พ่อเลี้ยงไร่ร้อยดาว
นายหญิง
คุณหญิงรสา
ยินดีต้อนรับสู้ไร่ร้อยดาวนะจ๊ะหนูวาด
วาดดาวยิ้มเจื่อน เหลือบสายตามองชายหนุ่มวัยสามสิบต้นๆ ที่ยืนอยู่ข้างคุณหญิงรสา
คุณหญิงรสา
วสุไปช่วยน้องถือของหน่อยลูก
วสุ
เขาหอบข้าวหอบของมาถึงที่นี่ได้ก็คงเก่งพอตัว
วสุ
ห้องอยู่แค่นี้ก็ขนขึ้นไปเองสิ
ร่างเล็กถอนหายใจเสียงเบา พรางหันหน้าไปทางอื่น
นั้นไงแค่วันแรกคุณสามีก็ปากดีใส่ซะแล้ว ชีวิตเธอต่อจากนี้จะรอดไหมล่ะเนี่ย คิดแล้วก็ได้แต่หนักใจ
คุณหญิงรสา
วสุลูกพูดกับน้องแบบนี้ได้ยังไง
คุณหญิงรสา
ม๊ายังไม่คิดบัญชีเรื่องที่ลูกจะหนีงานแต่งเลยนะ!
คุณหญิงรสาบ่นลูกชายเสียงดัง
ก็เพราะเมื่อไม่กี่วันก่อน เจ้าลูกชายตัวดีอย่างวสุคิดจะหนีงานแต่ง จนเกือบทำให้หนูวาดดาวเป็นหม้ายขันหมากน่ะสิ!!
วสุ
ผมไม่ได้อยากแต่งนี่ครับ
คุณหญิงรสา
แล้วลูกจะแต่งตอนไหน
คุณหญิงรสา
นี่ก็สามสิบกว่าแล้วนะ
วสุ
ผมไม่เคยคิดอยากจะแต่งงานครับ
คุณหญิงรสาได้แต่มองแล้วถอนหายใจ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่กันนะที่ลูกชายของเธอจะคิดเปลี่ยนใจในเรื่องนี้บ้าง
ได้แต่หวังว่าหนูวาดดาวจะพอเปลี่ยนใจวสุได้
คุณหญิงรสา
ตอนนี้หนูวาดดาวคือภรรยาของลูก
คุณหญิงรสา
ลูกต้องดูแลน้องดีๆ
เจ้าตัวรับปากแค่นั้นก็เดินหนีออกไป คุณหญิงรสาหันไปมองลูกสะใภ้ป้ายแดงด้วยความเป็นห่วงเหลือเกิน
คุณหญิงรสา
ขอโทษแทนวสุด้วยนะลูก
วาดดาว
ไม่เป็นไรเลยค่ะคุณป้า
คุณหญิงรสา
ถ้าหากวันนึงหนูไม่ไหวมาบอกม๊านะลูก
วาดดาวถึงกับคิ้วขมวดเมื่อได้ยินในสิ่งที่แม่สามีพูด
ถ้าหากวันนึงเขาสองคนจะต้องหย่ากัน แล้วจะแต่งงานกันทำไมตั้งแต่แรกล่ะ
วศิน
มาอยู่ที่นี่เองหรอครับพ่อเลี้ยง
พ่อเลี้ยงหนุ่มเหลือบหางตามองผู้มาใหม่ พอเห็นว่าเป็นใครก็หันกลับมาให้ความสนใจกับหนังสือในมือต่อ
วศิน
ต้องมีอะไรด้วยหรอครับถึงจะมาได้
น้ำเสียงเย็นเหยียบและสายตาคมนิ่งหันไปทางต้นเสียง วศินถึงกับขำแห้ง ยกมือขึ้นมาเกาหัวแก้เขิน
วศิน
นายหญิงมาถึงแล้วนี่ครับไม่ไปหาหน่อยหรอ
ไม่ปฏิเสธด้วยแฮะ วศินได้แต่คิดในใจพรางเหลือบมองคนที่มีศักดิ์เป็นพี่
วสุ
มึงมาหากูเพราะเรื่องแค่นี้หรอ
วสุยกหนังสือเล่มหนาในมือขึ้น เตรียมจะฟาดลงใส่คนตรงหน้า แต่ก็หยุดชะงักเมื่อมีเสียงเรียกดังมาไกลๆ
ว่าน
คุณหญิงท่านเรียกหา!!!
