ณ กรุงลงกาที่เขาว่าดินแดนยักษ์

ได้มีพญายักษ์นามว่า"ทศกัณฐ์"แต่หารู้ไม่ทศกัณฐ์หน้าตานั้นงามยิ่งกว่าสตรีบนสวรรค์อีกแต่คนที่รู้ก็มีน้อยนิดเพราะรู้แค่ในวังเท่านั้นแต่ในเช้าวันหนึ่งทุกอย่างกลับเปลี่ยนไปเมื่อ

มี"ทศวรรษ"ที่ตายไปแล้วมาเกิดใหม่ในร่างทศกัณฐ์ซ่ะนี้แถมนิของเขาคล้ายกับพญายักษ์อยู่ไม่น้อยเลยที่เดียว

เสียงร้องของทศวรรษที่เข้ามาอยู่ในร่างทศกัณฐ์ดังขึ้นทำเอาพิเภกพระเชษฐาของทศกัณฐ์วิ่งเข้ามาดูพร้อมปลอบขวัญ

"ขวัญเอ๋ย ขวัญมานะพี่ทศของน้อง"

ทศกัณฐ์นิ่งค้างเมือเจอคำพูดนั้นแล้วเงยหน้าไปมองภิเภกผู้เป็นน้องชายอันเป็นที่รักแล้วก็พบว่า(พิเภกหล่อลากไส้เลยแถมสูงอีกทำไมทศกัณฐ์ถึงมีร่างเล็กแบบนี้นะไหนจะหน้าตาอีกเห้อ)

แน่นอนคำพูดนั้นได้แต่คิดในใจว่าทำไมนะทำไม

พิเภกผู้เห็นพี่ชายของตนเองเป็นแบบนั้นก็งงแล้วพูดขึ้นว่า"พี่ทศของน้องใยจึงมองหน้าข้าเช่นนี้ล่ะหืม"แล้วเอามีไปบูบที่ริมฝีปากของทศกัณฐ์

ทศกัณฐ์ตัวแข็งถื่อแล้วทันใดนั้นก็มีเสียงดังขั้น"พี่ทศกัณฐ์ของน้อง..ใยท่านจึงมาอยู่กลับพี่ภิเภกในจะลูปริมฝีปากกันอีก

หลังจากจบคำพูดเสียงของกุมภกรรณได้ดังขึ้นทำเอาภิเภกและผมนั้นสะดุ้งเป็นแถบ

ป่าวนะพี่ไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นหรอพิเภกแค่ปลอบพี่เท่านั้นใช่ไหมภิเภก"อืม"เสียงของพิเภกดังขึ้น

จากนั้นผมก็รีบยืนจึ้นไปหากุมภกรรณแล้วรีบจูงกุมภกรรณออกไป

ณ เวลา15:30ไดเมีเสียงของอะไรสักอย่างดังขึ้น"ตะแน่ว แน้ว แน่ว เอ้าๆเด็กพี่มีชู้"ทศกัณฐ์ได้หันมองรอบอย่างหวาดระแวงจนผลที่มาของ

เสียงนั้นคือตุ๊กตา(?)ของทศกัณฐ์ทันใดนั้นมันก็ลอยขึ้นจนทำเอาทศกัณฐ์กลัวแต่พอรู้จักมันกันดีก็รู้มันคือระบบที่จะอยู่กับทศกัณฐ์ตลอดเวลา

และมันยังได้บอกอีกว่านี่ก็ใกล้เวลาที่ท่านจะไปฝึกแล้วนะเตรียมตัวให้ดีนะท่าน

แล้วมันก็หายไปเป็นเวลาเดียวกันกัยที่ขรน้องชายของผมอีกคนหนึ่งได้มาเรียกไปหาท่านพ่อแต่พอผมเปิดประตูนั่นก็พบว่า(ยักษ์บ้านนี้แม้งหล่อทุกยกเว้นผมสินะแต่ยังดีที่มีสัมนักขาอีกคน)

