...(บทที่1) โลกเเห่งสัตว์วิเศษ...

...world of magical creatures...

...นำโดย : coofeew asrin...

??? : เฮ้ออออ ~ เรานี่ก็หน้าเเปลกจริงๆเลย

ถ้าเป็นคนอื่น เค้าจะทำเหมือนเรามั้ยนะ . . . .

ทนมานานจนถึง13ปี กับบริษัทนี้ได้ไงเนี่ย

เงินเดือนก็ได้น้อย ภาระงานก็เยอะ

เเถมคนในบริษัทก็โยนงานให้เราทำอีก นี่มัน . . .

ไม่ยุติธรรมชัดๆ π^π อยากได้เงินเดือนเพิ่ม

อยากเลื่อนขั้นตำเเหน่ง ทำงานมานานขนาดนี้

พึ่งเป็นได้เเค่ผู้ช่วยฝึกหัด

จู่ซิน : นี่ เธอน่ะ บอสเรียกหาให้เธอไปที่ห้องเค้าด่วนๆ

??? : ค . . . คับ

??? : (เคาะประตู)

บอส : เข้ามาได้เลย

??? : สวัสดีคับบอส

บอส : อืมๆ นั่งก่อนเลย

??? : (นั่งบนเก้าอี้) บอสมีเรื่องอะไรรึเปล่าคับ

บอส : มีสิ มี2เรื่องเลยหละ ทั้งเรื่องดีเเละเรื่องที่อาจจะทำให้คุณเสียใจ

??? : (คิดในใจ) ขนาดนั้นเลย !?

??? : เรื่องอะไรบ้างคับ

บอส : ว่าเเต่คุณจะอยากฟังเรื่องอะไรก่อนดีหละ?

??? : งั้น . . . ผมขอฟังเรื่องที่2ละกันคับ

บอส : เรื่องที่2สินะ เตรียมใจไว้นะ

??? : ค . . . คับ

บอส : คือผลงานของคุณที่ส่งเเข่งขันก่อนหน้านี้คุณทำมันมาได้ดีเลยหละ เเต่ว่านะ ทางกรรมการบอกว่าคุณทำผิดหัวข้อ ดังนั้นคุณเลยโดนตัดสิทธิ์ออกจากการเเข่งขัน

??? : ต . . . ตัดสิทธิ์หรอคับ

บอส : ใช่เเล้วหละ ฉันก็คิดว่ามันเป็นเรื่องเลวร้ายสำหรับคุณที่เคยลงเเข่งเเล้วชนะได้อันดับ1ใน3นั้น เเต่ครั้งนี้ถือซะว่าเธอทำพลาด เอาเป็นว่าอย่าเศร้าเลยนะ

??? : คับ •^•

บอส : งั้นเรื่องดีๆที่จะบอกคุณก็คือ ต่อไปนี้คุณจะได้เลื่อนตำเเหน่งมาเป็นผู้จัดการของฉัน

??? : ห้ะ ผู้จัดการหรอคับ !?

บอส : ใช่ ตกใจอะไรกัน คุณก็ทำผลงานให้บริษัทของเราตั้ง 9 ปี เเล้วนะ ตอนนี้คุณก็อยู่ที่นี่มา 13 ปี เเล้ว

วันเวลาก่อนหน้านี้ คุณก็ทำได้ไม่เลวเลย ฉันว่าคุณเหมาะกับตำเเหน่งนี่มากๆเเล้วนะ ในบรรดาพนักงานทั้งหมด ฉันเห็นทุกอย่างว่าคุณโดนพนักงานโยนงานให้คุณทำ เเต่คุณก็ยังจะยอมทำให้ทุกคนอีก คิดเเล้วก็ร้อนใจเเทนคุณเลย

??? : (คิดในใจ) น . . . นี่มันอะไรกัน ฝันไปรึเปล่านะ หรือว่าชีวิตเรากำลังดีขึ้น บ้าหน่าาา มีความสุขชะมัด

