ณ ปี ค.ศ.2210

    ได้เกิดเหตุการณ์ที่สะเทือนคนทั่วทั้งโลกเกิดขึ้น เหตุการณ์ที่จะถูกจดจำไว้ในประวัติศาสตร์และเป็นดั่งเรื่องราวของการวิวัฒนาการแบบก้าวกระโดดของมนุษยชาติ เมื่อจู่ๆวันนึงได้มีหินอุกกาบาตสีฟ้าขนาดใหญ่ร่วงหล่นมาจากฟากฟ้า ในวันนั้นผู้คนต่างหวาดกลัว บ้างก็ว่าถึงวันที่โลกจะล่มสลาย บ้างก็ว่าเป็นพระประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้าที่จะลงทัณฑ์เหล่ามนุษย์ผู้เสื่อมโทรมและโง่เขลา

    แต่แล้วในระหว่างที่อุกกาบาตกำลังร่วงหล่นนั้น จู่ๆได้เกิดการแตกกระจายตัวออก เป็น10ส่วนไปทั่วพื้นที่ทั่วโลก ได้เกิดความเสียหายแก่พื้นที่ต่างๆ ผู้คนล้มตายไปเป็นจำนวนมาก นับได้ว่าเป็นโศกนาฎกรรมครั้งใหญ่ของมวลมนุษยชาติ

    แต่ถึงแม้เหตุการณ์นี้จะได้สร้างความเสียหายไปทั่วพื้นที่ทั่วโลก ความเสียหายที่เกิดนั้นเบาลงจากที่หลายคนคาดการณ์ไว้ แต่สิ่งที่แลกมานั้นคือความก้าวหน้าของมนุษยชาติ

    เมื่อเหล่านักวิิทยาศาสตร์ได้สำรวจหินอุกกาบาตที่กระจายอยู่ตามที่ต่างๆบนโลก เมื่อได้เข้าไปดูใกล้ๆนั้นรูปร่างของมันมีลักษณะเป็นผลึกคริสตัลเรืองแสงสีฟ้า มีออร่าแสงระยิบระยับ และยังได้ค้นพบอีกว่า ตัวของผลึกคริสตัลนั้นได้ปล่อยพลังงานประหลาดออกมาอยู่เรื่อยๆ และในเวลาต่อมาได้เริ่มมีการวิจัยเกี่ยวกับพลังงานเหล่านั้นมากขึ้น

ปี ค.ศ.2215

    เมื่อเวลาผ่านไปเหล่านักวิจัยได้พบว่าพลังงานเหล่านั้นไม่สามารถนำมาใช้ในรูปแบบทั่วไปได้ เนื่องจากพลังงานที่ถูกปล่อยออกมาจากคริสตัลนั้นถูกปล่อยออกมาเรื่อยๆอย่างไร้ขีดจำกัด โดยพลังงานเหล่านั้นถึงแม้จะถูกปล่อยออกมาอย่างเรื่อยๆ แต่กลับไม่มีผลกระทบอะไรร้ายแรงแก่สิ่งมีชีวิตและไม่มีชีวิตทั่วไป แต่เนื่องจากพลังงานนั้นถูกปล่อยออกมามากเกินไปจึงไม่สามารถนำไปใช้แทนพลังงานทั่วไปได้

    ในเวลาไม่นานนักเหล่านักวิจัยก็ได้รับรู้ว่าพลังงานนี้สามารถแปรเปลี่ยนเป็นพลังงานอื่นๆได้ นั้นจึงทำให้เหล่ามวลมนุษย์นั้นมีแหล่งพลังงานที่ไร้ขีดจำกัด เหล่านักวิทยาศาสตร์ได้ตั้งชื่อให้กับพลังงานนี้ว่า Unlimited Matisma  หรือ เรียกโดยย่อว่า U.M.

