ก็อก ๆๆ ยูริตื่นได้แล้วลูกวันนี้เป็นวันเข้าเรียนวันแรกนะลูก ก็อกๆๆ ยูริ! ตื่นได้แล้วนะ

อือ~~~ ตื่นแล้วๆ ...(ลุกดูนาฬิกา)แม่!ทำไม่ไม่ปลุกหนูสายแล้วอ่าาา!!!!

..เอ๋!ต่างจังหวัดไม่มีรถไฟหรอเนี้ยบ้านก็ออกจะตั้งอยู่ไกลโรงเรียนซะด้วยสิ เห้อ~...

บรื้นๆ... นี่เธอนะพึ่งมาใหม่หรอที่นี่ไม่มีรถไฟหรอกนะขึ้นรถมาเดี๋ยวฉันจะไปส่ง

ไวท์ชายหนุ่มรูปหล่อประจำห้องเรียนประวัติเคยอยู่ห้อง1 3ปีซ้อน และยังมีฐานะร่ำรวย

ตกลงจะไปไหมไม่ไปก็ตามใจไปล่ะ

ดะ... เดี๋ยวสิ!คือโรงเรียนก็ไกลออกจากบ้านฉัน...ถ้ามีรถขับไปก็คงดีเนาะว่าไหม ฮ้า~

ก็แค่นั้นแหละ ไป..ขึ้นรถสิ..มองฉันทำไม

ขึ้นแล้วๆ เกาะให้แน่นๆนะ อืม...

ระหว่างเดินทางทั้ง2ก็ได้ถามไถ่ซึ่งกันและกันไวท์เล่าว่าที่ไม่มีรถไฟเพราะเคยมีสงครามโลกครั้งที่2ทำให้หมู่บ้านได้รับความเสียหายรางรถไฟจึงพัง..( โรงเรียนศุภาวดี)

อืม.ถึงแล้วละ... ขอบคุณนะที่มาส่งฉัน ไวท์

ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกฉันแค่รู้สึกเวทนาเด็กเมืองกรุงมองหารถไฟตั้งแต่8โมงเช้าถึงเที่ยงก็ยังไม่ได้ไปหรอก (ไวท์นายมันเกินคำบรรยายไปแล้วนะคิดในใจ)อืมไปละ..

...(คาบแรก)...

สวัสดีจ้ะทุกคนวันนี้มีนักเรียนเข้ามาใหม่

ครูอยากให้ทุกคนรู้จักยูริไว้ ยูริจ๊ะแนะนำตัวกับเพื่อนๆจ้ะ

ค่ะ.. สวัสดีค่ะฉันชื่อยูริ นามสกุลขวัญวดีค่ะ

เชิญนั่งที่โต๊ะมุมขวาที่มีผู้ชายนั่งอยู่ต้องนั้นอะจ้ะ..ขอบคุณค่ะ(แย่แล้วดันได้อยู่ห้องเรียนเดียวกับอีตาไวท์เก็กหล่อนั้นอีก หุ้ย~~)

ไงยัยเด็กเมืองกรุง..

เอาล่ะค่ะนักเรียนวันนี้คาบแรกเราจะเรียนเรื่องพืชผักสวนครัวกันนะคะเปิดหนังสือเรียนไปที่หน้า16ค่ะการพรวนดินและการใส่ปุ๋ย

เกษตรกรและชาวบ้านที่นี้นิยมปลูกผักกันจึงทำให้การค้าขายเป็นไปด้วยดีก่อนที่จะปลูกพันธุ์ผักได้ต้องใช้ขบวนการพรวนดินก่อนค่ะ

นี่ยูริฉันชื่อเจนนะยินดีที่ได้รู้จักเธอมาจากเมืองกรุงหรอ? อ้อ.อืม ใช่ฉันมาจากเมืองหลวง .ที่ฉันได้มาที่นี่เพราะว่าคุณยายฉันเสียแม่ฉันเลยต้องมาทำเรื่องแบ่งสมบัติอะ