พอขรเห็นว่าผมยืนนิ่งจึงอุ้มผมไปหาท่านพ่อของพวกเราทั้ง5คน

พ่อได้บอกกับผมว่า"ลูกของพ่อลูกชาย(สาว)น้อยของพ่อเป็นเวลาที่เอ็งจะต้องไปฝึกได้แล้วแล้วขึ้นเป็นเจ้ากรุงลงกาสักที"แต่พ่อ

"ผมยังไม่อยากขึ้นครองราชย์ตอนนี้"ทศกัณฐ์ส่งสายตาออดอ้อนผู้เป็นพ่อแต่ไม่ได้ผลผมเลยอ้อนแม่แทนแต่แม่ก็หันหน้าหนี"ก็ได้ครับ"

ผมไปเตรียมตัวก่อนนะพ่อระหว่างหางตานั้นไปเห็นน้องสาวที่ตอนนี้เป็นสาวหล่อมีทั้งซิคแพ็คอีกต่างจากผมซ่ะเหลือว่าแล้วก็ไปเก็บดีกว่า

แก้คำผิดแล้ว50%

"นี่ก็เป็นเวลาอันสมควรที่เจ้าจัต้องไปฝึกตนเพื่อรับสืบถอดต่อจากพ่อแล้วหล่ะ"เสียงของเท้าลัสเตียนดังขึ้นจากบนบันลังดังขึ้น

"ครับ"เสียงสิ้นหวังดังขึ้นจากปากของผู้เป็นลูกและแน่นอนจะเป็นเสียงของใครไม่ได้นอกจากทศกัณฐ์ลูกชายคนโต

พอถึงเวลาที่ต้องไปเหล่าบันดาญาติพี่น้องต่างร้องไห้เสียใจ(?)ที่ทศกัณฐ์ต้องไปพิเภกผู้เป็นพระอนุชาก็มองด้วยสายตาเป็นห่วงเพราะพี่ชายได้เติบอย่างกับไข่ในหินว่าแล้วก็ไปทำงานดีกว่า

"เห้อ"เสียงแห่งความสิ้นหวังกลางป่าพงไพรแมกไม้ไม่ต้องถามว่าอยู่ไหนเพราะตัวผมเองก็ไม่รู้ตอนนี้ผมหลงทางซ่ะแล้วแถมแผนที่ก็หายไปอีก"ไอเย็-แม่"เสียงสถบคำหยาบออกมาอย่างอาลัยอาวร

แต่หูเจ้ากรรมดันไปได้ยินเสียงน้ำรำธารไหลมาทศกัณฐ์จึงเดินตามเสียงแล้วก็พบว่ามีชายชาตรีเอ้ยมีชายหนุ่มรูปงามมีซิคแผกแบบปังมากแม่ผมกะจะไม่อะไรนะแต่ไอ้รูปร่างที่มันดีจนเกินหน้าเกินตานี่มันอะไรกันกรอบแกร็บเสียงผมที่เผลอเหยียบกิ่งไม้ทำเอาคนที่อาบน้ำหันมาทางผมแต่นะผมแอบไม่ทันใช่ครับผมโดนจับได้

พอผมหันไปก็พบว่าเค้าหายไปซ่ะแล้ว

"นี่หนุ่มน้อยมาทำอะไรในป่าแบบนี้หล่ะแล้วการแอบมองคนอื่นเวลาอาบน้ำเนี่ยโรคจิตรึป่าวห่ะ"เสียงปริศนาดังขึ้น

"คือว่าข้่า..ข้า"ทศกัณฐ์คิดคำพูดไม่ออกเมื่อมายืนต่อหน้าพี่คนนี้มันเกร๊งไปหมดเลยเฮะทำไงดีทำไงดีโอ้ยยยจะบ้าตาย

"นี่เจ้าทำไมไม่พูดห่ะอยากจะพูดดีๆหรือให้ต้องใช้ไม้แข็งห่ะ"เจ้าของเสียงปริศนาดังขึ้นมาอีกครั้งแถมครั้งนี้น้ำเสียงดูเย็นชาอีกตั้งหาก

