สวัสดีผมชื่อ"ลาเต้" วันนี้เป็นวันเกิดผมเองพ่อผมสัญญาว่าวันนี้จะมีเซอร์ไพรส์ที่ทำให้ผมยิ้มออกแน่ๆ(ใช่ละผมแทบไม่ยิ้มให้พ่อเห็นเลยตอนที่ผมรู้ว่าแม่จากพ่อไปด้วยเหตุใด)แต่ตอนนี้พ่อก็ยังไม่กลับมาจู่ๆก็ได้มีรถคันหนึ่งมาจอดอยู่หน้าบ้านลาเต้ผมพูดแทบไม่ออกเลยตอนที่พ่อบอกวานี่คือแม่ใหม่ของผมและเชื่อสิว่าแม่ใหม่ของผมมีลูกติดชื่อ"ดันเต้"ตอนนั้นผมแทบทำอะไรไม่ถูกเลยเพราะแทนที่ผมจะยิ้มให้พ่อเห็นกับทำให้ผมเศร้าและมีน้ำตาไหลออกมาแทนยิ้มที่พ่อคาดหวังผมรีบวิ่งขึ้นห้องโดยลืมว่าเป็นวันที่ผมต้องยิ้มเพราะนี่คือวันเกิดผม"ลาเต้ลูก"เสียงชายไวกลางคนเรียกลูกตัวเองอยู่หน้าห้อง"ออกมากินข้าวได้แล้วลูก"ครับพ่อ ชายหนุ่มพูดก่อนจะปิดไดอารี่ของเขาและใส่ไว้ในลินชักก่อนล๊อกลินชักแล้วเดินออกไป"อ่าวลาเต้ลูกลงมาแล้วหรอจ๊ะ"หญิงไวกลางคนพูด คุณก็เห็นหนิครับว่าผมลงมาแล้วอีกอย่างผมไม่นับกระหรี่อย่างคุณเป็นแม่ "นี่ใครว่าแม่ผมเป็นกระหรี่ห่ะ😡" ก็เห็นหนิ่ว่าพูดกับใคร ลาเต้พูดก่อนจะเดินไปในห้องครัวเพื่อกินข้าว อ่าวลาเต้ละคุณ(พ่อของลาเต้พูด)ก่อนหญิงสาวจะชี้ไปทางห้องครัวที่ลาเต้กินข้าวอยู่ จู่ๆก็ได้ยินเสียงร้องให้ออกมาคนที่ร้องให้คือ"ดันเต้"ดันเต้ร้องให้ทำไมลูกหญิงสาวถามก่อนเดินไปปลอบลูก พ..พี่ลาเต้ฮึก! ลาเต้มันทำไมหนุ่มไวกลางคนพูดพล้อมกับท่าทีโมโห(พ่อลาเต้พูด) พ..พ..พี่เขาว่าแม่ผมเป็นฮึก!ก..กระหรี่ฮื้อ~สิ้นสุดเสียงของดันเต้หนุ่มไวกลาวคนก็ได้ตะโกนเรียกลาเต้ลั่นบ้าน(ขอเรียกพ่อลาเต้ว่าหนุ่มไวกลางคนนะ)มีไรครับพ่อ "แกมานี่เดี๋ยวนี้เลยนะ"แกไปด่าแม่น้องเค้าแบบนี้ได้ยังไงหะ!น้องเค้าเป็นคนอ่อนแอต่อคำพูดคนนะก่อนหนุ่มไวกลางคนพูดจบก็ให้ฝ่ามือตบไปบนหน้าที่เรียบเนียนของลูกชายตัวเอง"พ..พ่อทำแบบนี้ทำไม"ไหนว่าพ่อบอกว่าพ่อรักรักเต้มี่สุดไง!!แล้วทำไมพ่อถึงทำแบบนี้ ลาเต้พูดพล้อมน้ำตาก่อนจะวิ่งขึ้นห้องตัวเอง ....

