เฟียเป็นเด็กธรรมดาคนนั้นที่ใช้ชีวิตอย่างยากลำบากพ่อเฟียเสียไปแล้ว มีแต่แม่ที่คอยอยู่กับเฟีย"

 เสียงพูดของเเม่พูดขึ้น เฟียได้ยินสิ่งที่แม่พูดขึ้นเธอตกใจเป็นอย่างมากเพราะแม่เธอโกหกมาตลอดว่า "พ่อไปทำงานเลยไม่ได้มาหาลูก" เธอวิ่งไปกอดแม่บ้านแม่ด้วยความเศร้าเสียใจ แม่ก็รู้ว่าเฟียแอบฟังเลยบอกกับเฟีย

"เฟียไม่ต้องร้องนะลูกพ่อเขาเสียไปแล้ว" เฟียร้องไห้อย่างหนัก

"ทำไมแม่ต้องโกหกหนูด้วย?" พร้อมกับเสียงร้องไห้

"แม่แค่กลัวลูกรับไม่ได้เพราะลูกก็สนิทกับพ่อมาก" แม่พูดขึ้น

"แม่ไม่ต้องโกหกหนูหรอกคะหนูจะอยู่กับแม่เสมอเลยคะ!" พร้อมกับเสียงร้องไห้ของเธอ

10ปีต่อมา

แม่เฟียเสียไปแล้วเฟียต้องเดินมาเรียนกับเพื่อนของเธอ เทีย

"นี้เฟีย"เทียพูด "มีอะไรหรอ?" "แม่ของเธอตายได้ยังไงหรอ" "ฉันก็จำไม้ได้มากหรอกนะแต่จะเล่าคร่าวๆให้ละกัน"

"แม่ชั้นหลังจากที่พ่อตายไปอารมณ์ของแม่ก็ไม่เหมือนเดิม แต่แม่ไม่เคยบอกเลยว่าแม่รู้สึกยังไงแต่ชั้นรู้พราะแม่ชอบอยู่คนเดียวร้องไห้คนเดียวแต่ชั้นก็รู้ว่าแม่ว่าเปลี่ยนไป จนกระทั่งวันนึงแม่หายใจไม่ออกเหมือนมีอะไรมาบีบคออยู่ก่อนแม่จากไป แม่ได้ให้สร้อยเส้นนึงใว้ให้ชั้น ชั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าสร้อยนี้ทำอะไรได้บ้างแต่ก็อยากจะเก็บเอาไว้ แค่ชั้นก็อยากให้แม่กลับมาอยู่นะ"

"น่าเศร้าจังเลยนะที่แม่เธอเสียไป" เทียพูดด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น

 "แต่เรื่องมันผ่านไปนานแล้วหล่ะแต่ชั้นก็ยังคิดถึงแม่อยู่ดี"

"รถไฟมาแล้วรีบขึ้นเถอะ"พร้อมกับดึงเเขนเฟีย เฟียหยุดชะยัก

"นี้เธอเป็นอะไรอะรีบๆขึ้นมาสิ

" ดะ...ได้"

"นั้นแม่รึปล่าว?"เฟียคิดในใจ

ถึงโรงเรียน

"ขอบคุณที่มาส่งนะเฟีย!"โบกมือบายบายเฟีย

"จ้าา"โบกมือกลับ

ขึ้นห้องเรียน

"เห้ยอีกระหรี่"เสียงพวกอัธพาลพูดขึ้น

"มึงต้องการอะไร!"เฟียตะโกนใส่

"แค่มึงเอาเงินมา20,000กูจะปล่อยมึงไปจบมั้ย"

มีคนหลายคนที่อยู่ในเหตุการถ่ายคริป

"เฮ้ยพวกมึงอะถ่ายคริปหายอดไลค์อะดิหยุดปัญญาอ่ออนได้แล้วไอสัสโตๆกันแล้วนะเว้ย"

"มึงไม่หยุดใช้มั้ย"เฟียหยิบรองเท้าฟาดหน้าพวกอันธพาล

"เออะ!"คิดในใจ"เอาซะกูเสียทรงเลย"

"เห้ยกูเจ็บพอได้แล้ว!"

"ไม่หรอกไอ้ขยะสังคม"ใช้รองเท้าตีต่อไปเรื่อย

"อ๊าาากุยอมแล้วค๊าา"เสียงหลงพร้อมวิ่งหนี

ทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ปรมมือ

"เฟียเธอนี้very goodมากๆเลยนะ"

"อ้าวเธอก็อยู่นี้ด้วยหรอ?"

"ใช่สิ"

ห้องเรียน

"ข้อนี้ครูจะให้เฟียตอบนะ"ครูเรียกเฟีย

"เฟียๆ เฟีย เฟีย!!!!"

"ค...คะ!!"

"มีหูมั้ยเนี้ยออกไปตอบคำถามเร็ว!!"

"คะ!!"