บอส : เอาเป็นว่า คุณเริ่มงานครั้งเเรกเป็นพรุ่งนี้ละกันนะ ตอนนี้คุณกลับบ้านไปพักได้เเล้ว

??? : รับทราบคับบอส \=^\=

ระหว่างทางกลับบ้าน : เกิดเหตุการณ์วุ่นวายเกิดขึ้นที่ป้ายรถเมย์ มีชายส่วมหน้ากาก จี้มีดไว้ที่คอของเหยื่อ พร้อมมีตำรวจล้อมรอบชายคนนั้น เเต่ชายผู้นั้นมากับเพื่อนๆของเค้าที่หลบอยู่หลังต้นไม้ที่ติดกับป้ายรถเมย์

ตำรวจ : วางอาวุธลงเดี๋ยวนี้ซะ

ชายส่วมหน้ากาก : ฮึ พวกมึงรู้มั้ยว่ากูมากับใคร ถ้ามึงไม่อยากให้ทุกคนที่มาดูเหตุการณ์เจ็บตัวละก็ รีบเอาปืนลงซะ ไม่งั้นกูจะฆ่านางซะ เเล้วก็ทุกคนที่อยู่ที่นี่ก็จะถูกยิงไปทีละคน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ

ตำรวจ : ไอหมอนี่มันบ้าไปเเล้วรึไงกัน

ชายส่วมหน้ากาก : ว่าไง ตำรวจทั้งหลาย ถ้าไม่เชื่องั้นกูจะให้ดูตัวอย่างละกันนะ

เพื่อนของชายส่วมหน้ากากทำการยิงใส่คนที่อยู่ในเหตุการณ์ 1คนเป็นตัวอย่าง เเต่ลูกกระสุนนั้นถูกยิงเข้าไปโดนหัวใจของผู้ชายคนนั้น ที่พึ่งจะได้รับตำเเหน่งใหม่

ทำให้คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างหวาดกลัวเเละหนีกันไป

จนหมด

ตำรวจ : เเก . . . เเกทำเกินไปเเล้วนะ เเกกล้ายิงคนที่ผ่านทางมาได้ไง

ชายส่วมหน้ากาก : ฮึ ก็เเค่คนคนนึงเอง จะอะไรนักหน่า ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

ตำรวจ : ได้ เเกจะเล่นเเบบนี้ใช่มั้ย

จากนั้นกำลังเสริมของตำรวจก็มาช่วยทำให้เหตุการณ์สงบลง เเละ จับคนร้ายไปได้ในที่สุด เเต่กลับศูนย์เสียคนบริสุทธิ์หนึ่งคน ที่ตกเป็นเหยื่อของพวกโจร

...........

...ตัดมาในพื้นที่ปริศนา...

??? : ที่นี่ที่ไหนกันนะ ? ฉันตายไปเเล้วหรอ เอ๊ะ เเต่ฉันจำได้ว่าก่อนหน้านี้ยังเดินที่จะกลับบ้านนี่นา เเล้วว่าเเต่ที่นี่ที่ไหนกันนะ สว่างจัง

ตัวตนปริศนา : ที่นี่คือ มิติกาลเวลา ดินเเดนครึ่งเทพ

??? : ดินเเดนครึ่งเทพ . . . มิติกาลเวลา . . . อะไรกันเเล้วทำไมฉันมาอยู่ที่นี่ได้หละ

ตัวตนปริศนา : เจ้าตายไปเเล้ว

??? : ฉันตายเเล้วหรอ ไม่จริงใช่มั้ยเนี่ย!! พึ่งจะได้เลื่อนตำเเหน่งเเท้ๆ นึกว่าต่อจากนี้ชีวิตจะดีขึ้นซะอีก เเต่ไหงเป็นงี้ไปได้นะ