"...."ทศกัณฐ์ไม่ได้เอยอันใดออกไป

"จะเอาแบบนี่สินะได้"เสียงปริศนาดังขึ้นพร้อมพุ่งเข้าผลักทศกัณฐ์แนบไปกับพื้นหญ้าพร้อมทำท่าจะฉีกเสื้อผ้าทศกัณฐ์

"อ๊ะ"เสียงของทศกัณฐ์ดังขึ้นทำเอาความโรคจิต?ในตัวหนุ่มปริศนานั้นเพิ่มทวีคูณขึ้นไปอีก

"ฮึก"เสียงกลืนน้ำลายของหนุ่มปริศนาดังขึ้นมาทำเอาทศกัณฐ์ลอบกลืนน้ำลายไปตามๆกัน

"ท่านคือว่าข้ามาตามหาฤาษีโคบุตรอะท่านพอจะรู้ที่อยู่ของเค้ามั้ยอะ"เอาว่ะในเมื่อมาถึงขนาดนี้ล่ะไปต่อเลยอย่าไปหยอง

"ฤาษีโคบุตรหน่ะหรอเค้าบอกข้าว่าจะไปเก็บผลไม้ในป่าอีกเดี๋ยวก็กลับ"เสียงปริศนาตอบไปตามความจริง

"ว่าแต่เจ้าชื่ออะไรกัน"เสียงปริศนาพูดด้วยความอยากรู้

"ข้าชื่อทศกัณฐ์เป็นพญายักษ์..แล้วนามของเจ้า-" 

"ข้าชื่อองณารา-เอ๋ยข้าชื่อรามเมษหนะ"เกือบไปแล้วไงนารายณ์ดีนะคิดชื่อทัน..ว่าแต่เจ้าหนุ่มนี้น่ารักซ่ะจริงถึงจะเป็นพญายักษ์ก็เถอะแต่รูปร่างสมส่วนกว่าสตรีบางคนอีกคิดเเล้วอยากได้

ไม่ได้นะห้ามใจตัวเองหน่อยสิเราต้องปราบทศกัณฐ์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าแต่ข้าฆ่าเค้าไม่ลงดูหน้าอกขาวเนียนนั้นสิไหนจะใบหน้านั้นอีกปากคงจะหนุ่มนิ่มหน้าสำผัส

"นี่พวกเจ้ามาทำอะไรกันสองคนเนี่ย"เสียงปริศนาดังขึ้นและแน่นอนเสียงฤาษีโคบุตรนั้นเองงงงง

แก้คำผิดไปแล้ว80%นะจ๊ะเพิ่มเนื้อหานิดหน่อย

ตอนหน้ามีสปอยNC

"คือว่าข้่า..ข้า"ทศกัณฐ์คิดคำพูดไม่ออกเมื่อมายืนต่อหน้าพี่คนนี้มันเกร๊งไปหมดเลยเฮะทำไงดีทำไงดีโอ้ยยยจะบ้าตาย

"นี่เจ้าทำไมไม่พูดห่ะอยากจะพูดดีๆหรือให้ต้องใช้ไม้แข็งห่ะ"เจ้าของเสียงปริศนาดังขึ้นมาอีกครั้งแถมครั้งนี้น้ำเสียงดูเย็นชาอีกตั้งหาก

"...."ทศกัณฐ์ไม่ได้เอยอันใดออกไป

"จะเอาแบบนี่สินะได้"เสียงปริศนาดังขึ้นพร้อมพุ่งเข้าผลักทศกัณฐ์แนบไปกับพื้นหญ้าพร้อมทำท่าจะฉีกเสื้อผ้าทศกัณฐ์

"อ๊ะ"เสียงของทศกัณฐ์ดังขึ้นทำเอาความโรคจิต?ในตัวหนุ่มปริศนานั้นเพิ่มทวีคูณขึ้นไปอีก