พอลาเต้ขึ้นห้องไปก็ล็อกประตูจากนั้นก็ได้เขียนไดอารี่จนเผลอหลับไปเสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนมีคนพูดว่า“พี่ลาเต้ครับตื่นได้แล้วนะครับ„พี่ตื่นแล้วดันเต้เดี๋ยวพี่ออกไปจบสิ้นเสียงนี้ดันเต้ได้ทำเป็นเดินออกไป(แต่ยังไม่ได้ออกจากหน้าห้องคนพี่นะ)แกร็กเสียงเปิดประตูดังขึ้นก่อนดันเต้จะผลักลาเต้เข้าห้อง อ๊ะ!ดันเต้ทำอะไรเนี่ย! ผมขอโทษที่เมื่อวานผมทำให้พี่โดนพ่อตบ เหอะ!เพิ่งมาสำนึกรึไง!?แค่ขอโทษจะทำให้รอยตบบนหน้าพี่มันจะหายไปเลยหรอ ผ..ผ..ผมขอโทษครับฮึก~ผมไม่ได้ฮึก~ตั้งใจให้พี่โดนตบฮื่อ~ได้แต่ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนนะทำได้ใช่ไหม ได้ครับผมทำได้ สิ้นเสียงของดันเต้ลาเต้ก็ได้พูดออกมาว่า งั้นถ้าวันนี้พี่กลับดึกแล้วพ่อถามให้บอกว่าพี่ไปทำรายงานนะ ครับหลังจากนั้นลาเต้ก็ได้ออกจากห้องเพื่อไปโรงเรียนตกเย็น พ่อของลาเต้ได้ถามดันเต้ว่าลาเต้หายไปไหนแต่แทนที่ดันเต้จะทำตามสัญญาที่พูดกับลาเต้เมื่อเช้ากลับบอกว่าลาเต้ไปตีกระหรี่เมื่อผมได้ยินผมแทบอยากจะเข้าไปต่อยหน้าดันเต้เต็มแรงผมมาถึงหลังจากที่พ่อถามว่าผมหายไปไหนมาพ่อได้ดึงผมเข้าห้องครัวก่อนจะดุด่าผมผมทำอะไรไม่ถูกเลยเพราะในหัวของผมมีแต่คำถามมากมายว่าทำไมดันเต่ถึงพูแบบนั้นออกไป"พ่อจะทำโทษลูก"ไม่พ่อผมไปซื้ออุปกรณ์ทำงานกลุ่มมา"พ่อจะทำโทษลูกยังไงดีนะ"ให้ลูกฉันเข้าไปนอนกับลูกคุณสิค่ะจะได้ผูกมิตรกันได้ดีกว่านี้สิ้นเสียงหญิงสาวผู้เป็นแม่ของดันเต้พ่อของลาเต้ก็ได้สั่งลาเต้ให้ไปนอนกับดันเต้ทันที"ทำไมผมต้องไปด้วยผมก็มีห้องเป็นจองตัวเองนะผมก็ต้องมีความเป็นส่วนตัวนะ"ผมไม่มีปัญหาครับ เห็นไหมดันเต้เค้ายังไม่มีปัญหาเลยลูกก็ต้องไม่มีปัญหาเหมือนกัน ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากจะต้องตามพ่อไปห้องของดันเต้เพื่อเข้าไปอาบน้ำและเตรียมชุดเข้าห้องดันเต้"อยู่กับพี่ก่อนนะพ่อกับแม่จะออกไปซื้อของมาทำข้าวเย็นแต่จะกลับนานหน่อย"ได้ครับพ่อผมจะดูแลพี่อย่างดีเลยครับ😁หลังจากเสียงรถหายไปลาเต้ก็ได้ดึงดันเต้เข้าไปในห้อง ทำไมถึงพูดแบบนั้นไปพี่บอกแล้วไม่ใช่หรอว่าพี่ไปทำรายงานกับเพื่อน"ไม่รู้สิครับสมองมันสั่งให้พูดเองผมขอโทษด้วย" ผมน้ำตาคลอหลังที่ได้ยินดันเต้พูดแบบนั้นไปผมวิ่งเข้าห้องน้ำก่อนจะร้องให้โฮออกมาผมกินเข้าไม่ลงทำอะไรไม่ได้มีแต่คำถามอยู่ในหัวผมเต็มไปหมดผมเข้านอนเพื่อให้ผ่านพรุ่งนี้ไปให้ได้เร็วที่สุดผมอยากเริ่มต้นวันใหม่ให้เร็วที่สุดจนผมเผลอหลับไป...