ตัวตนปริศนา : ข้าเห็นใจเจ้านะ ข้ารู้เรื่องเจ้าทุกอย่าง เลยหละ เจ้าเจอเรื่องเเย่ๆมาเยอะเเล้ว งั้นครั้งนี้ถือซะว่าเป็นของขวัญจากข้า ข้าจะส่งเจ้าไปเกิดใหม่ ในดินเเดนนึง ที่มีชื่อเรียกว่า ดินเเดนผสานเเผ่นดินเรื่องในโลกนั้น เจ้าศึกษาเอาเองนะ เเต่ว่าโลกนั้นอาจจะเต็มไปด้วยอุปสรรคเเละเรื่องที่หน้าหวาดกลัว เเละข้าก็จะให้ตัวเลือกกับเจ้า ระหว่างเกิดใหม่ครั้งนี้เจ้าอยากได้ความทรงจำจากโลกก่อนหรือไม่

??? : เอ๋ ฉันเลือกได้ด้วยหรอ ถ้างั้นขอความทรงจำนี้ไปด้วยละกัน

ตัวตนปริศนา : งั้นเจ้าก็เกิดในวัยอายุ 15 ปี เเล้วกัน

...จากนั้นตัวตนปริศนา เริ่มทำการส่งชายคนนั้นเข้าไปหยังโลกใหม่...

..................

...↓↓↓↓↓...

...asrin : การผจญภัยพึ่งจะเริ่มขึ้น อย่าพึ่งเบื่อกันหละเหล่านิรนามทั้งหลาย ~...

...↓↓↓↓...

??? : (ฮ่าวววว) ที่นี่สวยจังเลยเเฮะ ว่าเเต่โลกนี้เป็นอะไรยังไงนะ อ๋อ!! สวัสดีคับทุกคน ผมชื่อ ชูเหลียน

อายุ 34 ปี ถูกส่งมาเกิดใหม่ต่างโลกในร่าง 15 ปี

ยินดีที่ได้รู้จักนะคับ ^^ ผมเป็นผู้ชายนะคับ

ชูเหลียน : เอ ~ ว่าเเต่นี่อะไรอะ

( หยิบเเผ่นกระดาษข้างๆ) นี่มันเเผ่นที่โลกหรอเนี่ย ท่านผู้นั้นเป็นใครกันนะ เเละเรื่องของโลกนี้นี่มันยังไงกันนะ มันน่ากลัวอย่างที่ท่านผู้นั้นบอกมั้ยนะ ชักจะอยากรู้เเล้วสิ งั้นเดินตามเเผ่นที่ไปละกัน ทางนี้เห็นว่าเป็นเมืองด้วยนิ

...ชูเหลียนเดินทางเท้าเปล่า : 15นาที ต่อมา...

ชูเหลียน : ในที่สุดก็ถึงสักที เหนื่อยชะมัดเลยเเฮะ เอ๊ะนั่นมันมีใครยืนเฝ้าประตูเมืองกันน่ะ เดินไปอีกละกัน

...ชูเหลียนเดินไปถึงหน้าประตูเมือง...

ทหารเฝ้า : ขอข้าดูบัตรอนุญาตของเจ้าหน่อย

ชูเหลียน : บัตรอนุญาตอะไรงั้นหรอ

ทหารเฝ้า : เจ้าอย่าทำเป็นไม่รู้เลย ก็บัตรอนุญาตจากประเทศของเจ้าไงหละ บัตรยืนยันตัวตนของเจ้าไงหละ

ชูเหลียน : ฉันไม่มีบัตรอนุญาตอะไรนั่นหรอกนะ

ทหารเฝ้า : งั้นเจ้าก็คงเข้าเมืองนี้ไม่ได้

ชูเหลียน : ทำไมกัน เเค่เข้าไปดูก็ไม่ได้หรอ

ทหารเฝ้า : ไม่ได้หรอกนะ มันเป็นระบบการเข้าเมืองของดินเเดนนี้ไงหละ

ชูเหลียน : ดินเเดนนี้หรอ งั้นที่อื่นก็ไม่เป็นเเบบนี้สินะ

ทหารเฝ้า : ที่อื่นที่เจ้าหมายถึงคืออะไรหละ

ชูเหลียน : ก็เมืองอื่นไง!?

