วิวาห์ไร้รัก
เข้าเรือนหอ
()คิดในใจ
//การกระทำ
*กระซิบ
ริน(แม่พอ.)
ต่อจากนี้พะพายจะมาเป็นภรรยาแก
ริน(แม่พอ.)
แกต้องดูแลพะพายให้ดี
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
ทำไมผมต้องแต่งงานกับคนที่ตัวเองไม่รู้จักด้วย!!!
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
//ขึ้นเสียง
ริน(แม่พอ.)
แกอย่ามาขึ้นเสียง!!!!
ริน(แม่พอ.)
แกไม่มีสิทธิ์กำหนดอะไรทั้งนั้นแกต้องแต่งกับพะพาย
ริน(แม่พอ.)
นั้นคือหน้าที่ของแก
ตปกช
เชิญเจ้าสาวเจ้าบ่าวสวมแหวนให้กันและกันครับ
พะพาย(นอ.)
//จับแหวนขึ้นมา
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
//แย่งเเหวนมาใส่เอง
พะพาย(นอ.)
(นี่คิดจะหักหน้ากันตั้งแต่วันงานแต่งเลยเหรอไอ้เปรตนี่)
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
*ทำไมมองกูทำไมมีไรติดหน้ารึไง
พะพาย(นอ.)
*ความเหี่ยติดหน้าคุณมึงมั้งครับ
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
*แหมเป็นเจ้าสาวที่สุภาพจริงๆเลยนะแต่งงานวันแรกก็พูดกูมึงเหมือนรู้จักมานาน
พะพาย(นอ.)
*ก็คุณมึงพูดก่อนมั้ยครับ
พะพาย(นอ.)
หึ..เอากันสนุกเชียว
พะพาย(นอ.)
งานแต่งกูหรืองานแต่งอีชนีนั่นวะ
พะพาย(นอ.)
เอากันอยู่ได้น่ารำคาญ
เนย
พี่ปกรณ์เบาๆหน่อยค่ะอ๊า~~
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
//จุ๊บที่หัวไหล่
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
//เดินออกมาจากห้อง
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
//เดินไปโต๊ะกับข้าว
พะพาย(นอ.)
แหม..เอากันอร่อยเชียวนะ
พะพาย(นอ.)
แต่วันหลังเงียบๆหน่อยก็ดีรำคาญ
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
ทำไมครับคุณพะพายมันไปหนักหัวคุณเหรอ
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
แล้วไหนข้าวผมล่ะครับ
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
เป็นภรรยาต้องหัดทำกับข้าวให้สามีสิ
พะพาย(นอ.)
อะไรเรียกชื่อกูทำไมมีปัญหาอ๋อ
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
มีปัญหาสุดๆ
พะพาย(นอ.)
มีปัญหาก็เรื่องของคุณมึงสิไม่ใช่เรื่องของกู
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
หึ..นี่ถ้าแม่กูไม่บอกให้แต่งกับคุณมึงกูก็คงไม่คิดที่จะแต่งกับคุณมึงหรอกนะ
พะพาย(นอ.)
เออ!!!กูก็ไม่อยากแต่ง
หรรมเล็ก
พะพาย(นอ.)
คนจะหลับจะนอนเอากันอยู่ได้
พะพาย(นอ.)
ออกไปข้างนอกดีกว่า
พะพาย(นอ.)
เรื่องของกูครับ
พะพาย(นอ.)
ว่าแต่คุณมึงน่ะเดินออกมาหัดนุ้งผ้าบ้างนะหรรมออกหมดแล้ว
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
แล้วมันทำไมนี่บ้านกูกูจะใส่ยังไงก็ได้
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
ทำไมล่ะหรือมึงอยากโดนท่อนเอ็นกูอัด
พะพาย(นอ.)
เล็กปานขี้ประติ๋วแบบนั้นเหมือนกูอยากเอามากอ่ะ
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
เรื่องอื่นกูไม่ว่าแต่ว่าหรรมกูเล็กกูไม่ยอม
พะพาย(นอ.)
ก็เรื่องของคุณมึงไหมครับ
พะพาย(นอ.)
ไปเอากับชนีต่อสิ
พะพาย(นอ.)
