อีกด้านของตัวร้าย

อารัมภบท

ในชีวิตนึงทุกคนต้องเคยรู้สึกเศร้า เสียใจ ผิดหวัง รู้สึกมาถึงทางตัน ใช่ไหมครับ

แล้วพวกคุณทำยังไง แก้ไขมันได้ไหม??..

สำหรับหลายๆคน คงมีเพื่อน, ครอบครัว, หรือ คนรักคอยอยู่ข้างๆ ให้คำปรึกษา หรือ อะไรก็แล้วแต่ ใช่ไหมครับ

แต่สำหรับผม มันไม่ใช่

ไม่มีใครเข้าใจผม, ไม่มีใครรับฟังผม และไม่มีใครเชื่ออะไรที่ผมพูดเลย

แม้แต่..

'คนในครอบครัว'

ชีวิตผมไม่รู้จักคำว่า 'ความสุข' อีกเลยหลังจากเหตุการณ์ในครั้งนั้น

วันที่แม่พาผมไปเจอกับ'พ่อ'ผู้ให้กำเนิด

วันที่ผมได้รู้เหตุผลว่าทำไมพ่อไม่เคยมาหาเราสองแม่ลูก

เพราะพ่อมีครอบครัวของเขาอยู่แล้ว

ตอนนั้นผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพวกเขาคุยอะไรกัน

เพราะรู้ตัวอีกทีแม่ก็เดินจากผมไปแล้ว ทิ้งผมให้อยู่กับคนๆนั้น โดยไม่หันมาบอกลา

หลังจากนั้นผมก็ใช้ชีวิตอยู่ใน 'บ้าน' หลังนั้นจนอายุ18 ผมได้ย้ายออกมาอยู่คอนโดใกล้ มหาลัย. ที่ผมซื้อด้วยเงินเก็บในแต่ละเดือนที่'พ่อ'ได้มอบให้

พวกคุณคงคิดว่า ก็ดูสบายดีนี่ มีกินมีใช้ไม่ต้องทำงานระหว่างเรียน ดีขนาดนี้มีอะไรให้ต้องรู้สึกแบบนั้น พวกคุณคิดผิด ชีวิตผม13ปีในบ้านหลังนั้น มันเหมือนตกนรกทั้งเป็น

ต้องคอยโดนเปรียบเทียบกับพี่ชายที่เป็นอัลฟ่า คอยโดนก่นด่าเวลาพ่ออารมณ์ไม่ดี แม่เลี้ยงที่ทำเหมือนผมเป็นอากาศธาตุ พี่ชายที่คอยแต่หาเรื่องรังแก สาวใช้ที่คอยนินทาลับหลัง..

ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทนมาได้ยังไง

และถ้าคุณคิดว่านี่แย่แล้ว หลังจากนี้มันแย่ยิ่งกว่าอีก

ตอนนี้ผมเรียนอยู่ปี2 ในตอนปี1ผมได้มีความรักครั้งแรก เขาเป็นคู่หมั้นและรุ่นพี่ในมอ.ของผม ผมเจอกับเขาบ่อยมากๆจนเราเริ่มสนิทกัน และผม..เริ่มชอบเขา ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี แต่แล้วเรื่องทุกอย่างก็ดูจะเปลี่ยนไป หลังจากที่คนๆนั้นเข้ามา..

บทที่1

. . .

ตุบ!!

เสียงโทรศัพท์มือถือตกกระทบพื้น

ภีม{ตัวร้าย}

...//ตัวสั่น

ภีม{ตัวร้าย}

..มั..มันเกิดขึ้น..ได้..ยังไง

ภีมเอ่ยเสียงสั่นเพราะความเสียใจและความหวาดกลัวตีขึ้นมาที่อก

เมฆ{พระเอก}

ภ..ภีม

เนม{นายเอก}

...//ดึงผ้าห่มคลุมตัวไว้

ภีม{ตัวร้าย}

ม..มันเกิดอะไรขึ้น

ภีม{ตัวร้าย}

พี่บอกภีมมาสิ!!

