...คุณโรสค่ะวันนี้จะรับประทานอาหารเช้าพ้อมกับคุณท่านเลยมั้ยค่ะ ' ป้าแม่บ้านได้กล่าวขื้น (ป้าหนื่ง)...

"ไม่ค่ะ"

...หนูขอแค่กาแฟก็พอเพาะหนูไม่อยากทำให้คอบครัวเขาทารข้าวไม่อร่อยค่ะ...

...คุณโรสค่ะอย่าพูดแบบนั้นสิค่ะคุณโรสก็เป็นส่วนหนื่งในนั้นนะค่ะ...

 " หรอค่ะทำไมหนูไม่รู้สืกแบบนั้นเลย "

...ป้าก็เห็นคุณโรสมาตั้งเด็กๆป้าก็พอรู้บ้างล่ะค่ะว่าคุณโรสก็เจับปวดมาบ้างในหลายๆเลื้องแต่ป้าอยากจะบอกว่าคุณหนูโรสเป็นเด็กที่เก่งมากๆเลยนะค่ะสำหรับป้าแล้วหนูก็เป็นเหมือนดวงอาทิตย์ที่ส่องแสงให้ทุกๆคนในยามเช้าหนูต้องเขั้มแขงเพื่อคุณเบลล์นะค่ะ '...

"ป้าค่ะ" โรสก็ปล่อยตัวลงไปกอดป้าหนื่ง

"ขอบคุณป้าหนื่งมากๆนะค่ะ"

"ไม่เป็นไรจ่ะ" ป้าหนื่งก็เตะไหล่ของโรสเบาๆ

"เดี๋ยวป้าไปชงกาแฟมาให้นะคะ" รอแป๊บหนึ่งนะ

"ได้คะป้า" จากนั้นโรสก็ได้แต่แต่ยืนมองรูปแม่ตัวเองที่ตอนนี้ไม่ได้อยู้กับเธอแล้ว

...6 ปีที่แล้ว...

"แม่คะ"

"อ้าวโรสมาแล้วหรอลูก" มาแล้วค่ะแม่ . ทำไมวันนี้มากับมาเร็วจังเลย คุณเบลล์ แม่ของโรสถามด้วยความแปลกใจ

"มาเร็วก็ไม่ได้หรอค่ะก็หนูคิดถืงแม่นิค่ะ" โรสก็กอดคุณแม่ เพาะวันนี้เป็นวันเกีดของเธอ

"Happy birthday Happy birthday to you เบลล์ " คุณอานันท์สามีของเบลล์ก็ได้ถือเค้กพ้อมกับร้องเพลง สุขสันต์วันเกีดนะครับที่รัก

"เป่าเค้กสิค่ะแม่"

"แหมมม !!! นี่คงจะเป็นคำตอบที่กับมาเร็วสินะ" แล้วพ่อกับโรสก็หัวเราะ ' ฮ่าฮ่าฮ่า "

"สุขสันต์วันเกีนะคุนแม่" โรสได้กล่าวคำอวยพอรให้แม่ แต่แม่ของเธอกับทำหน้าถอดสีเพาะเธอรู้ว่าเธอยู่ได้อีกไม่นาน ( เธอได้แต่คิดอยู่ในใจอย่างเป็นกังวล )

"ขอบคุณนะค่ะที่รักและก็หนูด้วยนะโรส" แล้วทั้งสามก็กอดกันอย่างอบอุ่น

     \_\_\_1 อาทิตย์ทีแล้ว\_\_\_\_

พรื่บบบ !!! อร๊ายย !

 คุณผู้หญิงค่ะ !!! เป็นอะไรมากหรือปล่าว ไปโรงบาลไหมค่ะ

'ไม่ต้อง' แค่พาฉันขื้นไปบนห้องก็พอ

' บนห้อง '.....

"คุณผู้หญิงค่ะ ไม่ไปโรงพยาบาลจิงหรอค่ะ" ป้าหนื่งได้พูดขื้น

"ไม่ฉันไม่ไป" แล้วหนื่งอย่าไปบอกโรสนะ เรื่องวันนี้มันก็แค่อุบัติเหตุหนิดหน้อย 'แต่คุณเบลล์ค่ะ' ไม่ๆหนื่งไม่ต้องห่วงฉันหรอก

"ก็ได้ค่ะงั้นหนื่งลงไปทำอาหารก่อนนะค่ะ"

...เบลล์ได้แต่นั่งดูรูปเธอกับลูกสาว เพียงคนเดียวของเธอ เพาะสามีที่เธอรักและไว้ใจนั้นทำให้เธอเจ็บปวดใจอย่างมาก .....