มาแต่ละวันแทบไม่ซ้ำหน้า
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
หืม..ว่าแต่คุณเมียสนใจเรื่องพวกนี้ด้วยเหรอครับ
พะพาย(นอ.)
เปล่ากูแค่อยากรู้ว่ามึงเอาเด็กมาจากไหนเยอะแยะกูจะได้ไปหาบ้าง
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
นี่กล้าย้อนเหรอ
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
นี่ปากหรืออะไรเนี่ย
พะพาย(นอ.)
นี่โง่เหรอถึงไม่รู้
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
รู้สิปากหมา
พะพาย(นอ.)
งั้นคุณมึงก็ปากเปรตครับ
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
ก็กูไม่ให้มึงไปไง
พะพาย(นอ.)
มึงมีเด็กได้กูก็มีได้ทำไม
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
กูไม่อนุญาตให้มึงมีเด็ก
พะพาย(นอ.)
มึงเป็นพ่อกูรึไงถึงได้ห้าม
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
เออกูเป็นพ่อมึง
พะพาย(นอ.)
งั้นกูเป็นปู่มึงนะจบ
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
//กำหมัดแน่น
ไม่ได้ตั้งใจ
เชน(พร.)
พี่มาทำอะไรดึกดื่นป่านนี้เหรอครับ
พะพาย(นอ.)
อ๋อพวกสัมภเวสีมันร้องเสียงดังน่ะรำคาญ
เชน(พร.)
งั้นพี่เข้ามานั่งข้างในก่อนนะครับ
เชน(พร.)
พี่หิวมั้ยครับเดี๋ยวผมทำอะไรให้กิน
พะพาย(นอ.)
ไม่เป็นไรไม่ได้หิว
เชน(พร.)
พ..พี่ให้ผมทำ ทำไมครับ
พะพาย(นอ.)
แล้วนายชอบมั้ยล่ะ
พะพาย(นอ.)
ดีงั้นทำอีกสัก2-3จุดสิ
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
กลับมาแล้วเหรอ
พะพาย(นอ.)
คุณมึงไม่มีตาเหรอครับ
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
หึ..รอยแดงเต็มคอเชียวไปเอากับใครมาล่ะ
พะพาย(นอ.)
เอากับใครก็ได้เรื่องของกู
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
เอากับมันคงมันส์มากใช่มั้ยล่ะ
พะพาย(นอ.)
ใช่เอากันโครตมันส์เลยทั้งของเขายังใหญ่กว่าของมึงอีก
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
มึงนี่ชอบย้อนคำเนอะ
พะพาย(นอ.)
เออใช่กูชอบย้อนคำ
พะพาย(นอ.)
กูจะไปเยกับใครมึงจะเสือกทำไม
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
ก็กูผัวมึง!!!!
พะพาย(นอ.)
คุณปกรณ์ฉัตรครับอย่าลืมนะครับว่าเราไม่ได้รักกัน
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
แล้วมันทำไมถึงไม่รักมึงก็เมียกู
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
ถ้าคนอื่นรู้เข้าคงหัวเราะเยาะกูแน่ที่ปล่อยเมียไปเอากับคนอื่น
พะพาย(นอ.)
แล้วทีมึงเอากับผู้หญิงคนอื่นในบ้านล่ะ
พะพาย(นอ.)
กูยังไม่เคยว่ามึงเลย
พะพาย(นอ.)
ดีแค่ไหนที่คุณมึงไม่เป็นโรคเอดส์ตายห่า
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
//พลักพายใส่กำแพง
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
มันทำกับมึงแบบนี้ใช่มั้ยฮะ!!!
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
เดี๋ยวกูจะทำบ้าง
ปกรณ์โน้มหน้าดูดไปที่คอของพะพายจนมีสีแดงระเรื่อทั้งยังนำมือสอดใส่ใต้เสื้อลูบไล้ไปที่ปลายจุกสีชมพู
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
พาย..มึงร้องไห้เหรอ
พะพาย(นอ.)
ฮึก..มึงออกไปเลยไม่ต้องมาใกล้กู
พะพาย(นอ.)
//พลักออกแล้ววิ่งหนี
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
กูขอโทษกู...
ปกรณ์ฉัตร(พอ.)
ไม่ได้ตั้งใจ....
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
