ไม่เป็นไรค่ะคุณหนู ฉันจะดูแลคุณเอง
บทนำ
เรื่องมันเกิดขึ้นไวมากจนฉันก็ตกใจเหมือนกัน
จู่ๆป๊ากับม๊าของฉันก็ถูกยิงเสียชีวิต
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เรายัง...
ป๊าลอนดอน
นี่ของขวัญของลูก
ป๊าพูดพร้อมยื่นของขวัญให้ฉัน
ข้างในเป็นสร้อยคอเส้นหนึ่ง
ที่สลักชื่อตระกูลของฉันเอาไว้
มันคือชื่อของนกตัวหนึ่งนามว่าฟินิกซ์
ป๊าลอนดอน
ป๊ามีอีกเรื่องที่อยากจะบอก
เกรเทล
อ่าวยังไม่ถึงตาฉันเหรอคะ
ป๊าลอนดอน
เป็นคนรับใช้ส่วนตัวของลูก
ท่าทางร่าเริงและขี้เล่นของเธอ
ทำให้ฉันมีความกังวลอะไรบางอย่าง
ลิลลี่
เธอจะดูแลฉันได้เหรอ
เกรเทล
ฉันรับประกันเลยค่ะ!
ม๊าเกรซ
มาๆนั่งก่อนยัยตัวแสบ
เกรเทล
อย่าเรียกเกรแบบนั้นสิคะ
เธอพูดกับแม่ของฉันอย่างสนิทสนม
แถมพ่อก็ยังภูมิใจในตัวเธอด้วย
ความเฉียดตายกลับเข้าใกล้ครอบครัวของฉัน
แล้วเธอคนนั่นก็หยิบปืนขึ้นมา
ก่อนจะยิงไปที่บอดี้การ์ดแปลกหน้าคนหนึ่งอย่างรวดเร็ว
และมันคือคนที่ยิงพ่อของฉัน
เกรเทล
ปล่อยคุณท่านไว้เถอะค่ะ
ฉันนั่งอึ้งกีบสิ่งที่เกิดขึ้น
มองดูพ่อของฉันที่ถูกยิงเข้าที่ด้านหลัง
ม๊าเกรซ
ป๊ากับม๊าไม่เป็นไร
ม๊าเกรซ
คนที่สำคัญที่สุดคือลิลลี่
เกรเทลรีบวิ่งมาคุ้มกันฉัน
เกรเทล
อย่าเพิ่งดีกว่าค่ะคุณหนู
เกรเทล
ชีวิตคุณหนูสำคัญที่สุด
เธอพูดเหมือนที่แม่ของฉันสั่งเธอ
ก่อนที่เธอจะยืนคุยกับคาลิท
เกรเทล
ไปช่วยคุณนายกับคุณท่าน
คาลิท
เธอต้องดูแลคุณลิลลี่
คาลิท
ทางนั้นปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฉัน
ลิลลี่
ชีวิตฉันสำคัญไม่ใช่เหรอ
เกรเทล
ไปที่บ้านของคุณริรินค่ะ
เกรเทล
คุณลอนดอนสั่งไว้ค่ะ
ลิลลี่
แต่ถ้าเพื่อนฉันตกอยู่ในอันตรายล่ะ
เกรเทล
ชีวิตคุณหนูสำคัญที่สุดค่ะ
แต่ถึงอย่างนั้นรอยยิ้มของเธอก็ไม่ได้ช่วยอะไรฉันซักนิด
ฉันกำสร้อยฟินิกซ์ไว้ในมืออย่างแน่นหนา
มีเพียงสร้อยเส้นนี้ที่ทำให้จิตใจฉันสงบลงได้บ้าง
ไรท์
หากมีอะไรผิดพลาดประการใด
ไรท์
ขออนุญาตเจ้าของภาพค่ะ
ตอนที่ 1