ปี ค.ศ.2218

    ในระยะเวลาเพียงไม่กี่ปีหลังจากที่มนุษย์นั้นได้คิดค้นพบพลังงาน U.M. และได้แปลเปลี่ยนมาเป็นพลังงานอื่นๆเพื่อใช้ประโยชน์ได้อย่างไม่มีสิ้นสุด ทำให้เทคโนโลยีของมนุษย์นั้นก้าวหน้ามากขึ้น จนเหล่านักวิทยาศาสตร์ได้เริ่มสร้างหุ่นยนต์ AI ที่มีระดับสติปัญญาที่มากขึ้น ใช้ประโยชน์และมอบความสะดวกสบายให้แก่มนุษย์มากขึ้น

แต่ก็มีผู้คนมากมายที่คัดค้านการมีอยู่ของหุ่นยนต์ AI และยิ่งเวลาผ่านไปก็ได้ทวีความรุนแรงมากขึ้น โดยการที่โลกเริ่มก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วนั้นทำให้เหล่าผู้คนจำเป็นต้องปรับตัวตามยุคสมัย และเมื่อมนุษย์หลากหลายคนไม่สามารถปรับตัวได้ จึงทำให้เกิดกระแสต่อต้านอย่างรุนแรง

    เหล่านักวิทยศาสตร์ ได้พัฒนาเทคโนโลยีต่างๆ มากขึ้นๆ โลกในตอนนี้นั้นหันมาใช้พลังงาน U.M. อย่างเต็มรูปแบบ ไม่ว่าจะแปรเปลี่ยนพลังงาน U.M. เป็นพลังงานไฟฟ้า หรืิอ เชื้อเพลิง หรือแม้แต่แปรเปลี่ยนเป็นแก๊สต่างๆ และเมื่อเวลาผ่านไป เหล่าหุ่นยนต์ก็ได้พัฒนาจนสามารถมีชีวิตอยู่ด้วยตัวเองได้ เริ่มมีความคิด และเริ่มมีนิสัยต่างๆขึ้นมา และเริ่มใช้ชีวิตเป็นส่วนหนึ่งของสังคมในปัจจุบัน จนกระทั่ง….

ปี ค.ศ.2224

    ได้เกิดเหตุการณ์ที่ร้ายแรงเกิดขึ้น เมื่อตึกระฟ้าขนาดใหญ่ที่ถูกสร้างขึ้นมาเพื่อรองรับเหล่าประชากรหุ่นยนต์ได้เกิดระเบิดขึ้น จนทำให้ตึกถล่มลงมาสร้างความเสียหายแก่พื้นที่โดยรอบ และได้ทำให้หุ่นยนต์นั้นพังและสูญเสียไปนับหมื่นตัว และเหตุการณ์นี้ยังได้เกิดขึ้นในทั่วทุกพื้นที่ของโลก

    ด้วยเหตุการณ์นี้ทำให้เหล่าหุ่นยนต์ได้เริ่มลุกขึ้นต่อต้านมนุษย์จนในท้ายที่สุด สงครามระหว่างมนุษย์กับเหล่าหุ่นยนต์ก็ได้เริ่มขึ้น

ณ ปัจจุบัน ปี ค.ศ.2424

    หลัง200ปีที่เกิดสงครามระหว่างมนุษย์กับหุ่นยนต์ ผลลัพธ์ของสงครามในครั้งนั้นคือชัยชนะของหุ่นยนต์ ในปัจจุบันเหล่าหุ่นยนต์ได้ใช้ชีวิตแทนที่เหล่ามวลมนุษย์ พวกเค้าดำรงอยู่อย่างมนุษย์เปรียบเสมือนตัวเองเป็นมนุษย์ ทั้งการทำงาน ชีวิต ความเป็นอยู่ นิสัย ความรู้สึก และอื่นๆ เหล่าหุ่ยนต์ได้วิวัฒนาการเผ่าพันธุ์ของตนเอง นี้คือยุคสมัยที่เหล่าหุ่นยนต์นั้นได้กลายเป็นประชากรหลักของโลกใบนี้ และมนุษย์ก็ได้กลายเป็นสิ่งมีชีวิตต้องหายจากไป

.

