Episode 1

ภายในโรงเรียนเอกชนชื่อดังประจำจังหวัดแห่งหนึ่งทางภาคกลาง ห้อง3/10

ตุลาหรือตุลย์ หนุ่มหล่อสุดฮอตประจำห้อง กำลังฟุบหลับคาโต๊ะเรียนหลังจากเรียนวิชาคณิตศาสตร์เสร็จ ความหล่อเหลาของตุลย์แทบจะเรียกได้ว่าหาเปรียบไม่ได้เลยในย่านนี้ แต่น่าเสียดายที่แม้เขาจะหล่อแต่เขา...ดุไปหน่อย!!

นอกจากความหล่อแล้วตุลายังขึ้นชื่อเรื่องความดุและความหวงน้องสาวเป็นอันดับต้นๆของโรงเรียนด้วยเช่นกัน มีแค่ไม่กี่คนที่ตุลาจะพูดด้วยเสียงที่ไม่เย็นชาไม่สิแทบที่จะเรียกว่ามีแค่สองคนในโรงเรียนเลยมากกว่า สองคนที่ว่าก็คือน้องสาวสุดที่รักกับเพื่อนซี้สุดเลิฟของคุณตุลานั่นเอง

ปั้ง!!!! เสียงเปิดประตูกับเสียงเอะอะโวยวายนอกห้องดังขึ้นพร้อมๆกับเสียงโทรศัพท์มือถือของตุลา ตุลาหันมองตัวต้นเสียงก่อนจะหันมาสนใจโทรศัพท์ต่อ คนที่โทรมาไม่ใช่ใครที่ไหน นอกจากน้องสาวสุดเลิฟอย่างมีนาหรือมีน เด็กสาววัย14ปีที่น่ารักราวกับเทพธิดามาโปรดแน่นอนว่าคำชมนี้ต้องมาจากพี่ชาย(ซิสค่อน)ของเธอนั่นเอง

ตุลารับสายน้องสาวพร้อมกับที่มะม่วงหนึ่งในเพื่อนร่วมห้องที่แม้จะกลัวตุลาแต่ก็ยังกล้ามาชวนตุลาไปเล่นด้วย 

"พวกมึง!!เมื่อกี้กูเห็นคนแม่งแดกกันเองว่ะ!!" มะม่วงพูดไปหอบไปก่อนที่ทุกคนในห้องจะหันมองกันเลิ่กลั่ก 

"มึงเมากาวหรอไอสัส" ดรีมหัวหน้าห้องที่ปากแซ่บที่สุดในสายชั้นม.3 และเธอยังเป็นหนึ่งในบุคคลที่ตุลายังพอจะรับฟังคำพูดอยู่บ้าง 

"กูไม่ได้ดมกาวอีอ้วน" 

"อ้าวไอ้นี่!" ดรีมกำหมัดทำท่าจะต่อยมะม่วง

ตุลาไม่ได้สนใจเพื่อนคนอื่นเลยแม้แต่น้อยเขารีบสาวเท้าออกจากห้องทันทีก่อนที่จะโดนมือปริศนากระชากให้กลับเข้าห้องแล้วปิดประตูดังปั้ง!!

"มึงจะออกไปทำไม" รพีพัฒน์หรือพี เพื่อนซี้สุดเลิฟของตุลาที่เป็นหนึ่งในสองคนที่ตุลามักจะพูดคุยด้วยเสียงที่อ่อนโยนจนน่าขนลุก 

"กูจะไปหามีน" 

"มึงไม่ได้ยินที่ไอ้ม่วงมันบอกหรอว่ะ"

มะม่วงขึ้นชื่อเรื่องการไม่พูดโกหกไม่ว่าจะเป็นการโกหกเพื่อแกล้งเพื่อนหรือการโกหกเพื่อเอาตัวรอดเขาก็ไม่เคยทำเรียกง่ายๆว่าเขานี่แหละคนไม่พูดเท็จของจริง

ตุลาผลักรพีออกเขาไม่ได้โกรธรพีเลยซักนิดเพราะเขารู้ดีว่าที่รพีพูดแบบนี้ก็เพราะว่าเป็นห่วงตัวเขาเอง

ถ้าเป็นก่อนหน้าที่ตุลาจะได้รับสายจากน้องสาวตุลาอาจจะหยุดฟังในสิ่งที่รพีจะพูดต่อแต่น่าเสียดายที่ตอนนี้ตุลาไม่สามารถเสียเวลาอธิบายเรื่องราวต่างๆให้รพีฟังได้

ตุลารีบเปิดประตูพรวดพราดออกไปโดยที่ไม่แม้แต่ที่จะรับฟังเพื่อนสนิท รพีทำได้แค่เพียงยืนมองเพื่อนรักเดินเข้าหาอันตรายโดยที่ตัวเขาไม่สามารถทำอะไรได้เลยเพราะตุลาเป็นพวกประเภทที่ว่าถ้าได้ตัดสินใจที่จะทำอะไรแล้วเขาจะทำมันให้สุดทางโดยที่ไม่สนใครอีก

