ป่วนรักนายคู่หมั่นมาเฟีย
ตอนที่1
กงเจิ่นซี
เฮียใหญ่ ตื่นยัง
กงหานจื่อ
เข้ามาก่อน//ดึงตัวทั้งคู่เข้าห้อง
กงหานจื่อ
หยุดถอนหายใจ เเข่งกันเถอะ มีอะไรเล่ามา
กงเจิ่นซี
เฮียใหญ่จำได้มั้ย เรื่องที่คุณพ่อบอก
กงหานจื่อ
ท่านก็พูดหลายเรื่อง จำไม่ได้หรอก
กงเทียนเจี๋ย
เรื่องสำคัญผมไม่เชื่อว่าเฮียจำไม่ได้
กงหานจื่อ
//ทีนี้เขากลับถอนหายใจ
กงหานจื่อ
เฮียพยายามเลี่ยง เเต่พวกนายเอามาเปิดประเด็นนี่นะ
กงเจิ่นซี
เฮียใหญ่ เรื่องคู่หมั้นคือเเบบว่า
กงเทียนเจี๋ย
ยกเลิกไม่ได้เหรอเฮียใหญ่
กงหานจื่อ
มันเป็นการตกลงของผู้ใหญ่
กงเจิ่นซี
เเต่เขาว่า ตระกูลจาง ลูกตระกูลนั้น เป็นผู้ชาย ไม่ใช่ผู้หญิงเฮียคิดว่าไง
กงหานจื่อ
ไม่ยอมรับซะอย่าง ใครจะทำไม คุณพ่อบังคับไม่ได้ทุกเรื่อง
กงเทียนเจี๋ย
เเต่ถ้าขัดคำสั่ง ได้งามไส้พอดี คุณพ่อไม่ยอมเเน่
กงเจิ่นซี
เฮียใหญ่ก็รู้หมั้นกันตั้งเเต่เด็กเพื่ออะไร
กงหานจื่อ
รวมตระกูลกงกับตระกูลจางเข้าด้วยกัน 2ตระกูลเชื่อมสัมพันธ์ไม่มีใครโค่นได้
กงเจิ่นซี
เฮียใหญ่ หรือเราควรตามดูคนตระกูลจาง
กงหานจื่อ
ไม่จำเป็นหรอก อยู่เงียบๆไม่เเน่เรื่องอาจจบ
กงเทียนเจี๋ย
ผมไม่คิดเเบบนั้นนะเฮีย
พากันเครียดอยู่ในห้อง ปรึกษากันเรื่องนี้หน้านิ่วคิ้วขมวด
รายล้อมไปด้วยพวกบอดี้การ์ด ตรงลานสนาม
จางซือหยาง
โอ้โห เข้าทุกเป้า
จางยี่ซิน
ยกให้พี่หรงเจ๋อเลย
จางหรงเจ๋อ
เเค่นี้เด็กๆนะดูฝีมือนาย2คนหน่อย
จางซือหยาง
ไม่ถนัด เเต่ถ้าปามืดไม่พลาด
จางซือหยาง
//ปามีดเข้าเป้าตรงกลางทุกเป้า
จางยี่ซิน
สงสัยต้องยอมเเพ้ พี่ใหญ่กับน้องเเล้ว
จางหรงเจ๋อ
ยังไม่ได้เริ่มเลย ยอมเเพ้ไม่ได้ อืม จัดเลย//ยื่นปืนให้
จางยี่ซิน
//ยิงจนหมดเเม็คจนเป้าทะลุ
จางหรงเจ๋อ
//ยืนปรบมือยิ้มๆให้น้อง
จางหรงเจ๋อ
สุดยอด นี่สิ ลูกตระกูลจาง //หยิบปืนกลับเล็งจะยิง
จางยี่ซิน
พี่ใหญ่คิดยังงัยเรื่องหมั้นกับตระกูลกง
จางหรงเจ๋อ
//ชะงักหันมามอง
จางหรงเจ๋อ
