31 ตุลาคม ค.ศ.2021

  19.30 น.

วันนี้ก็เป็นวันที่ดีวันนึงเลยแฮะ...

สวัสดีครับทุกท่านผมชื่อยูยะ นาโนคากิ ผมเป็นคนธรรมดาที่ไม่ได้มีอะไรพิเศษ ผมเรียนจบมัธยมปลายที่โรงเรียน high school แห่งนึงในญี่ปุ่นและหลังเรียน ตัวเองผมก็ได้ทำงานพาร์ทไทม์ไปวันๆ

ใช้ชีวิตไปเรื่อยเปื่อยไปวันๆครอบครัวผมก็ไม่ได้บ่นอะไรในการกระทำของผมหลอก ดังนั้นผมจึงไม่มีภาระในตอนทำงานเข้ามาเกียวจึงทำให้ผมทำงานไปได้อย่างราบรื่นและมีความสุกจนผมอายุได้22ปี

วันนี้เป็นวันที่มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นมากมายไม่ว่าจะสิ่งที่ผมเห็นไฟลอยตามติดตัวรุ่นพี่ที่ทำงานด้วย หรือกระทั้งไฟในร้านที่ดับๆติดๆตลอดเวลาจนทำให้หัวหน้าต้องปิดร้านกระทันหันตอนนั้นเป็นเวลา19.50น. ปกติผมจะต้องเลิกงาน23.00เป็นประจำแต่วันนี่หัวหน้าหัวเสียมากเลยไล่ให้เรากลับ

ผมจึงเข้าไปเก็บของที่เตรียมมาและเตรีนมตัวที่จะกลับ ทันใดนั้น...

"เฮ้อ~อะไรเนี้ยจู่ๆฝนก็ตกหรอคงต้องวิ่งตากฝนกลับซะแล้ว..."

ตูบ ตูบ แปะ แปะ

ผมได้วิ่งตากฝนกลับไปที่อพาร์ทเม้นท์ของตัวเองแต่ในตอนที่ผมวิ่งนั้นผมก็ได้สังเกตเห็นใครบางคนยื่นอยู่ที่สนามเด็กเล่นผมจึงหยุดวิ่งแล้วหันไปทางที่มีคนอยู่...

20.24น.

"นี้!คุณทำไมมายื่นตากฝนแบบนั้นละครับเดียวไม่สบายหลอกครับ"

ผมได้ตะโกนถามออกไปด้วยเสียงอย่างดังแต่กลับไม่มีเสียงตอบกลับเลย...แต่สิ่งที่ผมเห็นคือใบหน้าของคนๆนั้นที่ยิ้มออกมาแบบสยองๆจะทำให้ผมขนลุกและผมก็ได้รีบวิ่งออกไปจากที่นั้นโดยวัยแต่ทันใดนั้น...

เอี๊ยด!!!!!ตุ๊บ!!!!

.

.

.

.

.

ผมได้ลืมตาตื่นขึ้นมาในที่ไหนซักที่นึงผมได้มองไปรอบๆตัวแต่พบว่ารอบๆตัวมันมืดสนิท...แต่ดันมีเสียงของคนๆนึงพูดขึ้นมา

"พรุ่งนี้เวลา08.61ฉันจะไปรับคุณ"

"น นั้นใครพูดนะแล้วที่นี่ที่ไหนผมตายแล้วหรอ"

"ฮึ ฮึ เดะผมจะบอกลายละเอียดพรุ้งนี้นะครับคุณยูยะ"

"นายเป็นใคร!!!รู้ชื่อผมได้ไง!!"

"ฮึๆ ฮ่ะๆๆ เดียวผมจะไปหานะครับ"

.

.

.

.

.

1 พฤศจิกายน 2021

กรี๊ง~ กรี๊ง~

เสียงนาฬิกาปลุกทำให้ผมสะดุ้งตื่นขึ้นมาอย่างไว้และสิ่งแรกที่ผมคิดก็คือฝันนั้นคือความจริงใช่ไมผมได้หันไปมองนาฬิกา

08.31น.

"08.61 ฮึ แค่ฝันเหละเวลาแบบนั้นมันจะไปมีได้ยังไงกัน"

ผมได้ลุกออกจากที่นอนและทำกิจวัตรประจำวันของผมต่อพอผมกินอาหารเช้าเสร็จผมก็ได้มานอนฟังเพลงอยู่ตรงโซฟาและได้มองไปที่นาฬิกาอย่างไม่ละสายตา ถึงผมจะไม่เชื่อเรื่องในความฝันแต่ผมก็ยังอดส่งสัยไม่ได้ผมจึงจ้องอยู่แบบนั้นจนเวลามันนับไปถึง08.59น.

"5555 น่าจะคิดมากไปเอง"

ติก ตอก ติก ตอก

ทันใดนั้นผมได้ยินเสียงระฆังดังออกมาจากประตูหน้าอพาร์ทเม้นท์ของผมพร้อมกับที่ผมมองดูนาฬิกามาของตัวเองละพบว่าเวลามัน...

08.61น.

"ล้อกันเล่นใช่ไม"

ผมจึงหยิบสนับมือติดตัวไปพร้อมกับค่อยๆเดินไปเปิดประตูอย่างช้าๆจนผมเห็นหน้าของคนๆนึงที่อยูความฝันของผมทันใดนั้นผมจึงใส่สนับมือและได้ชกไปที่ชายคนนั้นอย่างแรง...

ตูบ!!

"โซ่ตรวน~ "

"อะ!"

"ใจเย็นๆสิครับคุณยูยะผมแค่มาพาตัวคุณไปเข้าเรียนเองนะครับ"

พอชายคนนั้นพูดว่าจะพาผมเข้าเรียนเครื่องหมายคำถามมากมายได้เข้ามาในหัวของผมและสิ่งที่ชายคนนี่พูดก่อนจะมีโซ่แปลกๆโผล่ออกมามันคืออะไร...

"ถึงจะแนะนำตัวช้าไปหน่อยผมคือ ผอ.แห่งโรงเรียน เวทมนตร์ซานวิสครับ กระผมชื่อ เอลิสัน โนมาว่า ครับยินดีที่ได้รู้จักนะครับ"

"ฉันไม่ได้อยากรู้ชื่อแกโว้ย!!!//สลัดโซ่หลุด"

"เห๋~หลุดออกมาได้ด้วยหรอเนี้ย~"

พอผมหลุดออกจาโซ่นั้นได้ผมจึงได้ชกไปที่หน้าของเอลิสันอย่าวจัง......แต่หมัดของผมได้ทะลุตัวของหมอนั้นออกไปพร้อมกลับได้มีหมัดของอะไรบางอย่างได้พุ่งเข้ามาหาผมอย่างเร็ว....

ปัก!!!!!

"อึ..."

"เฮ้อ~ผมอุสาจะพาไปโดยไม่ใช่กำลังแล้วนะครับคุณยูยะ"

พอสิ้นเสียงผมหมอนั้นผมตาของผมก็มืดลง

.

.

.

.

.

.

.

"อะอึ ที่นี้ที่ไหนละเนี่ย"

พอผมลืมตาขึ้นมาผมจึงค่อยๆลุกขึ้นนั่งแล้วมองไปรอบๆข้างตัวของตัวเองจนได้เห็นเจ้าเอลิสันนั่งอยู่ข้างๆผมและได้เอาหูฟังกับเครื่องฟังเพลงของผม

หลังจากนั้นผมจึงได้มองไปที่มือทั้งสองข้างของผมที่โดนใส่กุแจมืออยู่แต่ผมเอามันออกได้ไม่ยาก

"เอ๋~ตื่นแล้วหรอครับคุณยูยะ"

"เอามานี้!!!!"

ผมได้ชกไปที่เอลิสันแต่กับชกไม่โดนแต่เอาเครื่องฟังเพลงของผมกลับมาได้ผมจึงหยุดความคิดที่จะจัดการคนๆนี้และผมจึงนั่งฟังเพลงและได้ถามเอลิสันไปหลายๆเรื่อง

"นี้เจ้าหัวเขียวที่นี้ที่ไหน แล้วแกเอาฉันมาทำไม เรากำลังไปไหน"

"อ้อ~ตอนนี้เราอยู่บนเครื่องบินแล้วผมกำลังพาคุณไปโรงเรียนของผมกับเหล่าเพื่อนของคุณไงละครับ~"

พอผมฟังที่เอลิสันพูดเสร็จผมได้ไปสะดุดกับคำพูดที่ว่า เพื่อนๆของคุณผมจึงมองไปรอบๆตัวของผม....แล้วผมก็ค้างไปชั่วขนาด

"ฮึๆตกใจใช่ไมละครับมีทั่งคนที่มีหูหางเหมือนสัตว์ต่างๆ และยังมีพวกคุณหนูตะกูชนชั้นสูงรวมไปถึงคุณที่เป็นคนธรรมดาอีกนะครับน่าสนุกใช่ไมละครับ~~''