เมฆ{พระเอก}

...พี่ขอโทษ

เมฆเอื้อนเอ่ยเสียงเบาด้วยน้ำเสียงเจือความสึกผิด

ภีม{ตัวร้าย}

ภีมถาม!!..ว่ามันเกิดขึ้นได้ยังไง

ตอนนี้ตัวของภีมสั่นระริกเขาสับสน ความรู้สึกตอนนี้ตีกันมั่วไปหมด ทั้งเสียใจ หวาดกลัว และ โกรธา

เมฆ{พระเอก}

ความผิดพี่เอง... เมื่อคืนพี่เมามาก พี่ไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไปบ้างตื่นขึ้นมาก็เป็นแบบนี้ไปแล้ว

ภีม{ตัวร้าย}

...

ภีมข่มตาและกำมือแน่นเพื่อระงับอารมณ์ที่พลุกพล่านอยู่ตอนนี้ ก่อนเอ่ยเสียงเรียบ

ภีม{ตัวร้าย}

พี่จะเอายังไงต่อ

เมฆ{พระเอก}

...

เมฆ{พระเอก}

เรา...ถอนหมั้นกันได้ไหม

ภีม{ตัวร้าย}

//สะอึก

ภีม{ตัวร้าย}

//ข่มตาลง

ภีม{ตัวร้าย}

งั้นพี่ก็ไปคุยกับผู้ใหญ่เองแล้วกัน

พูดจบและหันหลังเดินจากไป

. . .

ตอนนี้เป็นเวลา8โมงเช้า

ดีที่นี่คือช่วงปิดเทอมตัวเขาถึงไม่ต้องไปมหาลัย

ภีมเดินออกมาเลื่อยๆอย่างไร้จุดหมาย ไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าเดินมาไกลแค่ไหน รู้แค่อยากออกมาให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้

ภีม{ตัวร้าย}

...//ยืนนิ่ง

ภีม{ตัวร้าย}

เหนื่อยจัง..

สิงห์{ตัวร้าย}

เห..ดูสิเราเจอใคร//กระตุกยิ้ม

ภีม{ตัวร้าย}

พี่สิงห์...

สิงห์{ตัวร้าย}

สภาพนี้โดนไอ้เมฆทิ้งมาอ่ะดิ

ภีม{ตัวร้าย}

...

สิงห์{ตัวร้าย}

เงียบแบบนี้แสดงว่าถูก

สิงห์{ตัวร้าย}

กูบอกแล้วมันไม่เอามึงหรอก

สิงห์{ตัวร้าย}

ไม่เชื่อกูเอง

สิงห์{ตัวร้าย}

สม!

ภีม{ตัวร้าย}

//น้ำตาคลอ

สิงห์{ตัวร้าย}

อ้าว เห้ยๆๆ!!!

สิงห์{ตัวร้าย}

อย่าร้องนะเว้ย!!

สิงห์{ตัวร้าย}

กูขอโทษ

ภีม{ตัวร้าย}

ฮึก..ครับ//กลั้นน้ำตา

สิงห์{ตัวร้าย}

เชี่ยเอ้ย

สิงห์{ตัวร้าย}

ตามมา//จับข้อมือภีม

ภีม{ตัวร้าย}

//เดินตาม

ณ ร้านเหล้าแห่งหนึ่ง

สิงห์{ตัวร้าย}

เล่ามา มันเกิดอะไรขึ้น

ภีม{ตัวร้าย}

...

สิงห์{ตัวร้าย}

...

สิงห์{ตัวร้าย}

เหมือนเดิมนะเฮีย//หันไปสั่งเครื่องดื่ม

อี้

เออ!!

สิงห์{ตัวร้าย}

อ่ะ มึงจะเล่าได้ยัง

ภีม{ตัวร้าย}

//ถอนหายใจ

ตัดจบ

บทที่2

สิงห์{ตัวร้าย}

สรุปก็คือ

สิงห์{ตัวร้าย}

เมื่อคืนหลังจากฉลองปิดเทอม

สิงห์{ตัวร้าย}

ไอ้เมฆแม่งเมา แล้วไปเอากับไอ้เด็กเนมนั่น

สิงห์{ตัวร้าย}

แถมทำพันธะด้วย

สิงห์{ตัวร้าย}

เลยต้องการถอนหมั้นมึง ถูกมะ

ภีม{ตัวร้าย}

อือ

สิงห์{ตัวร้าย}

เอ้า มันก็ดีแล้วนิ

ภีม{ตัวร้าย}

สิงห์{ตัวร้าย}

ดีกว่าการที่ทำให้เรื่องมันคาราคาซังอยู่งี้อ่ะ

สิงห์{ตัวร้าย}

ถอนหมั้นไป

สิงห์{ตัวร้าย}

มันก็คบกับเด็กเนม

สิงห์{ตัวร้าย}

มึงก็ได้ไปหาคนใหม่ จะได้ไม่เสียเวลาไง

ภีม{ตัวร้าย}

พี่แม่งไม่เข้าใจอ่ะ

ภีม{ตัวร้าย}

พี่ก็พูดได้ดิ

ภีม{ตัวร้าย}

ก็พี่แม่งไม่เคยรักใครไงวะ

ภีม{ตัวร้าย}

จะมาเข้าใจความรู้สึกผมได้ไง

สิงห์{ตัวร้าย}

...

