..."พวกท่านเชื่อเรื่องเทพหรือเทพีกันรึเปล่า"...
ณ ราชอาณาจักรเมืองเซลีนเหล่าผู้คนในเมืองให้ความศรัทธาในเทพีดวงจันทร์ที่คอยประทานพรให้เหล่าชาวเมืองที่ขอพรตามความปรารถนาของตน แต่นั้นก็ต้องแลกด้วยราคา เทพีไดอาน่าเธอคือผู้ที่คอยเฝ้ามองอาณาจักรเซลีนมาช้านาน เธอคอยช่วยเหลือชาวเมืองตามที่คนมาขอพรแก่เทวรูปของเธอ
..."ท่านต้องการสิ่งใดถึงเรียกข้ามา"...
"สิ่งที่ท่านปรารถนาต้องแลกด้วยราคาที่เหมาะสมท่านมั่นใจใช่หรือไม่"
ราคาที่ว่านั้นไม่ได้หมายถึงเงินตราหรือทรัพย์สมบัติแต่มันอาจจะหมายถึงชีวิต ความทรมาร หรือสิ่งสำคัญ
..."เหมือนคำที่ใครๆก็พูดไว้ อยากได้อีกอย่างก็ต้องสูญเสียอีกอย่าง"...
...ราชอาณาจักรแห่งนี้มีองค์ราชาปกครองเมืองที่ได้ทำสัญญาตกลงกับเทพีไดอาน่าและได้สร้างสถานที่สำหรับเธอไว้คือวิหาร ในทุกๆปีองค์ราชาต้องมองทรัพย์สมบัติ อัญมณีหรือเครื่องแต่งกายแด่ท่านเทพี...
..."นั้นคือข้อตกลงระหว่างข้าและท่านองค์ราชา"...
...ในสมัยก่อนราชอาณาจักรเมืองเซลีนนั้นเต็มไปด้วยความทุกข์ ชาวเมืองต่างยากไร้ ดินแดนที่ไร้ซึ่งเงินตราและพื้นที่สีเขียว ใช้ชีวิตเร่ร่อน จนกระทั่งชายผู้หนึ่งพบเจอกับสถานที่เก่าแก่ที่มีเทวรูปปั้นเทพีที่งดงามราวนางฟ้า ชายผู้นั้นได้ลองอัญเชิญขอพรเรียกท่านลงมา ณ ดินแดนโลกมนุษย์แห่งนี้...
..."ถ้าท่านได้ยินโปรดลงมาจุติ ณ ที่แห่งนี้ตามคำเรียกร้องของเรา"...
สิ้นประโยคของชายผู้นั้นแสงจากท้องฟ้าส่องลงมายังพื้นดินตรงหน้าของชายผู้นั้น ปรากฏร่างของเทพีผู้งดงามไร้ที่ติ พร้อมเสียงพูดอันไพเราะ
..."ท่านคือคนที่เรียกเรามางั้นหรือ"...
...ชายผู้นั้นไม่สามารถละสายจากเทพีผู้งดงามตรงหน้าเขาได้เลย...
..."ข้าคือคนที่เรียกท่านมา"...
..."ท่านเรียกเราลงมาท่านต้องการสิ่งใดไหนจงบอกเรามา"...
..."ข้าปราถนาให้ราชอาณาจักรเมืองเซลีนเต็มไปด้วยความรุ่งเรือง มีเงินทองมากมายมหาศาล พื้นที่ของดินแดนเต็มไปด้วยพื้นหญ้าสีเขียว ไร้ความยากไร้ ไม่มีภัยเข้ามาย่างกาย"...
...เทพีมองใบหน้าของชายผู้นั้นก่อนจะค่อยๆเดินเข้าไปใกล้ชายผู้นั้นก่อนจะพูดประโยคนึง...
..."สิ่งที่ท่านปรารถนาต้องแลกด้วยราคาที่แพง ท่านแลกได้ใช่หรือไม่"...
...ชายผู้นั้นมองหน้าของเทพีผู้งดงามก่อนจะตอบกลับไปด้วยความมั่นใจและได้ไตร่ตรองมาแล้ว...
..."ไม่ว่าท่านจะต้องการสิ่งใดข้าผู้นี้จะหามาให้แก่ท่าน ข้ารับใช้บริวาร ทรัพย์สินเงินทอง อัญมณีที่งดงาม ถวายเครื่องบรรณาการแก่ท่าน"...
...เทพีมองหน้าของชายผู้นั้นก่อนจะยิ้มและค่อยๆลอยขึ้นไป...
"สิ่งที่ท่านปรารถนาจะเป็นจริง เมื่อสิ้นแสงสว่างนี้ทุกๆอย่างจะเปลี่ยนไป ดินแดนที่ไร้ซึ่งอำนาจและเงินตรา จะกลายเป็นดินแดนที่งดงาม ไร้ซึ่งความยากไร้ ท่านชายท่านคือองค์ราชาของราชอาณาจักรแห่งนี้"
...เมื่อเทพีพูดจบท่านได้ดลบันดาลพรสิ่งที่ชายผู้นั้นปราถนา แสงที่งดงามได้ออกมาจากมือสองมือของท่านเทพี แสงแห่งความหวังของราชอาณาจักรแห่งนี้...