ทหารเฝ้า : เจ้าไปอยู่ไหนมาเนี่ย!! ข้าก็บอกเจ้าเเล้วไงว่าดินเเดนนี้มีระบบการเข้าเมืองเเบบนี้ เจ้ายังไม่เข้าใจงั้นหรอ

ชูเหลียน : เจ้าบอกว่าดินเเดนนี้นิ ไม่ใช่ดินเเดนอื่นสักหน่อย

ทหารเฝ้า : อะไรของเจ้าเนี่ย!! ข้าชักจะปวดหัวกับเจ้าเเล้วนะ เจ้าเข้าใจคำว่าดินเเดนมั้ย ดินเเดนนี้ก็คือโลกนี้ยังไงหละ

ชูเหลียน : อ . . .อ๋อ งี้นี่เอง โทษที

ทหารเฝ้า : เจ้าพูดถึงดินเเดนอื่นได้ยังไงกัน เจ้ารู้มั้ยว่าตอนนี้ดินเเดนของพวกเรายังไม่สามารถสื่อสารหรือติดต่อกับดินเเดนอื่นได้อีกน่ะ เเค่อยู่ระดับการทดลองไปก่อน เอาเป็นว่าพูดกับเจ้าไม่ได้มากนัก มันเป็นเรื่องของคนในราชวัง

ชูเหลียน : ข้าขอเข้าไปนะ

ทหารเฝ้า : งั้นเจ้าไปเจอกับท่านบรรชาการของพวกเราละกัน

ชูเหลียน : ทะท่านบรรชาการเลยหรอ

ทหารเฝ้า : ก็ใช่สิ เจ้าไม่มีบัตรอนุญาตนิ งั้นรีบๆตามข้ามา

ชูเหลียน : (เดินตามไป)

ทหารเฝ้า : ท่านบรรชาการคับ พาคนน่าสงสัยมาฝากคับ

ท่านบรรชาการ : ฝากข้างั้นหรอ !? ต้องบอกว่าพามาเจอข้าสิ!! เจ้าพูดผิดนะเมื่อกี้นี้เนี่ย

ทหารเฝ้า : คะคับ ล้อเล่นกับท่านนิดหน่อยเองนะคับ •-• "'

ชูเหลียน : (เดินเข้ามาพบท่านบรรชาการ) สวัสดีคับ

ท่านบรรชาการ : สวัสดี เจ้านั่งลงก่อน ส่วนเจ้าก็ออกไปได้เเล้ว

ทหารเฝ้า : คะคับนายท่าน

ท่านบรรชาการ : เจ้าคงจะไม่มีบัตรอนุญาตสินะ

ชูเหลียน : ท่านรู้ได้ไงเนี่ย!?

ท่านบรรชาการ : ฮึ คงเป็นเพราะข้าไม่โดนหลอกง่ายๆหรอกนะ ก่อนหน้านี้มีคนมาเเบบเจ้านั่นเเหละนะ มาเจอกับข้าเเล้วพูดอ้างนู่นอ้างนี้ ข้าดูออกว่าโกหก เค้าเเค่จะมาลักลอบเข้าเมือง เเละ เเฝงเป็นชาวบ้านทั่วไป เดิมทีเเล้วตัวจริงของพวกมันคือ ปีศาจ ฮึ วันนี้ข้าได้เจอกับเจ้าเเล้วเจ้าก็ไม่มีบัตรอนุญาตเหมือนกันเลย ไหนสิจะดูว่าอ้างได้เนียนรึป่าว

ชูเหลียน : คือ . . . ท่านกำลังสงสัยว่าฉันเป็นปีศาจงั้นหรอ บ้าไปเเล้ว โลกนี้มีปีศาจด้วยหรอ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ

ท่านบรรชาการ : เจ้าอย่าเเกล้งทำเป็นไม่รู้เลยหน่า เป็นปีศาจก็บอกมาซะดีๆ จะได้จับมารีดข้อมูล