'ขอให้มึงปลอดภัยนะเว้ย' รพีได้แต่ภาวนาในใจแม้ความหวังจะริบหรี่ก็ตามที

หลังจากออกมาจากห้องแล้วตุลาแทบไม่เชื่อสายตาตัวเองว่านี่คือโรงเรียนที่อยู่มาตลอด3ปี ภาพการไล่กัดของนักเรียนและบุคลากรในโรงเรียนสร้างความหนักอึ้งในใจของตุลาอย่างมาก แต่กระนั้นความเป็นห่วงน้องสาวมันก็มากกว่าความกลัวอยู่ดี

ตุลารีบก้าวขายาวๆเพื่อตรงไปที่บรรไดเพื่อไปยังชั้นสามของอาคารห้องเรียนของเขาชั้นสองส่วนน้องสาวอยู่ชั้นสาม ระหว่างทางเดินมีคนทำท่าจะกัดตุลาอยู่บ้างแต่ตุลาหลบได้ทันพร้อมๆกับถีบร่างของคนที่จะกัดให้ออกห่างจากตัวด้วย

แต่มันก็เกิดปัญหาขึ้นเมื่อระหว่างทางขึ้นไปชั้นสามตุลาดันเจอเข้ากับผู้ติดเชื้อถึงสามคน แต่ละคนนั้นเป็นนักเรียนหญิงทั้งนั้น ตุลาเหงื่อตกเล็กน้อยอุส่าห์รอดมาได้ตั้งนานอีกนิดเดียวก็จะถึงห้องของน้องสาวอยู่แล้วขอรอดต่ออีกหน่อยก็ได้หรอก

ตุลาหันซ้ายหันขวามองหาสิ่งที่พอจะเป็นอาวุธได้ในเวลานี้ซึ่งแน่นอนว่ามัน....ม้ายยยยมี!!!!!!!!

ตุลาแทบจะกรีดร้องเป็นภาษาโปแลนด์ โอ้แม่เจ้าชิบหายแล้วมั้ยล่ะสุดหล่ออออ!!!

ตุลาค่อยๆกระดื้บๆหนีสาวสวย(?)ทั้งสามเพื่อไปยังบรรได้แต่ก็ก็แน่นอนที่สามสาวก็ไม่ยอมเช่นกัน

สามสาวพุ่งเข้าตุลาพร้อมๆกันทำเอาตุลาเผงอตวัดขาถีบทั้งสาวออกไป ตุลาขึ้นชื่อเรื่องความเป็นสุภาพบุรุษปากหมาแน่นอนว่ามีแค่คำเรียกขานเท่านั้นที่เป็นสุภาพบุรุษที่เหลือย่อมไม่มี

หญิงสาวคนแรกที่เราจะขอแทนค่าด้วยa bและcตามลำดับ aพุ่งเข้าใส่ตุลาอีกครั้งและก็โดนตุลาถีบยอดหน้าไปอีกครั้งเช่นกัน bพุ่งเข้ามาหลังจากที่ร่างของaกระเด็นไปกระแทกc ตุลาง้างหมัดชกเข้าไปที่หน้าของbก่อนจะรีบหันหลังใส่เกียร์หมาเพื่อหนีจากทั้งสาม 

แต่อนิจจังกรรมเก่ากลับสงเคราะห์ ตุลาดันสะดุดยอดอากาศหรืออีกชื่อนึงก็คือ..ขาของตัวเองจนล้มหน้าทิ่มซึ่งเป็นจังหวะเดียวกันกับที่แม่สามสาวตั้งหลักได้แล้วพุ่งเข้ามากัดตุลาเช่นกัน

aกัดที่ข้อมือขวาของตุลา bกัดที่ต้นคอส่วนcกัดที่ขาซ้ายของตุลา อาการเจ็บปวดแล่นแปลบขึ้นมาจนตุลาแทบจะทนไม่ไหว ทั้งสามยังคงกัดเนื้อของตุลาอยู่ 

ตุลารู้ตัวดีว่าเขากำลังจะกลายเป็นแบบสามสาวที่กัดตัวเองแต่เขานั้นเป็นห่วงน้องสาวมากกว่าความรู้สึกผิดชอบชั่วดีถ้าเป็นตุลาในเวลาปกติป่านนี้ตุลาคงฆ่าตัวตายเพื่อไม่ให้ตัวเองเป็นภาระของคนอื่นแต่ตอนนี้เขายังมีน้องสาวตัวน้อยที่รอการช่วยเหลือจากตัวเขาเองอยู่ 

ตุลาพยายามเอื้อมมือสัมผัสกับพื้นเพื่อลากสังขานตัวเองไปที่บรรได สามสาวยังคงกัดกินอนื้อของตุลาอยู่ ตุลาพยายามปีนขึ้นบรรไดแต่แน่นอนแรงแขนของตุลาไม่ได้มากขนาดนั้นอีกอย่างเขายังมีแผลฉกรรจ์อยู่ที่แขน ขาและคอ 

ภาพตรงหน้าเริ่มพร่าเบลอ แขนขาเริ่มหนักอึ้ง เวลาเหมือนจะหยุดเดิน หัวใจที่เคยเต้นอยู่เริ่มเต้นช้าลงๆจนตุลาเริ่มแน่ใจแล้วว่าหัวใจกำลังจะหยุดเต้นและเขากำลังจะตาย การหายใจเข้าออกเริ่มติดๆขัดๆ 