...|Diana|ความปรารถนาที่แลกด้วยราคา...
...หลังสิ้นแสงสว่างทั่วราชอาณาจักรเปลี่ยนไปอย่างไม่เคยเป็นมา ชายผู้นั้นกลายเป็นองค์ราชาของเหล่าชาวเมืองที่ถูกยอมรับ เหล่าชาวเมืองยกย่องและให้ความศรัทธาในตัวของเทพีไดอาน่าเทพีผู้งดงาม...
...เอ็ดเวิร์ดนั้นคือชื่อของชายผู้ที่อัญเชิญเรียกเทพีไดอาน่าและชื่อขององค์ราชาผู้นำความมั่งคั่งมาแก่ดินแดนราชอาณาจักรของเมืองเซลีนแห่งนี้...
..."ท่านผู้งดงามช่วยบอกนามของท่านแก่ข้าได้รึไม่"...
...องค์ราชาเอ่ยถามนามของเทพีผู้งดงามที่อยู่ตรงหน้าของเขา...
..."นามของข้าคือไดอาน่า เทพีแห่งดวงจันทร์ ข้าคือเทพีที่จะคอยเฝ้ามองอเมืองเซลีนและจะประทานพรให้แก่คนที่มาขอพรแก่ข้าคอยช่วยเหลือเหล่าพวกมนุษย์"...
..."นามของท่านช่างไพเราะยิ่งนัก ตัวข้ามีนามว่าเอ็ดเวิร์ด ชายผู้ที่เรียกท่านลงมายังโลกมนุษย์แห่งนี้"...
..."ข้าจะจดจำเจ้าเอ็ดเวิร์ด"...
..."อย่าลืมสิ่งที่เจ้าบอกข้าไปล่ะเอ็ดเวิร์ด"...
...ชายผู้นั้นคุกเข่าต่อหน้าเทพีและพร้อมกล่าวคำพูดที่จงรักภักดีต่อเทพีผู้งดงามตรงหน้าของเขา...
..."ข้าจะไม่มีวันลืมข้าจะถวายเครื่องบรรณาการแก่ท่าน เหล่าข้าบริวารรับใช้ท่าน เครื่องแต่งกายที่งดงาม รวมถึงสถานที่แห่งนี้จะกลายเป็นวิหารของท่านแด่ท่านผู้เป็นแสงจันทร์ทราของราชอาณาจักร"...
...เทพียิ้มตอบรับชายผู้ที่ได้กล่าวคำพูดที่แสดงถึงความจงรักภักดีต่อตน...
วันเวลาผ่านไปหลายปีชีวิตของราชอาณาจักรแห่งนี้เต็มไปด้วยความสุข ไร้สิ่งเลวร้าย เหล่าผู้คนได้เข้าไปพบท่านเทพีที่วิหารเพื่อขอพร
..."สิ่งที่ทุกท่านปรารถนาสามารถแลกด้วยราคาที่สูงได้ใช่รึไม่"...
...เทพีไดอาน่ามักพูดประโยคนี้หลังเหล่ามนุษย์ขอสิ่งที่ตนปรารถนา ไม่ว่าคำปรารถนาจะเป็นสิ่งใดเทพีไดอาน่าสามารถประทานพรให้ได้แต่นั้นก็ต้องแลกด้วยราคาที่เหมาะสม แม้จะเป็นชีวิตหรือความทุกข์ทรมาน...
..."ท่านเทพีผู้งดงามไม่ว่าสิ่งใดข้าผู้นี้จะยอมแลกทุกสิ่งอย่าง"...
...เสียงของมนุษย์ที่มาขอพรจากท่านเทพี...
..."ความปรารถนาของเจ้าจะเป็นจริง ราคาที่เจ้าตัองแลก"...
..."เจ้าจะสูญเสียสติสัมปชัญญะ มิอาจควบคุมตัวเองได้และสิ้นใจไปในที่สุด เพื่อชีวิตของมนุษย์ตัวเล็กของท่านที่ป่วยเป็นโรคร้ายแรง"...
..."เจ้าแลกได้ใช่ไหม มั่นใจรึเปล่า"...
...มนุษย์ผู้นั้นเงียบชั่วขณะก่อนจะเอ่ยตอบท่านเทพีไป...
..."ข้ามั่นใจแม้ว่าข้าต้องสูญเสียสติสัมปชัญญะและสิ้นใจไปในที่สุด ขอแค่ลูกผู้เป็นที่รักของข้าปลอดภัย ก็เพียงพอสำหรับข้าแล้ว"...
