ชายรักราชวงค์เทียนหลิน
ตอน 1
หนิงหนิง:ดาราสาวที่มีนิสัยหยิ่งและรักสวยรักงาม เธอเป็นคนใจดีแต่ไม่แสดงออก ชอบเก็บความรู้สึกผิดไว้กับตัวเองเพื่อทำทุกอย่างให้ตัวเองได้ดีเธอยินยอมตัดขาดความรักของตัวเองทิ้ง
เยว่เหยา:ชื่อในวรยุทธ์ของเทียนหลินเหยาเว่ย เป็นคนเอาจริงเอาจัง กล้าหาญเด็ดเดี่ยว ไม่เหมือนองค์หญิงองค์อื่นๆ จนได้ชื่อว่สเป็นองค์หญิงที่ฮ่องเต้ไม่โปรดที่สุด ชื่นชอบวรยุทธ์ไม่อยากแต่งงาน
เทียนหลินเหยาเว่ย:ร่างที่หนิงหนิงเข้ามาอยู่ หลังจากตอนนั้นนิสัยก็แตกต่างอย่างเห็นได้ชัด ทั้งร่าเริงและเป็นมิตร เธอต้องการเลือกเส้นทางชีวิตให้ตัวเองใหม่อีกครั้ง และทำตามใจอยาก
หลินอี:แฟนเก่าของหนิงหนิง เป็นผู้ชายที่อบอุ่นและอ่อนโยน เขาไม่เคยโทษหนิงหนิง หลินอีดีกับทุกคนเสมอ ความรักของเขายิ่งใหญ่ยิ่งกว่าใครๆ เป็นว่าที่คุณหมอ
มู่ชิง:ว่าที่คู่หมั้นหนิงหนิงเป็นทายาทเศรษฐี เป็นคนหนิ่งสุขุมเย็นชา ดูเหมือนจะไม่ค่อยได้สนใจหนิงหนิงมากนัก
กงเสวียนเฟิ่ง:ชื่อในวรยุทธ์คือเซียวเฟิ่ง เก่งกาจด้านการต่อสู้ ฉลาดและว่องไว เป็นคนมีไหวพริบ แต่อีกด้านเป็นคนดีชอบช่วยเหลือผู้อื่น เข้ากับคนอื่นได้ดี อ่อนโยนและใส่ใจผู้อื่นเสมอ
กงเสวียนจื่อ:ประมุขของแคว้นกงเสวียน เป็นแฝดพี่ เจ้าแผนการ ฉลาดด้านการปกครอง แต่กลับเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางไม่ฟังความเห็นใคร รักพี่น้อง เข้มงวดและเอาจริงเอาจังมากกับบางเรื่อง
เทียนหลินซื่อเว่ย:พี่สาวร่วมมารดาของเทียนหลินเหยาเว่ย มีความเป็นผู้นำที่สุด
เทียนหลินโจวหนิง:พี่สาวคนรองร่วมมารดากับเทียนหลินโจวเย่ เป็นกันเองมากที่สุด
เทียนหลินฮุ่ยหวง:พี่สาวคนที่สาม ร่วมมารดากับเทียนหลินฮุ่ยเหอ เข้าระเบียบมากที่สุด
เทียนหลินฮุ่ยเหอ:พี่สาวคนที่สี่ ร่วมมารดากับเทียนหลินฮุ่ยหวง มารยาทงามที่สุด
เทียนหลินโจวเย่:พี่สาวคนที่ห้า ร่วมมารดากับเทียนหลินโจวหนิง ขี้เล่นมากที่สุด
เทียนหลินอันมี่:เป็นพี่สายบุญธรรม ที่เกิดจากสาวใช้คนสนิทของฮองเฮา ร้ายมากที่สุด
หวังลี่:เพื่อนของเยว่เหยา เป็นคนจากแคว้นเจียง
กงเสวียนหนิงอัน:องค์หญิงใหญ่แคว้นกงเสวียน
กงเสวียนอันหมิง:องค์หญิงเล็กแคว้นกงเสวียน
หรูฮวา:สนมลับๆของกงเสวียนจื่อ ขี้อิจฉาและต้องการอำนาจ
ฮองเฮาแคว้นเทียนหลิน:มารดาของเทียนหลินเหยาเว่ยกับเทียนหลินซื่อเว่ย
พระสนมเอกฮุ่ย:แคว้นเทียนหลิน มารดาของเทียนหลินฮุ่ยเหอและเทียนหลอนฮุ่ยหวง
พระสนมเอกโจว:แคว้นเทียนหลิน มานดาของเทียนหลินโจวเย่และเทียนหลินโจวหนิง
อันฉี:สาวใช้ของเทียนหลินเหยาเว่ย
ไป๋ลู่:ผู้ติดตามเทียนหลินเหยาเว่ย