ภาพความทรงจำตลอดเวลาที่ได้อยู่กับน้องสาวแวบเข้ามาในหัวของตุลาไม่ว่าจะเป็นตอนที่มีนาเริ่มคลาน ตอนที่มีนาเริ่มเดิน ตอนที่มีนากินข้าวเองได้ครั้งแรก ตอนที่มีนาเรียกตุลาว่าพี่ชายครั้งแรกและทุกอย่างที่เป็นครั้งแรกที่เขามักจะเป็นคนได้เห็นมีนาทำเสมอๆ

น้ำใสๆค่อยๆไหลออกมาจากดวงตา ตุลาเสียใจเขาเสียใจที่เขาไม่มีแม้แต่โอกาสที่จะได้ช่วยน้องสาว เธอจะสามารถใช้ชีวิตอยู่ต่อไปในโลกที่โสมมแบบนี้ได้มั้ย แค่คิดว่าเธอจะร้องไห้ตุลาก็แทบจะแด้ดิ้น 

แต่แม้เขาจะดิ้นรนมากแค่ไหนเขาก็ไม่สามารถไปหาน้องสาวได้อีก ดวงตาค่อยๆหรี่ลงอย่างช้าๆ เสียงรอบๆเริ่มเงียบไปก่อนที่ตุลาจะเข้าสู่ช่วงนิทรา.....

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...

...----------------...

...****************...

......................

Episode 2

เสียงเอะอะรอบๆทำให้ตุลาที่นอนแผ่หมดสภาพอยู่ที่พื้นค่อยๆลืมตาขึ้นมา 

ตุลาลุกขึ้นนั่งก่อนจะมองไปรอบๆด้วยความงุนงงก่อนที่จะนึกขึ้นได้ว่าตัวเองโดนกัดไปแล้ว

"ทำไมไม่เป็นซอมบี้ว่ะ" ตุลาพึมพำออกมาก่อนจะพลิกแขนขาดูเผื่อตัวเองง่วงจัดจนนอนลงไปกับพื้นแล้วฝันเป็นตุเป็นตะเอง

'ไม่มีแผลมีแต่รอยเสื้อขาด' ตุลาขมวดคิ้ว ความสับสนโจมตีตุลาอย่างหนักมันเกิดอะไรขึ้น??ทำไมเขาไม่เป็นซอมบี้??? ตุลาได้แต่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้วนไปเรื่อยๆจนกระทั่งนึกขึ้นได้ว่าตัวเองยังไม่ได้ไปรับน้องสาว

ตุลารีบลุกพรวดพราดขึ้นมาจากพื้นก่อนจะชะงักไปเมื่อเห็นคุณซอมบี้ตัวจ้อยจ้องมองเชาอยู่ถึง2ตัว 

ตุลาเผลอกลั้นหายใจไปชั่วขณะเมื่อรู้ว่าซอมบี้ทั้งสองตัวเป็นใคร ตัวหนึ่งเป็นเพื่อนต่างห้องของรพีส่วนอีกตัวเหมือนจะเป็นแฟนของตัวแรก 

รพีมีเพื่อนเกรื่อนกราดมาก เดินไปทางไหนก็มีแต่เพื่อนมันจนตุลาแทบที่จะไม่อยากเดินคู่กับรพีเลยเพราะเดินคู่กันทีนึงไม่รุ่นน้องผู้หญิง รุ่นพี่หรือรุ่นเพื่อนก็มักจะเข้ามาขอเบอร์เขาตลอด ส่วนไอ้รพีแทนที่จะช่วยเพื่อนมันเสือกโฆษณาเพื่อนให้สาวๆซะอีก จนกว่ามันจะหยุดก็เป็นตอนที่ตุลาเกือบจะหมดความอดทนแล้วเอ่ยปากด่าพวกผู้หญิง

ตุลาตั้งหลักเตรียมสู้ถ้าทั้งสองพุ่งเข้ามาแต่มันก็เกิดเรื่องน่าเหลือเชื่อขึ้น เมื่อนอกจากทั้งสองจะไม่พุ่งเข้าใส่ตุลาแล้วทั้งสองยังส่งเสียงอือๆอาๆเป็นการทักทายก่อนจะพากันเดินโยกเยกไปทิ้งให้ตุลายืนเอ๋ออยู่คนเดียว

ตุลายืนงงอยู่กลางดงซอมบี้ก่อนที่จะนึกเรื่องๆหนึ่งออก น้องสาวของเขาหรือก็คือมีนานั้นชอบดูหนังหรือซีรี่ย์ที่พระเอกมักจะแตกต่างและพิเศษกว่าคนอื่นๆไม่ว่าจะเป็นฐานะ หน้าตาหรือแม้แต่พลัง ซึ่งแน่นอนว่าถ้าพูดถึงเรื่องแนวนี้แล้วยังไงมันก็คงจะไม่พ้นเรื่องซอมบี้เรื่องหนึ่งที่พระเอกของเรื่องโดนกัดแต่ไม่เป็นซอมบี้ เรียกง่ายๆว่าครึ่งมนุษย์ครึ่งซอมบี้ถ้าอยากจะเรียกให้น่ารักซักหน่อยก็ต้อง 'เสี้ยวบี้' 