ชูเหลียน : (คิดในใจ) โลกนี้มีปีศาจหรอวะเนี่ย บ้าไปเเล้ว น่ากลัวกว่าที่คิดเเฮะ มีเรื่องอะไรที่เรายังไม่รู้อีกมั้ยนะ

ท่านบรรชาการ : ว่างไงจ้ะ

ชูเหลียน : ฉันเป็นเเค่มนุษย์ธรรมดาคนนึงเองนะ ไม่มีอะไรจริงๆ

ท่านบรรชาการ : ข้าขี้เกียจฟังคำจากปากเจ้าละ ปีศาจที่จะเข้ามาเเฝงตัวก็เป็นเเบบนี้ซะหมดนั่นเเหละ งั้นเพื่อให้เเน่ใจ เจ้าก็ลองใช้เครื่องนี้สิ (ท่านบรรชาการหยิบเครื่องเปิดเผ่ยตัวตน) เจ้าลองเอามือมาวางบนเครื่องนี้ เเล้วเอามืออีกข้างนึงกรีดนิ้วหนึ่งนิ้วเพื่อใส่เลือดของเจ้าเข้าไป จะได้รู้ๆกัน ว่าเจ้านั้นมันปีศาจ

ชูเหลียน : (คิดในใจ)บ้าไปเเล้วเเน่ๆ คำก็ปีศาจสองคำก็ปีศาจ เเถมให้ใช้เครื่องบ้าอะไรนี่อีก ให้กรีดนิ้วนี่อีกนะ บ้าไปเเล้วเเน่ๆ นั่นมันกรีดเลยนะ °^° ""

ท่านบรรชาการ : ว่าไงปีศาจน้อย ไม่กล้าละสิ ฮึๆ

ชูเหลียน : ได้ ฉันตกลง

ท่านบรรชาการ : คิดซะนานเชียวนะ กำลังคิดที่จะหาวิธีหนีละสิ บอกไว้ก่อนนะ ว่าอย่าได้คิดจะตุกติกเด็ดขาด

ชูเหลียน : เริ่มได้รึยังหละ !?

ท่านบรรชาการ : อย่ารีบร้อนสิ เจ้าตั้งมือข้างนั้นก่อนเเล้วก็นเอามืออีกข้างนึงมาให้ข้า ข้าจะทำการกรีดนิ้วเจ้าเเล้วให้เจ้านำเลือดหยดนั้นไปใส่ในเครื่องนี้ ถ้าเกิดเจ้าเป็นปีศาจ เครื่องนี้จะทำการเเผดเผ่าเจ้าเป็นเท่าถุลีย์

ชูเหลียน : ได้ งั้นฉันจะตั้งเเล้วนะ (เอามือตั้งบนเครื่องเเล้วยื่นมืออีกข้างให้ท่านบรรชาการ)

ท่านบรรชาการ : (กรีดนิ้วของชูเหลียนหนึ่งนิ้ว)

ชูเหลียน : อ๊าาาาาา เจ็บน่าาาาา

ท่านบรรชาการ : เจ้าเป็นปีศาจหรอถึงได้เจ็บจากเครื่องนี้หนะ งั้นข้าก็เดาไม่ผิดสินะ

ชูเกลียน : ฉันหมายถึงที่ท่านกรีดนิ้วฉันต่างหากเล่า!!

บรรชาการ : งั้นหรอ °^° " งั้นเจ้าหยดเลือดได้เเล้ว

ชูเหลียน : (หยดเลือดใส่เครื่อง) ×~× จะรอดมั้ยนะ ถึงจะรู้ว่าไม่ได้เป็นปีศาจ เเต่เครื่องนี้จะสเเกนถูกมั้ยนะ

...จากนั้นเครื่องได้เปล่งเเสงสว่างออกมาพร้อมรักษานิ้วมือที่พึ่งโดนกรีดไป...