ฟานปิง:คนใช้ขององค์หญิงฮุ่ยเหอและฮุ่ยหวง
อู๋หลี:คนใช้ขององค์หญิงโจวหนิงและองค์หญิงโจวเย่
ลู่หมิง:คนใช้ขององค์หญิงอันมี่
หยวนหยวน:ผู้ตอดตามกงเสวียนเฟิ่ง
ตี๋หาน:ผู้ติดตามกงเสวียนจื่อ
ตอน 2
เขตชายแดนระหว่างแคว้นเทียนหลินและแคว้นกงเสวียน
ชายคนนึงเหาะเหนอมาถึงที่นี่
ก็พบกับหญิงสาวที่หันหลังรอเขาอยู่แล้ว
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
เซียวเฟิ่ง..เจ้ายังมาสายดั่งเดิม
สายลมก็พัดพาความงามของนางไปไม่ได้
กงเสวียนเฟิ่ง
เป็นเจ้าต่างหาก..ที่มาก่อนเสมอ
กงเสวียนเฟิ่ง
เยว่เหยา..ข้ามีเรื่องจะบอกกับเจ้า
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
…
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
เซียวเฟิ่งข้ารู้ว่าเจ้าจะพูดเรื่องอะไร
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
มันไม่สำคัญ
กงเสวียนเฟิ่ง
เยว่เหยา..ข้า
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
พรุ่งนี้ยามค่ำ..เจ้ามาตามที่นัดไว้
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
เตรียมตัวมาให้พร้อมก็แล้วกัน
เยว่เหยาปิดผ้าคลุมและเดินออกไป
หยวนหยวน
หลายปีผ่านไปเร็วยิ่งกว่าสายลม
หยวนหยวน
แม่นางเยว่เหยาเหตุใด..ถึงยังไม่รู้ถึงความในใจของท่าน
กงเสวียนเฟิ่ง
นางรู้อยู่ก่อนแล้ว..เพียงแต่
กงเสวียนเฟิ่ง
นางไม่มีคำตอบที่จะให้ข้า
กงเสวียนเฟิ่ง
เยว่เหยาเป็นคนเก่ง..แต่ข้าอดไม่ได้ที่จะปกป้องนาง
หยวนหยวน
ป่านนี้..ท่านประมุขคงคอยท่านแล้ว
หยวนหยวน
กลับกันเถอะพ่ะย่ะค่ะ
กงเสวียนเฟิ่ง
..พรุ่งนี้เตรียมตัวไว้
กงเสวียนเฟิ่ง
ไม่ว่าอย่างไรข้าก็ต้องมาช่วยเยว่เหยาให้ทันเวลา
ประมุขเทียนหลิน
พวกเจ้าออกไปให้หมด
ขันทีและนางกำนัลต่างเดินออกมา
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
//คำนับ
ประมุขเทียนหลิน
เหยาเว่ย..เจ้าจะทำตัวเช่นนี้ไปอีกนานเพียงใด
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
ท่านพ่อ
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
ลูกไม่ได้อยากเป็นเหมือนพวกท่านพี่
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
ลูกอยากช่วยเหลือผู้คน..อยากอยู่ในวรยุทธ์
เสียงดังสนั่นไปทั่วท้องพระโรง
ประมุขเทียนหลิน
ไม่ว่าอย่างไรพวกเจ้าทุกคนก็ต้องแต่งงาน
ประมุขเทียนหลิน
ไม่เว้นแม้เพียงเจ้า
ประมุขเทียนหลิน
เทียนหลินเหยาเว่ย
เหยาเว่นเดินออกมาด้วยความไม่พอใจ
อันฉี
องค์หญิงอย่ากริ้วไปเลยเพคะ
อันฉี
ที่ท่านประมุขกล่าว..ก็เป็นความจริงนะเพคะ
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
ความจริงอะไรกัน..