ว่านตะโกนเสียงดังหวังจะให้คนข้างในได้ยิน ด้วยทุกคนถูกสั่งห้ามไม่ให้เข้าไปในเรือนร้อยดาว
เลยทำได้แค่ยืนแหกปากร้องอยู่ตรงนี้
วศินทำหน้าขบขันล้อเลียนคนตรงหน้าก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้
วศิน
คุณแม่น้าเรียกหาแล้วครับ
วสุได้แต่ถอนหายใจ หากไม่คิดว่ามันเปรียบเสมือนน้องชายของตนคนนึง คงไม่เหลือรอดมาจนถึงทุกวันนี้หรอก
เรือนร้อยดาว
วศิน
คุณแม่น้าเรียกหาผมหรอครับ
คุณหญิงรสา
วศินนี่พี่วาดดาวพี่สะใภ้ของเรานะ
วศินยกยิ้มขี้เล่น สองมือพนมขึ้นไหว้คนที่น่าจะอายุมากกว่า
คุณหญิงรสา
นี่วศินลูกชายอีกคนของม๊าเองจ๊ะ
วาดดาวทำหน้างง ไม่ใช่ว่าคุณหญิงรสามีลูกชายคนเดียวคือพ่อเลี้ยงวสุหรอกหรอ
และเหมือนวศินจะรู้ทันความคิดของพี่สะใภ้ เจ้าตัวจึงหัวเราะออกมา
วศิน
เป็นหลานชายคนโปรดน่ะครับ
คุณหญิงรสา
ม๊าเลี้ยงมาแต่อ้อนแต่ออ
คุณหญิงรสา
ก็ต้องเป็นลูกชายม๊าสิ
ถึงตอนนี้วาดดาวจึงพอเข้าใจอะไรได้บ้าง
คุณหญิงรสา
ขาดเหลืออะไรก็ขอให้บอกนะลูกนะ
คุณหญิงรสา
ม๊าขอตัวไปดูโรงทอผ้าก่อนนะจ๊ะ
คล้อยหลังคุณหญิงรสา ระหว่างทั้งสองก็มีแต่ความเงียบ จนวาดดาวทนต่อความอึดอัดไม่ไหวจึงเป็นฝ่ายเอ่ยถามก่อน
วาดดาว
วศินเป็นน้องชายของพ่อเลี้ยงถูกไหม
วศิน
เป็นลูกพี่ลูกน้องครับ
วาดดาวพยักหน้าหงึกหงัก ในหัวพรางนึกคิดว่าจะหาอะไรมาถามคนตรงหน้าอีกดี
วาดดาว
แล้ว...ปกติพ่อเลี้ยงจะอยู่ที่ไหนอ่ะ
วศิน
ไม่ในไร่ก็อยู่ที่เรือนร้อยดาว
วศินว่าพรางชี้ไปทางเรือนร้อยดาว ซึ่งมองจากตรงนี้ก็พอเห็นหลังคาสีเปลือกไข่นวลๆอยู่บ้าง
วศิน
ครับ แต่พ่อเลี้ยงห้ามไม่ให้ใครเข้าไปที่นั้น
วศิน
เข้าไปได้ครับถ้ามีเรื่องธุระจะคุย
นั้นก็แปลว่าเรือนร้อยดาวก็คงเป็นที่ต้องห้ามสำหรับเธอด้วยสินะ
ดูจากวันนี้ที่เขาไม่ยินดีออกจะยินร้ายด้วยซ้ำที่เธอเข้ามาอยู่ที่นี่มันก็บ่งบอกได้ว่าเขาไม่ยินดีต้อนรับเธอ
วาดดาวเงยหน้าขึ้นมอง คิ้วสวยยกขึ้นสูงอย่างนึกสงสัย ที่พูดแบบนี้จะสื่ออะไรกันแน่
