นี่คือโลกที่เต็มไปด้วยการแข่งขันและแย่งชิงความสำเร็จเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง ชายหนุ่มที่ชีวิตแสนธรรมดา เขาใช้ชีวิตที่แสนสงบสุข จนวันหนึ่ง ความสงบสุขที่เคยมีก็ได้หายไป เรื่องราวเริ่มต้นเมื่อปี 2020 ย้อนกลับไปในช่วงปีใหม่ 2020 ชายหนุ่มประสบความสำเร็จในการทำงานของตนในวัย 21 ปี และเป็นที่ยอมรับของสังคมคนรอบข้างและผู้ร่วมงาน แต่ทุกอย่างต้องจบลง เพราะเขาต้องเข้ารับการเป็นทหาร จากหน้าที่การงานที่เคยมั่นคง ต้องเข้าสู่รั้วของการเป็นทหาร จากเส้นทางที่มั่นใจ ก็กลายเป็นความไม่แน่นอน จากชีวิตที่มีอิสระ ก็กลายเป็นชีวิตที่อยู่ในกฎระเบียบ

" ปรี๊ดด ปรี๊ด ตื่น ตื่น ตื่นหมดทุกคน ทำภารกิจส่วนตัว 5 นาทีเตรียมตัวแถว " เสียงนกหวีดการปลุกแบบทหารเรือ ชายหนุ่มผู้ที่ปฏิบัติหน้าที่สารวัตรทหารเรือ ตื่นขึ้นมาพร้อมกับวันธรรมดาวันหนึ่ง เขาใช้ชีวิตปกติตามแบบที่พลทหารทุกคนควรจะเป็น แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่เปลี่ยนไป เขาได้รับตำแหน่งหน้าที่ใหม่ คือการเป็นเจ้าหน้าที่เสมียนและธุรการประจำกองร้อย เขาทำงานปกติเหมือนทุกวันจนวันหนึ่ง เขารู้สึกว่ามีบางอย่างเปลี่ยนไป

"เห้ย เด็ก บก.ร้อย เตรียมตัวดันพื้น " เสียงจากผลัดอาวุโส

#(ทหารเรือจะมีการแบ่งผลัดเข้าประจำการณ์ 4 ผลัด แบ่งเป็น 1 2 3 และ 4 ใน 1 ปี ระยะจะห่างกัน 3 เดือนต่อ 1 ผลัด)

คิดว่าอยู่ในห้องนั้นแล้วกูจะทำอะไรไม่ได้หรอ "50 ครั้ง ปฏิบัติ " เสียงรุ่นพี่ออกคำสั่ง

อรัน ก็ทำตามด้วยความมึนงงและสงสัยว่าตอนนั้นเขาทำผิดอะไร ด้วยความที่เป็นน้องใหม่หรอ หรือความสามารถในการปฏิบัติหน้าที่ หรือแค่ความคึกคะนองในอำนาจของการเป็นรุ่นพี่ เขาไม่อาจเข้าใจได้ในเหตุการณ์ตอนนั้น สิ่งที่เขาทำได้มีเพียงแค่ทำตามแบบที่ไม่มีทางหลีกเลี่ยง

"45,46,47...,50,สห,สห,สห" พลทหาร อรัน ปฏิบัติโทษดันพื้น 50 ครั้ง เรียบร้อย เสียงเขารายงานต่อพลทหารรุ่นพี่ด้วยความเหนื่อยล้า

"ดีมาก เอ๊งรู้มั้ยว่าผิดอะไร ?" เสียงรุ่นพี่ถาม

"ไม่ทราบครับ !" อรัน ตอบ

"เอ๊งพึ่งมาประจำการ เอ๊งจะทำอะไรเกินหน้าเกินตารุ่นพี่แบบนี้ไม่ได้" รุ่นพี่ตอบ

ด้วยความมึนงงและสงสัย เขาไม่สามารถตอบโต้อะไรได้ ทำได้เพียงแค่จำยอมและทำตามคำสั่งไปแบบนั้น และใช้ชีวิตประจำวันอันน่าเบื่อและถูกกลั่นแกล้งจากพวกรุ่นพี่ต่อไปแบบนั้น

และวันนึง โอกาสที่เค้าจะเอาคืนรุ่นพี่ก็ได้มาถึง

"เห้ย จรัน ผู้กองมีงานจะฝากให้ทำ" เสียงผู้กองพูดขึ้นในห้อง บก.

