เรื่องวุ่นๆของวัยรุ่นประถม.
#1
ณ .ร.ร เเห่งหนึ่งติดชายขอบ
พอใจ(คนป่วย)
นั่งรอเธอได้ครึ่งชั่วโมงแล้ว
ก้อย(อ้วนสุดในกลุ่ม)
เวอร์เเหละเวอร์ล่ะพึงมาถึงเมื่อกี้
โรส(รสดี)
อ้าว แล้วนี่นางเอกเรายังไม่มาอีกเหรอจ๊ะ
โรส(รสดี)
น้องเเอ้มสุดสวยยยยยยไง
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
เข้าเเถวยัง
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
มาสายอ่าา
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ตื่นสายนาฬีกาไม่ปลุกอ่ะ;-;
ก้อย(อ้วนสุดในกลุ่ม)
สมน้ำหน้าไม่ล่ะ
ก้อย(อ้วนสุดในกลุ่ม)
รู้ว่าเปิดเทอมวันเเรกยังมาสายอยู่เลยยย
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
คนที่สายกว่าแก่อ่ะ คงจะเป็นพ่อพระแม่พระแล้วแหละ
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
โน่นวิ่งมาแล้วจ้า
มิ้น(พ่อพระเเม่คุณ)
ฉันต้องขอโทษด้วยนะมาสายรถติดมาก
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
ฉันเข้าใจจ้า
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
วันแรกเลยมั้งเนี่ยแม่พระของเรามาโรงเรียนสาย
โรส(รสดี)
อีก 10 นาทีเข้าแถว เอากระเป๋าไปวางไปมิ้น
โรส(รสดี)
เดี๋ยวจะได้ตั้งแถวแล้ว
มิ้น(พ่อพระเเม่คุณ)
จะจะรอเราแป๊บนึงนะ
\\มิ้นเดินเอากระเป๋าไปเก็บ//
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
โอ๊ยขนาดพูดนี้ยังพูดเธอฉันพูดคะอยู่เลย
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
ถ้าจะขนาดนี้ ไปประกวดมารยาทชนะที่ 1 เเน่
ประกาศประกาศ ขอให้นักเรียนที่อยู่ใต้อาคารหรืออยู่ในอาคารเข้ามาที่โดมนะ เข้าแถวด้วยค่ะ
โรส(รสดี)
ประกาศอยู่ได้ไม่เห็นเรากำลังเดินอยู่
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
พวกแกมาตั้งแต่เมื่อไหร่
โตโต้(เพื่อนสนิดนิก
มาตั้งเเต่พ่อพวกเเกยังไม่เกิด
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
เอ้า!!
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
หาเรื่องว่ะ
โรส(รสดี)
จะเข้าเเถวเเล้วเถียงกันทำไม่ถามจริง
โรส(รสดี)
ไปเข้าเเถว\\พูดเสียงดุ
แยกย้ายเข้าชั้นเรียนได้ค่ะ
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
กวนตี*นหรอ
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
เข้ามาเเบบนี้
โตโต้(เพื่อนสนิดนิก
พวกมึงจะเถียงกันทำไมวะเมื่อกี้กูก็เถียงกันไปแล้ว
โตโต้(เพื่อนสนิดนิก
เหนื่อยนะเว้ย
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
มึงคิดว่าพวกกูไม่เหนื่อยงั้นหรอ😡
ก้อย(อ้วนสุดในกลุ่ม)
มึงเป็นคนแบบนี้หรอ
ก้อย(อ้วนสุดในกลุ่ม)
ปกติเห็นแต่ผู้ชายด่าผู้หญิงอันนี้ผู้หญิงด่าผู้ชาย
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
นิกมันยังไม่มาเลยนี้
โตโต้(เพื่อนสนิดนิก
เห็นบอกว่ามาสายอ่ะ
นิก(พระเองของเรา)
มาเเหละะะๆๆ
พอใจ(คนป่วย)
พูดปุ๊บมาปั๊บตายยากจริงๆ
#2
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
เห็นร้านเปิดเห็นร้านป้ามาใหม่
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ไปกินป่ะ
เเบ๋ม
ครูสั่งการบ้านอังกฤษหน้า13เเบบฝึกหัดนะ
โรส(รสดี)
ไปได้เเล้วถ้าไม่มีไร
ก้อย(อ้วนสุดในกลุ่ม)
ถามจริงนะ
ก้อย(อ้วนสุดในกลุ่ม)
น้องหรือญาติว่ะ
โรส(รสดี)
เเม่เราสนิดกับเดม่มันจะตาย
โรส(รสดี)
เเล้วฉันเนื่ยต้องดูเเลมัน
โรส(รสดี)
ป่ะไปเรียนะพละกัน
นิก(พระเองของเรา)
กำลังวิ่ง//
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ระวังรถ
นิก(พระเองของเรา)
วิ่งตัดหน้ารถ////
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
บอกกี่ครั้งเเล้วว่ารถ
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ไม่เห็นหรอว่ารถผ่านมา
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ถูกรถชนขึ้นมาทำไง
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ไม่คิดจริงๆ
นิก(พระเองของเรา)
คนมันไม่เห็นน
นิก(พระเองของเรา)
ให้ทำไงอ่า
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ที่หลังก็ดูหน่อยยย
โรส(รสดี)
เป็นห่วงขนาดนี้เป็นเฟนเลยไหมอิหนู55
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
พูดไรให้มันถูกหน่อยนะ
ออมสิน
มาจับคู่นเล่นบอลกัน
โตโต้(เพื่อนสนิดนิก
มึงเเตะออกทำไม่ว่ะ
โรส(รสดี)
เเตะออกไปเลยจะเป็นไรไม่ได้เเข่งสะหน่อย
นิก(พระเองของเรา)
ใจเย็นๆๆ
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
\\มองหน้านิก//
นิก(พระเองของเรา)
\\มองหน้าเเอ้มมม//
พอใจ(คนป่วย)
ได้เวลาเลิกเรียนเเล้ว
ก้อย(อ้วนสุดในกลุ่ม)