...เทพีผู้นั้นมองมนุษย์ผู้นั้นก่อนจะยิ้มและประทานพรแก่มนุษย์ผู้นั้น...
..."สิ่งที่เจ้าปรารถนาจะเป็นไปตามที่เจ้าขอ"...
...เทพีไดอาน่าพูดจบแสงสว่างที่ออกมาจากมือของท่านก็ดลบรรดาลพรให้แก่มนุษย์ผู้นั้น...
...มนุษย์ที่อยู่ต่อหน้าของเทพีเริ่มสูญเสียสติสัมปชัญญะ ไม่สามารถควบคุมตนเองได้ ไม่นานมนุษย์ผู้นั้นก็ล้มลงไปนอนกับพื้นและสิ้นใจไปในที่สุด...
..."มนุษย์ผู้น่าสงสารคำปรารถนาของเจ้าเป็นจริงแล้ว มนุษย์ตัวเล็กของเจ้าจะเติบโตมาเป็นอย่างดีไร้โรคภัยไข้เจ็บ เจ้าสบายใจได้ จงจากไปอย่างสงบเถิด"...
...|Diana|ความปรารถนาที่แลกด้วยราคา...
...ทุกๆ1ปีองค์ราชาจะถวายราชบรรณาการแก่ท่านเทพีไดอาน่าและมอบมันด้วยตนเอง ทุกๆครั้งเหล่าชาวเมืองก็จะมาร่วมแสดงความศรัทธาด้วยเช่นกัน นั้นถือเป็นพิธีการที่ต้องทำเพื่อแสดงความเคารพและความซื่อสัตย์แก่ท่านผู้งดงามเทพีไดอาน่า...
..."ท่านเทพีผู้งดงามข้ามนุษย์ผู้นี้นำของมาถวายแด่ท่านเป็นแสงจันทร์ทราของราชอาณาจักรเมืองเซลีน"...
...เทพียิ้มด้วยความพึงพอใจก่อนจะเดินลงจากแท่นพิธีและเดินตรงไปยังชายผู้ที่มียศเป็นองค์ราชาของเมืองแห่งนี้...
..."ท่านรักษาสัญญาของเราได้ดีจริงๆเอ็ดเวิร์ด"...
..."นั้นก็เพื่อตอบแทนบุญคุณที่มิอาจลืมได้ที่ราชอาณาจักรของเมืองนี้มีได้ทุกวันนี้ก็เพราะท่านเทพีผู้งดงาม"...
...เทพีไดอาน่านั้นมักพอใจทุกครั้งเวลาที่องค์ราชาถวายเครื่องบรรณาการแก่ตนและแสดงถึงความจงรักภักดี ความซื่อสัตย์ หลังจบการถวายสิ่งของ เทพีไดอาน่ามักประทานพรให้แก่เมืองนี้ทุกๆครั้ง...
..."แสงสว่างของจันทร์ทราจะคุ้มครองราชอาณาจักรแห่งนี้ ตัวเราจะอยู่ปกปักษ์รักษาเมืองเซลีนแห่งนี้และจะเป็นสถานที่ที่พวกเจ้าให้ความศรัทธาแก่ตัวเรา จงแสดงความซื่อสัตย์แก่ข้าเทพีไดอาน่าเหล่ามนุษย์ที่น่าเวทนา"...
...หลังสิ้นสุดคำพูดของเทพีไดอาน่าเหล่าชาวเมืองและรวมถึงองค์ราชาก็คุกเข่าลงและกราบวิงวอนขอพรแก่ท่านเทพีไดอาน่า...
..."สัญญาของท่านเทพีและข้าจะจงอยู่ตลอดไป จะไม่มีวันหายไป"...
...องค์ราชาพูดจบทุกคนต่างแยกย้ายและจบพิธีถวายเครื่องบรรณาการ...
...เทพีไดอาน่ายิ้มอย่างพึงพอใจและเดินกลับขึ้นไปยังบนแท่นพิธีใจกลางวิหาร ก่อนจะนั่งลงไป...
...เหล่าข้าบริวารต่างพากันรับใช้เทพีไดอาน่า เอ่ยคำชมแด่ท่านเทพีและมองดูอัญมณีที่งดงามตรงหน้าที่มีมากมาย...
..."ท่านผู้งดงามอัญมณีพวกนั้นช่างเหมาะกับท่านจริงๆ"...
...เสียงของบริวารเอ่ยชมเทพีไดอาน่า...
..."เจ้าคิดงั้นหรือ"...
...เทพีไดอาน่าถามด้วยความพอใจก่อนจะหยิบอัญมณีพลางดูไป...
..."เพคะถึงแม้จะเทียบเทียมความงามของท่านไม่ได้ก็ตาม"...
..."นั้นสิน่ะก็ข้าน่ะคือเทพีดวงจันทร์ไดอาน่าที่พวกเจ้าศรัทธายังไงล่ะ"...
...|Diana|ความปรารถนาที่แลกด้วยราคา...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