ตุลารีบก้มมองตามแขนขาของตัวเองที่ตอนนี้สีผิวของเขาแทบจะเป็นสีเผือกมันขาวจนเห็นเส้นเลือดสีดำตามตัวเลยด้วยซ้ำ 

ตุลาจึงตระหนักได้ว่าตอนนี้เขาคือเสี้ยวบี้หรือครึ่งคนครึ่งซอมบี้นั่นเอง

ตุลารีบสลัดเรื่องไร้สาระออกจากหัวก่อนจะรีบคว้าเสื้อฮู้ดสีดำตัวใหญ่เบ้อเริ่มที่ถูกเจ้าของทิ้งไว้ตรงเก้าอี้หินอ่อนข้างบรรไดก่อนจะรีบสวมแล้วพุ่งตัวขึ้นไปบนชั้นสามทันที

ชั้นสามของอาคาร

พื้นสีขาวขุ่นกลายเป็นสีเลือดแทบจะหมด รอยเลือดมากมายบนพื้นแทบจะหยุดลมหายใจของตุลาเอาไว้ แค่ตุลาคิดว่าเลือดบนพื้นมีเลือดของมีนาด้วย สมองของเขาก็ชาจนเกือบจะเดินชนกับซอมบี้ที่อยู่ข้างหน้า 

ตุลาค่อยๆเดินเข้าใกล้ห้องเรียนของน้องสาว มีนาหรือมีนนั้นเป็นเด็กที่เก่งระดับกลางๆไม่ได้เก่งมากและอ่อนจนเกินไป มีนาจึงได้อยู่ห้องกลางๆอย่างห้อง5ซึ่งมันดีมากที่ห้อง5อยู่สุดทางเดิน มันจึงเป็นห้องที่แทบจะไม่มีคนเดินไปถึง รอยเลือดที่พื้นหน้าห้องจึงไม่มากเท่าห้องอื่น 

ตุลามองรอยเลือดที่ลูกบิดประตู เขาจำได้ว่าวันนี้น้องสาวของเขามีเรียนวิชาพละแต่มีนาดันปวดท้องเลยได้นอนพักอยู่บนห้องแทน ถ้าถามว่าทำไมมีนาถึงไม่ไปนอนที่ห้องพยาบาลก็ขอตอบว่านั่นเป็นเเพราะมีนาไม่ชอบกลิ่นยาในห้องพยาบาลนั่นเอง 

ตุลาเคาะประตูเบาๆ2-3ที ก่อนจะค่อยๆก้าวถอยหลังเล็กน้อย ตุลาดึงฮู้ดขึ้นมาคลุมหัวไว้เพราะเขาไม่รู้ว่าสีตาของเขามันเปลี่ยนไปรึเปล่าขนาดสีผิวยังเปลี่ยนไปขนาดนี้ไม่แน่ว่าสีตาก็อาจจะเปลี่ยนเหมือนกัน

รอไม่นานประตูก็ค่อยๆเปิดออกมาก่อนจะรีบกระชากแขนของตุลาแล้วลากเข้าห้องแทบจะทันที

ตุลามองไปรอบๆห้องก่อนจะสดุดเช้ากับนัยตาอันแสนคุ้นเคย ตุลาพุ่งเข้าไปคว้าตัวมีนาเข้าสู่อ้อมกอดอย่างรวดเร็ว 

"พี่คะ" มีนากอดพี่ชายตอบก่อนจะปล่อยโฮออกมา เธอเจอมาเยอะไป ยังไงเธอก็เป็นแค่เด็กวัย14ปีเท่านั้นเอง แต่เธอต้องมาทนเห็นเพื่อนถูกกัดและไล่ฆ่ากันเอง ถึงจะเข้มแข็งยังไงก็ไม่ไหวหรอก

หลังจากที่มีนาสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ตุลาก็ค่อยๆคลายอ้อมกอดลงแล้วช้อนตัวมีนาเดินตรงไปที่โต๊ะครูที่อยู่มุมห้อง

ตุลาค่อยๆวางมีนาลงที่พื้นใตโต๊ะที่มีผ้านวมขนาดใหญ่ปูอยู่ข้างล่าง ตุลาหันไปหยิบโคมไฟอันจิ๋วมาเปิดแล้ววางไว้ข้างๆตัวของมีนา

"นอนได้แล้ว" ตุลาพูดกับมีนาเสียงเบา ร่างสูงค่อยๆนั่งลงพิงโต๊ะข้างๆมีนาก่อนที่มือหนาจะตบเบาๆที่ผ้าห่ม มีนามองหน้าพี่ชายของเธอก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าชายเสื้อของตุลาไว้แล้วค่อยๆปิดเปลือกตาลง

ตุลานั่งรอซักพักจนมั่นใจแล้วแน่ๆว่ามีนาหลับ ตุลาจึงค่อยๆแกะใอน้องสาวออกจากชายเสื้อของตนเองแล้วลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง โดยที่ตุลาไม่ลืมที่จะปิดประตูห้องให้น้องสาวอย่างเบาๆ ป้องกันเจ้าตัวน้อยตื่น