อืม~เสียงของลาเต้งัวเงียอยู่"พี่ครับตื่นได้แล้ว"เสียงดันเต้พูดขึ้น อืมๆขออีก5นาที"ไม่ได้นะครับเดี๋ยวพ่อก็มาดุพี่หรอก"คงสงสัยสินะครับว่าทำไมผมถึงตื่นสายปกติแล้วผมเป็นคนตื่นเช้ามากแต่เมื่อคืนมันเอ่อ...(เมื่อคืน- อ๊ะๆอืม~พ..พ.อ๊ะ~ พอๆ) ก็นั่นแหละครับผมนอนไม่หลับก็เพราะแม่ของดันเต้ทำเสียงดังเกินไปผมแทบไม่ได้นอนเลยก็ไม่รู้ว่าดันเต้ทนนอนไปได้ยังไงเหมือนกัน สวัสดีครั-"มีไรกินบ้างครับ"เสียงดันเต้พูดเทรกลาเต้ นี่หัดมี- "พอๆลาเต้"เสียงพ่อของลาเต้พูดขึ้น"อย่าหาเรื่องทะเลาะกับน้องเลยเราก็เป็นอัลฟ่าเหมือนกันผู้ชายเหมือนกันพ่อแม่ก็อยู่ด้วยอย่าทะเลาะกันเลยพ่อเหนื่อยที่ต้องมาพูดอะไรๆที่ไร้สาระนะลูกก็รู้ลาเต้"พ่อของลาเต้พูด ครับผมจะไม่ทะเลาะ "มาผมว่ามากินข้าวกันดีกว่านะครับ"ดันเต้พูด ผมไปกินที่โรงเรียนนะต้องไปทำงานกลุ่ม ลาเต้ที่กำลังจะเดินออกจากบ้านจู่แม่ของดันเต้ก็ได้พูดขึ้นว่า"แม่ทำอาหารไม่อร่อยหรอหรือว่ามันไม่ถูกปากของลูกลาเต้หรือว่ามันดูไม่น่ากินหรือว่-"ครับมันดูไม่น่ากินดูไม่อร่อยผมขอตัวครับ หลังจากที่ลาเต้พูดจบก็ได้เดินออกไป"เอ่อไม่เป็นไรครับคุณลาเต้มันก็เป็นแบบนี้แหละอย่าเสียใจไปเลยนะมากินข้าวกันดีกว่า"พ่อลาเต้พูด"ใช่ครับแม่นะทำอาหารอร่อยจะตายไปผมว่าออกจะน่ากินกว่าที่ร้านอาหารราคาแพงๆอีกนะครับ"ดันเต้พูดเสริม"ขอบใจนะจะลูกและคุณด้วยที่รัก"หลังจากที่แม่ดันเต้พูดจบ ลาเจ้ที่ยังไม่ได้ไปไหนได้แต่แอบอยู่ตรงประตูน้ำตาค่อยไหลอาบแก้ม ความคิดลาเต้(ถ้าตอนนั้นพ่อไม่ไปมีกิ๊กและแม่ไม่จากผมไปตอนนี้ผมคงจะได้ความรักแบบนี้สินะ)เห้อ~ลาเต้ถอนหายใจเบาๆก่อนเดินออกไป ถึงโรงเรียน~

เห้ย!ไอ้ลาเต้มึงเป็นไรวะทำไมทำหน้าเศร้าอย่างนั้นอะ เพื่อนลาเต้ถาม วันนี้กูไม่ได้กอนข้าวที่บ้านเพราะแม่ใหม่กูเป็นคนทำให้ ห๊ะ!!แม่มึงพึ่งไปจากมึงได้วันสองวันเองนะแม่ใหม่มาแล้วหรอ!? ใช่อย่างที่กูบอกนั่นแหละ กูก็เลยเดินออกจากบ้านแต่กูลืมกาวไว้กูก็เลยจะเข้าไปเอาแต่สิงที่กูเห็นคือพ่อกูกับน้องไม่แท้กูกำลังปลอบแม่ใหม่อยู่แล้วกูเหมือนคนนอกอะที่ต้องมาดูสิ่งที่กูตอนนี้ควรจะเป็นแบบนั้นควรต้องเป็นกูและแม่กูที่ยืนอยู่ตรงนั้นอะหลังจากที่ลาเต้พูดจบน้ำตาก็ไหลอาบแก้มแต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนเพราะน้ำตาไหลเยอะเกินกว่าจะบรรยาย

ทุกคนถ้าลาเต้จะพูดอะมันจะไม่มี " ←อันนี้นะแต่ถ้าคนอื่นพูดมันจะมี " แล้วตามด้วยชื่อหรือสถานะที่มันเป็นอยู่นะอย่างเช่น "ผมอยากให้พี่ไปด้วย"ดันเต้พูด มันจะเป็นแบบนี้เลยนะครับ ไปละ

กดไลค์ด้วย!