ลิลลี่
//หันหน้ากลับไปทางหน้าต่าง
เอาง่ายๆคือฉันพยายามดีกว่าค่ะ
เพราะคุณหนูไม่ตอบฉันตั้งแต่ขึ้นรถมา
เกรเทล
ยอมคุยกับฉันแล้วสินะคะ
เธอเงียบแล้วหันไปมองทางหน้าต่าง
ฉันเห็นเธอกำสร้อยที่คุณท่านมอบให้เธอ
เสียงเหล็กขูดกับล้อเสียงดังทำให้ฉันที่นั่งสัปหงกไปหลายทีต้องสดุ้งตื่น
แต่...ทำไมฉันถึงรู้สึกนุ่มๆที่ศีรษะกันนะ
นี่ฉันหลับแล้วซบไหล่เธอไปนานแค่ไหนกันนะ
เกรเทล
ฉันจะรีบไปเปิดประตูให้นะคะ
ฉันเดินมาเปิดประตูให้คุณหนูก่อนจะผายมือไปให้เธอ
และฉันก็เชื่อว่าเธอคงจะไม่จับมือฉันหรอก
ฉันบ่นไปยิ้มไปเธอถอนหายใจใส่ราวกับว่าเกนื่อยใจ
ดูจากคฤหาสน์ของคุณริรินแล้ว
แต่ฉันก็เชื่อว่าเราอยู่ที่คฤหาสน์ของคุริรินได้ไม่นานนักหรอก
เพราะอย่างที่คุณหนูเป็นห่วงเพื่อนของเธอนั่นแหละ
โชคดีที่ที่นี่ห่างไกลจากตัวเมืองแต่ก็ไม่ได้อยู่ในชนบทเพียงแค่รอบๆของที่นี่เต็มไปด้วยป่าไม้ตลอดทาง
จึงทำให้คุณลอนดอนเลือกที่นี่สินะ
ริริน
ฉันได้ยินว่าพ่อเธอ..
คุณริรินที่รีบวิ่งมาหาเพื่อนก็มีสีหน้าเศร้าลงทันที
คุณริรินเดินมากอดคุณลิลลี่ช้าๆ
ก่อนที่ทุกคนจะพากันเข้าไปในคฤหาสน์
เกรเทล
เป็นคนรับใช้ บอดี้การ์ด และผู้ช่วยคุณหนูค่ะ
จู่ๆคุณริรินก็เดินมาหาฉันแล้วก็...
ลิลลี่
เปล่า เดี๋ยวมือแกสกปรก
เธอเหลือบสายตามองฉันก่อนจะหันไปนั่งจิบชาต่อ
เพราะคุณลอนดอนและคุณเกรซคือผู้มีพระคุณต่อฉัน
ฉันกำลังยืนอยู่กับพวังความคิด
แต่ก็ต้องหลุดออกจากพวังนั้น
เพราะคุณหนูเดินมาหาฉันพร้อมยื่นแก้วน้ำให้หนึ่งใบ
ที่แท้คุณหนูก็เป็นห่วงเรานี่เอง
ก่อนจะรับแก้วจากมือเธอมาดื่ม
ฉันเดินตามคุณหนูขึ้นบันไดมาชั้นสอง
คุณหนูดูจะคุ้นชินกับพี่นี่ดี
ฉันก็ขอโทษเธอก่อนจะเดินเข้าไปในห้อง
ไม่แปลกที่ทำไมคุณหนูถึงคุ้นชินกับที่นี่
ล้วนแล้วมีแต่รูปคุณหนูและคุณริริน
มีทั้งรูปไปเที่ยวหรือรูปที่ถ่ายด้วยกันต่างๆ
แก้มของคุณหนูแดงขึ้นมานิดหน่อย
เกรเทล
คิกๆ คุณหนูเขินเหรอคะ
คุณหนูพูดจบก็เดินหนีฉันไปนอกระเบียง