.

.

.

กริ้ง!!!!!! กริ้งงงง!!!!

    เสียงเรียกเข้าที่ดังเข้ามาโดยตรงผ่านระบบสมองกลของ AI  ชายหนุ่มที่กำลังเดินอยู่นั้นได้หยุดนิ่งลงก่อนที่จะเอื้อมมือไปแตะที่บริเวณใบหูสองครั้งเพื่อจะรับสายที่โทรเรียกเข้ามา

    “ ครับ…..ใช่ครับ ผม R9 เองครับ  ”

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

นี้เป็นนิยายเรื่องแรกของผม หากมีผิดพลากตรงไหน หากมีความคิดเห็นหรืออยากแสดงความรู้สึกอะไร สามารถคอมเมนต์บอกได้เลยนะครับ

สุดท้ายนี้ฝากติดตามด้วยนะครับผม ขอบคุณค้าบบ

    ในบริเวณที่ห่างไกล ณ พื้นที่รกร้างที่อยู่ห่างจากตัวเมือง เสียงอึกทึกครึกโครมดังขึ้นไปทั่วทั้งพื้นที่ เหล่าจักรกลกลุ่มหนึ่งได้ทำการขนสิ่งของบางอย่างเข้าออกตัวอาคารโกดังขนาดใหญ่ โดยรอบๆ ตัวของโกดังนั้นมีเหล่าจักรกลมากมายที่มีอาวุธและคอยสอดส่องดูแลรอบตัวโกดังเป็นอย่างดี

“50….60….65…..70”

    เสียงพูดพึมพำจากทหารจักรกลตัวหนึ่ง ที่ได้ทำการแอบสอดส่องผ่านกล้องส่องทางไกลอยู่บริเวณตึกสูงซึ่งอยู่ห่างออกไปจากจุดโกดังที่เหล่าจักรกลรวมตัวอยู่ โดยเป้าหมายของการสอดแนมนั้นคือการระบุจำนวนของหุ่นจักรกลที่อยู่บริเวณโดยรอบ

    “ทั้งหมดโดยประมาณมี 70 กว่าตัวในบริเวณนอก แต่ในอาคารยังไม่ทราบจำนวนครับท่าน”

    ทหารจักรกลได้รายงานไปหลังจากที่นับจำนวนโดยรอบเสร็จสิ้น

    เมื่อทหารจักรกลฝ่ายรับข้อมูลและคอยประสานงานได้รับรายงานจำนวนของหุ่นจักรกลที่อยู่รอบโกดังแล้ว ทหารจักรกลตัวหนึ่งได้มารายงานยังหัวหน้าหน่วยที่รอรับข่าวสารอยู่ภายในที่พัก

    “เจ้าพวก Scrap มากันเยอะขนาดนั้น….”

    คำพูดที่ครุ่นคิดพร้อมกับสีหน้าที่เคร่งขรึมเมื่อได้รับรายงานถึงจำนวนของจักรกลที่อยู่โดยรอบ ก่อนที่หัวหน้าหน่วยจะลุกขึ้นและออกมาจากที่พักและยืนมองไปยังรอบๆ เหล่าทหารจักรกลที่กำลังรอคำสั่ง

    “พวกแกทั้งหมดจงฟัง!!”

    เสียงที่ตะเบ็งออกมาทำให้เหล่าทหารจักรกลที่อยู่โดยรอบนิ่งสงัด สายตาทั้งหมดจับจ้องมายังร่างกายที่สูง 2 เมตร และหนาใหญ่ซึ่งแสดงให้เห็นถึงความน่าเกรงขามและยังมีเกราะบริเวณหัวไหล่ที่มีขนาดใหญ่ทั้ง2ข้างที่เป็นเอกลักษณ์