อ้อ ไว้คุยกันต่อนะเดี๋ยวครูจะดุเอา

สนใจในการศึกษาหน่อยสิยัยเด็กเมืองกรุง

รู้แล้วน่าไวท์ทำตัวเหมือนแม่ไปได้เชอะ

ระวังคำพูดด้วยนะที่นี่มีสิ่งลี้ลับมากมายอย่างเช่นโต๊ะแม่ทูลหัว ห้ะ!โต๊ะแม่ทลูหัวหรอคืออะไรอะ โต๊ะแม่ทูลหัวเค้าว่ากันว่าโต๊ะแม่ทลูหัวถ้าไครพูดความลับต่อหน้าเพื่อนเวลาคนอื่นไม่อยู่โต๊ะแม่ทลูหัวก็จะดูดกลืนเข้าไปในอาณาเขตของมันและพูดสิ่งนี้ให้แม่เราหรือคนที่เราพูดถึงแล้วทำให้คนๆนั้นโกธรและฆ่าตัวตายเลยทำให้เด็กนักเรียนหลายๆคนทยอยเสียชีวิตกันจ้าละหวั่นแต่พวกเค้าไม่รู้ว่าผู้ที่พูดถึงนั้นเป็นแค่ภาพหลอนของโต๊ะแม่ทลูหัวยิ่งไครเป็นโรคซึมเศร้ายิ่งมีโอกาสรอดน้อยมากๆ เสร็จแล้วละขอตัวก่อนนะ...

...ขอบคุณที่ดูจนจบนะคะเดียวมาต่อค่ะ...

...ไวท์กับยูริจะจิ้นกันหรือจะกัดกันเนี้ย5555......

ไวท์และยูริพากันไปทานข้าวที่โรงอาหารและนั่งคุยกันทั้งสองไปสั่งอาหารและซื้อเครื่องดื่มจากนั้นก็เริ่มรับประทานอาหารกลางวัน

นี่ไวท์รู้ไหวว่าการกินซอสมะเขือเทศอะจะรู้สึกมีรสชาติมากไปเลยนะ

อย่าทานเยอะละยูริเดี๋ยวก็ปวดท้องหรอก

อืมฉันก็เริ่มปวดท้องแล้วนะ ขอไปเข้าห้องนํ้าก่อน

(จับแขนยูริไม่ให้ลุก)!!อะไรอะ ปล่อยนะฉันจะไปเข้าห้องนํ้า ไวท์นายทำอะไรของนายเนี้ย

ห้องนํ้าแสนโศก

อะไรอีกละเนี้ยคาบแรก็โต๊ะแม่ทลูหัวคราวนี้ห้องนํ้าแสนโศก โรงเรียนบ้าบออะไรกันเนี้ย

เค้าพูดปากต่อปากกันว่าห้องนํ้าแสนโศกเป็นสถานที่ที่เป็นโศกนาฏกรรมที่ตรงนั้นจริงมีเรื่องเล่าว่าเวลาไครไปเข้าห้องนํ้าจะได้ยินเสียงเหมือนอยู่ในสถานะการณ์มีผู้คนโดนฆ่าหลังห้องนํ้าเสียงกรีดร้องที่โหยหวนโรงเรียนนี้เลยไม่มีไครกล้าเข้าห้องนํ้าที่โรงอาหารถ้าปวดมากไปที่อาคาร2อยู่ใกล้แค่นี้เอง

โธ่ เอ๊ยไม่ปงไม่ปวดกันแล้วละ

ดีแล้วไว้ทานเสร็จเดี๋ยวฉันจะรอที่อาคาร2ส่วนเธอก็ทำธุระรีบๆเสร็จละเดี๋ยวจะไปเข้าคาบเรียนสายยัยเด็กเมืองกรุง

ทั้งสองทานข้าวกันเสร็จก็แวะไปที่อาคาร2จากนั้นก็เข้าคาบเรียน

ยูริหวีดดี!

อ่าวเจน!เห้ยหวัดดีจ้า

วันนี้เป็นยังไงบ้างโรงเรียนนี้เป็นไง?

อือก็ชอบแต่ก็รู้สึกกลับที่ตาไวท์พูดเรื่องโต๊ะแม่ทลูหัวแล้วก็ห้อง.อะ

ห้องนํ้าแสนโศกหรอ!!

ใช่เธอรู้ได้ไง?

นี่มันเป็น7สิ่งลี้ลับของโรงเรียนเลยนะนี่ยูริเลิกเรียนแล้วลองไปดูไหมเพื่อเจออะไรสนุกๆ

เอ๋เธอก็บอกอยู่เป็นสิ่งลี้ลับยังจะไปอยู่หรอเจน

อย่าพาเธอไปซี้ซั้วเจน(เสียงไวท์พูดขึ้น)

ทำไมกันละถ้าฉันอยากไปฉันก็จะไปตกลงเจนเจอกันเลิกเรียน

อ๋อ อืม.!