ฉันเดินออกมาพร้อมผ้าคลุมอาบน้ำ
เกรเทล
ฉันอาบน้ำเสร็จแล้วค่ะ
ฉันรีบวิ่งออกไปที่ระเบียงก็ไม่พบใคร
ฉันก็รีบวิ่งเข้าไปหาเธอทันที
ฉันที่กอดเธอหน้าแนบอกก็ต้องหันไปมองหน้าเธอพร้อมมองไปที่มือของเธอ
ลิลลี่
เลิกเรียกคุณหนูได้แล้ว
เกรเทล
คุณหนูจะให้ฉันเรียกคุณหนูว่าอะไรคะ
หลังจากที่เธอวางถาดลงบนโต๊พ
สีหน้าจริงจังของเธอทำให้ฉันอยากแกล้ง
แล้วจู่ๆตัวฉันก็ลอยขึ้นไปบนชั้นเก็บของ
ตามด้วยคุณหนูที่เข้ามาชิด
ลมหายใจอุ่นๆของคุณหนูทำให้ฉันวูบวาบหัวใจ
ก่อนที่เธอจะยังคงค้างอยู่ที่คอของฉัน
พร้อมรีบเบือนใบหน้าหนีไปอีกทางอย่างนึกเขิน
ก่อนที่เธอจะเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัว
ลิลลี่
เสื้อผ้าหยิบเอาในตู้
ลิลลี่
อย่าตกใจคิดว่าฉันหายไปซะล่ะ
เกรเทล
คุณหนูอย่าแกล้งฉันก็พอค่ะ
ก่อนที่ฉันจะเดินมาที่ถาดอาหาร
นี่คืออาหารที่ฉันควรได้ทานจริงๆเหรอ
จริงๆฉันควรเอาไปคืนรึเปล่านะ
บางอย่างบีบรัดหัวใจของฉัน
จนฉันไม่อยากทานอาหารหรูหรานี่
ไรท์
ไม่ได้นะลูกต้องกินนะลูก
ตอนที่ 2
เธอรีบตอบเมื่อฉันเลิกคิ้ว
ก่อนที่จะฉีกยิ้มอย่างพอใจ
ฉันอาบน้ำไม่ถึง 20 นาทีหรอก
ทำไมเธอถึงแต่งตัวและทานข้าวไวขนาดนั้น
ฉันเดินไปใกล้ๆเธอพร้อมบีบคางเธอเบาๆ
เธอเบิดตากว้างด้วยความตกใจ
ก่อนจะเรียกชื่อเธอเสียงดัง
ลิลลี่
ทำไมถึงชอบเรียกคุณหนู
เธอเดินไปที่ตู้เย็นที่อยู่ในห้องของฉัน
ก่อนจะเปิดและหยิบถาดสเต็กออกมา
ริรินคงได้ยินเสียงฉันเลยเข้ามา
ฉันเองก็ตกใจที่ตะคอกใส่เธอ
แถมไม่มีท่าทีว่าจะร้องไห้
ริริน
แกทำอะไรตุ๊กตาของฉันเนี่ย
ริริน
ทำไมทำหน้าเศร้าแบบนี้
ริริน
ฉันรู้นะยะแกด่าฉันทางสายตา
ยัยริรินเดินปั้นปึ่งออกจากก้องไป
ก่อนที่บรรยากาศในห้องจะเงียบอีกครั้ง
เกรเทลพูดพร้อมมองฉันแล้วก้มหน้าลง
ฉันถามเธอแล้วเดินไปดมสเต็ก
เกรเทล
มันดูไม่ดีนะคะคุณหนู
ลิลลี่
เธอจะยอมทำตามที่ฉันสั่งใช้ไหม
ลิลลี่
งั้นฉันขอสั่งให้เธอกินสเต็ก
ลิลลี่
ถ้าเธอไม่กินฉันจะป้อน
เกรเทลเม้มปากจนเป็นเส้นตรง
เธอหันไปมองสเต็กในจานอย่างลังเล
ลิลลี่
ฉันจะสั่งคนไปทำให้ใหม่
ลิลลี่
หรือชิมแล้วไม่อร่อย
ลิลลี่
ฉันไม่รู้ปัญหาของเธอ
ฉันรีบดันเธอไปนั่นที่เก้าอี้
ก่อนจะหั่นสเต็กนั่นยัดเข้าปากเธอ
หน้าเธอฝืนกินจนฉันเริ่มรู้สึกแปลกๆ
เกรเทลเอามือปิดปากแล้ววิ่งไปที่ห้องน้ำ
ฉันเห็นหน้าของเธอที่กำลังเหวอเหมือนกัน
เกรเทล
ชั้นไม่ด๊ายท้องค๊าาาา
เสียงเธอตะโกนออกมาจากห้องน้ำหลังจากฉันเดินออกมาก่อน
ฉันรีบเอาจานสเต็กนั่นไปทิ้งทันที
มันคงกรี๊ดเพราะฉันลื้อครัวห้องตัวเอง
ริริน
แกจะพังบ้านฉันเหรอยะ
เกรเทล
เอ่อคุณหนูเข้าใจฉันผิด..
ลิลลี่
แหกปากให้บ้าแตกรึไง
เกรเทล
แต่ฉันกินอาหารแบบนี้ไม่ได้ค่ะ..
ก่อนที่ทุกอย่างจะสงบลงอีกครั้ง
ทั้งฉันเกรเทลและริรินนั่งคุยกันอยู่ที่เตียง
เกรเทล
มันอาจจะฟังดูแปลกนะคะ
เกรเทล
และอาจจะฟังดูเรื่องมากและงี่เง่า
เกรเทล
แต่ฉัน...เป็นมาตั้งแต่เด็กแล้วค่ะ
เกรเทล
ฉันทานอาหารหรูหราไม่ได้ค่ะ
เกรเทล
ทุกครั้งที่ฉัน..มองมันฉันมักจะไม่กล้าทานเสมอ
เกรเทล
ยิ่งถ้าฉันได้ฝืนกิน
เกรเทล
ฉันก็จะเริ่มคลิ่นไส้
เกรเทล
ฉันไม่อยากให้มีอะไรแบบนี้
เกรเทล
แต่ฉันทำอาหารเก่งนะคะ
เกรเทล
ฉันช่วยเหลือตัวเองได้ค่ะ
เกรเทล
เพียงแต่..ฉันเกร็งใจคุณหนูและคุณริริน
ลิลลี่
ทียัยริรินเธอยังเรียกแบบนั้นเลย
เกรเทล
ก็ฉันอยากเรียกคุณลิลลี่ว่าคุณหนูนี่คะ
ริริน
ไล่ฉันเหมือนหมาเหมือนแมวเชียว
ริริน
จ้าเจอกันพรุ่งนี้น้าหนูเกร~~
เกรเทล
ค่ะคุณริรินฝันดีนะคะ
ริริน
คิกๆ เช่นกันจ้าน่ารักจริงๆ
ยัยริรินเดินตัวปลิวออกจากห้องไป
ลิลลี่
โกรธไหมที่ฉันบังคับเธอ
เกรเทล
ฉันไม่เคยบอกคุณหนูนี่คะ
ลิลลี่
ทำไมถึงเรียกยัยริรินแบบนั้น
เกรเทล
มีแค่คนเดียวเท่านั้นค่ะ
เกรเทล
แต่ว่าเตียงนอนมีแค่..
เกรเทล
ให้ฉันนอนที่พื้นนะคะ
ลิลลี่
นอนด้วยกันบนเตียงนี่แหล่ะ
ไรท์
และคอมเม้นท์ให้กำลังใจนักเขียนเพื่อตอนต่อไปด้วยนะคะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