    “ฉันคือ AP7 เป็นหัวหน้าของภารกิจในครั้งนี้และเป็นผู้รับผิดชอบงานนี้ จะทวนภารกิจให้ทราบอีกครั้ง เมื่อหลายวันก่อนเราได้รับรายงานว่าพวก Scrap ที่มาจาก Underground รวมตัวกันวางแผนจะทำอะไรบางอย่างและมีการขนบางสิ่งซึ่งคาดว่าเป็นอาวุธอันตราย และวันนี้เราจะไปจัดการพวก Scrap และยึดโกดังของพวกมัน”

    หลังจากที่พูดทวนภารกิจเสร็จ เหล่าทหารจักรกลก็ได้จับอาวุธขึ้นมาเตรียมพร้อมสำหรับภารกิจในทันที

    “หน่วย TP1 2 และ3 เข้าประจำตำแหน่งแล้วครับท่าน”

    “ดีมาก เดี๋ยวพอฉันให้สัญญาณก็เตรียมบุกได้เลย”

    หลังจากได้รับคำสั่งก็ได้รีบเร่งกลับไปรายงานให้หน่วยประสานงานเพื่อกระจายไปยังหน่วยอื่นๆ อีกที

    เมื่อสั่งการเรียบร้อย AP7 ได้เดินมายังจักรกลตัวหนึ่งที่อยู่แยกออกมา

    “เตรียมพร้อมหรือยัง? หน้าที่นี้สำหรับนายแล้วคงไม่ยากใช่ไหม?” AP7 กล่าวไปยังหุ่นตัวนั้นด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง หลังจากที่เดินไปอยู่ข้างกัน พวกเค้าทั้งคู่มองไปยังจุดที่โกดังอยู่ซึ่งห่างไกลออกไป

    “หน้าที่ของผมคือการบุกเดี่ยวเข้าไปเคลียร์พื้นที่ข้างในโกดังจากฝั่งที่ป้องกันน้อยที่สุด โดยที่หน่วย TP จะบุกเข้าจากด้านหน้าเพื่อเบี่ยงเบนความสนใจให้ใช่ไหมล่ะครับ ถ้างั้นก็ไม่มีปัญหา” จักรกลหนุ่มกล่าว ดวงตาสีฟ้าประกายจ้องมองไปยังเป้าหมายอย่างไม่ลดละ

    “เห็นว่าเป็นทหารรับจ้างฝีมือดี อย่าทำให้ผิดหวังละกัน”

    จักรกลหนุ่มมุ่งหน้าไปด้านตรงข้ามของโกดังที่มีการป้องกันน้อยที่สุดตามแผนที่วางเอาไว้อย่างไม่รีรอ โดยเมื่อแต่ละหน่วยได้เข้าประจำตำแหน่งกันครบแล้ว ก็เหลือเพียงรอสัญญาณเพื่อที่จะบุกโจมตีไปยังโกดังในทันที

    “เอาล่ะได้เวลาถล่มพวกมันให้สิ้นซาก!!” AP7 กล่าวอย่างสุดเสียงก่อนที่จะหยิบปืนขนาดใหญ่ออกมาและเล็งไปยังบริเวณที่กลุ่ม Scrap อยู่ ประกายของกระแสไฟฟ้าของตัวปืนรวมตัวที่ปลายกระบอกก่อนที่จะถูกยิงออกไปกลางพื้นที่ของพวก Scrap

    เสียงระเบิดขนาดใหญ่ดังขึ้นไปทั่วทั้งพื้นที่โดยรอบ เป็นสัญญาณบ่งบอกถึงเวลาของการบุกโจมตี กลุ่มทหารจักรกลหน่วย TP1 บุกเข้าทางด้านหน้า TP2 และ 3 เข้าจากทางด้านข้างทั้ง 2 ฝั่ง การเปิดฉากโจมตีได้เริ่มขึ้น เหล่า Scrap จำนวนมากเริ่มทำการปกป้องพื้นที่อย่างเต็มกำลัง

    “พวกเราถูกโจมตี!!! พวกมันบุกมาทางด้านหน้าแล้ว!!!”

    “แบ่งคนไปรับมือกับพวกมันจากด้านข้างด้วยอย่าให้พวกมันบุกเข้ามาได้!!!”