"ครับ ผู้กองมีงานอะไรให้ผมช่วยครับ" อรัน ถาม

"ผู้กองผ่านทางเข้าออกระหว่างกองพันและบ้านพัก ผมสังเกตุเห็นทางระบายน้ำมันสกปรกและมีกลิ่นเหม็น เราส่งพลทหารอาสาไปพัฒนาดีไหม" ผู้กองเล่าเหตุการณ์และถามความคิดเห็นพลทหารหนุ่ม

"ผมคิดว่าทางการแล้วเราไม่ควรจะเข้าไปยุ่งส่วนงานของ บก.ฐานทัพนะครับ แต่..." อรัน พูดตอบกลับคำถามของผู้กอง

"แต่... อะไรของเอ๊งว่ะ" ผู้กองถามด้วยความสงสัย

"แต่ถ้าเป็นการพัฒนาฐานทัพให้ดูดีกว่าเดิม ผมคิดว่าไม่น่าจะมีใครว่าเราได้ครับ ยิ่งถ้าเราบอกว่า เป็นการฝึกศักยภาพในการพัฒนากำลังพลด้านการพัฒนาส่วนรวมแล้ว เราจะได้รับคำขอบคุณมากกว่าคำตำหนิครับ ผู้กอง" อรันตอบกลับ

"เออ. เป็นความคิดที่ดี... งั้นเอ๊งไปดูอุปกรณ์ที่เราต้องใช้ว่าขาดเหลืออะไร จดมารายงานผมในส่วนที่มีและส่วนที่ขาดผมจะไปซื้อมาให้" ผู้กองตอบด้วยสีหน้าพึงพอใจ

"อ๋อ ที่สำคัญ! เอ๊งจัดดูกำลังพลทหารที่ไม่มีภารกิจในวันสองวันนี้ด้วยนะ ว่าเราควรจะใช้เท่าไหร่ยังไง แล้วมารายงานผม" เสียงของผู้บังคับบัญชาสั่งงานให้พลทหารหนุ่มรับผิดชอบและจัดการส่วนงานนี้

ทันทีที่รับคำสั่ง ทหารหนุ่มก็เริ่มเตรียมการณ์ตามที่ได้รับมอบหมายงาน

"4,5....8,9, อุปกรณ์ทุกอย่าง ครบ" เสียง อรัน พูดกับตัวเอง

"เห้ย เตรียมตัวดันพื้น... และเสียงหัวเราะชอบใจของชายหนุ่มอีก 4-5 คน" เสียงที่คุ้นเคยดังมาจากด้านหลัง ใช่ครับ เสียงของรุ่นพี่เหล่านั้นที่หัวเราเยาะ อรัน กับการทำโทษที่เหมือนจะเป็นกิจวัตรประจำวันของเขาไปแล้ว

"พวกนี้มันชักจะนิสัยเสียเกินไปแล้ว... ไม่สิคงจะติดเป็นสันดานไปแล้วหละ พอมีอำนาจเล็กน้อยได้ใจจังนะ เดี๋ยวเถอะพวกมึง ต้องมีสักวันที่เป็นของกูบ้าง" เสียงในหัวคิดของ อรัน ทันใดนั้นเค้าก็คิดถึงคำสั่งที่ 2 ของผู้กองขึ้นมาได้

หลังจากการทำโทษจบลงทุกคนก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง เช่นเดียวกับที่ อรัน เดินกลับเข้าไปรายงานเรื่องอุปกรณ์ที่จะต้องใช้