ชูเหลียน : เอ๊ะ!? นี่มัน เเผลข้าหายเเล้ว ประหลาดจังเเฮะ เเล้วเเสงเมื่อกี้มัน???

ท่านบรรชาการ : จะเจ้า ไม่ได้เป็นปีศาจงั้นหรอเนี่ย!!

ชูเหลียน : ก็ใช่สิ ท่านดูยังไงเนี่ยว่าฉันเป็นปีศาจ

ท่านบรรชาการ : เอาเถอะๆ ถือว่าเจ้าบริสุทธิ์ เจ้าผ่านเเล้วละ งั้นเดี๋ยวข้าเรียก "เฉินซี เจ้าเเมวโชตะ"ก่อนละกัน เค้าจะเป็นคนนำทางเจ้าไปเอง

ชูเหลียน : นำทางฉันงั้นหรอ !?

ท่านบรรชาการ : ใช่ ก็เจ้าพึ่งจะมาที่นี่ น่าจะยังไม่คุ้นชินกับที่นี่ อีกอย่างเจ้าไม่มีบัตรอนุญาตเเสดงว่าเจ้าเป็นคนเร่ร่อนสินะ งั้นเจ้าก็ลงทะเบียนกับราชวังที่นี่ละกัน

ชูเหลียน : ห้ะ ฉันจะได้บัตรอนุญาตเเล้วหรอ ดีใจจังเลย \=^\=

ท่านบรรชาการ : งั้นวันนี้ก็พอเเค่นี้ละกัน เจ้าไปรอข้างนอกก่อน เดี๋ยวข้าจะไปเรียก เฉินซี ให้รอเดี๋ยวก่อนนะ

ชูเหลียน : อืมๆ ได้ๆ ฉันจะรออยู่ตรงนี้เเหละ

...20 นาที ผ่านไป...

ท่านบรรชาการ : ข้ามาเเล้ว

ชูเหลียน : มาสักที ฉันรอนานเเล้วนะ

ท่านบรรชาการ : โทษทีนะ นี่ข้าอยากจะให้รู้จัก

เฉินซี : สวัสดีคับ ผมเฉินซีคับ หน่วยปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายจากองค์กร "อีเทเลีย"คับ

ชูเหลียน : หน่วยปัดเป่าสิ่งชั่วร้ายอะไรกันหรอ !?

เฉินซี : หน่วยปัดเป่าสิ่งชั่วร้าย คือหน่วยที่ทำหน้าที่ปกป้องผู้คนเเละเมืองรวมถึงดินเเดนนี้ด้วย เป็นหน่วยที่ถูกจัดตั้งมาจากองค์กรอีเทเลีย เป็นองค์กรเบื้องบนของเเต่ละดินเเดนน่ะ

เป็นหน่วยที่มีไว้ต่อกรกับปีศาจโดนเฉพาะ โดยจะมีเเบ่งระดับเป็นเเรงค์ของเเต่ละคน

ชูเหลียน : เเบ่งเป็นเเรงค์หรอ น่าสนุกดีเเฮะ

เฉินซี : ยังไม่จบนะ โดยเเต่ละคน ต้องทำการทดสอบกับเบื้องบน ถ้าถูกอนุมัติจากเบื้องบนเเล้ว คนๆนั้นก็จะเป็นหนึ่งในหน่วยนี้ยังไงหละ เเละจะได้รับอาวุธพิเศษเฉพาะตัวจากองค์กร รวมถึงได้รับคู่หูวิเศษจากองค์อีกด้วย เจ๋งสุดๆใช่มั้ยล่า

ชูเหลียน : จะเจ๋งสุดๆไปเลย •∆• ""

เฉินซี : เเต่ก็นะ อาวุธของเเต่ละคนจะมีคริสตัลที่มีลายคู่หูของตัวเองอยู่ข้างในนั้น คริสตัลนั้นจะทำการเรียกใช้พลังจากคู่หูของเราพร้อมกับสผานกันเป็นหนึ่ง เเละให้เราใช้อาวุธนั้นในการต่อสู้กับศัตรู อ่อ!! อีกอย่างนะ คนที่เป็นหน่วยนี้ จะสามารถฝึกตน จน อัประดับ บำเพ็ญได้