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
หญิงสาวเกิดมาเพียงเพราะแค่แต่งงานสมรสดูแลสามีเท่านั้นหรือ
ไป๋ลู่
แล้วเรื่อง..วันพรุ่งนี้เล่าเพคะ
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
ข้าสัญญากับเซียวเฟิ่งไม่ว่าอย่างไรก็ต้องไป
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
ต่อให้ต้องโดนลงโทษเสียก็ตาม
สักพักก็มีหญิงสาวกับนางกำนัลกลุ่มนึงเดินมา
เหยาเว่ยหันไปมองต้นเสียงที่เรียกหาเธอ
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
โจวเย่..ที่แท้ก็เป็นเจ้านี่เอง
เทียนหลินโจวเย่
นี่ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ
เทียนหลินโจวเย่
ข้าเป็นพี่สาวเจ้านะ..ถึงอายุจะไล่เลี่ยกันก็ตามที
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
เป็นพี่ข้าไม่กี่เดือนท่านยังจะนับอีกหรือ
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
แล้วนี่จะไปไหนเล่า
เทียนหลินโจวเย่
คำถามนั้นข้าควาถามเจ้ามิใช่หรือ
เทียนหลินโจวเย่
แต่ช่างเถอะเจ้าจะไปไหนใครสนกัน
เทียนหลินโจวเย่
ข้าจะไปสวนบุปผา
สวนบุปผาเป็นแหล่งรวมตัวของเหล่าองค์หญิง
นอกจากเหยาเว่ยทุกคนก็จะไปที่นั้น
เทียนหลินโจวเย่
เจ้าจะไปด้วยกันก็ได้นะ
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
ไม่ล่ะ..ท่านไปคนเดียวเถอะ
เทียนหลินโจวเย่
นางนี่แปลกคนจริงๆ
องค์หญิงองค์อื่นมักจะแต่งตัวทรงเครื่องอย่าหรูหราอยู่ทุกวัน
เว้นเพียงองค์หญิงเหยาเว่ยที่ชื่นชอบการแต่งกายอย่างเรียบง่ายและคล่องตัว
อันฉี
องค์หญิงไม่ไปไม่ได้หรือเพคะ
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
ข้าไม่กลัว
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
อันฉีเจ้าคอยอยู่ที่นี่
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
ไป๋ลู่เจ้าติดตามข้าไปก็แล้วกัน
ไป๋ลู่
ข้าจะปกป้ององค์หญิงเอง
นางไปที่ภูเขาและทำการล่อเหล่าโจรภูเขา
โจร
เยว่เหยา!..เจ้าคิดว่าตัวเองเก่งที่สุดในใต้หล้างั้นหรือ
โจร
หากไม่มีเซียวเฟิ่งสตรีเช่นเจ้าจะทำอันใดได้
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
ข้าไม่อยากฟังพวกเจ้าพล่าม
เยว่เหยาและไป๋ลู่ช่วยกันสู้โจรภูเขาที่มีเป็นสิบๆ
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
ไป๋ลู่..เจ้าจัดการตรงนี้ก่อน
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
ข้าจะล่อมันไปทางอื่น..ป่านนี้เซียวเฟิ่งน่าจะมาถึงแล้ว
ระหว่างทางมีลูกธนูมากมายโจมตีนาง
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
เซียวเฟิ่ง..