สายลมอ่อนๆพัดผ่านใบหน้าของตุลาเบาๆ ตุลาเหม่อมองสนามหญ้าขนาดใหญ่ที่อยู่หน้าอาคาร มือหนาค่อยๆเอื้อมมาสัมผัสเสื้อบริเวณต้นคอ มือหนาสอดมือเข้าไปในเสื้อฮู้ดก่อนจะออกแรงกดเล็บขูดเนื้อสีขาวซีดที่ต้นคอจนมีเนื้อชิ้นเล็กๆคิดที่เล็บตามมาด้วย 

เลือดสีดำๆที่ติดที่เล็บยิ่งตอกย้ำตุลาเข้าไปอีกว่าตัวเขานั้นไม่ใช่มนุษย์อีกต่อไปแล้ว อาการเจ็บปวดที่ควรจะมีก็ไม่มีแม้แต่น้อย ความรู้สึกของตุลาที่มองเลือดในมือยังคงเฉยชาเช่นเดิม ความรู้สึกที่เฉยชาทั้งๆที่เห็นเนื้อของตัวเองติดเล็บออกมามันทำให้ตุลาถอนหายใจออกมาอย่างปลงตก

"โครก~~~" เสียงคำรามของท้องน้อยๆที่มีก้อนขนมปังแปะอยู่ถึง6ก้อนร้องประท้วงออกมา ถ้าเป็นเวลาปกติป่านนี้ตุลาคงโดนรพีล้อไปแล้วแต่น่าเสียดายที่ตอนนี้้รพีไม่ได้อยู่กับตุลาแบบที่เคยเป็น 

ตุลาเดินไปล็อคประตูห้องของน้องสาวเพื่อป้องกันคนเข้า-ออกจากห้อง ก่อนจะเดินไปที่ห้องเรียนข้างๆแล้วหยิบกระเป๋านักเรียน2-3ใบ คล้องไว้ที่แขนแกร่งแล้วเดินลงจากชั้นสามมุ่งหน้าไปที่ห้องพักครูที่ชั้นสองของอาคารเพื่อขโมยเอ้ย!หยิบกุญแจรถมาใช้

แอด~~~

เสียงเปิดประตูหลอนๆเหมือนอยู่ในหนังผีดังขึ้น ตุลากวาดสายตามองไปรอบๆห้อง ก่อนจะเดินตรงไปที่โต๊ะของอาจารย์ที่เป็นหัวหน้าวิชาการของสายชั้นม.2 ตุลามองหากุญแจอยู่ซักพักก็เจอกับกุญแจรถHonda WR-V รถคันใหม่ที่อาจารย์แกเพิ่งจะซื้อมาแบบสดๆร้อนๆ 

เมื่อตุลาเจอสิ่งที่ต้องการแล้วเขาก็ยัดกุญแจไว้ในกระเป๋ากางเกง ก่อนจะออกจากห้องตุลาก็หยิบมีดคัตเตอร์อันจิ๋ว1อัน มีดคัตเตอร์อันพอดีมือ1อัน ไฟฉายขนาดพกพา3อัน ไฟฉายขนาดกลาง1อัน ถ่านไฟฉายพกพากับไฟฉายขนาดกลางอย่างละ3กล่อง เทียนสีเหลืองขนาดกลาง4กล่อง เทียนสีเหลืองขนาดใหญ่3กล่อง ไฟแช็ก5อัน นาฬิกาข้อมือ3อัน กระดาษทิชชู่ขนาดกลาง5ห่อและผ้าสีขาวอีก3ผืน 

ของส่วนใหญ่ที่ตุลาหยิบมาล้วนแต่จะมาจากโต๊ะของครูฝ่ายแนะแนวที่มักจะมีของที่ไม่น่าเชื่อว่าครูเขาจะวางกันไว้ที่โต๊ะ

ตุลายัดของทั้งหมดลงกระเป๋าเป้ก่อนจะเดินออกมาจากห้องแล้วตรงไปที่ห้องพยาบาลเพื่อหยิบอุปกรณ์ทำแผลเบื้องต้นกับยาแก้ไข้ แก้ไอ และแก้ปวดติดกระเป๋าไปอีกอย่างละเกือบๆ10กระปุก

ตอนนี้ตุลาเลลือกระเป๋าเป้แค่ใบเดียวเขาจึงตัดใจยังไม่เอาของทั้งหมดเข้ากระเป๋าแล้วรีบเดินตรงไปที่สหกรณ์ของโรงเรียนแทน

ภายในสหกรณ์ก็เป็นเหมือนที่อื่นๆเลยคือมีแต่รอยเลือดเปรอะเปื้อนเต็มไปหมดไม่ว่าจะเป็นทางเดิน ชั้นวางของหรือแม้แต่เคาน์เตอร์ก็ยังมีเลือดเปื้อน ตุลาเดินตรงไปที่ตู้น้ำแล้วยัดขวดน้ำลงกระเป๋าที่ว่างอยู่เสร็จจึงเดินไปที่แถวอาหารสำเร็จรูป ตุลาหยิบบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปลงกระเป๋าแล้วหันไปยกกาต้มน้ำร้อนอัตโนมัติติดมือไปด้วย

สาหตุที่ตุลาเอาของกินไปไม่มากเพราะว่าตุลาจะเอารถมาขนไปวันพรุ่งนี้นั่นเอง ตุลารีบขนทุกอย่างขึ้นห้องทันที เมื่อเข้าไปในห้องแล้วตุลาก็วางทุกอย่างลงแล้วทำเนียนเดินไปนั่งข้างๆน้องสาวแล้วจับมือเล็กๆของมีนามาจับชายเสื้อไว้เหมือนก่อนที่จะออกไป จัดฉากทุกอย่างเสร็จตุลาก็ค่อยๆปิดเปลือกตาลงเข้าสู่ช่วงนิทราเหมือนน้องสาว.....