ผมได้แต่คิด คิด และก็คิดจนเอลิสันได้พูดอะไรบางอย่างออกมา

"เอาละๆทุกๆท่านผมจะมาแนะนำสิ่งต่างของโรงเรียนผมนะครับ โรงเรียนของเราเป็นโรงเรียนที่จะเน้นทักษะต่างๆของนักเรียนรายบุคคลออกมาให้ได้จนถึงขีดสุดดังนั้นใครที่มีปัญหาหาอะไรติดขัดขอให้มาหาผมได้นะครับผมพร้อมที่จะแนะนำสิ่งต่างๆของโรงเรียนและความสามารถของ บุคคลใหน่ะครับ"

"ล แล้วพวกเราจะรู้ได้ไงหรอค่ะว่าความสามารถของเราคืออะไรนะค่ะ"

ผมได้ยินคำถามของผู้หญิงหูแมวข้างหลังผมได้พูดถามกับไอ ผอ.นั้นผมจึงจัดคำถามชึดใหญ่ให้มันไป

"ผมมีอะไรจะถามนะครับ"

"ว่ามาเลยครับคุณยูยะ"

"โรงเรียนนี้จัดตั้งเผื่อจุดประสงค์อะไรแล้วสายหรือความสามารถของ ตามบุคคลเราจะรู้ได้ยังไงคะรับว่าเราจะมีความสามารถอะไรละครับ แล้วพวกอาหารการกินที่อยู่ที่พักเงินที่ไว้ใช้อุปกรณ์ที่ไว้ใช้แล้วไหนจาพวกเวลาเรียนชุดนักเรียนเราจะหามาจากไหนละครับ?"

ผมได้คิดซะใจอยูาในใจตัวเองว่าเจ้าผอ.โง่นี้คงตอบคำถามของผมไท่หมดหลอด

"อืม~งั้นทุกๆคนรับนี้ไปอ่านกันนะครับ"

พอผอ.พูดจบก็ได้มีกระดาษเอกสารประมาณ5หน้าได้หล่นลงมาบนตักของทุกๆคนพอผมเห็นหน้าปกมันก็ได้เขียนไว้ว่า"จุดประสงค์ของรร."เห็นแบลนั้นแล้วผมจึงได้นั่งเปิดอ่านไปเรื่อยๆจนผมได้ไปสะดุดกับสายที่ต้องเรียน

"คิดในใจ(สายเวทมนตร์ ไฟ ดิน น้ำ ลม พลังจิต

แสง ชีวิต)

ผมได้แต่เก็บความสงสัยใว้ในใจแล้วรอจนกว่าเครื่องจะจอดถ้าทุกคนถามว่าทำไมผมจึงไม่ไปจัดการไอผอ.นั้นก็เพราะว่าผมไม่น่าสู่ได้เพราะผมเห็นสภาพนักเรียนบางคน เหมือนกับโดนซ้อมมาผมจึงคอนเฟิร์มได้ว่าไอผอ.นี้ไม่ใช่คนที่สู้ได้ง่ายๆแน่

18.00น.

"ถึงแล้วนักเรียนทุกคน~"

พอเครื่องบินลงจอดผมได้เดินออกจากเครื่องบินแล้วมองไปที่โรงเรียนที่ผมจะได้เรียน

"มันสวยใช่ไมละครับคุณยูยะ กระผมขอต้อนรับทุกๆท่านเข้าสู่โรงเรียนเวทมนตร์ซานวิสครับ~"

ติดตามตอนต่อไป

1 พฤศจิกายน ค.ศ.2021

#ผอ.

"ยินดีต้อนรับเข้าสู่รร.ของกระผมเองครับ~"

หลังจากที่ผมได้เดินลงจากเครื่องบินและได้ยินคำกล่าวทักทายของไอ ผอ.บ้านั้นผมก็ได้เริ่มมองเช็คสถานที่ที่ผมอยู่ตรงนี้ แต่กลับไม่คุ้นเคยกับสถาที่แห่งนี้เลยผมจึงเดินตาม ผอ.ไป

#ผอ.

"รร.ของเรามีความพูมใจที่ได้สร้างรร.แห่งนี้ขึ้นมาเพื่อที่จะได้ดึงสกายภาพที่แบบแฝงอยู่ในตัวของนักเรียนทุกคนที่เข้ามาเรียนในรร.แห่งนี้ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์ อมนุษย์หรือเหล่าปีศาจต่างๆมารวมไว้ที่นี้นั้นเองครับ"

หลังจากที่ฝังในสิ่งที่ ผอ.พูดผมจึงค่อยๆเอาหูฟังขึ้นมาเสียบกับเครื่องเล่นเพลงของผม...