ไม่รู้//พร้อมกับยิงปืนไม่มองเป้า
จางซือหยาง
อยากรู้ว่าคู่หมั้นพวกเราเป็นคนเเบบไหน
จางหรงเจ๋อ
คงเป็นพวก ประสาท น่าเบื่อ ทนงตัวเเน่ๆรู้ๆกันอยู่ คนตระกูลนั่นที่หมั้นกับตระกูลเราคืออะไร
จางยี่ซิน
พวกนั้นคงหน้าตาอัปลักษณ์เเน่เลย
จางซือหยาง
พี่รองคิดเเบบนั้นเหรอ
จางยี่ซิน
อืม พี่คิดเเบบนั้น
จางหรงเจ๋อ
นี่เลิกพูดถึงพวกนั้นเถอะ สนุกอยู่ดีๆเครียดซะงั้น
จางซือหยาง
เลิกคิดเรื่องคนตระกูลนั้น เเล้วมาจัดความเเม่นกัน
จางหรงเจ๋อ
//ในความสนุกนั้นซ่อนอาการบางอย่างคิดกับคำพูดน้องๆ
จางหรงเจ๋อ
คนตระกูลจางเป็นคนเเบบไหนกันนะ//คิดในใจ
ตอนที่2
จางหรงเจ๋อ
อยากตายเหรอฉางหัว หนวกหูชะมัด
ฉางหัว
อะไร เเค่อ่านเเชท จะตายมั้ย
จางหรงเจ๋อ
ไม่ตายนายมีอะไร
ฉางหัว
คู่หมั่นนายกับน้องๆ ให้ฉันตามมั้ย
ฉางหัว
ทำไม ไม่อยากเห็นหน้าหรือไง
ฉางหัว
เเหม ไม่ให้คนอื่นตาม จะตามเองงั้นสิ
จางหรงเจ๋อ
เออ นายตาม คู่หมั่นน้องฉันให้หน่อย
ฉางหัว
ได้ขอรับ รอก่อนว่าเเต่ทำไมรู้สึกเหมือนเป็นนายทะเบียนก็ไม่รู้
จางหรงเจ๋อ
รับหน้าที่ไปเลย
จางหรงเจ๋อ
อ่อฉางหัว เรื่องนี้ห้ามให้ใครรู้ ห้ามบอกน้องๆฉันนะ
ฉางหัว
เออ เห็นฉันเป็นพวกปากสว่างหรือไง
ฉางหัว
เอ้า โอเคงั้น ไปหล่ะ นายนอนต่อไปเถอะ
จางหรงเจ๋อ
//ดีดตัวลุกขึ้นตรงเข้าห้องน้ำอาบน้ำเเต่งตัว
จางหรงเจ๋อ
ไปด้วยชุดนี้เเล้วกัน//เช็คความเรียบร้อยก่อนออกไป
จางยี่ซิน
//ยืนอยู่ตรงระเบียงห้องชะเง้อมอง
จางยี่ซิน
พี่ใหญ่ไปไหนเเต่เช้า
จางยี่ซิน
อะอ้าว อยู่ตรงระเบียงเหมือนกันเหรอ
จางซือหยาง
ครับ กาเเฟมั้ยพี่รอง
จางยี่ซิน
ไม่เอาอะเเล้วนี่ ไม่ออกไปไหนเหรอ
จางซือหยาง
ไม่ยังไม่อยากทำอะไรเลยเเล้วพี่รองหล่ะออกไปไหนมั้ย
จางยี่ซิน
สนามเเข่ง กงหยางจาง
จางซือหยาง
จะดีเหรอ ถ้าพี่ใหญ่รู้จะโกรธเอานะ
จางซือหยาง
ไป การดูพี่รองเเข่งรถ มันเพลินดีว่าเเต่จะไปกันเเค่เรา2คนเหรอ
จางซือหยาง
งั้นชวนเสี่ยวคุณไปด้วยดีกว่า
จางยี่ซิน
ตอนเที่ยงนะ ถ้าไม่พร้อม ไม่รอ