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...

Episode 3

แสงแดดอ่อนๆรอดผ่านผ้าม่านที่ขาดวิ่นมากระทบใบหน้าของร่างสูงที่นอนอิงอยู่กับโต๊ะครู

ตุลาขยับตัวเล็กน้อย เปลือกตาบางๆค่อยๆเปิดขึ้นเผยให้เห็นนัยตาสีน้ำตาลอ่อน ตุลาบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนจะปลุกกระต่ายตัวน้อยที่นอนขดตัวอยู่ในผ้าห่ม

มีนาปัดมือของตุลาออกเบาๆแล้วหลับต่ออย่างสบายใจ ตุลาหลุดหัวเราะออกมาเล็กน้อยเมื่อเห็นเจ้ากระต่ายตัวน้อยส่งเสียงหงุดหงิดใส่แล้วหลับต่อ

"ตื่นได้แล้วครับ" 

เสียงที่อ่อนโยนราวกับเทพบุตรดังขึ้นส่งผลให้เจ้ากระต่ายตัวน้อยที่ขดตัวอยู่ในรูค่อยๆโผล่หัวออกมาให้เห็น มีนาขยี้ตาเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆลุกขึ้นนั่ง ผมเปียที่ตุลาถักให้ก่อนมาโรงเรียนเมื่อวานนี้ยุ่งเหยิงซะจนแทบจะมองไม่ออกเลยว่านั่นคือเปีย

ตุลาที่เห็นว่ามีนาตื่นแล้วก็รีบลุกขึ้นไปเตรียมอาหารให้เจ้าตัวน้อยทันที 

กลิ่นหอมๆของอาหารสำเร็จรูปลอยเข้าสู่โสตประสาทของเจ้ากระต่ายจอมตละกละที่กำลังบิดขี้เกียจอยู่ที่รู  มีนาที่ได้กลิ่นหอมๆก็รีบลุกขึ้นจากที่นอนแล้วคลานมาหาต้นตอของกลิ่นหอมชวนลิ้มลอง

ตุลาหลุดยิ้มออกมาด้วยความเอ็นดูไม่ได้เมื่อเห็นเจ้าก้อนสีขาวๆคลานกระดื้บๆมาทางเขา ตุลาจ้องมองเจ้าก้อนขาวจนเจ้าก้อนขาวมาหยุดอยู่ที่ขาของเขาก่อนที่หัวน้อยๆตาแป๋วๆผมยุ่งๆนั่นจะค่อยๆโผล่ออกมา ลิ้นเรียวเล็กแลยออกมาเลียริมฝีปากของตัวเองเล็กน้อยก่อนที่เจ้าของริมฝีปากเล็กจะเงยหน้าขึ้นมาส่งสายตาอ้อนวอนต่อคนตัวสูงอย่างตุลา

ตุลาส่ายหัวเบาๆก่อนจะก้มลงไปอุ้มเจ้าก้อนสีขาวขึ้นมาก่อนจะวางลงบนโต๊ะที่มีอาหารเช้าของวันนี้วางอยู่ เจ้าตัวเล็กจ้องมองอาหารตรงหน้าด้วยสายตาลุกวาวก่อนจะหันมามองหน้าตุุลาเป็นเชิงว่า 'อันนี้กินได้ใช่มั้ย'  

ตุลามองดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของน้องสาวก่อนจะพยักหน้าเบาๆ มีนาที่เห็นว่าพี่ชายอนุญาติแล้วก็รีบโยนผ้าห่มทิ้งก่อนจะกินอาหารเช้าทันที

ตุลามองน้องสาวที่กำลังกินอาหารเช้าอยู่ซักพักก่อนที่ตุลาจะลุกไปเคลียร์ของให้เรียบร้อย เพราะเมื่อเจ้าตัวน้อยกินอาหารเช้าเสร็จพวกเขาจะออกเดินทางกันทันทีโดยที่ก่อนจะออกจากโรงเรียนตุลาจะขับรถวนไปรับเพื่อนสนิทอย่างรพีกับดพื่อนที่เขาไว้ใจได้อีกสองคนอย่างดรีมหัวหน้าห้องกับมะม่วงผู้ไม่พูดเท็จ

ผ่านไปไม่นานมีนาก็กินอาหารเสร็จเรียบร้อยซึเป็นเวลาเดียวกันกับที่ตุลาเตรียมของพร้อมแล้วด้วยเช่นกัน ตุลาเดินไปอุ้มมีนาลงจากโต๊ะแล้วค้นหาเสื้อนักเรียกของตัวเขาเองที่ตุลาถอดออกแล้วซักไว้ตั้งแต่เมื่อวาน

"เราจะออกไปข้างนอกกัน" 

"ข้างนอกไหน??"