วศิน
พี่มาอยู่ที่นี่อาจจะยังไม่ชินกับอะไรหลายๆอย่าง
วศิน
พี่พึ่งเจอพ่อเลี้ยงได้ไม่กี่วันคงจะยังไม่คุ้นชินกัน
วศิน
แต่จริงๆพ่อเลี้ยงเป็นคนใจดีครับพี่ต้องดูไปยาวๆ
วาดดาวหรี่ตาลงจ้องมองเข้าไปในแววตาขี้เล่นนั้น ชิ! จะมาหลอกให้อยู่เป็นพี่ชายของนายไปจนแก่รึไง ไม่หลงกลหรอกย่ะ
วาดดาว
พาพี่ไปดูไร่หน่อยสิ
วศิน
พี่ลองไปขอให้พ่อเลี้ยงพาไปดูสิ
วาดดาว
นอกจากจะไม่พาไปแล้วคงโดนบ่นเพิ่มอีก
โบกมือลาแบบลวกๆ เจ้าตัวก็หันหลังเดินออกไปทันที ไม่ฟังแม่กระทั่งเสียงเรียกตามหลัง
วศิน
โอ้ย~ ถ้าดันไปโผล่ที่เรือนร้อยดาวจะทำไงเนี่ย
วสุ
เดินมาถึงที่นี่จนได้สินะ
วาดดาวหันไปมองทางต้นเสียง ไม่นึกตกใจสักนิดที่เห็นพ่อเลี้ยงยืนอยู่ตรงนี้
เพราะเธอกำลังตกตะลึงในความงดงามของเรือนร้อยดาวแห่งนี้
มือบางยกขึ้นชี้ไปยังเรือนไทยตรงหน้า วสุพยักหน้าเล็กน้อย เท่านั้นวาดดาวก็เข้าใจ
วสุเอ่ยเสียงขัน เมื่อเห็นอีกคนยืนจ้องมองเรือนร้อยดาว อย่างกับเป็นของแปลกตาที่สวยงาม เหมือนไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อน
เรือนร้อยดาว เป็นเรือนไทยยกสูง มีหน้าต่างหลายบาน เหมือนถูกออกแบบมาเพื่อเน้นความโปร่งโล่ง รับลมเย็น
ไม่แปลกใจเลยถ้าพ่อเลี้ยงจะอยู่แต่ที่เรือนร้อยดาวนี้ เพราะที่นี่มันน่าอยู่มากจริงๆ
เธอมันเตี้ย!
ยังไม่ทันที่จะได้คิดอะไรมากไปกว่านั้น ฝนห่าใหญ่ก็เทกระหน่ำลงมาจนทั้งคู่ต่างก็ตั้งตัวไม่ทัน รีบสาวเท้าวิ่งเข้าไปหลบในเรือนร้อยดาว
วาดดาวตัวสั่นนั่งมองพ่อเลี้ยงเดินหายขึ้นไปบนชั้นสองของตัวเรือน
วาดดาวสะดุ้งด้วยความตกใจ ผ้าเช็ดตัวสีขาวผืนใหญ่ถูกวางลงบนตักเล็ก มือบางรีบจับขึ้นมาคลุมตัวด้วยความหนาว
ดวงตาคมดุทอดมองออกไปด้านนอก ฝนตกหนักจนทำให้มองไม่เห็นทางเดิน แบบนี้คงยากที่จะกลับไปที่บ้าน
วาดดาว
เรา..จะกลับกันยังไงคะ
ได้ยินว่าห้ามใครเข้านี่นา จะยอมให้เรานอนที่เรือนร้อยดาวจริงๆหรอ?