"ทำไมเรายังรู้สึกว่าแม่ยังไม่ตายเลยนะ"คิดในใจ

เลิกเรียน

*ต่อ*

เลิกเรียน

เทียเดินมาตบหัวเฟีย

"โอ๊ยย!เจ็บนะเทียมาตบหัวทำไมเนี้ย"ซี๊ด

"แหม่เธอนี้โคตรเก่งเลยนะเอาร้องเท้าไปตบหัวไอ้อัธพาลนั้น จนมันวิ่งหนีแต๋วแตกเลย และชั้นไม่เคยเห็นเธอพูดคำหยาบขนาดนั้นเลยนะ"สกิดไหล่เฟีย

"ก็อารมณ์มันขึ้นหน่ะเลยหลุดคำหยาบไปบ้าง" เฟียทำหน้าอาย

"แล้วทำไมวันนี้รีบกลับบ้านจังเลยปกติจะเล่นแบตกับพวกผู้ชายไม่ใช่หรอ?" ถามเฟียด้วยความสงสัย

"ก็ชั้นเข้าชมรมวงดนตรีเลยต้องไปรีบซ้อมเล่นเบสหนะวันนี้ก็มีการบ้านอีกเดี๋ยวไม่มีเวลาซ้อม"

"งั้นใว้เจอกันนะ"โบกมือบายๆเฟีย

บ้านเฟีย

เฟียเดินเข้าบ้านด้วยความเหนื่อยจากการเรียนแต่เธอก็เดินไปดูศพแม่ที่หลุ่มศพทุกๆวัน

"แม่ไม่น่าตายไปเลยแล้วหนูจะใช้ชีวิตต่อยังไง"เธอพูดพร้อมน้ำตา

"นี้เธอต้องอดทนนะเรื่องมันผ่านไป10ปีแล้วเธอมูฟออนได้แล้วนะ" เสียงเพื่อนบ้านที่พูดข้างๆเฟีย

"ค..คะ"

เฟียกำลังเดินไปห้องดนตรีที่เธอรีโนเวทห้องแม่เป็นห้องดนตรี

"พี่จะไปไหนอะ"เสียงน้องชายของเฟีย

"ไปซ้อมดนตรีอะสิ นี้ไม่คิดจะเรียนต่อหรอพึ่ง18เองนะ"

"โธ่!พี่ เราคุยกันแล้วนะว่าจะไม่พูดเรื่องนี้กันหนะ เวียคิดเองได้" ถอนหายใจ

"งั้นพี่ไปซ้อมก่อนนะ"

"เดี๋ยว! ไปด้วย!"

"เออๆมาๆ"

ห้องดนตรี

"ว๊ายยย!!"เสียงร้องจากห้องดนตรี

"พี่ๆ!! เสียงอะไรอ๊าา"เวียเดินไปอยู่ข้างหลังเฟียด้วยความกลัว

"อยู่ข้างหลังพี่เอาไว้" เดินไปห้องดนตรีอย่างช้าๆ

เฟียเปิดประตูห้องดนตรี

"ใครอะ!!" เฟียตะโกน

"ทำไมห้องชั้นกลายเป็นแบบนี้!!!" เสียงผู้หญิงคนนึงพูดขึ้น

เฟียเดินเข้าไปดูหน้าผู้หญิงคนนั้นอย่างช้าๆ

"แม่หรอ?" พูดด้วยความสงสัย

ก็ใช่หล่ะสิ!!! เฟียกล้าทำห้องแม่แบบนี้ได้ไง!!" ตะโกนใส่เฟีย

"ห๊าาาาาาาาาาาา" เฟียเต็มไปด้วยความมึนงง

"มะ....ไม่ใช่ว่าแม่ตายไปแล้วหรอ? แล้วทำไมหน้าแม่เด็กจังเลย?" เฟียเกิดคำถามในหัวมากมาย

"จะตายได้ไงเธอเห็นชั้นเป็นวิญญานหรือไง?"

เฟียโชว์รูปแม่ที่ตายไป

"นั้นชั้นหนิ!!!! แล้วทำไมหน้าชั้นแก่กว่าตอนนี้จังเลย?!!"

"พี่แม่ผมอถิบายได้"

"จริงๆเเล้วเเม่ตายไปแล้ว แต่ที่พี่กับแม่เห็นกันเเละกันและเห็นผมด้วยนั้นเป็นเพราะแม่ยังคิดถึงคนในครอบครัวทั้งๆที่แม่ตายไปแล้ว และที่แม่จู่ๆก็มาอยู่บนโลกความเป็น เพราะวิญญาณในโลกความตายของแม่แหกกฎของโลกความตาย กฎของโลกความตายคือห้ามให้วิญญาณเข้าร่างตัวเองที่ทั้งๆตายไปแล้ว แต่มันก็ไม่ได้ออกมาง่ายขนาดนั้นซึ้งถ้าให้พูดน่าจะยาว แต่แม่ยอมเสี่ยงทุกอย่างเพื่อกับมาโลกความเป็น เพื่อเห็นหน้าคนที่รัก"