    “รีบติดต่อกับ หัวหน้าRT302 เร็วเข้าอย่างน้อยต้องเอาสิ่งนั้นไปให้ท่านให้ได้!!!”

    ความชุลมุนเกิดขึ้นไปทั่วพื้นที่ในทันที เสียงลั่นของปืน เสียงกระสุนที่กระทบกับที่กำบัง เสียงระเบิดที่เกิดจากการต่อสู้ของ หน่วย TP กับ Scrap ดังขึ้นไปทั่วในระยะรัศมีหลายกิโล

    “เฮ้ยพวกเราโดนบุกจากด้านหน้ากับด้านข้าง ส่งกองกำลังจากด้านหลังไปช่วยเร็ว!!”

    ระหว่างที่เกิดการปะทะกันอย่างหนักหน่วงที่ด้านหน้าและด้านข้างทั้งสอง ทำให้กำลังพลของ Scrapทางด้านหลังเหลือน้อยลงอย่างมาก

    “ เฮ้ยนั้นมันอะไรน่ะ? ” Scrap ตัวหนึ่งกล่าวขึ้นมาหลังจากที่สังเกตเห็นบางอย่างกำลังใกล้เข้ามา สวนสูงประมาณ175 ซม. ไม่ตัวใหญ่มาก สีผมและชุดแทบทั้งหมดเป็นสีดำ มีเพียงสีของดวงตาเท่านั้นที่เป็นสีฟ้าสว่างเป็นประกาย สิ่งนั้นกำลังเดินมาอย่าช้าๆ ก่อนที่จะเริ่มออกตัววิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ

    “ผู้บุกรุก!! จัดการมัน มันมีแค่ตัวเดียว!!!”

    แต่แม้เหล่า Scrap จะหยิบอาวุธขึ้นและรุมยิงไปยังจักรกลตัวนั้นแค่ไหน ก็ไม่เป็นผลด้วยความเร็วที่มากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้จักรกลตัวนั้นหลบหลีกได้อย่างรวดเร็วพลิ้วไหว จนเขามาใกล้มากขึ้นๆ เมื่อประชิดถึงตัวก็ได้มีเสียงดังตึง!! ร่างของ Scrap ตัวหนึ่งกระเด็นกลิ้งก่อนที่จะแน่นิ่งไป

    เหล่า Scrap ยืนมองด้วยท่าทางตื่นตระหนก เนื่องจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นเป็นเรื่องที่พวกเขาไม่เคยพบมาก่อนทำให้ค่า Stress ในระบบสมอง Ai สูงขึ้น

    “เป็นไปได้ยังไง เจ้านั้นไม่ได้ใช้อาวุธอะไรเลย ไม่มีแม้แต่ Sub Gear ด้วยซ้ำกลับจัดการพวกเราจน System offline ด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว ด้วย Body ตัวเองล้วนๆ!!”

    เหล่า Scrap เริ่มโจมตีใส่จักรกลตัวนั้นสวยอีกครั้ง แต่แม้ว่าจะโจมตีด้วยปืน ดาบ หรืออาวุธอะไรก็ตามก็สามารถหลบได้หมด ภายในระยะเวลาไม่นาน Scrap ทั้งหมดที่อยู่ด้านหลังของโกดังถูกจัดการหมดอย่างรวดเร็ว จักรกลหนุ่มจึงได้รายงานไปยัง AP7

    บึ้ม!!! ปัง!!!!

    เสียงของระเบิดและเสียงปืนยังคงดังอยู่เรื่อยๆ การปะทะกันทางด้านหน้าและด้านข้างยังคงรุนแรงอย่างต่อเนื่อง

    “เคลียร์ทางฝั่งนี้เรียบร้อยแล้ว”

    “ทำได้ดีมาก จากนั้นให้นายเข้าไปเคลียร์พื้นที่ในโกดังทันที ตอนนี้พวก Scrap น่าจะมากองกันอยู่ด้านหน้าและด้านข้างกันหมดแล้ว ฉะนั้นด้านในน่าจะทางสะดวกขึ้น!!!”