ระดับบำเพ็ญจะมี 9 ระดับ

1.คือ ระดับฝึกตน เป็นเป็นระดับต่ำสุด ↓

2.คือ ระดับชำนาญตน

3.คือ ระดับไหวพริบเงามืด

4.คือ ระดับเมตตาดารา

5.คือ ระดับจักรพรรดิ

6.คือ ระดับมหาจักรพรรดิ

7.คือ ระดับเซียนสวรรค์

8.คือ ระดับกึ่งเทพเจ้า

9.คือ ระดับเทพเจ้าจำเเลงกาย เป็นระดับขั้นสุด ↑

นี่เเหละที่ข้าอยากจะบอก ><

ชูเหลียน : โฮ่ นี่มันเกินไปรึป่าว มีทั้งเเรงค์องค์กรเเล้วก็ระดับการบำเพ็ญอีก คิดเเล้วปวดหัว

เฉินซี : ที่จริงเรื่องราวของดินเเดนนี้มันมีมากกว่านี้นะ เจ้าพร้อมฟังเมื่อไหร่ เดี๋ยวข้าก็จะเล่าให้ฟัง

ชูเหลียน : เเล้วเธอเอาข้อมูลมาจากไหนหละ!?

เฉินซี : ข้าเอามาจากไหนงั้นหรอ ข้าเอามาจาก

"คำภีร์สรรพสิ่ง" เป็นคำภีร์ที่ถูกจดบันทึกโดยเทพเจ้าหลินเหิง เทพเเห่งเเสงสว่าง คู่หูของเค้าคือฟินนิก อาวุธของเค้าคือ อัญมณี พลังเค้าเเน่นอนว่าเทพเลยละ

ชูเหลียน : โฮ่ ทำไมมีเเต่คนเก่งๆทั้งนั้นเลย

เฉินซี : ข้าจะบอกให้นะ ผู้ที่เป็นถึงระดับเทพเจ้าที่อาวุธจะไม่มีคริสตัลเเต่สามารถใช้พลังของตัวเองรวมถึงผสานร่างกายกับคู่หูของตัวเองได้เลย หรือจะพูดง่ายๆ เเรงค์คืออันดับความเก่งของเรา เเต่ระดับบำเพ็ญคือความสามารถเเละความเเข็งเเกร่งของเรา ระดับบำเพ็ญสำคัญสุดๆ

ชูเหลียน : ยังงี้นี่เอง เข้าใจละ เเต่ฉันอาจจะต้องทบทวนนิดหน่อยในบางครั้ง ถึงจะเข้าใจเเต่ตอนนี้สมองฉันรวนไปหมดเเล้ว

เฉินซี : มันเป็นเรื่องปกติน่ะ เอาเป็นว่าเรื่องบางอย่างฉันอาจจะยังไม่บอกเกี่ยวกับดินเเดนนี้เเละจักรวาลนี้ ^^

ชูเหลียน : (คิดในใจ) บ้าไปเเล้ว โลกนี้นี่มันอะไรกัน มีทั้งปีศาจ มีทั้งเทพเจ้า มีทั้งองค์กรอีเทเลีย หรือจะเป็นหน่วยอะไรนั่นอีก หรือจะเป็นเรื่องอันดับเเรงค์ขององค์กรเเล้วก็ระดับบำเพ็ญอีก

เฉินซี : บางทีข้าอาจจะยัดข้อมูลใส่ในสมองของเจ้าไปเยอะหน่อย เเต่หายห่วงเดี๋ยวเจ้าก็จำได้ จดๆเอาในสมุดบันทึก

ชูเหลียน : (หัวเราะเเห้ง) ฮ่าๆๆ ฉันก็คิดงั้นเเละ

เฉินซี : เอาเป็นว่าตามข้ามาก่อนละกัน เดี๋ยวข้าส่งไปห้องพักก่อนละกัน เเล้วถึงเช้าวันต่อมาเมื่อไหร่เดี๋ยวข้าจะมารับเจ้าไปทำบัตรอนุญาต

ชูเหลียน : ได้เลย

เฉินซี : งั้นตามมาเลย (เดินนำทาง)

ชูเหลียน : (เดินตามเฉินซี)

...ทั้งคู่เดินไปคุยไป...