กลับสิจ๊ะะ
ดา(ด.ญ ภาดา)
เเม่มารับเเล้วกลับกัน
โรส(รสดี)
เเม่ฉันก็มาเเล้ว
พอใจ(คนป่วย)
เอ้าเเล้วเเอ้มกันตูนอ่ะกันตอนไหน
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
เดียวก็กลับเเล้ว
พอใจ(คนป่วย)
เเล้วนี่กลับไง
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
พวกเราก็เดินนี่เเหละ
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
เหมือนเดิม
พอใจ(คนป่วย)
พ่อมาเเล้วอ่า
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
กลับเลยๆ
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
เด่วก็กลับเเล้ว
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
ป่ะกลับกัน
#3
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
เเม่สวัสดีคะ
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
พ่อดีคะ
พ่อเเอ้ม
พ่อขอโทษนะที่พ่อไม่ได้ไปรับอ่ะ
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ค่ะไม่เป็นไร
เเม่เเอ้ม
ดีนะโรงเรียนลูกไม่ไกลไม่งั้นกว่าตะถึงนานเลย
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ค่ะเเม่
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ป่าวคะ
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
เครียดเรื่องเรียน
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
เดียวพรุ่งดีขึ้นเเหละค่ะ
เเม่เเอ้ม
เอากระเป๋าไปเก็บเเหละมากินข้าวลูก
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
หนูชื่อตูนเฉยๆคะ
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
คือ.......
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ใครมาเเม่
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
เอ้า!!
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
มาได้ไงอ่า
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
มีไรหรอ
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
มานี่
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
เราผิดกันเรื่องพ่อเเม่อ่ะ
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
เลยขออยู่ด้วยสัก2-3วันได้ไหม
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
ถ้าครอบครัวเราคุยหรือปรับความเข้าใจกันดีเเล้วเราจะไปเลยนะ
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
เเกลืมเเลเวหรอว่าเเกเป็นเพื่อนสนิดเราอ่ะ
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
มาอยู่กี่วันก็ได้
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
เพื่อนเราต้องการความช่วยเหลือก็มาที่นี้นะ
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
ขอบคุณนะ
เเม่เเอ้ม
ที่บ้านมีปัญญาเรื่องอะไรละลูก
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
ก็พวกเราที่พ่อกับเเม่ไม่ค่อยสนใจหนูสักเท่าไหร่คะ
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
โดนเช่นเรียนที่ต้องเรียกผู้ปกครองคะ
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
วันพ่อหรือวันเเม่ต่างๆๆ
ตูนได้อธิบายให้เเม่ของเเอ้มฟังทั้งหมด
เเม่เเอ้ม
เเม่ก็เหมือนเเม่หนูนะตูน
เเม่เเอ้ม
เเม่กีบเเม่หนูก็เป็นเพื่อนกันเดียวเเม่จะ
พ่อเเอ้ม
ผมฟังเเลเวรู้สึกเเปกๆๆ
พ่อเเอ้ม
เเทนตัวเองว่าน้าเถอะ
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ใช้พ่อ
เเม่เเอ้ม
น้าก็เป็นเพื่อนกันกับเเม่หนูนะ
เเม่เเอ้ม
เดียวน้าจะช่วยคุยให้นะ
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
ขอบคุณนะค่ะคุณน้า
เเม่เเอ้ม
จ๊ะไม่เป็นไหร่หรอก
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ค้าเเม่
เเม่เเอ้ม
นอนได้เเล้วนะลูก
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ค้าเเม่เเป๊ปหนึ่งนอนค้า
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
เเกงั้นฉันนอนเเหละนะ
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ทำไม่นะ#พูดในใจ#
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ตูนเข้าที่นอน
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
นอนยัง
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
วัน21/11/2565 วะนนี้มีดาวตก
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
ไปดูกัน
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
เที่ยงคืน
เเอ้ม(เเอมไซยาไนด์)
ก็รอถึงเทื่ยงคืนสิ
ตูน(เพื่อนสนิดเเอ้ม)
เดียวไปรอนะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