#ผอ.

"นี้~คุณยูยะเอา คอนแทคเลนส์ที่เปลี่ยนสีตาออกด้วยนะครับอย่าหาว่าผมไม่เตือน"

#ยูยะ

"....เฮ้อ~//เก็บเครื่อเล่นเพลง//เอาคอนแทคเลนส์ออก"

หลังจากที่ผมเอาคอนแทคเลนส์ออกจากตาทั้งสองข้างดวงตาของผมจากสีดำน้ำตาลแบบปกติก็ได้เปลี่ยนเป็นน้ำเงินอมม่วงจนทำให้เด็กนักเรียนคนอื่นๆหันมามองที่ผมทำให้ผมเกิดการประมาทขึ้นมา

#เมย์

//จองดวงตาของยูยะ

#ยูยะ

"ม มีอะไรหรอครับคุณหนูกระต่าย"

ผมได้หันไปคุยกับเธอแบบประมาทเพราะโดนคนอื่นๆ จ้องมาอยู่เหมือนกันแต่สิ่งที่ผมกำลังคิดคือ คนนี้อายุเท่าไรกัน?

#ผอ.

"อ๋อ เธอชื่อเมย์จังนะพอดีฉันเจอเธอที่ไปใกล้ๆตัวฉันนะฉันเลยเอาเธอมาดูแล"

#ยูยะ

"เค้าอายุเท่าไรหรอครับ"

#ผอ.

"12"

หลังจากได้ยินอายุของเธอคนนั้นผมก็ได้สตั้นไปช่วงเวลานึงหลังจากนั้นผอ.ก็ได้พาพวกเราไปรวมตัวกันที่สนามหญ่าโดยที่ผมเองก็แปลกใจว่าทำไมคนถึงได้เยอะขนาดนี้แถมมีแค่ไม่กี่คนที่มีแผลโดนผอ.บังคับมาอีก(ฉันคงดวงซวยสินะ TT)

#ผอ.

"เอาละทุกๆคนเราผอ.จะประกาศพิธีเปิดสำหรับนักเรียนรุ่น 30 รุ่นนี้ทุกคนนะครับ นักเรียนทั้งหมด 98 คนผอ.จะแบ่งตามธาตุที่มีอยู่ก็คือ ดิน น้ำ ลม ไฟ แสง ชีวิต และจะขอเปลี่ยนชื่อพลังจิตเป็นวิญญาณนะเด็กๆ"

หลังจากนั้นก็เหมือนๆกับรร.ทั่วๆไปนั่งฝังบรรยายไปเรื่อยๆแนะนำครูแนะนำนู้นคนนี้คนนั้นไปเรื่อยๆจนมาถึงวิธีการเข้าธาตุของต้นเอง

#ผอ.

"ผอ.จะแบ่งธาตุละนะเด็กๆ~"

.

.

.

.

.

.

#ผอ

"ยูยะ ธาตุวิญญาณ"

พอผมฟังสายที่จะไปผมก็ไม่ได้คิดมากอ่ะไรเลยหยิบหูฟังขึ้นมาฟังเพลงต่อแต่เหมือนมีคนอยากจะฟังด้วยนะสิ

#เมย์จัง

///จ้อง~ //จ้อง~~

#ยูยะ

"อยากฟังด้วยหรอ"

#เมย์จัง

//พงึกหัว

ผมจังยื่นหูฟังให้เมย์แล้วพอเธอใส่หูฟังปฎิกริยาหน้าของเธอก็ดูเหมือนจะชอบเพลงที่ผมฟังเธอเลยค่อยๆโยกหัวตามเบาๆจนผมเห็นแล้วเริ่มที่จะเอ็นดู

19.30น.

หลังเวลาผ่านไปซักพักน้อง(น้อง\=เมย์จัง)ก็หลับไปแล้วน่าจะเพราะเพลงที่ฟัง+กับง่วงด้วยเหละพอผมมองไปที่นาฬิกาที่อยู่ระหว่างเสาร์ธาตุก็ปรากฏว่ามันก็เริ่มจะดึกแล้วจริงๆอีกอย่างน้องเป็นเด็กด้วยคงไม่แปลกแต่ที่แปลกคือทำไมเด็กอายุประมาณนี้

ถึงได้มาเรียนที่รร.นี่ได้ละเจ้าผอ.นั้น...

#ฮินะ

"นี้...นายตรงนั้นนะช่วยเอาของกินมาให้ฉันมั้งสิ"

"???"