"ขออนุญาตครับผู้กอง... อุปกรณ์ทุกอย่างครบครับ และรายชื่อผู้ที่ว่างเวรและชื่อของพลทหารที่ว่าว่างเวรผมเตรียมไว้เรียบร้อยแล้วครับ" อรัน รายงานกับผู้กอง

และเรื่องราวการเอาคืนรุ่นพี่ผู้ที่รักในการเห็น อรัน ออกกำลังกายก็เริ่มจากจุดนี้

"รายชื่อกำลังพลโอเคแล้ว อุปกรณ์ที่เราต้องใช้ครบ ผู้กองมอบอำนาจในการดูแลความเรียบร้อยให้เอ๊งเป็นคนจัดการ" เสียงผู้กองพูดขึ้นกับพลทหารหนุ่ม

"แต่เอ็งมั่นใจใช่ไหม ว่าจะใช้กำลังพลชุดนี้ พวกนี้มันมาก่อนเองไม่ใช่หรอ" เสียงผู้กองถามด้วยความเป็นห่วงและสงสัย

"ผมคิดว่าการที่ใช้กำลังพลที่เข้ามาประจำการก่อนจะมีประสิทธิภาพมากกว่าครับ" อรัน ตอบกลับด้วยความมั้นใจ

"ทำไมเอ็งถึงคิดแบบนั้น ? " ผู้กองถามกลับ

"ผมคิดว่าผลัดรุ่นพี่ผู้ที่มาประจำการก่อน

รู้เส้นทางในการทิ้งขยะ และรู้จักสถานที่ภายในฐานทัพ มากกว่าผลัดผมที่เพิ่งเข้าประจำการได้ไม่นาน เราจะประหยัดเวลาการทำงานและป้องกันความผิดพลาดที่อาจจะเกิดขึ้นได้ครับผู้กอง" เสียงทหารหนุ่มบอกกับผู้กองอย่างใจเย็น และมีเหตุผล

" 55555555 เอ็งนี่มันกล้าบ้าบิ่นจริงๆ" เสียงหัวเราะของผู้บังคับบัญชาที่ฟังดูแล้วสะใจและคำพูดที่ทำให้ อรัน ประหลาดใจของผู้กอง

"ผมเป็นทหารมาหลายสิบปี ไม่เคยเจอใครบ้าบิ่นแบบเอ็งเลย เอ็งไม่กลัวมันทำโทษเอ็งกลับหรอวะ" เสียงผู้กองถามปนยิ้มไปพลาง

"ผมมั้นใจว่าเหตุการณ์แบบนั้นจะไม่เกิดขึ้นครับ" เสียงทหารหนุ่มพูดขึ้นด้วยความจริงใจ

"ดี... พรุ่งนี้ 0900 แจ้งกำลังพลและออกไปพัฒนาพื้นที่ได้เลยไม่ต้องรอผม" เสียงผู้กองสั่งงานอย่างเป็นทางการ

*** 0900 อ่านว่า ศูนย์ เก้า ศูนย์ ศูนย์ เป็นการพูดเลขเวลาแบบทหารเรือ จะไม่พูดว่า 09.00 น เพื่อป้องกันการคาดเคลื่อนของตัวเลข #สามารถหาข้อมูลได้ในอินเตอร์เน็ตในการอ่านเวลาแบบทหารเรือ

และเช้าวันรุ่งขึ้นทุกอย่างก็เป็นปกติเหมือนเดิม จนถึงเวลา 0900

"ปรี๊ดดด ปรี๊ด ผู้ที่ไม่มีหน้าที่ รปจ.เตรียมตัวแถว" เสียงยามรักษาการณ์เป่านกหวีดสัญญาณแถวดังขึ้น

*** รปจ - ย่อมาจากคำว่า ระเบียบประจำวัน

การจัดแถวและการนับจำนวนเป็นไปตามแบบที่ควรจะเป็นในทุกๆครั้งและทุกๆวัน

"ผู้ที่มีรายชื่อดังต่อไปนี้ แยกไปตั้งแถวทางด้านซ้ายมือผม" เสียงจ่าผู้ที่เข้าเวรดูแลความเรียบร้อยประจำวันพูดขึ้น