วสุ
ฝนตกหนักขนาดนี้จะกลับบ้านยังไง
วสุ
ไม่ได้ใจดำถึงขนาดให้เธอนอนตากฝนหรอกนะ
วาดดาวพยักหน้า ก็จริงอย่างที่พ่อเลี้ยงว่า ต่อให้เขาไม่อยากให้คนอื่นเข้ามายุ่งกับที่นี่มากแค่ไหน
แต่ถ้าหากมันเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เขาก็คงต้องยอมอยู่ดี
วสุ
เธอขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเถอะ
วสุ
ส่วนเรื่องเสื้อผ้าเดี๋ยวฉันจะไปหามาให้
วาดดาว
ที่นี่มีเสื้อผ้าผู้หญิงด้วยหรอเนี่ย
วาดดาวยืนมองชุดเสื้อผ้าผู้หญิงที่วางอยู่ปลายเตียงพรางก็นึกสงสัย
เสื้อผ้าพวกนี้เป็นของใครกันนะ
เสียงเปิดประตูดังขึ้น สองชายหนุ่มหญิงสาวยืนนิ่งมองหน้ากันอย่างทำตัวไม่ถูก
ก่อนจะเป็นวาดดาวที่รีบคว้าเสื้อผ้าที่ปลายเตียงแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที
ลมหายใจหนักๆถูกพ่นออกมาจากปากของวสุ ร่างหนาหย่อนกายนั่งลงที่ปลายเตียง รออีกคนออกมาจากห้องน้ำ
หลังออกมาจากห้องน้ำ วาดดาวก็เอาแต่จ้องมองวสุอย่างต้องการความคิดเห็น
วาดดาว
นี่เป็น...ชุดของใครหรอคะ
คุณย่า หรือ คุณท่านเมื่อก่อนท่านอาศัยอยู่ที่เรือนร้อยดาว
ก่อนท่านจะเสียได้ยกเรือนร้อยดาวแห่งนี้ให้เป็นเรือนหอของวสุกับเจ้าสาว
วาดดาว
คุณย่าของพ่อเลี้ยงหุ่นดีจังเลยนะคะ
แม้เธอจะสวมใส่ชุดนี้ได้ทว่าชุดก็ยังมีความยาวกว่าตัวเธอเล็กน้อย
วสุ
คุณย่าท่านเป็นคนร่างเล็กผอมสูงน่ะ
วสุทิ้งท้ายก่อนจะคว้าผ้าเช็ดตัวแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
วาดดาว
แค่เกิดมาตัวเล็กเอง
เพราะจนถึงตอนนี้ฝนก็ยังไม่หยุดตก วาดดาวจึงอดไม่ได้ที่จะไปชงอะไรร้อนๆมาดื่มให้คลายหนาว
วาดดาว
กินกาแฟตอนนี้จะไปนอนตอนไหนคะ
วาดดาว
กินโอวัลตินน่ะดีแล้ว
ไม่รู้ว่าเพราะขี้คร้านจะเถียงหรืออย่างไร พ่อเลี้ยงถึงยอมหยิบแก้วโอวัลตินไปกินเงียบๆ
วาดดาว
ทำไมที่นี่ถึงห้ามทุกคนเข้าคะ
วสุ
คุณย่าท่านไม่ชอบให้มีใครเข้ามายุ่ง
วสุ
ท่านชอบอยู่เงียบๆของท่านคนเดียว
วสุ
ที่นี่ก็เลยไม่มีใครเข้ามาตั้งแต่คุณย่ายังอยู่แล้ว
วาดดาวพยักหน้าเข้าใจ เป็นไปได้ว่าคนแก่คงจะไม่ชอบเสียงดัง คงจะชอบการอยู่คนเดียวเงียบๆมากกว่า
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
