
โกโจ
เพราะวาจาคำสาปของโทเกะสามารถผนึกคำสาปของนายไว้ได้
โกโจ
ผมยังไม่ได้อธิบายสินะ
โกโจ
วาจาคำสาปของ อินุมากิ โทเกะ เมื่อโทเกะพูดสิ่งใดออกไป สิ่งๆนั้นจะกลายเป็นจริง
โกโจ
ยกตัวอย่างเช่นเมื่อกี้ โทเกะพูดว่าบินไปซะ สองคนนั้นก็บินออกไปนอกหน้าต่าง
โกโจ
เอาล่ะตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไป นายไม่ต้องกลับมาที่นี่อีกแล้วนะ
โกโจ
เพราะต่อจากนี้นายจะย้ายไปอยู่โตเกียว
.
.
.
.
.
.
To be continued
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