ความคิดของผมโดนขัดด้วยเสียงขอใครบางคนพอผมมองที่ตามเสียงนั้นก็ได้เห็นผู้หญิงผมสีฟ้าอ่อนเครื่องแต่กาย ดูหรูหรามากน่าจะไม่ใช่คนธรรมดาแต่...เธอดันมาขอของกินจากผมเนี้ยนะ?

#ยูยะ

"นี้ครับ//ยื่นขนมปังไส้ซอกโกแรต"

#ฮินะ

"ขอบใจ//รับ+เดินหนี

#ยูยะ

....

หลังจากที่เธอเอาขนมปังผมไปเธอก็เดินออกไปอยู่ตรงมุมต้นไม้คนเดียว ผมไม่คิดมากอะไรและในเวลาที่ผมกำลังนั่งฝังเพลงอย่างสบายใจอยู่ไอเจ้าผอ.ก็เดินมาหา

#ผอ.

"เป็นไงมั่งนักเรียนแหม่~ดูแลคนของคนฉันเป็นอย่างดีเลยนะ~//ยื่นเหรียญ???ให้

#ยูยะ

"เหรียญอะไรหรอครับ"

#ผอ.

"รอเปิดภาคเรียนก่อนเดี๋ยวค่อยอธิบาย"

ผมได้รับเหรียญปลาดๆนี้ผอ.เอามาให้ผมเองก็ไม่เข้าใจอะไรมากหลอกแต่หลังเหรียญมีกระดาษเล็กๆเขียนอยู่ (ฝากดูแลเธอแทนฉันด้วยละ)...

#ยูยะ

💢💢💢

#ผอ.

"เอาละนักเรียนทุกคนไปบ้านพักนอนพักผ่อนกันได่แล้วน้า~ตามครูประจำธาตุไปได้เลย~"

ผมสิ้นเสียงของผอ.ผมนะอยากลุกไปต่อยหน้ามากแต่คงทำไม่ได้เพราะผมสั่งเกตุเห็นหุ่นยนต์อะไรซักอย่างอยู่ใกล้ๆ ผมจึงไม่อยากทำอะไรมาก ผมจึงปลุกน้องแต่...ปลุกเท่าไรก็ไม่ตื่นผมจึงค่อยๆลุกแล้วเอาน้องมาขี่หลังแล้วเดินตามอาจารย์ธาตุวิญญาณไป

#เซ

"เห้!! นายนะรอด้วยสิ

#ยูยะ

"ห๊ะ???//หันไปมอง

ผมได้หันไปมองตามเสียงเรียกนั้นจนได้เห็นคนๆนึงวิ่งมาหาผมคนนึงและคนอื่นๆอีกหลายคนเดินตามมา

#เซ

"นายนะรอพวกเราด้วยสิพวกเราอยู่ธาตุวิญญาณเหมือนกันนะ"

#ยูยะ

"อื่อ"

พอผมหยุดคุยกับเค้าซักระยะทำให้รู้ว่าเค้สนั้นชื่อเซและคนอื่นๆในธาตุก็จะมี เอจิ ชิน ยามะ เรด โทโด ยาซึ ฟูจิ ซานะ นากิ สึกิ วาคาริน เซนกิ พิ้ง ปูยุ ซี (อืมมมมดูน้อยกว่าที่คิดนะ)ผมได้เผลอพูดสิ่งที่คิดออกมา

#อาจารย์เทม

"ไม่แปลกหลอกก็เพราะทุกปีธาตุวิญญาณจะมีคนน้อยได้เพราะมีคนมีพรสวรรค์แบบนี้ยากถือเป็นสิ่งที่หายาก"

#เซ

"งั้นหรอครับ"

#อาจารย์เทม

"ใช่ครับแล้วนี้พวกคุณรู้รึยังว่าบ้านพักนี้เป็นบ้านพักรวมนะครับของบ้านเราจะเป็น วิญญาณกับน้ำนะครับ"

#เซ

"โห!!!บ้านรวม2ธาตุ!!!น่าสนุกจังเลย"

หูของผมแทบจะระเบิดเพราะเจ้าเซที่มาตะโกนข้างๆผมแล้วก็ทำให้น้องเมย์ตื่น ผมจึงเอาขนมปังอุดปากมันไป

#เซ

"ราส้ำอเะไนจอวลายฮ่ะ..."

#เรด

"หลบนะ!!!//กระโดถีบ"

ปึก!!! ตู้ม!!! ร่วงน้ำ

ผมได้หันไปที่เรดและจับมือกันอย่างมั้นใจและความคิดของผมกับเค้าน่าจะตรงกันว่า โคตรน่ารำคาญเลย

#เรด

"สมน้ำหน้า"

#เมย์จัง

"คิคิๆ"

ผมรู้สึกซะใจมากผมจึงเดินไปที่บ้านพักของธาตุวิญญาณและน้ำ ทันใดนั้นผมจึงเห็นเจ้าเซหายตัวแล้วค่อยๆลอยตัวขึ้นมาจากแม่น้ำนี้เป็นครั้งแรกเลยที่ผมเห็นอะไรแบบนี้ผมอยากไปถามมากเลยว่า

ทำได้ยังไงแต่ดูเหมือนว่าพี่แกจะหัวร้อนมากเลย

#เซ

"พวกนายมานี้เลย!!!!//ขยับตัวไม่ได้"

#นากิ

"น่ารำคาญ!!!//ใช้เวทจับตัวไว้+โยนลงน้ำต่อ"

เวทย์ควบคุมงั้นหรออืมน่าจะเป็นเวทย์ที่น่าสนใจดีแฮะแต่ตอนนี้อยากขึ้นไปให้ถึงข้างบนไว้ๆจัง(น้องเมย์//หลับต่อ Zzz)

.

.

.

.

.

.

.

เวลา 20.00 น.

#อาจารย์เทม

"ทุกๆคนถึงแล้วละ~"

ในใจของคิดว่าเหนื่อยมากๆอยากเข้าห้องอาบน้ำนอนมากๆแต่คงต้องไปเลือกห้องหารูมเมทอีกแต่ รูมเมทของผมคงจะเป็นน้องเมย์เหละ พอผมเปิดประตูเข้าไปก็เจอกับนักเรียนธาตุน้ำที่มารออยู่แล้วแต่ดูเหมือนว่าพวกเค้าจะไม่ค่อยชอบธาตุวิญญาณซักเท่าไร ผมจึงแอบกระซิบถามอาจารย์เทมว่า"อาจารย์ๆคนที่นี้ส่วนใหญ่ดูไม่ค่อยชอบพวกเรานะ" แต่อาจารย์ตอบมาแบบไม่แปลกใจเพราะธาตุวิญญาณก็เหมือนกับพวกตัวปันหานั้นเหละ...

#อาจารย์โชว์

"มาช้านะคะรับอาจารย์เทม"

#อาจารย์เทม

"ติดปัญหานิดหน่อยนะ"

#อาจารย์โชว์

"ชั้งมันงั้นเรามาเปิดพิธีกันเลยดีกว่าจะได้รีบๆนอนกัน"

#ยูยะ#เรด#เซ#นากิ#เมย์จัง

"พิธีอีกแล้วหรอ" "อีกและ" "ขี้เกรียจอ่ะ" "เฮ้อ~ทนๆฟังก็ได้" "อื่อ~\หลับ"

#อาจารย์โชว์

"เงียบนะ!!...อะแฮ่มๆ ข้ามีนามว่าโชว์ ราเซน เป็นผู้ดูแลหอพักแห่งนี้ส่วนคนๆนี้คือผู้ช่วยผมอาจารย์เทม มารายะ กฎของหอนี้คือห้ามมีเรื่องตีต่อยกันในหอพักถ้ามีปัญหาเวทย์ก็มาบอกเดียวจาไปเป็นกรรมการให้555 แล้วก็กฎข้อต่อไปคือถ้าหอนี้มีปัญหาอะไรก็ทุกคนต้องเป็นคนช่วยรวมถึงตัวของอาจารย์ด้วย แค่นี้จบไปหาห้องนอน"

.....เงียบทั้งหอพัก......

#ยูยะ

"จริงด้วยเราไปหาห้องนอนกันเถอะ//เดินหาห้อง

หลายนาทีผ่านไป

#ยูยะ

"ไหนต้องมาได้ห้องบนสุดละเนี่ย"

...หลายนาทีก่อนหน้านั้นนน....

#อาจารย์โชว์

"อ๋อใช่ นักเรียนที่ชื่อยูยะอะไรซักอย่างให้ไปอยู่ประจำการบนห้องบนสุดไปเป็นคนดูแลด้านฟ้านี้คือคำสั่งจากผอ.และฉัน"

#ยูยะ

"ห๋ะ!!???"

ถึงจาได้ห้องบนสุดที่ถือว่าดีอยู่แต่ว่าห้องมันสกปรกมากไปเลยคงต้องทำความสะอาดกันซักหน่อยแล้วละ....

#ยูยะ

"งั้นคุณหนูก็มาช่วยกันทำเถอะครับจะได้เสร็จๆ"

#ฮินะ

"ไม่ต้องมาสั่งฉัน!!!!ไปสั่งเจ้ากระต่ายนู้น!!!!"

#ยูยะ

"งั้นกรุณารอด้านนอกนะครับเดียวอีก30นาทีผมจะให้เข้า"

#ฮินะ

"อื่อ//รอด้านนอกห้อง"

#เมย์จัง

"เมย์....จา...ช..ช่วยอีกแรง!!"

30นาทีผ่านไปเหมือนโกหก

#ยูยะ

"คุณหนูครับเข้ามาได้แล้วครับ

.......

#ยูยะ

"คุณหนู...//เดินมาดู

#ฮินะ

 ZzZzZz

พอผมเห็นเธอที่กำลังหลับขึ้นมาจู่ๆความคิเไม่ดีๆก็แร่นขึ้นมาในหัวมากมายแต่ผมไม่ทำตามความคิดแต่ผมค่อยอุ้มเธอขึ้นมา..

#ยูยะ

"ช่วยไม่ได้//ค่อยๆอุ้มฮินะเบาๆ

#ฮินะ

"ฮือ....อะ..ปล่อยฉันนะไอโรคจิต!!!!//ยิงเวทย์น้ำใส่"

ผมได้รีบวางเธอลงแล้วมองดูเสื้อตัวเองที่เปียกพร้อมกับจ้องไปที่ฮินะอย่างแรง

#ฮินะ

"จ จ้องอะไรฉันนะไอโรคจิต!!!!!//ยิ่งต่อเนื้อ"

#เมย์จัง

"พี่สาวจายย้าย//รายเวทย์ล็อกฮินะไว้"

#ฮินะ

"อ่ะ....."

พอผมมองที่เวทย์ที่น้องเมย์ร่ายใส่ฮินะผมจึงบอกให้น้องพอแล้วเอาเวทย์ออกจากนั้นผมจึงเดินเข้าห้องพร้อมกับฮินะที่วิ่งเข้ามาก่อน...

#ฮินะ

"ร ร่าย//เวทย์น้ำ"

พอสิ้นเสียงก็ได้มีน้ำจำนวนมากๆระเบิดออกมาจากมือของเธอดูเหมือนว่าเธอจะยังคุมธาตุในตัวเองได้แต่มันทำให้ห้องดูสะอาดขึ้นอย่างทันตาเห็นทำให้ผมไม่รู้สึกดีที่ไม่ต้องทำความสะอาด...

#ยูยะ

"หนูเมย์ล็อกเธอไว้"

#เมย์จัง

"พงึกหัว"

#ฮินะ

"ปล่อยยยย!!!"

#ยูยะ

"เรามาคุยกันซะหน่อยดีกว่านะคุณหนู"

#ฮินะ

😅😅

หลังจากนั้นผมได้นั่งคุยกับเธอแบบที่เธอและบอกวิธีในการคุมอารมณ์ตัวเอง และผมยังว่าเธอไปชุดนึงและผมได้ถามชื่อเสียงเรียงนามเธอต่อ

#ยูยะ

"คุณฮินะสินะครับเป็นคุณหนูตาตะกลูนึงในอังกฤษอายุ22ปีแล้วทำไมคุณถึงมาห้องนี้ละครับ"

#ฮินะ

"ก็...เจ้าผอ.นั้นเหละให้ฉันมาอยู่ห้องนี้ไม่รู้เพราะเหตุผลอะไรแต่อย่างน้อยๆก็รู้ว่าพวกนายอยู่กันฉันจึงอยากขอตัวไปอยู่ห้องอื่นนะ"

ผอ.อีกแบ้วหรอรร.นี้ผอ.คงมีอำนาจมากเลยสินะ แบบนั้นคงต้องมีแต่เรียนๆไปให้จบๆแล้วออกไปใช้ชีวิตสินะ(น้องเมย์ ZzZzZz)

#ฮินะ

"เด็กคนนี้?(น่ารัก!~)"

#ยูยะ

"ลูกผอ.นะเค้าแต่ไม่ลูกแท้เค้าแค่ฝากผมดูแลต่อนะครับ"

#ฮินะ

"อ้อ คงรำบากน่าดูแลสินะ"

#ยูยะ

"ไม่หลอกน้องเค้าน่ารักมากแทบเด็กดีด้วยคงไม่มีอะไรต้องห่วงหลอก คุณจะไปห้องอื่นไมผมจะได้ไปส่ง"

#ฮินะ

"ิอะ..."