    “รับทราบ”

    เมื่อได้เข้ามาภายในโกดัง สิ่งที่สังเกตเห็นได้ทันทีคือกล่องมากมายถูกวางเรียงราย ทั้งกล่องน้อยใหญ่ และยุทโธปกรณ์มากมายวางเรียงรายอยู่ในที่จัดเก็บอย่างดี แต่สิ่งที่ทำให้ผิดสังเกตนั้นคือไม่มีใครเฝ้าพื้นที่ด้านในอยู่เลย ไม่ว่าจะมองไปทางด้านไหน สิ่งที่รอเขาอยู่ด้านในก็มีเพียงความว่างเปล่า

    ตัวของจักรกลหนุ่มได้เดินสำรวจภายในโกดังไปรอบๆ อย่างระมัดระวัง จนสายตาของเขานั้นไปสะดุดกับแคปซูลขนาดใหญ่วางตั้งตระหง่านอยู่อย่างโดดเด่นตรงบริเวณกลางโถงของโกดัง ในระหว่างที่เขากำลังเดินเข้าไปใกล้แคปซูลเรื่อยๆ ‘บางสิ่งบางอย่างไม่ถูกต้อง’ ความคิดที่เกิดขึ้นจากระบบปัญญาประดิษฐ์ ร่างกายของเขาหยุดลงก่อนที่จะเข้าไปลึกมากกว่านี้

< Scan Activate >

    หลังจากที่เค้าหยุดยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง และได้เปิดใช้งานระบบสแกน ดวงตาสีฟ้าที่เรืองแสงมากขึ้น นัยน์ตาที่เบิกกว้างได้มองไปยังรอบๆ อย่างถี่ถ้วนอีกครั้ง ด้วยความสามารถของการสแกนจะทำให้รัศมีการมองเห็นกว้างมากขึ้นทำให้สามารถมองเห็นสิ่งที่อยู่โดยรอบได้มากขึ้น และในเสี้ยววินาทีหลังจากมองไปโดยรอบจักรกลหนุ่มกระโดดถอยจากจุดที่ยืนอยู่อย่างรวดเร็ว

กึก!!!! ตูม!!!!

    เสียงของโลหะร่วงลงมาจากด้านบนของโกดังจนกระทบกับพื้นอย่างรุนแรง สิ่งที่อยู่ต่อหน้าของเค้านั้น ร่างของมนุษย์จักรกลที่ดูสมดุล พร้อมอาวุธดาบโลหะที่ถืออยู่ในมือขวา ใส่สูทสีดำอย่างเป็นเอกลักษณ์ ทำให้รู้ได้ทันทีว่าสิ่งที่อยู่ต่อหน้าของเขาในขณะนี้นั้นต่างออกไปจากพวก Scrap

    “ลอบโจมตีไม่ได้ผลเลยแฮะ อุตส่าห์รอตั้งนาน”

    จักรกลตัวนั้นพูดด้วยสีหน้าที่ไม่สบอารมณ์ โดยไม่ทันรีรอหุ่นตัวนั้นได้หยิบดาบโลหะขึ้นมาและพุ่งกระโจนเข้าใส่จักรกลหนุ่มในทันที

    ดาบนั้นถูกเหวี่ยงมาอย่างรวดเร็วจนทำให้เค้าต้องถอยหลบออกมาโดยไว ดาบที่ได้ฟาดฟันมาสามารถตัดได้แม้แต่เสาโลหะที่มีขนาดหนาใหญ่ และยังคงถูกเหวี่ยงมายังต่อเนื่องจนทำให้ไม่มีโอกาสได้โต้กลับ

    “เฮ้ยๆ เป็นอะไรไป!! หลบเป็นอย่างเดียวหรือไง!!”