ชูเหลียน : ว่าเเต่เธอระดับบำเพ็ญไหนเเล้วหรอเฉินซี

เฉินซี : ข้าหรอ ข้าระดับ4น่ะ ระดับเมตตาดารา

ชูเหลียน : ระดับ4หรอ ยากมั้ยอะ

เฉินซี : ระดับเเต่ละขั้นจะอยู่ที่เเต่ละคนว่าจะทำได้เร็วเเต่ไหน เเต่คนส่วนใหญ่ 98% จะถึงเเค่ระดับ 4

ชูเหลียน : ห้ะ 98 % เนี่ยนะ เยอะขนาดนี้เชียว

เฉินซี : ใช่ ที่จริงเเล้วเดิมที ในร่างมนุษย์มีผนึกพลังอยู่เเต่ว่าเมื่อเราเข้าองค์กรเเล้วผนึกจะค่อยๆปลด เเต่พลังก็ยังใช้ได้ไม่100% ดังนั้นยังต้องใช้พลังของคู่หูให้คริสตัลอาวุธเป็นสื่อกลาง มีทางนึงคือต้องมีระดับ บำเพ็จระดับ9 ถึงตอนนั้นคริสตัลอาวุธจะสลาย เเละตัวเองจะสามารถใช้พลังของตัวเองรวมถึงเรียกใช้พลังของคู่หูโดยไม่ต้องพึ่งคริสตัลนั้นอีก เเต่ถ้าเรายังอยู่ระดับ1-8เรายังต้องพึ่งคริสตัลจากอาวุธในการเรียกใช้พลังของคู่หูอีก ส่วนพลังของตัวเองก็ยังใช้ไม่ได้นัก ระดับ 1-8 ต่างกันที่ความสามารถก็เเค่นั้น เเต่ก็น่ากลัวใช่เล่นนะ เอาหละๆ

ไม่คุยละๆ อีกนิดเดียวจะถึงห้องพักละ นั่นไง

ชูเหลียน : เรื่องพวกนี้เเอบเข้าใจยากนิดนึง เเต่พอเข้าใจนะ

เฉินซี : งั้นเจ้าเข้าไปได้เเล้ว เเล้วเดี๋ยวข้าจะมารับไปทำบัตรอนุญาตพรุ่งนี้ ตอนนี้รีบเข้าไปเช่าห้องเเล้วนอนก่อนได้เลย อะนี่คือเงินที่ข้ากับท่านบรรชาการให้ เอาไปเช่าห้องซะ

ชูเหลียน : ขอบคุณมากเลยนะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ

ชูเหลียน เดินเข้าไปในห้องพักเเล้วไปเช่าห้องนอนอย่างสบายใจ ^^

เฉินซี : เฮ้อออออ วันนี้ข้าก็อธิบายให้หมอนั่นฟังซะเยอะเลย ไม่รู้จะเข้าใจรึป่าว เดิมทีดินเเดนนี้ก็มีเรื่องเยอะอยู่เเล้ว วันนี้คงต้องพอเเค่นี้เเล้วมั้ง คงต้องเริ่มผจญภัยครั้งใหม่พรุ่งนี้เเล้วหละ \=^\=

...โปรดติดตามตอนต่อไป . . . . ....

โปรดติดตามการผจญภัยครั้งใหม่ได้ในเร็วๆนี้

สามารถติดตามได้ช่องทาง : ig : asrin_cf

เเละ tiktok : coofeew_asrin