หลังจากที่ผมพูดเสร็จฮินะยังไม่ได้พูดตอบเลยผอ.ก็ได้บินเข้ามาที่ทางหน้าต่างและได้บอกว่า"พวกเธอทั้งสองคนต้องอยู่ที่ห้องนี้ด้วยกันและช่วยดูแลเรื่องต่างๆที่เกิดขึ้นในหอนี้เพราะหอนี้มักมีปัญหาบ่อยๆนะ อีกอย่าเธอ2คนน่าจะเข้ากันได้ดีด้วยคุณยูยะก็เป็นคนฉลาด เก่งความพยามสูง อยู่ในทุกสถานการณ์ได้ดี เป็นคนเก่งคนนึงเลยละส่วนคุณฮินะ เป็นคนเก่ง ไหวพริบดี ความสามารถหลากหายแต่ไม่ค่อยเข้าสังคมผมจึงให้คุณมาอยู่กับคุณยูยะเพื่อให้คุณปรับตัวเข้ากับเค้าและคนอื่นๆรอบตัวเค้าได้" หลังจากที่ผอ.พูดจบผอ.ก็ได้ยื่นใบอะไรบางอย่างให้ผม

ผมได้อ่ายมันอย่างระเอียดและก็ได้รู้ว่า ตะกลูของคุณฮินะได้ล้มสลายไปแล้วจึงเหลือแค่เธอคนสุดท้ายดูเหมือนเธอจะยังไม่รู้เรื่องนี้

#ผอ.

"อ้อ แล้วก็//ยื่นกระดาษอีกใบให้"

#ยูยะ

"//รับ+อ่าน"

...

...

...

#ยูยะ

"ไอผอ.นี้!!!!!💢💢💢💢"

#ผอ.

"ฝากด้วยละคามุย~//วาป"

หลังจาที่ผอ.ออกไปกระดาษที่ยื่นมาให้ผมมันก็คือใบกระดาษโอนกรรมสิทธิ์ ของน้องเมย์มาให้ผมดูแลเป็นคล้ายลูกที่ผมต้องมาดูแลผมไม่ได้โกรธอะไรน้องเลยแต่ผอ.นั่น💢💢น่าฆ่*ทิ้งเหลือเกิน!!!

แต่ตอนนั้นผมได้มองไปที่ฮินะเธอกำลังอ่านกระดาษอีกใบนึงอยู่มันก็คือใบที่บอกว่าตะกลูเธอล้มสลายแล้ว...

#ฮินะ

"//เงียบ+ร้องไห้"

#ยูยะ

"....//กอด"

#เมย์จัง

"งึ//กอดดดด

#ยูยะ

"เข้มแข็งเข้าไว้นะครับแล้วก็ขอแสดงความเสียใจกับเรื่องนี้ด้วยครับ//กอด

พอเธออ่านจบน้ำตาของเธอค่อยไห้ออกมาเธอร้องไห้หนักมาจนผมเข้าไปกอดและพูดให้กำลังใจนิดหน่อยผมจึงค่อยพูดปลอบเธอพูดให้กำลังใจจนเธอหยุดร้องแต่แววตาเธอ...เหมือนกับ ตายจากกโลกนี้ไปแล้ว ผมจึงจะยามเรียกสติเธอกลับมาจนเธอพูดว่า"อย่ามายุ่งกับฉัน" ผมจึงออกห่างจากเธอแต่น้องเมย์กลับเข้าไปกอดเธอและลูบหัวเธอจนเธอค่อยๆหลับลง

#ยูยะ

"เธอใช้เวทย์หรอ?"

#เมย์จัง

"พงึกหัว"

พอผมได้คำตอบผมจึงค่อยๆอุ้มเธอ(ฮินะ)ไปนอนแล้วมานั่งคิดเรื่องของเธอว่าจะเอายังไงต่อดีผมมีอยู่2ทาง

1.ปล่อยเธอให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ยุ่งไม่ทำอะไรเลย

2.พูดให้กำลังใจเธอและปลอบเธอจนเธอมีเพื่อนคนอื่นและฟื้นฟูจิตใจเธอ

แต่ไม่ว่าจะทางไหนคงต้องให้เธอเป็นคนเลือกเองเดียวพรุ้งนี้ต้องดตรียมหาห้องไว้ให้เธอแล้วสิ

#ยูยะ

"//นอน"

#เมย์จัง

"//นอนระหวานยูยะกับฮินะ"

#ยูยะ

(เหมือนครอบครัวเลยแฮะ//แก้มแดงนิดหน่อย)

จบ