"นอกห้อง"

"มันอันตรายนะ"

"หึ! ไม่อันตรายหรอกถ้ามีพี่"

"ขี้โม้" มีนายู่หน้าใส่พี่ชายจอมขี้โม้เล็กน้อย แต่ถึงอย่างนั้นในใจลึกๆของเธอๆก็รู้ดีว่าสิ่งที่พี่ชายพูดมันไม่ได้เกินจริงเลยแม้แต่น้อย มีนาพยักหน้าขึ้นลงเบาๆเป็นการตกลง ตุลาที่เห็นมีนาตกลงแล้วเขาก็หันไปหยิบเสื้อนักเรีบนที่เขาซักตั้งแต่เมื่อวานออกมาให้มีนาเปลี่ยน

"เปลี่ยนเสื้อเสร็จเราจะไปกันแล้ว"

มีนารับเสื้อตัวใหญ่จากมือพี่ชายมาก่อนจะวิ่งดุ้กดิ้กไปเปลี่ยนเสื้อที่มุมห้อง เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยแล้วตุลาก็ย่อตัวลงหันหลังให้มีนาเพื่อให้มีนาขี่หลังของตัวเอง มีนาค่อยๆตะเกียกตะกายขึ้นไปบนหลังของตุลาก่อนจะโอบรอบคอแน่นๆ 

ตุลาที่เห็นว่าน้องสาวขึ้นหลังตัวเองเรียบร้อยแล้วก็ลุกขึ้นยืนแล้วกระชับขาของน้องสาวที่อยู่ที่เอวให้แน่นๆแล้วเดินไปหยิบกระเป๋าทั้งหมดขึ้นบ่า ก่อนจะสูดลมหายใจเล็กน้อยแล้วเดินออกจากห้องอย่างช้าๆ

มีนามุดหน้าลงที่ไหล่กว้างของพี่ชายด้วยความกลัวก่อนที่ตุลาจะออกตัววิ่งลงจากอาคารเรียนทันที

ตลอดทางเดินมีซอมบี้หลายต่อหลายตัวพยายามจะเข้ามากินมีนาแต่ก็โดนตุลาถีบยอดหน้าก่่อนจะได้เข้าใกล้คนที่อยู่ข้างหลังเขาก่อนเสมอ

ตุลารีบวิ่งจนมาถึงลานจอดรถของอาจารย์ที่อยู่หลังอาคารเรียนของมีนา ตุลารีบไล่สายตามองหารถของอาจารย์ที่เขาขโมยเอ้ย!ยืมกุญแจมาใช้ทันที แล้วเมื่อเจอเป้าหมายตุลาก็รีบวิ่งไปที่รถแล้วปลดล็อคประตูก่อนจะยัดตัวของน้องสาวและข้าวของเข้าไปในรถเรียบร้อยแง้วก็ยัดตัวเองเข้าไป 

เมื่อเข้าสู่ที่ปลอดภัย ตุลารีบสตาร์ทรถแล้วขับออกจากลานจอดรถอย่างรวดเร็ว จุดหมายในตอนนี้คือการไปรับเพื่อนสนิทมาแล้วออกจากโรงเรียนมรณะนี้ซะ...

มีนามองสองข้างทางที่เต็มไปด้วยซอมบี้ด้วบความสนใจ อาการตื่นเต้นของมีนาย่อมไม่รอดพ้นสายตาของพี่ชายอย่างตุลาที่มองถนน2วิมองน้องสาวไปแล้ว1นาที

"อยู่บนรถนะ แล้วห้ามเปิดประตูให้ใครเด็ดขาด" 

ตุลาพูดย้ำกับมีนาก่อนจะลงจากรถซึ่งมีนาก็ให้ความร่วมมืออย่างดียิ่ง ตุลาที่เห็นน้องสาวตอบตกลงแล้วเขาก็ลงจากรถแล้วเดินขึ้นอาคารเพื่อไปยังชั้นที่3 ชั้นที่มีห้องดรียนของตุลาอยู่

ตุลาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องเรียนของเขา ตุลาชั่งใจซักพักก่อนจะเคาะประตู2-3ที

"กูเองไอ้พี" 

สิ้นเสียงพูดของตุลาก็มีเสียงดังตึงตังขึ้นมาจากในห้องก่อนที่ประตูจะถูกเปิดออกมาจนเกือบจะกระแทกหน้าตุลา  ตุลามองค้อนเพื่อนสนิทที่เปิดประตูเกือบกระแทกหน้าเขาแต่เมื่อเห็นสภาพของเพื่อนสนิทตุลาก็โกรธไม่ลง ใบหน้าหล่อเหลาเต็มไปด้วยความเหนื่อยล้า ร่างกายที่สมส่วนตอนนี้กลับผอมลงขึ้นเยอะซะจนตุลารู้สึกผิดขึ้นมาเสียดื้อๆ

 ตุลาไม่ทันจะได้อ้าปากพูดก็ถูกร่างของคนตัวเล็กโถมเข้าใส่พร้อมๆกับหยดน้ำเล็กที่หยดใส่ไหล่กว้างของตุลา เสียงสะอื้นเบาๆดังขึ้นข้างๆหู ตุลาจะดันรพีออกเพื่อคุยก็ดันไม่ได้เพราะเจ้าตัวดันกอดรัดตุลาไว้ซะแน่น จนสุดท้ายตุลาก็ต้องอุ้มเพื่อนสนิทของตัวเองแทน 