คุยกันข้างระเบียงต่างคนต่างโทรหาเพื่อนของตัวเอง
กงหานจื่อ
//ยืนเย็บเเผลให้ ผู้ต้องหาคนนึงเเละมีตำรวจยืนคุมอยู่
"นี่หมอ เบาหน่อย รู้มั้ยพ่อฉันเป็นใคร"
กงหานจื่อ
//เหลือบตามองไม่พูดอะไร
"หยิ่งเหรอหมอ พูดด้วยก็ไม่พูดด้วยหะ"
"นี่อย่ากวนหมอ เงียบไปซะ"ตำรวจนายนึงเอ่ย"
กงหานจื่อ
//จรดเข็มเย็บเงียบนิ่งที่สุด
"ดูสิ หมอหรือหินนิ่งไปไหน "
ผู้ต้องหายังคงกวนหมอ ไม่อยู่นิ่ง
กงหานจื่อ
นายอยู่นิ่งๆได้มั้ย หมอเย็บเเผลอยู่ เมื่อไหร่จะเสร็จล่ะครับ
"เป็นหมอก็ต้องทำได้สิ หรือไม่ได้ไร้น้ำยา"
พูดจากวนบาทาไปเรื่อยๆ จนหมอเย็บเเผลเสร็จ ผู้ต้องหาอาศัยจังหวะทีเผลอรีบวิ่งหนี
กงหานจื่อ
กล้าก่อเรื่องที่โรงพยาบาล ที่ฉันรับผิดชอบหยามนัก//วิ่งตามไป
ทุกคนเเตกตื่น ผู้ต้องหาผลักนู้นนั่นนี่เพื่อกรีดขวางตำรวจ กับกงหารจื่อที่วิ่งตาม
จางหรงเจ๋อ
//เดินเข้าประตูเลื่อนโรงพยาบาลมาพอดี
"เห้ยหลบนะเว้ยไม่หลบเหรอ"
ผู้ต้องหาจะวิ่งเข้าชน เเต่ก็วืดเพราะโดนจับทุ่ม กดบิดข้อมือไว้
จางหรงเจ๋อ
คิดจะชนฉันงั้นเหรอ
"โอ้ย ตำรวจช่วยด้วยมันจะฆ่าฉัน"
กงหานจื่อ
ไวมากๆการเคลื่อนไหวเเบบนี้ไอ้บ้านั่นตัวใหญ่ขนาดนี้นายนี่ตัวนิดเดียวจับทุ่มคนตัวโตได้นี่นะ//หยุดชะงักมองคนตรงหน้า
"ไม่ต้องมาพูด ขอบคุณนะคุณที่สะกัดผู้ต้องหาให้"
จางหรงเจ๋อ
เรื่องเล็กครับ//พูดยิ้มๆมองดูตำรวจใส่กุญเเจมือคุมตัวผู้ต้องหาไป
จางหรงเจ๋อ
//รู้สึกว่าตัวเองถูกมอง จึงมองกลับ
จางหรงเจ๋อ
หมอ มองอะไรเหรอ
กงหานจื่อ
ฉันเเค่เเปลกใจ ทำไมนายโค่นผู้ต้องหาตัวใหญ่ได้อย่างสบาย น่าเเปลก
จางหรงเจ๋อ
เเปลกตรงไหนสำหรับคนเรียนศิลปะการต่อสู้มา
จางหรงเจ๋อ
ว่าเเต่หมอเองก็วิ่งไว จนเสื้อกราวปลิวเหมือนกันนะ
กงหานจื่อ
ช่างสังเกตดุจริงนะ
จางหรงเจ๋อ
เเค่มองผ่านๆตอนเข้ามา
จางหรงเจ๋อ
เอ้าหมอ หมอทำเเผนกไหนเหรอ สอบถามหน่อยสิ
กงหานจื่อ
ติดต่อประชาสัมพันธ์
จางหรงเจ๋อ
ผมถามหมอ ดีกว่า
กงหานจื่อ