    เขาพูดไปด้วยสีหน้ายิ้มแสยะ พร้อมดาบในมือที่ยังคงฟันสะบั้น จนวัตถุโดยรอบพังเสียหายไปจำนวนมาก จนจักรกลหนุ่มถูกต้อนจนไปติดกำแพงของโกดัง คมดาบพุ่งตรงมาหวังที่จะแทงเข้ามายังใบหน้าของจักรกลหนุ่ม แต่เขาก็กระโดดดีดตัวกับกำแพงและสวนด้วยลูกเตะแต่อีกฝ่ายก็ใช้ตัวดาบปัดป้องไว้ได้ ทั้งคู่ถอยออกไปตั้งหลักพร้อมกัน

    “ตอนแรกที่รับงานจากพวก Scrap นึกว่าจะมีแต่เรื่องน่าเบื่อแฮะ แต่ตอนนี้มีฉันชักเริ่มสนุกขึ้นมาหน่อยๆ แล้ว”

    “………….”

    “ไม่พูดด้วยงั้นเหรองั้นฉันขอแนะนำตัวก่อนละกัน หุ่น Series : Delta / Number : 52 หรือจะเรียกว่า Delta52 ก็ได้ ฉันถูกสร้างมาจากบริษัท Delta ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นบริษัทที่มีการสร้างหุ่นที่มีประสิทธิภาพออกมา แล้วแกล่ะมาจากไหน? ทำไมถึงไปทำงานให้กับพวก Almaล่ะ ดูท่าแกก็ไม่ได้ถูกสร้างมาจากพวกนั้นนี่? ”

    “……………………..”

    “ช่างเหอะ ไม่ว่าแกจะมาจากไหนแกก็ต้องกลายเป็นเศษเหล็กอยู่ที่นี่แหละ ได้เวลาเลิกเล่น”

เมื่อสิ้นสุดคำพูด Delta52 เริ่มที่จะตั้งท่าเตรียมต่อสู้และเสียงบางอย่างก็เริ่มที่จะดังขึ้นเรื่อยๆ เสียงที่ดังอยู่นั้นมาจากภายในร่าง Body ของ Delta52 เสียงเร่งของ Engine ประกายแสงจากกระแสไฟฟ้าที่เล็ดลอดผ่าน ช่วงรอยต่อของอะไหล่และควันที่ถูกปล่อยออกมาเล็กน้อย

< Delta Core : Energy Boost 50% Activate >

    Delta52 พุ่งเข้ามาด้วยสีหน้ายิ้มเยาะ ด้วยความเร็วที่เพิ่มขึ้นทำให้เข้าประชิดตัวของจักรกลหนุ่มได้อย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะเหวี่ยงดาบเสยขึ้น จักรกลหนุ่มหลบได้ทันอย่างหวุดหวิดแต่อีกฝ่ายโจมตีต่อเนื่องด้วยการม้วนตัวเตะอย่างรวดเร็ว ถึงแม้จะเอาแขนมารับได้ทันแต่ร่างของจักรกลหนุ่มกระเด็นไปจนชนกับวัตถุรอบข้างจนกระจัดกระจาย

    “นี้แหละคือพลังของ Core สิ่งที่เปรียบเป็นดั่งหัวใจของเราเหล่าจักรกล เป็นสิ่งที่ทำให้ประสิทธิภาพของ Body เหนือไปอีกขั้น และ Delta core ก็เหนือกว่า core ทั่วไป เทียบกับหุ่นอย่างแกน่ะไม่ใช่คู่ต่อสู้สำหรับฉันเลย”

    “เฮ้อ……”

    เสียงถอนหายใจมาพร้อมกับสีหน้าที่นิ่งเฉยของจักรกลหนุ่ม หลังจากที่ลุกขึ้นมาจากซากสิ่งของที่กระจัดกระจาย พร้อมกับสภาพร่างกายที่ดูปกติ

    “นายเนี่ยเป็นหุ่นยนต์เหมือนกับผมแน่เหรอ”

    “ว่าไงนะ? ” Delta52 ตอบกลับด้วยน้ำความงุนงง

    “เปล่าหรอกที่ทีแรกไม่ได้คุยด้วยน่ะคิดว่านายเป็นหมาซะอีก ก็นาย..เห่าเก่งซะจนน่ารำคาญเลยอะ”