"กูมารับไอ้พี ดรีมแล้วก็ไอ้มะม่วง" 

ตุลาพูดกับหัวโจกหัวไม้ของห้องเพทาย นักเลงหนุ่มมาดเข้มประจำสายชั้นม.3 ซึ่งแน่นอนว่าคนประเภทแบบเพทายย่อมไม่ชอบขี้หน้าของตุลาอยู่แล้ว 

"มึงะจะช่วยแค่เพื่อนตัวเองรึไงไอ้สัส!" เพทายตะคอกใส่ตุลา ถ้าไม่ได้เพื่อนข้างหลังช่วยดึงรั้งเพทายไว้ป่านนี้เพทายคงพุ่งเข้ามาต่อยตุลาแล้ว  

ตุลาไม่ได้สนใจคำพูดของเพทายเลยซักนิด ไม่สิต้องพูดว่าตัวของตุลาไม่เคยเห็นเพทายอยู่ในสายตาเลยมากกว่า ตุลามองเจ้าของชื่อที่ตุลาเรียกทั้งสอง ก่อนที่ดรีมกับมะม่วงจะค่อยๆเดินมายืนข้างๆตุลา 

ตุลาที่เห็นว่าทั้งสองออกมาแล้ว ก็เดินออกไปจากหน้ห้องพร้อมๆกับลูกลิงที่เกาะอยู่ที่แขนของตุลาด้วย ดรีมกับมะม่วงหันมองหน้ากันก่อนจะตัดสินใจเดินตามตุลาไป  ท่ามกลางเสียงด่าทอและสาปแช่งของเพทายกับเพื่อนคนอื่นๆ

ตุลาไม่ใช่พ่อพระที่จะใจดีช่วยเพื่อนร่วมห้องทั้งหมดทั้งๆที่เวลาตุลาลำบากพวกนั้นไม่คิดจะยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือเพราะฉะนั้นก็อย่าหวังเหมือนกันว่าตุลาจะช่วย

ตุลารีบพาเพื่อนทั้งสามขึ้นรถเพราะเริ่มมีซอมบี้หันมาสนใจพวกเขาแล้วเนื่องจากเสียงโวยวายของเพทายที่ดังไปทั่วบริเวณเลยนั่นเอง

ตุลาโยนรพีไปไว้ข้างหลังแต่เมื่อหันกลับมาก็ต้องเผชิญหน้ากับสายตาเจ้าเล่ห์ของน้องสาวที่มองมา อ้อน! ดูเหมือนว่าจะลืมบอกไปว่ามีนาเป็นสาววาย ซึ่งแน่นอนว่าด้วยรูปร่างหน้าตาของรพีที่ถ้าสวมวิก ใส่กระโปรงนิดหน่อยถึงขั้นดูไม่ออกเลยว่ารพีเป็นผู้ชาย ย่อมเกิดความมโนจิตของสาววายตามมาอยู่แล้ว โดยที่มีนานั้นวางตัวของรพีไว้เป็นพี่สะใภ้ ของเธอนั่นเอง

ตุลาได้แต่ยิ้มแห้งๆให้น้องสาวก่อนจะออกรถทันที ตุลาพยายามไม่สนใจสายตาแปลกๆที่มีนาส่งมาแต่ระหว่างทางตุลาก็มักจะต้องขนลุกด้วยสายตามากเล่ห์ของมีนาเสมอ

ตุลาโยนหน้าที่หาที่พักให้รพี ซึ่งต่อให้รพีไม่บอกตุลาก็รู้อยู่แล้วว่าถ้าให้รพีมันเลือกเองรพีมันจะเลือกที่ไหน ที่ที่มันเลือกคงจะไม่พ้นคอนโดหรูกลางเมืองหลวงที่เป็นบ้านในฝันของรพีมัน คอนโดที่ว่าอยู่ในโครงการเศรษฐีเฮียสร้าง ของหนึ่งในมหาเศรษฐีที่รวยเป็นอันดับต้นๆของประเทศC 

เนื้อที่ภายในเขตคอนโดมีเกือบๆ100ไร่ ด้วยความที่เจ้าของโครงการอยากได้คอนโดซัก20ตึกแต่ทางภรรยาดันไม่เห็นด้วยตกลงกันไปมาก็เลยกลายเป็น15ตึก แต่ละตึกมี30ชั้นรวมชั้นดาดฟ้าและล็อบบี้ แต่ละชั้นมี30ห้อง และแต่ละชั้นราคาย่อมไม่เท่ากันเพราะยิ่งชั้นสูงมากแค่ไหนราคาก็ยิ่งสูงตาม แต่มีข่าวลือมาว่าชั้นที่29จะมีห้องพิเศษที่กินเนื้อที่เกือบๆ3ห้องอยู่ซึ่งห้องนั้นเป็นห้องของเจ้าของคอนโดที่สั่งให้บริษัทรับเหมาสร้างไว้เป็นห้องพิเศษแบบสุดๆ แต่พิเศษยังไงตุลาเองก็ไม่รู้หรอกนะ ก็เขาไม่ใช่เจ้าของนิจะไปรู้ได้ยังไง อีกอย่างนั่นก็เป็นเพียงแค่ข่าวลือด้วย

...ΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ...