แมวในห้องผม
นวลน้อง
พอร์ช(เพื่อนนอ.)
มึง ไปผับป่ะ
พอร์ช(เพื่อนนอ.)
มึงล่ะเพรช
พอร์ช(เพื่อนนอ.)
เครเจอกัน
พอร์ช(เพื่อนนอ.)
มึงไม่เอาหน่อยหรอวะ
สาวๆ
ชนแก้วมั้ยคะ.ยื่นแก้ว
เพรช(นายเอก)
ครับ.หยิบแก้ว+ชน
แซน(เพื่อนนอ.)
มึงสนใจคนนั้นป่ะ.ชี้
เพรช(นายเอก)
กูวกลับละน้า.เมา
พอร์ช(เพื่อนนอ.)
กลับไหวป่ะเนี่ย
แซน(เพื่อนนอ.)
แต่กูว่ามึงไม่ไหว
พอร์ช(เพื่อนนอ.)
เดี๋ยวกูเรียกแกร็บให้
พอร์ช(เพื่อนนอ.)
มึงไปนั่งรอข้างหน้าก่อนนะ
พอร์ช(เพื่อนนอ.)
ซักพักคงมา
แซน(เพื่อนนอ.)
มึงคงเดินไม่ไหว
แซน(เพื่อนนอ.)
เดี๋ยวกูช่วย.พยุงเพรชไปที่หน้าผับ
แซน(เพื่อนนอ.)
มึงนั่งรอตรงนี้นะ
นวลน้อง(พอ.)
เมี๊ยวๆ.เดินมาหาเพรช
เพรช(นายเอก)
น่ารักจัง//ลูบหัว
นวลน้อง(พอ.)
.เดินไปนั่งบนตัก
เพรช(นายเอก)
ตอบแค่นี้จะรู้เรื่องหรอหือ.เมา
เพรช(นายเอก)
บ้านแกน่าจะอยู่กับชั้น
เพรช(นายเอก)
งั้นแกชื่อนวลน้องละกัน
เพรชคุยกับนวลน้องได้ซักพักก็มีรถมาจอด
เพรช(นายเอก)
ไปด้วยกันมั้ย
เพรชเดินเซแต่มือก็ยังอุ้มแมว
เพรช(นายเอก)
ทำไมแกหนักจังนวลน้อง
เพรช(นายเอก)
.ปล่อยนวลน้องลง
นวลน้อง(พอ.)
.เดินไปที่หน้าห้องหนึ่ง
เพรช(นายเอก)
ห้องนั้นหรอ.เดินไปหา
เพรช(นายเอก)
อ่าใช่จริงๆด้วย
เพรช(นายเอก)
แกนอนกับชั้นบนเตียงนี่เเหละ
ด้วยความง่วง+เมา ทำ
ให้เพรชหลับลงอย่างง่ายดาย
ชั้นจะเลี้ยงแกนะ
รชา(พระเอก)
เตียงนายนี่นุ่มจัง
รชา(พระเอก)
กลิ่นเหล้าหึ่งเลย
รชา(พระเอก)
.ลุกขึ้นไปสำรวจภายในห้อง
รชา(พระเอก)
ทำไมห้องนานนี่ถึงรกขนาดนี้เนี่ย
รชาทนเห็นห้องที่รกไม่ได้จึงทำความสะอาดห้องใหม่จนเป็นระเบียบเรียบร้อย
รชา(พระเอก)
เฮ้อ สะอาดขึ้นเยอะเลย
รชา(พระเอก)
เฮ้ยๆ.หาที่ซ่อน
รชา(พระเอก)
คิดว่าจะตื่นซะละ
รชา(พระเอก)
.เดินไปส่องกระจกในห้องน้ำ
รชา(พระเอก)
หน้าตาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
รชา(พระเอก)
.เดินไปหาของกินในห้องครัว
รชา(พระเอก)
.เดินไปส่องเพรช
รชาทอดไข่เจียวกินในยามกลางคืน
เพราะในตู้เย็นมีแต่ไข่กับขวดเหล้าของเพรช
รชา(พระเอก)
ง้ำๆๆ.กินไข่เจียว
กินเสร็จก็ล้างถ้วยเรียบร้อย
รชา(พระเอก)
เชี่ย.หลับหลังโต๊ะ
เพรชเลยหยิบขวดเหล้าแทนขวดน้ำ
เพรช(นายเอก)
อ่าสดชื่น.เดินกลับไปนอน
รชา(พระเอก)
นายนี่กินเหล้าแทนน้ำเลยหรอเนี่ย
รชา(พระเอก)
จะส่างเมาง่ายมั้ยนะ
รชา(พระเอก)
เฮ้ย.ดูเวลาตรงข้อมือ
นวลน้อง(พอ.)