"และถ้าแม่ยังไม่ยอมกลับไปโลกความตายในอีก7วันแม่จะถูกยมทูตลงโทษ โดยการโดนสาปให้อยู่ในไห ถ้ายังพยายามออกมาจากไหแม่จะโดนลงโทษหนักขึ้น"

*ต่อ*

"แต่การที่แม่จะกลับไปก็ไม่ง่ายนะ แม่ตัองไปหลายจังหวัดในญี่ปุ่น และมีอุปสรรคมากมายนะแม่" เวียอถิบาย

"แล้วทำไมแม่มาโลกความเป็นแล้วจำอะไรตอนอยู่ในโลกความตายไม่ได้เลย?" แม่ถาม

"เวียก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่ที่แน่ๆแม่ต้องรีบกลับไปโลกความตายในอีก7วัน"

"แต่.....แม่ยังไม่อยากกลับไปอะสิ" พูดด้วยน้ำเสียงสอึกสอื้น

"แม่ยังอยากอยู่กับลูกๆนะ...."

เฟียวิ่งไปกอดแม่

"หนูรู้ว่าแม่อยากเห็นพวกหนู แต่แม่กำลังเล่นกับชีวิตตัวเองอยู่นะ!" เฟียปาดน้ำตา

เสียงเคาะประตู

"เฟียชั้นเอาขนมมาให้" เสียงเทียพูดขึ้น

เทียเปิดประตู

"อะ..." เทียพูดด้วยความตกใจ

"แม่เฟียหรอ?!!!" เทียสงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น

"ไหนเธอบอกว่าแม่เธอต่ยไปแล้ว?!"เทียสงสัยอย่างมาก

"เทียชั้นอถิบายได้" เฟียอถิบายทุกอย่างให้เทียฟัง

"อ๋ออย่างงี้นี้เอง แล้วแม่เธอจะกลับไปยังไงหล่ะ เธอไม่มีรถไม่ใช่หรอ?"

"เพราะอย่างงี้ไง ชั้นเลยจะมาขอรถพ่อเธอหน่อยนะ"

"แต่รถพ่อชั้นมันยังซ่อมไม่เสร็จเลยนะ"

"เดี๋ยวไปช่วยเอง"

เอาไงเอากันวะ"

อู่รถพ่อเทีย

"พ่ะ...พ่อเทียคะ ขอยืมรถได้มั้ยคะ?" เฟียพูดด้วยความกลัว

"จะเอาไปทำอะไรหล่ะ?!" ตะโกน

"อะ...เอ่ออ..." เฟียไม่กล้าพูด

"เราจะเอาไปทำงานอะคะ" เทียพูด

"ได้สิ พึ่งซ่อมเสร็จ"

"ขอบคุณมากคะ!" เฟียก้มหัว

"ถ้าเรื่องทำงานหนะ พ่อให้อยู่แล้ว"

ขึ้นรถ

"เทีย เธอมีใบขับขี่มั้ยเนี้ย?"

"ไม่มีก็ขับๆไปเถอะ"

เฟียเรียกเวียกับแม่ขึ้นรถ

"ที่แรกที่เราต้องไปคือ เกียวโตในป่า ไม่ไกลจากบ้านเรามาก" เวียพูด

"ถ้าแม่ไม่กลับไป....มันจะเป็นอะไรมั้ย แม่อยากอยู่กับลูกๆอีกนาน..."

"เวียก็เข้าใจแม่นะ แต่ไม่อยากให้แม่ทรมานอีก" พูดด้วยเสียงสั่นๆ

"...แม่เข้าใจแล้ว"

เกียวโตในป่า

"ถึงแล้วทุกคน"

"แล้วยังไงต่อหล่ะเวีย?"

"ลองเดินไปเรื่อยๆ"

ในป่ามีเสียงประหลาดๆมากมาย แต่แล้วก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝัน

"ทำไมพื้นมันเป็นรอยร้าวหละ??!!!" เฟียกระโดดไปอีกฝั่ง

พื้นแยกเป็นสองฝั่ง ทำให้เวียกับเฟีย และแม่กับเทีย อยู่คนละฝั่งของภูเขา

"เฟียกระโดดมาแม่จะจับมือใว้เอง!"

"แม่หนูกลัว!!!"

"กระโดดมาเร็ว!"

เฟียกับเทียกระโดดไปฝั่งของแม่พร้อมกันอย่างหวุดหวิดหลังจากนั้นฝั่งที่เฟียอยู่ก็ตกลงไปในเหว

"เวียเข้าใจแล้ว"เวียอถิบายให้ทุกคนฟัง

ทุกคนเดินขึ้นไปบนยอดภูเขา

"แล้วไงต่อหละ?"

"ทำไมมันแปลกๆนะ"

จู่ๆภูเขาที่ตกลงไปได้ประกอบตัวกันเป็นหนอนตัวใหญ่เพื่อที่จะฆ่าแม่

"นี้แกกล้าดียังไงมาโลกความเป็น?!" เสียงหนอนภูเขาพูดออกมา