รักทรยศ
เธอยังไม่ตายหรอ
นารา
ตื่นได้แล้วค่ะคุณวันนี้จะต้องไปหามีนา
นที
ตื่นแล้วคับ/ลุกขึ้นนั่ง
นารา
คุณรีบอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าวได้แล้ว/เปิดประตูออกไป
นที
ทำอาหารเสร็จยังคับผมหิวแล้ว
นารา
เสร็จแล้วค่ะ/ถืออาหารมา
ไหมแก้ว
ทำไมวันนี้ตื่นเช้าจังค่ะ
นารา
ก็วันนี้แม่กับพ่อจะไปหาพี่มีนาไงเลยตื่นแต่เช้า
ไหมแก้ว
ไปเลยค่ะไม่อยากไป/🙄
ไหมแก้ว
แม่จะไปหาพี่มีนาทำไมทุกเดือนค่ะ
ไหมแก้ว
พี่เค้าตายไปนานแล้ว
นารา
ถึงแม้พี่เค้าจะตายไปแล้วแต่พี่เค้าก็เป็นคนในครอบครัวเรานะ
นารา
แม่จะไปแล้วนะดูแลบ้านด้วย
นารา
คิดถึงลูกจังทำไมหนูถึงไปเร็วขนาดนี้/ร้องไห้
เฟิร์น
ใช้ค่ะพวกหนูมาหามีนา
ปัน
เอาแล้วไหมแก้วไม่มาหรอค่ะ
เฟิร์น
ว่าอยู่แล้วว่าน่าจะไม่มา
เฟิร์น
ก็ไหมแก้วเกลียดมีนาจะตาย
เฟิร์น
เดี๋ยวค่อยบอกตอนนี้อยู่กับพ่อกับแม่มีนาอยู่
เฟิร์น
รอก่อนเถอะนะรอให้ถึงห้องก่อน/เดินขึ้นห้อง
ปัน
แก....มีนา..ตายไปแล้วไม่ใช่หรอ/พูดแบบกล้าๆกลัวๆ
เฟิร์น
แต่ที่เราเห็นอะคือวิญญาณของมีนา
ปัน
แกอย่ามาหลอกฉันมีนาตายไปแล้ว
มีนา
ถ้าแกไม่เชื่อแกก็ลองจำตัวฉันดูสิ
มีนา
ฉันอะตายแล้วแต่จะมีแค่มนุษย์บางคนที่แตะตัวฉันได้
ปัน
แล้วทำไหมไอ่เฟิร์นไม่บอกฉันว่าแกอยู่นี้
มีนา
ฉันบอกให้มันไม่บอกแกเอง
ปัน
ฉันรู้แค่ว่ามีคนทำร้ายแกจนแกตาย
มีนา
ฉันก็ยังไม่รู้เลยว่าฉันตายได้อย่างได
ฉันเป็นผีนะ
เฟิร์น
เดี๋ยวฉันช่วยแกเองแกไม่ต้องห่วง
ปัน
แล้วมีใครรู้ไหมว่าแกอยู่ที่นี่
มีนา
ยังเลยแต่ปันแกอย่าบอกใครเลยนะว่าฉันอยู่นี้อะ
ปัน
ฉันไม่บอกใครหรอก/จับมือมีนา
เฟิร์น
คุยกันเสร็จยังฉันหิวข้าวแล้ว
ปัน
เอาแล้วมีนาจะกินยังไงอะมีนาเป็นผีนี่
มีนา
ฉันไม่กินแต่ฉันจะลงไปด้วยกับพวกเธอ
เฟิร์น
จะไม่มีใครเห็นแกหรอมีนา
มีนา
คงไม่มีใครเห็นฉันหรอก
ทั้งสามลงมาหาร้านอาหารกินกันหน้ามหาลัย
เฟิร์น
แกจะเอาอะไรฉัน/ถือเมนู
ปัน
ฉันเอาก๋วยเตี๋ยวค่ะ/สั่งแม่ค้า
เฟิร์น
ฉันเอาเหมือนกันกับคนนั้นเลยค่ะ/บอกแม่ค้า
มีนา
ฉันไม่กินฉันเป็นผีจะกินได้ไง
ปัน
แกนั้นใช้พวกพี่ภาคินเค้าปะ
ย้อนอดีต
มีนา
แกฉันไม่อยากเห็นหน้าของภาคิน
เฟิร์น
แกจะไปกลัวมันทำไมแกเป็นผีนะ
ปัน
ใช้มันไม่เห็นแกหรอกเชื่อฉันสิ
นนท์
มึงนั้นใช้เพื่อนของมีนาปะที่ตายไปอะ
นนท์
/ชี้ไปทางเฟิร์นและปัน
ทิศ
เราเข้าไปทักปะ/เดินนำหน้า
เฟิร์น
แกเค้าเดินมาทางเราด้วย
นนท์
เอาน้องปันเพื่อนของมีนาใช้ไหมค่ะ
เฟิร์น
พี่มาที่นี้มีอะไรอะเปล่าค่ะ
ทิศ
พี่มาทานข้าวนะถ้าไม่ว่าอะไรพวกพี่ขอนั่งนี้ด้วยได้ไหม
ภาคิน
/มองที่เก้าอี้ที่ไม่มีใครนั่ง
ซึ่งเก้าอี้นั้นเป็นเก้าอี้ที่มีนานั่งอยู่
นนท์
นั้นนะดิฉันเห็นแกมองแต่เก้าอี้นั้น
ภาคิน
ฉันแค่ไม่มีอะไรจะมองเลยมองเก้าอี้นะ
เฟิร์น
พวกหนูขอกลับบ้านก่อนนะค่ะ
เฟิร์น
ไม่เป็นไรค่ะพวกหนูไปเองได้
ทั้งสองเดินออกไปพร้อมกับมีนา
ภาคิน
/มองพวกปันที่เดินออกไป
นนท์
แกเป็นอะไรแกนิมองพวกปันตั้งแต่กินข้าวแล้ว
ทิศ
เรากลับบ้านกันเถอะมันจะดึกแล้ว
ภาคิน
เธอยังไม่ตายหรอมีนาทำไหมเธอมองตาฉันไม่กะพริบเลยฉันคิดถึงเธอเหลือเกินฉันต้องการเธอคนเดียวมีนา/😭
ภาคิน
เธอตายไปตั้งหลายปีแล้วนะเธอหายไปไหนกันแน่มีนา
ย้อนอดีตไปเมื่อ3ปีที่แล้ว
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