\_\_\_\_\_\_**2วันก่อน**\_\_\_\_\_\_

"กับมาแล้วหรอค่ะ" วันนี้เหนื่อยมั้ย

"ก็หนิดหน่อยครับบ" แล้วก็กอดเบลล์ ... ทำไมวันนี้รู้สึกแปลก ๆ (เบลล์คิดในใจ เพราะกลิ่นน้ำหอมที่ไม่คุ้นเคย ) เอ่อ งั้นคุณไปอาบน้ำเถอะมาค่ะเดี๋ยว เบลล์ช่วยถือเสื้อให้

"งั้นผมไปอาบน้ำก่อนนะ" คุณอานนท์ก็ยื่นเสื้อให้กับเบลล์ .... และนั้นจิ๋วทำให้เบลล์รู้ได้เลยว่าคุณอานนท์มีผู้หญิงอื่น ในเสื้อนั้นมีรูปของหญิงสาวที่เธอคุ้นหน้ามาก

" นี่มัน ออน คู่หมั้น เก่าคุนอานนท์ " !!! ... คุณเบลล์ อื้งไปสักพัก ก่อนที่จะเกับอาการนั้นไว้ พรายในใจ ที่ยังสับสน ....

\_\_\_\_\_**เช้าวันต่อมา**\_\_\_\_\_

"ตื่นแล้วหรอค่ะ" จะทานอาหารเลยมั้ยค่ะ

"ไม่เอาดีกว่า วันนี้ผมรีบนะ มีประชุมช้วงเช้าด้วย" คุณกินเถอะ ผมไปก่อนนะ ... เดีนไปขื้นรก

"หนื่งจ่ะ ไม่ต้องเตรียมอาหารนะวันนี้คุณผู้ชายเขาไม่ทาน " อ่อ ได้ค่ะ

"หนื่งจะไปทำอาไรก็ไปเถอะจ่ะ " หลังพูดเสร็จหนื่งก็รีบออกไป ... มีแต่เบลล์ที่เอาแต่สงสัยในตัวสามี

... ___ แต่งตัว ____...

"แม่ค่ะวันนี้จะไปไหนหรอค่ะ" อ่อ พอดีแม่จะไปทำธุระนะจ่ะ อาจจะกลับบ้านดึกนิดนึงนะ

"อ้อ โอเคค่ะ งั้นแม่รีบมาเร็วๆนะ หนูคิดถืง " นี่หนูไม่เห็นคุณพ่อแต่เช้าเลย ... เบลล์ได้แต่ยืนนิ่ง สักพัก ป้าหนื่งก็มาเรียก

"คุณเบลล์ค่ะ รกมาแล้วค่ะ " จ่ะเดียวฉันจะออกไปพอดีเลย

"งั้นแม่ไปก่อนนะโรส อยู่บ้านดีๆนะ" ได้ค่ะแม่ แม่ไปเถอะค่ะเดี๋ยวจะสายเอา .... เบลล์ได้แต่ยิ้ม แล้วก็เดีนออกไป

\_\_\_\_**โรงแรม**\_\_\_\_

"สวัสดีค่ะ คุณลูกค้าต้องการที่พักแบบไหนค่ะ" (พะนักงานเคาน์เตอร์ ได้เอ่ยขื้น)

เบลล์ก็ได้ยื่นนามบัตรที่มีชื่คุณอานนท์อยู่ เพาะนี้ เป็นโรงแรมของพ่อ คุณอานนท์

"ฉันมาหาคุณอานนท์ค่ะ" เขาได้จองห้องนี้ไว้หรืป่าวค่ะ

"เอ่อ ... คุณผู้หญิงค่ะคุณอานนท์ได้บอกไว้ ว่าไม่ให้ใคร มารบกวนเขตของเขา ค่ะ " .....

"แต่ฉันเป็นภรรยาของเขาค่ะ " ที่นี้ฉันเข้าไปได้หรืหยังค่ะ " พระนักงานได้แต่มองหน้ากัน ... เอ่อคุณผู้หญิงค่ะเข้าไม่ได้จริงๆนะค่ะ

"ปร่อยฉันนะฉันจะเข้าไป !!!!! " จากนั้นก็มีเสียงเดีนมา นี้เสียงดังเอ๊ะอะ อาไรกัน แล้วคุณอานนท์เดียมาพร้อมกับคุณออน หญิงสาวคู่หมั้นในอดีต แล้วจากนั้นก้อต้องอื้งเมื่อได้เห็นคนตรงหน้าเพาะนั้นคือภรรยา ของตัวเอง

"เบลล์ " คุณมาที่นี้ได้ยังไง

มายังไงนะหรอคุนก็คงจะรู้ดีนิว่ามาได้ยังไง ก็เพาะคุณนั้นและ ที่กินไม่เลือกแม้กะทั่งคนเก่าๆ คุณก็ กิน นี้นะหรอประธานใหญ่ที่ออกสื่บอกว่ารัก คอบคัว มันไม่เหมือนกันเลยสักหนิด

"นี่คุณมันจะมากเกีนไปแล้วนะ คนไม่อายคนหรืไง " ...... คนมองไปหมดแล้วมีอะไรก็ไปคุยที่บ้าน