    ในขณะเดียวกัน Delta52 ก็ได้สังเกตถึงความผิดแปลกไป รอบๆ ของจักรกลที่อยู่ต่อหน้าของเขานั้น มีออร่าสีฟ้าระยิบระยับอยู่ล้อมรอบ พลังงานที่แปลกจากที่เขาเคยเห็นทั่วไป

    “จะแนะนำตัวให้ฟังก็ได้”

    จักรกลหนุ่มเดินมายัง Delta52 อย่างช้าๆ พร้อมกับร่างกายที่มีออร่าสีฟ้าถูกปล่อยออกมาเรื่อยๆ

    “ผมเป็นหุ่นยนต์ Series : R / Number : 9 หรือให้เรียกสั้นๆ R9 สิ้นสุดการแนะนำตัวล่ะนะ เพราะผมจะจบงานเดี๋ยวนี้ล่ะ”

    R9 ได้ตั้งท่าเตรียมที่จะพุ่งเข้าใส่ Delta52 ร่างกายของเขานั้นเริ่มมีเสียงบางอย่างเร็วขึ้นเรื่อยๆ ละอองของออร่าที่ปล่อยออกมาอย่างพวยพุ่งขึ้นเรื่อยๆ

    “จะลุยล่ะนะ”

< X Core : U.M. Boost 12% Activate >

    “พลังงานแบบนั้นมัน…..ไม่จริง.. เป็นไปได้ยังไง? นั้นมัน Unlimit Matisma!!! ไม่มีทางที่จะมีหุ่นตัวไหนบนโลกใช้พลังงานนั้นได้โดยตรงนี่ แล้วทำไมแกถึ-!!!”

    ยังไม่ทันที่ Delta52 จะจบประโยค R9 ได้พุ่งเข้าใส่อย่างรวดเร็ว ความเร็วของเขาเพิ่มขึ้น พลังงานมหาศาลที่ได้เห็นออกมาจากรอบตัวของ R9 ทำให้ Delta52 เหวี่ยงหมัดซ้ายสวนกลับไปแบบตื่นตระหนก

    R9 ได้ปล่อยหมัดขวาจนหมัดของทั้งสองปะทะกัน ในเสี้ยววินาทีที่หมัดของทั้งคู่เข้าปะทะกันนั้นเอง อะไหล่มือของ Delta52 แตกละเอียดในทันทีทำให้หมัดของ R9 ซัดไปที่หน้าซีกขวาของ Delta52 จนกระเด็นไปชนกับแคปซูลขนาดใหญ่ ก่อนที่จะแน่นิ่งไป

ฟู่!!!!!!!!

    เสียงของควันที่ปล่อยออกมาจากแคปซูล R9 ได้เดินเข้าไปใกล้เพื่อดูสิ่งที่อยู่ข้างใน สิ่งที่เขาได้พบนั้น ร่างของหญิงสาวที่ดูตัวเล็กและบอบบาง ผมที่ยาวสลวยสีขาวดุจหิมะ สิ่งที่คิดขึ้นมาเป็นอย่างแรกในขณะนั้น ‘หุ่นยนต์รุ่นใหม่อย่างงั้นเหรอ? ’

    ก่อนที่ความคิดเหล่านั้นจะเปลี่ยนไปเมื่อร่างของหญิงสาวหล่นลงมาจนทำให้ R9 เอาตัวมารับไว้ แต่นั้นก็ทำให้เขารับรู้ได้ในทันที ความอบอุ่นที่มาจากร่างกายของหญิงสาว ลมหายใจที่ถูกปล่อยออกมา เสียงของบางสิ่งอย่างที่เต้นเป็นจังหวะอยู่ภายใน ดวงตาของ R9 จ้องไปยังร่างของหญิงสาวอย่างสับสน

    “นี้มัน……มนุษย์…งั้นเหรอ? ”