//เดินหันหลังหนี
จางหรงเจ๋อ
//ดักหน้า เเล้วบังเอิญไปเห็นป้ายชื่อตรงอก
กงหานจื่อ
เรียกชื่อฉันทำไม
จางหรงเจ๋อ
//ขมวดคิ้วมองตั้งเเต่หัวจรดเท้า
จางหรงเจ๋อ
คนนี้เหรอคู่หมั่นฉัน ไม่ใช่หรอกมั้ง นายนั่นต้องขี้เหล่มากๆเเน่จะเอาความหล่อเเบบหมอนี่คงไม่ได้ ไม่น่าเป็นไปได้//คิดในใจ
กงหานจื่อ
มองอะไรมิทราบ จ้องเเบบนี้มันเสียมารยาท
จางหรงเจ๋อ
ด่าเเบบผู้ดีสินะ
กงหานจื่อ
จะเดินตามล้อมหน้าล้อมหลังอีกนานมั้ย จะเข้าห้องฉุกเฉิน
จางหรงเจ๋อ
ผ.อ หมอนี่นะหรือว่า
กงหานจื่อ
หลีกไปเกะกะ//เดินกระทบบ่าจากไป
จางหรงเจ๋อ
หึ เจอเเล้วนะคู่หมั่นฉัน น่าตาดีกว่าที่คิด คิดว่าจะอัปลักษณ์ซะอีก เเบบนี้สิ น่าค้นหา
จางหรงเจ๋อ
//พูดยิ้มๆนั่งตรงเก้าอี้หน้าห้องฉุกเฉิน เฝ้าซะเลยทีนี้
ตอนที่3
จางซือหยาง
พี่รอง ลงเเข่งตอนไหน
จางยี่ซิน
วันนี้มาดูไม่ได้เเข่ง
อี้เสี่ยวคุณ
เอ้าผมคิดว่า พี่ยี่ซินจะลงเเข่งซะอีก
ลู่มู่หลง
นั่นดิ ไม่สนุกเลย
จางยี่ซิน
เอาน่า มาดูก่อนไง เเข่งเมื่อไหร่ก็ได้
ลู่มู่หลง
ที่นี่ นายเป็นหุ้นส่วนหนิ
จางยี่ซิน
ก็ใช่ เเต่ยังไม่อยากเข้ามาวุ่นวาย รอคุณพ่อ กับลุงกลับมาก่อน
จางซือหยาง
ถ้ากลับมา พวกเราทรงงานหนักเเน่
ลู่มู่หลง
เเล้วเรื่องคู่หมั้นอะ เคยเห็นหน้ากันยัง
ลู่มู่หลง
เห็นว่าหมอนั่นก็เป็นนักเเข่งนะ ชื่ออะไรนะคู่หมั้นนาย
จางยี่ซิน
ไม่รู้อะไม่อยากรู้
อี้เสี่ยวคุณ
//นิ่งเงียบไป
จางซือหยาง
เสี่ยวคุณเป็นอะไร
อี้เสี่ยวคุณ
อ่อเปล่าเเดดร้อนหนะ ดูการเเข่งขันเถอะ
อี้เสี่ยวคุณ
//เหลือบมองซือหยางสายตาเศร้าลง
ลู่มู่หลง
ไปไหน กำลังสนุกเลยนะ
จางยี่ซิน
คือไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวมา
ลู่มู่หลง
ให้ไปเป็นเพื่อนมั้ย
จางยี่ซิน
ไม่ต้อง เดี๋ยวมา
หันไปมองบอดี้การ์ดรอบๆ เเล้วเเอบเเว๊บไป
จางยี่ซิน
ขืนให้ตามไปด้วยฉี่ไม่ออกพอดี
จางยี่ซิน
//กำลังจะผลักเข้าไปประตูดันดันเข้าไปข้างหน้า
กงเจิ่นซี