งั้นฉันจะไปด้วย(ไวท์พูดขึ้น)

เชอะ

...(หลังเลิกเรียน)...

เจนฉันรู้สึกกลัวจังเลย

ไม่ต้องกลัวนะยูริฉันสิต้องกลัว

แฮร่!!!(ไวท์)

กรี๊ด!!!!!!อ้าาาาาาาาาาาา

5555พวกเธอนี่มันสมองกวางกันจริงๆ

ไวท์มันจะมากเกินไปละนะหึ!

จะงอลหรอไครจะง้ละยัยเด็กกรุงเทพ555

ฝากไว้ก่อนเถอะไวท์!

รีบมาเอาด้วยนะ

ทั้งสองคนเลิกแกล้งกันแล้วช่วยดูนี้(เจนพูด)

ห้ะอะไรอะ..นี่มัน...ห้องนํ้าแสนโศกหรอ

อืมใช่แล้วละ

เข้าไปก่อนเลยยูริ

ทำไมต้องเป็นฉันละเอาไวท์ไปก่อนไม่ได้หรอไวท์นายไปก่อนสินายเป็นลูกผู้ชายนะ

ฉันไม่ได้อาสามานิที่ฉันมาก็มาดูพวกเวทนาเด็กเมืองกรุง

(หนอยแน่!)

ก็ได้ก็ได้จะเข้าไปแล้วนะ(รู้สึกกลัว)

ยูริไดเเดินเข้าไปภายในห้องนํ้ามีเสียงลมที่ผ่านออกจากรูที่อยู่กำแพงเธอเริ่มรู้สึกเย็นยะเยือกหลังจากปิดประตูห้องนํ้าเธอก็เริ่มได้นินเสียงโศกนาฏกรรมในปีก่อน

อ้าาาาาาาาาาา!!!!!!!!!!!!!!!(เสียงโดนฆ่าฟัน)

อ้าาาาาา!!!!!!กรี๊ด!!!!

ยูริ (ไวท์)!!!

ยูริ (เจน)!!!

ทั้งสองรีบไปที่ห้องนํ้า(พวกมึงคิดจะช่วยมันหรอเป็นพวกมึงที่พามันมาเป็นพวกมึงที่ลบหลู่ ให้กูจัดการอีนี่เสร็จก่อนไว้ถึงตาพวกมึง!)เสียงออกมาจากห้องนํ้า

อย่าๆทำอะไรเธอเลยนะครับพวกผมขอโทษพวกผมผิดไปแล้ว

(มันสายเกินไปแล้วละอีนี่มันไม่ได้สติมาขอขมากูมันไม่สายไปหรอกหรอ)

หนูขอร้องละค่ะช่วยปล่อยเพื่อนหนูได้ไหมคะ

(ถ้าจะให้กูปล่อยพวกมึงก็ต้องมาเป็นตัวตายตัวแทนเสีย)

มีทางอื่นไหมครับ

(มีสิงั้นก็ช่วยขุดศพของพวกกูและสร้างห้องนํ้าใหม่เพื่อทำให้พวกกูหลุดพ้นไปจากที่นี้)

นี่แม่ศรหยุดเถอะ(ผู้อำนวยการ)

ผ อ!

หยุดเถอะเดี๋ยวฉันจะทำให้สิ่งที่แม่ขอมา

(สินเอ๋ยมึงก็ยังจะไปช่วยมันอย่าลืมทำตามละ)

หลังจากสิ้นเสียงทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ

ยูริๆ !!

ไวท์และเจนช่วยกันเปิดประตูและเห็นยูริสลบไม่ได้สติ

รีบพาเธอออกไปจากที่นี่(ผู้อำนวยการ สิน)

ครับ! ค่ะ

...เป็นไงกันบ้างค่ะสนุกหรือป่าว...

ยูริโดนแกล้งตอนนี้ไวท์จะกังวลจะเป็นห่วงยังไงรอติดตามตอนต่อไปนะคะ

(นักเขียนทำงานวันพุธ วันศุกร์และอาทิตย์เท่านั้นนะคะ❤️)