ณ ห้องสมุด

มีแมวตัวน้อยที่กำลังเพลิดเพลินไปกับการอ่านหนังสือแล้วก็ดันไปสะดุดตากับปีศาจสองตนปีศาจสองตนนั้นจึงเดินมาหาปีศาจแล้วก็หยุดอยู่ตรงหน้าของแมวปีศาจทั้งสองก็ชวนเจ้าแมวคุย

พวกเขาก็คุยกันอยู่นานจนกระทั่งปีศาจทั้งสองถามชื่อเจ้าแมว....

“กระผมมีชื่อว่าอเล็กซ์”

พออเล็กซ์พูดจบ “ แล้วพวกท่านมีชื่อว่ากระไรล่ะ ” อเล็กซ์จึงได้เอ่ยถามปีศาจทั้งสองตน

“ข้ามีนามว่าคริสส่วนน้องข้ามีนามว่าไค”

“ แล้วพวกท่านมีอะไรกับผมหรอครับคุณคาเมร่อน ” อเล็กซ์ได้เอ่ยถามคาเมร่อน

“ ข้าอยากให้เจ้ามาเป็นพ่อบ้านของข้าแล้วเจ้าจะตกลงไหมล่ะอเล็กซ์ ”

พอคาเมร่อนพูดจบอเล็กซ์จึงเอ่ยถาม “ แล้วทำไมผมถึงต้องเป็นพ่อบ้านของคุณด้วย ”

“ ก็เพราะตระกูลของข้ายังไม่มีพ่อบ้านแถมท่านพี่ถูกใจเจ้าด้วยยังไงล่ะแล้วเจ้าจะมาเป็นไหมล่ะไค ”

งั้นหรองั้นก็ได้เจ้าแมวได้ตอบกลับขอบคุณเจ้ามากที่จะเป็นคนของข้านะข้าว่าเจ้าดูน่าสนใจนะดีอเล็กซ์เจ้าว่ายังงั้นไหมล่ะไค

‘‘ผมว่าคุณพ่อบ้านแมวก็ดูน่าสนใจนะครับท่านพี่’’

แล้วพวกท่านจะให้กระผมเริ่มงานตอนไหนหรือ อเล็กซ์ได้เอ่ยถามเจ้าสามารถเข้างานได้เลยเมื่อเจ้าพร้อมอเล็กซ์

ขอรับนายท่านอเล็กซ์ได้เอ่ยตอบเช่นนั้นกระผมขอตัวก่อนนะขอรับนายท่านแล้วเจ้าจะไปไหนล่ะพอดีผมมีแขกคนสำคัญจะมาผมเลยต้องไปต้อนรับแขกน่ะครับ

เจ้าแมวได้ตอบกลับทั้งสองด้วยความสงสัยว่าจะถามทำไม

‘‘งั้นหรอ...’’

ใช่ขอรับอเล็กซ์ตอบกลับคาเมร่อนแล้วแขกที่เข้าจะต้องไปต้อนรับนั้นกี่คนล่ะไคได้เอ่ยขึ้นมาหนึ่งตนขอรับอเล็กซ์ได้ตอบกลับตนงั้นหรอคนที่จะมาเขาก็เป็นปีศาจเหมือนกับนายท่านขอรับ

‘‘ถ้าเสร็จแล้วให้ม่ห้องทำงานของข้านะเดี๋ยวไคจะเป็นคนนำทางให้เจ้าเอง’’

ขอรับนายท่านอเล็กซ์ได้ตอบกลับงั้นกระผมขอตัวก่อนนะครับไว้เจอกันนะเจ้าแมวน้อยคาเมร่อนได้ตอบกลับ

เจ้าแมวตัวน้อยได้เดินออกไปจากตรงนั้นอยากไปหรอคาเมร่อนได้เอ่ยขึ้นก็อยากไปอยู่หรอกแต่กลัวงานจะพังเอาไคได้ตอบกลับไม่เอาน่าอเล็กซ์เขาคงไม่ว่าอะไรหรอก

‘‘งั้นหรอ..’’

ใช่สิอย่าลืมสิว่าพวกเราเป็นอะไรคาเมร่อนได้เอ่ยขึ้นขอรับงั้นข้าขอตัวไปก่อนนะครับท่านพี่

‘‘อืม’’

ก็มีเสียงตอบกลับตอนที่น้องของเขาได้เดินออกไปพอเดินของเขาเดินไปจนละสายตาเขาได้เดินไปห้องทำงานและอีกฝั่งที่เจ้าแมวกำลังต้อนรับแขกของเขา

“ยินดีต้อนรับกลับขอรับท่านพ่อ”

หลังคำสิ้นสุดก็ได้มีเสียงกลับมาว่า “ไงลูกรักของพ่อ” พอสิ้นสุดคำๆนี้พวกเขาทั้งสามก็คุยกันโดยมีคนแอบมองพวกเขาอยู่ไกลๆคนๆนั้นก็คือไค

“ พวกท่านไปนั่งก่อนเถอะขอรับข้าจะไปเตรียมน้ำชาให้ ”

พอสุดเสียงนั้นก็มีอีกเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา “ สวัสดีตอนเช้าขอรับ ” พอสิ้นเสียงนั้นไคก็ได้เดินออกมาจากตรงเงามืดมันทำให้อเล็กซ์นั้นตกใจเป็นอย่างมาก

“ ทะ...ท่าน ”

เสียงของอเล็กซ์มันสั่นเหมือนกลัวอะไรบางอย่างทำให้พ่อและพี่ของเขาได้ตกใจเพราะอเล็กซ์จะไม่ค่อยกลัวอะไรเลยจนมาถึงทุกวันนี้

“ ท่านทั้งสองคงเป็นปีศาจใช่ไหมครับ ”

พอไคได้พูดจบทั้งสองก็ตอบมาว่า “ ถ้าใช่แล้วมันทำไม? ” ทั้งสองก็ได้พูดพร้อมกันมันทำให้อเล็กซ์รู้สึกอยากออกไปจากจุดนี้เพราะคิดว่าอาจจะการทะเลาะกันได้

“ เอ่อ...งั้นผมไปเตรียมน้ำก่อนนะครับ ”

ทั้งสามก็ตอบพร้อมกัน “ เออ ” มันทำให้อเล็กซ์รู้สึกแปลกทั้งสามคนก็ยังจ้องเขม็งกันอยู่แบบนั้นจนอเล็กซ์ต้องรีบวิ่งไปหยิบน้ำชา

ขอจบเท่านี้ก่อนนะครับเดี๋ยว มาต่อใหม่^^

้ี