หลังจากที่พูดอธิบายทำความเข้าใจในภาระกิจที่จะต้องทำให้ทุกคนรับทราบแล้วทุกอย่างก็เป็นไปตามปกติเหมือนทุกครังที่ผ่านมาในการเรียกแถวเพื่อออกไปทำภารกิจพัฒนาภายนอกที่ตั้งกองพัน แต่เมื่อมาถึงขั้นตอนการเรียกชื่อทหารคนแรกเท่านั้นแหละ ทุกคนต่างมองหน้ากันด้วยความมึนงง เพราะที่ผ่านมาจะเป็นหน้าที่ของทหารใหม่เป็นส่วนมาก ยิ่งผลัดที่เป็นรุ่นพี่ต่างก็ทำสีหน้ามึนงงกับรายชื่อที่ถูกเรียกในครั้งนี้

" พลทหาร.....

พลทหาร.....

พลทหาร....

พลทหาร....

พลทหาร....

พลทหาร.... "

หลังจากการเรียกรายชื่อจบลง ทุกคนก็กลับไปทำหน้าที่ของตัวเอง เว้นเพียง 6 คนที่มีรายชื่อที่ต้องไปหยิบอุปกรณ์ทำความสะอาดและเตรียมตัวไปทำความสะอาด

เวลา 0930 ทุกคนเดินทางมาถึงทางระบายน้ำต่างคนก็ทำสีหน้ามึนงง และรุ่นพี่คนนึงก็พูดขึ้นว่า

"ทำไมรายชื่อมันแปลกๆวะ" เสียงรุ่นพี่หัวโจกบ่นขึ้นมาด้วยความไม่พอใจ

"นั้นดิ! กูก็ว่ามันแปลกว่ะ ทำไมมันมีแต่พวกเราว่ะ" เสียงรุ่นพี่อีกคนพูดขึ้นมา

"ผมเป็นคนจัดรายชื่อนี้เองครับ" เสียงชายหนุ่มที่พูดด้วยความใจเย็นพูกออกมาจากด้านหลังของกลุ่มรุ่นพี่กลุ่มนี้

"เสียงใครวะ ?" รุ่นพี่หัวโจกพูดขึ้นพร้อมกับหันมองไปรอบๆ

"มึงเองหรอเด็ก บก." เสียงพูดในโทนต่ำและท่าทางที่พร้อมจะมีเรื่องตลอดเวลา

"ผมไม่อยากทำอะไรเกินหน้าเกินตาใครครับ ผมจึงนึกถึงพวกพี่ก่อนเป็นอันดับแรกเลย" เสียงพูดของ อรัน ที่พูดขึ้นในขณะที่ทุกคนเริ่มเงียบลงแล้วหันมองมาทีทหารหนุ่มคนนี้

"นี่เป็นคำสั่งของผู้กองครับ ให้จัดหาผู้ที่ว่างจากการเข้าเวร ผมไม่ได้มีเจตนาจะกลั่นแกล้งหรืออย่างไร พี่ต้องเข้าใจนะครับว่ามันเป็นคำสั่ง ผมก็ต้องปฏิบัติตาม " เสียง อรัน พูดพร้อมกับยิ้มมุมปากเบาๆ ด้วยความที่ตนนั้นถูกกลั่นแกล้งมาเป็นระยะเวลาหนึ่งแล้ว

"เราลงมือทำกันให้เสร็จเถอะครับ" เสียงของทหารหนุ่มที่พบกับรุ่นพี่ด้วยรอยยิ้มที่ไม่จริงใจ

และทุกคนก็ลงไปทำหน้าที่ในคลองที่มีกลิ่นเหม็น และปกคลุมไปด้วยวัชพืชน้ำที่หนาแน่น เว้นเพียงแค่ พลทหารใหม่ที่ใส่ชุดกะลาสีเท่านั้น แน่นอนครับนั่นคือ อรัน ผู้ที่ได้รับคำสั่งให้ควบคุมดูแลเพียงคนเดียวที่อยู่ด้านบน.