กงเสวียนเฟิ่ง
ท่านพี่..วันนี้ข้ามีธุระ
กงเสวียนเฟิ่ง
ไปกับท่านไม่ได้
กงเสวียนจื่อ
ไม่เอาน่าเสวียนเฟิ่ง
กงเสวียนจื่อ
ธุระของเจ้าจพสำคัญอะไรนักหนา
กงเสวียนจื่อ
ที่ผ่านมาจ้าไม่เคยห้ามไม่ใช่ว่าไม่อยากห้าม
กงเสวียนจื่อ
อย่างไรเสียวันนี้พวกเราต้องออกเดินทางไปแคว้นเทียนหลิน
กงเสวียนจื่อ
เจ้าเตรียมตัวให้ดีได้อย่าคิดออกไป..
กงเสวียนจื่อ
ถ้าเจ้ายังกล้าไป..จะถือว่าไม่เคารพข้าในฐานะประมุข
หยวนหยวน
องค์ชายแล้วเช่นนี้เราจะทำเช่นไรขอรับ
กงเสวียนเฟิ่ง
นำทหารลับของข้าไปช่วยเหลือเยว่เหยา
กงเสวียนเฟิ่ง
จะปล่อยให้นางสู้ตามลำพังไม่ได้
กงเสวียนเฟิ่ง
เยว่เหยา..ข้าไม่ได้ตั้งใจจะทิ้งเจ้า
นางก็ตกใจมากที่ไม่พบเซียวเฟิ่ง
โจร
สาวน้อย..เจ้าไม่มีทางหนีแล้ว
ด้านหลังนางเป็นเหว ด้านหน้าก็เป็นพวกโจรภูเขา
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
ให้ตายสิ..พวกเจ้าบีบให้ข้าต้องฆ่าคนเองนะ
เยว่เหยาสู้กับกลุ่มโจรนั้นอยู่นาน
ถึงนางจะบาดเจ็บมากแต่นางก็มีฝีมือ
ร่างกายนางอิดโรย จะล้มอยู่ร่อมแๆ
แต่พวกมันก็มีมากเกินกว่าที่นางจะสู้ไหวไปกว่านี้
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
ข้าไม่มีทางยอมแพ้ให้เจ้า
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
หากจะตาย..ก็ขอเป็นข้าเอง
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
…ไหนเจ้าสัญญาว่าจะมา
ความในใจที่นางอยากจะบอกกับเขา
ก็ไม่มีโอกาสได่พูดออกไปอีกแล้ว
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
เซียวเฟิ่ง..
ความทรงจำในอดีตย้อนกลับมา
ในนาทีสุดท้ายก่อนนางจะสิ้นลม
ภาพที่เคยร่วมต่อสู้กับเซียวเฟิ่ง
การเจอกันครั้งแรก หรือแม้แต่ภาพที่เจอกันครั้งสุดท้าย
เยว่เหยา(เทียนหลินเหยาเว่ย)
..ข้าก็ชอบเจ้า
เยว่เหยาหมดลมหายใจในที่สุด
ตอน 3
มีชายคนนึงนั่งกังวลอยูาลำพัง
ก่อนเสียงรองเท้าส้นสูงกีะทบพื้นค่อยๆเังมาทางนี้
หลินอี
เธอ..ก็นังสายเหมือนเดิม
หนิงหนิง
ยังไงก็เถอะ..ตารางงานฉันยุ่ง
เธอไม่อยากสบตากับเขาด้วยซ้ำไป
หลินอี
ฉันคิดว่า..มีเรื่องต้องคุยกันหน่อย
หลินอี
เธอบอกเลิกกันทางโทรศัพท์แบบดื้อๆ
หนิงหนิง
มีอะไรต้องพูดอีกงั้นหรอ
หนิงหนิง
ฉัน..บอกเลิกนายแล้วไง
หนิงหนิง
หมายความว่าต่อจากนี้เราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว
หลินอี
ฉันแค่อยากรู้เหตุผล
หลินอี
เธอบอกกันไม่ได้เลยหรอ
หนิงหนิง
เหตุผลก็คือ..นายไม่มีอนาคตให้ฉันพึ่งพิง
หนิงหนิง
นายคิดว่าแค่ความรัก..มันจะทำให้เราอยู่ด้วยกันได้หรอ
หนิงหนิง
ไม่ใช่..ฉันคือหนิงหนิง
หลินอี
เธอไม่ใช่หนิงหนิงด้วยซ้ำไป
หลินอี
ตั้งแต่เข้าวงการเธอก็ไม่ใช่หนิงหนิงอีกแล้ว
หนิงหนิง
ความผิดฉันเองแหละ
หนิงหนิง
ที่ไม่สามารถเป็นหนิงหนิงที่นายเคยชอบได้อีกแล้ว
หนิงหนิง
หลินอีถ้านาย..เข้าใจแล้ส
หลินอี
รับไปสิ..ของขวัญวันเกิดล่วงหน้า
หลินอี
พอรู้..ว่าจะไม่มีโอกาสให้เธอเหมือนทุกๆปีอีกแล้ว
หลินอี
เลยให้ก่อนก็แล้วกัน
หลินอียัดกล่องนั้นใส่มือเธอ
หญิงสาวที่ดูแข็งกระด่างเมื่อสักครู่ก็ปล่อยโฮ
หนิงหนิง
ฮึก…ฉันแย่ขนาดนี้แล้วแท้ๆ
หนิงหนิง
จะยังมาดีกับฉันอีกทำไม
เข้าแอบมองเธออยู่หลังกำแพง
หลินอี
ว่าเธอไม่ได้เป็นแบบนั้น
เสียงโทรศัพท์หนิงหนิงดังขึ้น
หนิงหนิง
หนูมาเจอหลินอีค่ะ..
แม่
จะไปเจอคนแบบนั้นอยู่อีกทำไม
แม่
เตรียมตัวซะวันนี้เราจะไปพบมู่ชิงคู่หมั้นของลูก
หนิงหนิงไม่ทันได้ตอบกลับอะไร
ตอนนี้เธอแต่งงานกับทายาทเศรษฐี
ชื่อของเธอดังไปทั่วบ้านทั่วเมือง
เขานั่งไขว้ห้างและดูหนังสือพิมพ์
มู่ชิง
พรุ่งนี้ที่บริษัท..มีงานเปิดตัว
มู่ชิง
เธอว่างมั้ยไปด้วยกันสิ
หนิงหนิง
คิวเดือนนี้เต็มแล้ว..
มู่ชิง
ฉันจะจ่ายให้เพิ่มเลย
หนิงหนิง
ฉันยกเลิกงานไปหลายรอบแล้ว
หนิงหนิงนั่งจิบไวน์ชมวิวตามลำพัง
มู่ชิง
ทำไมอยู่ๆถึงดื่มล่ะ
หนิงหนิง
จำไม่ได้จริงๆแฮะ..
หนิงหนิง
วันนี้วันเกิดฉันนะ
มู่ชิง
อยากได้อะไร..ก็บอกเลขาฉันสิ
เขาเดินมาหยิบน้ำดื่มแล้วกลับเข้าห้องไป
ว่ากล่องของขวัญวันเกิดที่หลินอีให้
หนิงหนิง
สุดท้ายฉันก็มีแค่นายสินะ..
ไม่ว่ายังไงก็ทำใจเปิดไม่ได้
หนิงหนิงอ่านบทละครที่ได้มาในวันนี้
หนิงหนิง
สุดท้ายฉันก็ตายในตอนจบสินะ
หนิงหนิงหันมามองกล่องของขวัญอีกครั้ง
หนิงหนิง
..ยังเลือกแต่อะไรแบบนี้อยู่อีก
ถึงเธอจะบ่นแต่เธอก็ยิ้มออกมา
ของขวัญเล็กๆน้อยมันทำให้เธอมีความสุขมากกว่าของขวัญราคาแพงพวกนั้นเป็นเท่าตัว
ในกล่องเป็นหยินหยางอันนึงที่แสงวิบวับส่องตาเธอ
หนิงหนิง
อะไรเนี่ย..ฉันตาฝาดหรอ
เธอเวียนหัวมากจนบอกไม่ถูก
หลินอี
เธอจะเปิดมันดูรึยังนะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