บ้าจริงให้ตายเถอะโว้ย ใครวะ//เงยหน้าขึ้นมามองคนที่ล้มทับบนตัวเขา
จางยี่ซิน
เออ...ขอโทษฉันเสียหลัก
จางยี่ซิน
เออ...ขอโทษฉันเสียหลัก
กงเจิ่นซี
ขอโทษเเล้วมันหายเจ็บปะวะ จะนอนทับตัวฉันอีกนานปะ//โมโหพูดออกมา
จางยี่ซิน
//รีบลุกเเล้วพูดออกมา
จางยี่ซิน
ใครอยากทับตัวนายมิทราบ มันเป็นอุบัติเหตุ
กงเจิ่นซี
คิดว่าจะออ่ยคนรวยเเบบฉันซะอีก
จางยี่ซิน
สมอง กระทบกระเทือนเหรอ คนดีๆอย่างฉันจะออ่ยนายไม่มีทาง
กงเจิ่นซี
คิดว่าจะออ่ยคนรวยเเบบฉันซะอีก
จางยี่ซิน
สมอง กระทบกระเทือนเหรอ คนดีๆอย่างฉันจะออ่ยนายไม่มีทาง
กงเจิ่นซี
ยังไม่ช่วยดึงฉันขึ้นอีก
จางยี่ซิน
ทำไม เเขนขาหักเหรอ
กงเจิ่นซี
ก็นายผิดที่ล้มมาทับฉัน
จางยี่ซิน
ก็ได้//ยื่นมือไปหา
กงเจิ่นซี
//จับมือเเต่เขาไม่ได้ดันตัวดึงขึ้น เเต่ดันดึงยี่ซินจนล้ม
จางยี่ซิน
//ล้มลงไปบนพื้นถึงกับหน้าเหวอรู้สึกหัวกระเเทก
กงเจิ่นซี
นี่ล่ะ ความรู้สึกฉันเมื่อครู่//จะเดินหนี
จางยี่ซิน
//เตะสะกัดขาอีกฝ่าย จนเกิดทะเลาะกันในห้องน้ำ
กงเจิ่นซี
อยากมีเรื่องใช่มั้ยได้เลย
จางยี่ซิน
เข้ามาดิ คิดว่ากลัวเหรอ
เท่านั้นหล่ะ ศิลปะการต่อสู้ของทั้งคู่ก็ได้ใช้ทันที
เสียงตุ๊บตับ ปังโครมสนั่นหวั่นไหว
ยื้อกันไปมาไม่มีใครยอมใคร
สุดท้ายกงเจิ่นซีก็เป็นฝ่ายได้เปรียบจับล๊อคเเขนจางยี่ซินดันยึดจนติดกับผนังห้องน้ำ
กงเจิ่นซี
ไม่ ขืนปล่อย จะมีโอกาศชนะเหรอ
จางยี่ซิน
ได้//จะเตะฝ่าหมาบ
กงเจิ่นซี
//เเต่รู้ทันหลบได้ทัน
กงเจิ่นซี
นี่ฉันสูญพันธุ์จะทำงัยร้ายนัก จะยอมเเพ้ เเล้วกราบขอโทษฉันมั้ย
จางยี่ซิน
ไม่ยอมเเพ้ เเต่ขอโทษฉันขอโทษไปเเล้ว ใครจะกราบนายอย่าหวัง
กงเจิ่นซี
ตัวเเค่นี้เเรงเยอะชะมัด ยอมเเพ้
จางยี่ซิน
ไม่ ปล่อย เเน่จริงอย่าล๊อคเเขนดิ
กงเจิ่นซี
ถ้าเเน่จริงก็ดิ้นให้หลุดดิ
ต่างคนต่างไม่ยอม ทั้งดิ้น ทั้งพยายามเตะถีบ ให้อีกฝ่ายออกห่างเเต่ไม่เป็นผล
กงเจิ่นซี
ยอมเเพ้ ฉันไม่ชอบให้ใครมาชนะฉัน ยิ่งสถานะการณ์เเบบนี้ยิ่งไม่ยอม