สิงห์{ตัวร้าย}

เออ

สิงห์{ตัวร้าย}

กูมันไม่เคยรักใคร แต่ก็ดีแล้วล่ะ กูจะได้ไม่ต้องมาร้องไห้เหมือนหมาโดนทิ้งแถวนี้

สิงห์เอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบด้วยความไม่พอใจ

ภีม{ตัวร้าย}

... ผมขอโทษ

สิงห์{ตัวร้าย}

ช่างมันเถอะ

สิงห์{ตัวร้าย}

//กระดกเหล้าเข้าปาก

สิงห์{ตัวร้าย}

มึงจะกลับเลยไหม

สิงห์{ตัวร้าย}

เดี๋ยวกูไปส่ง

ภีม{ตัวร้าย}

ครับ

สิงห์{ตัวร้าย}

//วางเงิน

สิงห์{ตัวร้าย}

ป่ะ

. . .

สิงห์{ตัวร้าย}

เอ้า เอาไปใส่

สิงห์{ตัวร้าย}

//ยื่นหมวกกันน็อคให้ภีม

ภีม{ตัวร้าย}

แล้วของพี่ล่ะครับ//รับเอามาใส่

สิงห์{ตัวร้าย}

กูมีอันเดียวนั่นแหละ

ภีม{ตัวร้าย}

อ้าว แล้--

สิงห์{ตัวร้าย}

ช่างเถอะน่า จะกลับไหมเนี่ย

ภีม{ตัวร้าย}

ก็ได้ครับ//ขึ้นซ้อนหลังสิงห์

สิงห์{ตัวร้าย}

เกาะให้แน่นๆนะมึง

สิงห์{ตัวร้าย}

//สตาร์ทรถ

ภีม{ตัวร้าย}

ทำไมอ่ะ

สิงห์{ตัวร้าย}

//ออกตัว

บรื้นนน!!!

ภีม{ตัวร้าย}

เชี่ย!!!//กอดเอวสิงห์แน่น

สิงห์{ตัวร้าย}

หึ

ภีม{ตัวร้าย}

ขับช้าๆหน่อยดิวะอีพี่สิงห์

ภีม{ตัวร้าย}

รีบไปหาพ่อพี่เหรอ

สิงห์{ตัวร้าย}

คงใช่มั้ง แต่พ่อกูตายแล้วนะ

สิงห์{ตัวร้าย}

มึงไปหาพ่อกูเป็นเพื่อนกูหน่อยดิ

ภีม{ตัวร้าย}

เหี้ย ไม่เอา!!

ภีม{ตัวร้าย}

ถ้าจะตายพี่มึงก็ไปตายคนเดียว

สิงห์{ตัวร้าย}

โอโห เป็นน้องรหัสที่รักพี่รหัสมาก แซ่งให้ตายเลยเหรอ

สิงห์{ตัวร้าย}

แรงนะ

ภีม{ตัวร้าย}

เหอะ

ภีม{ตัวร้าย}

คนแบบพี่แซ่งแค่นี้ไม่สะเทือนผิวหรอก

ภีม{ตัวร้าย}

เคยได้ยินป่ะ ตัวร้ายตายสุดท้ายอ่ะ

สิงห์{ตัวร้าย}

จะบอกว่ากูหล่อแบบแบดๆเหมือนตัวร้าย

ภีม{ตัวร้าย}

นิสัยเหี้ยเหมือนตัวร้ายตะหาก

สิงห์{ตัวร้าย}

โอโห เจ็บว่ะ

สิงห์{ตัวร้าย}

แต่ไม่เป็นไร เพราะเป็นมึง กูให้อภัย

ภีม{ตัวร้าย}

...

ภีม{ตัวร้าย}

พี่ยังชอบผมอยู่เหรอ..

ตัดจบ

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!