"ฮึก"เสียงกลืนน้ำลายของหนุ่มปริศนาดังขึ้นมาทำเอาทศกัณฐ์ลอบกลืนน้ำลายไปตามๆกัน

"ท่านคือว่าข้ามาตามหาฤาษีโคบุตรอะท่านพอจะรู้ที่อยู่ของเค้ามั้ยอะ"เอาว่ะในเมื่อมาถึงขนาดนี้ล่ะไปต่อเลยอย่าไปหยอง

"ฤาษีโคบุตรหน่ะหรอเค้าบอกข้าว่าจะไปเก็บผลไม้ในป่าอีกเดี๋ยวก็กลับ"เสียงปริศนาตอบไปตามความจริง

"ว่าแต่เจ้าชื่ออะไรกัน"เสียงปริศนาพูดด้วยความอยากรู้

"ข้าชื่อทศกัณฐ์เป็นพญายักษ์..แล้วนามของเจ้า-" 

"ข้าชื่อองณารา-เอ๋ยข้าชื่อรามเมษหนะ"เกือบไปแล้วไงนารายณ์ดีนะคิดชื่อทัน..ว่าแต่เจ้าหนุ่มนี้น่ารักซ่ะจริงถึงจะเป็นพญายักษ์ก็เถอะแต่รูปร่างสมส่วนกว่าสตรีบางคนอีกคิดเเล้วอยากได้

ไม่ได้นะห้ามใจตัวเองหน่อยสิเราต้องปราบทศกัณฐ์ที่ยืนอยู่ตรงหน้าแต่ข้าฆ่าเค้าไม่ลงดูหน้าอกขาวเนียนนั้นสิไหนจะใบหน้านั้นอีกปากคงจะหนุ่มนิ่มหน้าสำผัส

"นี่พวกเจ้ามาทำอะไรกันสองคนเนี่ย"เสียงปริศนาดังขึ้นและแน่นอนเสียงฤาษีโคบุตรนั้นเองงง

"นั่นไง..ฤาษีโคบุตร"รามเมษเอยขึ้นพร้อมตอบไปว่า"พอดียักษ์ตนนี้มาตามหาท่านหนัข้าเบยบอกว่าท่านไปเก็บผมไม้หนะท่าน"รามเมษพูดแต่สายตายังไม่หยุดจ้องปากเยลลี่ของทศกัณฐ์

"คือ...คือว่าข้าชื่อทศกัณฐ์ข้าจะมาฝากตัวเป็นลูกศิษย์ของท่านจะขอรับ"ทศกัณฐ์พูดพร้อมยิ้มหวานแต่หารู้ไม่ฤาษีโคบุตรนั้นเป็นพวกแพ้รอยยิ้มกับลูกอ้อนเป็นอย่างมาก

"ได้สิ..เจ้าเดินตามเข้าไปที่พักนะทศกัณฐ์"พูดจบก็เดินนำไปทศกัณฐ์เห็นอย่างนั้นก็วิ่งตามเพราะขาสั้นเดินไม่ทัน"รอข้าด้วยยสิท่าน"ทศกัณฐ์พูดพร้อมวิ่งทันใดนั้นเพลงก็ขึ้นมา*ออกมา วิ่ง วิ่ง วิ่งนะสิ่งนะ แฮมทาโร่"โอ้ยยยยยระบบบักห่านี่แหม่กวนได้เหมาะกับเวลาจริง

ปัก เสียงชนกันของทศกัณฐ์กับฤาษีโคบุตร"โอ้ยนี่เจ้ายักน้อยของข้าทำไมไม่ระวังเลยเนี่ย"ฤาษีพูดขึ้นทำเอาทศกัณฐ์เหวอไปเลย

"I'm sorry, sir.I didn't mean to hit you."ทศกัณฐ์พูดขึ้นจากนั้นก็มีเสียงฤาษีโคบุตรพูดขึ้นมาว่า It's okay, but be careful on your back, little cat." "เอาหล่ะมัวแต่คุยกันคงยาวงั้นวันนี้เข้านอนกับข้าละกันนะ'แมวน้อย'ออแล้วก็เรียกข้าว่าท่านพี่จ๋านะ"

I'm not bragging. I'm shaking a lot.