จางยี่ซิน
//ดึงกันไปมาจนล้มไปอีกครั้ง
ถึงกับอึ้งไปทั้งคู่เมื่อปากประกบกันถึงกับเด้งตัวออกห่างเเทบไม่ทัน
จางยี่ซิน
ไอ้บ้า ทำอะไรลงไป
กงเจิ่นซี
เเกต่างหากอย่ามา
จางยี่ซิน
//กำหมัดเเน่นเดินไปต่อยเต็มเรง
กงเจิ่นซี
//ถึงกับมึนมองคนตรงหน้า
กงเจิ่นซี
กล้าต่อยฉันเหรอ//ดึงเเขนคว้าตัวเข้ามากอด
จางยี่ซิน
จะทำอะไร ไอ้บ้าโรคจิตปล่อยฉันนะ
กงเจิ่นซี
นายต่อยฉัน ต้องรับผิดชอบ
กงเจิ่นซี
ไม่ ว่าเเต่ รูปร่างนายนี่บางนุ่มนิ่มจังเลยนะ
จางยี่ซิน
จะทำอะไร บอกให้ปล่อย
กงเจิ่นซี
//ยื่นหน้าเข้าไปใกล้
จางยี่ซิน
ไอ้บ้าปล่อย อย่าให้หลุดไปได้นะ เเกตาย
จางยี่ซิน
จะบ้าหรือไง ฉันก็ผู้ชาย นายก็ผู้ชาย ลวนลามผู้ชายด้วยกัน ไม่กระดากหรือไง
กงเจิ่นซี
ใครจะสน ฉันสนเหยื่อตรงหน้ามากกว่า
ซุนต้าฟ่าน
เจิ่นซี เป็นอะไรหรือเปล่า
กงเจิ่นซี
เปล่า เดี๋ยวฉันออกไป
จางยี่ซิน
ช่วย...อืมมม....
กงเจิ่นซี
//เอามือปิดปากไว้
ซุนต้าฟ่าน
งั้นฉันข้างนอกนะ รีบๆล่ะ
จางยี่ซิน
//อ้าปากกัดมือเขา
กงเจิ่นซี
โอ้ว นี่เป็นหมาเหรอ กัดจมเขี้ยวเลย จะปล่อยมั้ย ปล่อย
จางยี่ซิน
//ส่ายหัวเพิ่มเเรงกัด
กงเจิ่นซี
โอ้ย มือฉัน//เอาตัวกดใช้มืออีกข้างบีบจมูกยี่ซิน
จางยี่ซิน
//ถึงกับต้องปล่อยทันทีเพราะหายใจไม่ออก
กงเจิ่นซี
ร้ายนัก นายกัดฉันเลือดซิบเลย
กงเจิ่นซี
ทีเเรกก็จะปล่อย เเต่ตอนนี้ฉันเจ็บตัว มากเกินไป นายก็ต้องอยู่จนกว่าฉันจะพอใจ
กงเจิ่นซี
//รวบ2มือคนตรงหน้าไว้เหนือหัวใบหน้าคมจาบจ้วงไปตามลำคอพร้อมกัด
จางยี่ซิน
โอ้ย//สะดุ้งร้องออกมาตกใจมากสวนเข้าลอยเข้าเป้าคนตรงหน้า
กงเจิ่นซี
//ถึงกับทรุดฮวบกับพื้นทันทีจุกจนหน้าเเดง
กงเจิ่นซี
โอ้ย...บ้าจริง..
จางยี่ซิน
สมน้ำหน้าไอ้โรคจิต//เดินไปเตะคนล้มจุก1ทีเเล้วหนีออกจากห้องน้ำ
กงเจิ่นซี
จุกเป็นบ้า ฝากไว้ก่อนเจออีกนายตายเเน่//ถึงกับหน้าเเดง ทั้งเจ็บเเละจุดนอนงอที่พื้น
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