.เดินไปนอนข้างเพรช
เพรช(นายเอก)
กูตายๆๆ.ขยับออกห่างจากแมว
เพรช(นายเอก)
.วิ่งไปที่ห้องน้ำ
เพรช(นายเอก)
หน้าตากูบวมหมดแล้วมั้ง
วิ่งและจับหน้าตัวเองไปด้วย
เพรช(นายเอก)
ทำไมหน้าถึงไม่บวม
เพรช(นายเอก)
หรือว่ากูเลิกแพ้ขนแมวแล้ว
เพรชดีในคิดว่าตัวเองเลิกแพ้ขนแมวแล้ว
เพรช(นายเอก)
แกมาได้ไงเนี่ย
เพรช(นายเอก)
แต่ชั้นไม่ชอบแมวนะ
นวลน้อง(พอ.)
.เดินมาคลอเคลีย
เพรช(นายเอก)
ตอบได้แค่นี้รึไง
เพรช(นายเอก)
แกชื่อนวลน้อง
เพรช(นายเอก)
แต่ทำถึงตั้งชื่อเเมวตัวผู้ว่านวลน้องวะ
นวลน้อง(พอ.)
เมี๊ยว.กระดิกหู+หัน
เพรช(นายเอก)
รู้ชื่อตัวเองด้วย
เพรช(นายเอก)
แกน่าจะหิวแล้ว
เพรช(นายเอก)
ป่ะแกไปกับชั้น.อุ้มแมวเดินออกนอกห้อง
เพรช(นายเอก)
ถึงชั้นจะไม่ชอบแมว
เพรช(นายเอก)
แต่แกคือแมวตัวพิเศษนะ
เพรช(นายเอก)
ชั้นจะเลี้ยงแก
ซื้อให้แมว
ระหว่างขับรถเพรชก็ได้พูดกับนวลน้องไปด้วย
ทำให้รชาในร่างนวลน้อง
รู้สึกดีกับเพรชมากขึ้น
รชา(พระเอก)
นายนี่ถึงจะขี้เหล้าแต่จิตใจดีนะเนี่ย
เพรช(นายเอก)
.อุ้มเดินเข้ามา
เพรช(นายเอก)
ผมเอาอาหารแมวที่เหมาะกับแมวพันธุ์นี้หน่อยครับ
พนักงาน
นี่เลยค่ะทำให้ ขนสวย ตาใส แข็งแรง ถ่ามีแมวต้องมี มี๊โอ
เพรช(นายเอก)
งั้นผมเอาอันนี้
เพรช(นายเอก)
เอาทุกอย่างที่อำนวยความสะดวกให้กับแมวผมเลยครับ
พนักงาน
.เตรียมของทุกอย่าง
พนักงาน
ทั้งหมด10000บาทค่ะ
เพรช(นายเอก)
ราคาแอบเเรงนะเนี่ย
พนักงาน
ช่วยยกขึ้นรถดีมั้ยคะ
เพรช(นายเอก)
วางไว้ข้างหลังเลยครับ
พนักงาน
ขอบคุณที่ใช้บริการ
เพรช(นายเอก)
ชั้นเลี้ยงแกแล้ว
เพรช(นายเอก)
ทำตัวให้น่ารักด้วยนะ
นวลน้อง(พอ.)
เมี๊ยว(เราหล่อต่างหาก)
นวลน้องกินอาหารที่เพรชให้
เพรช(นายเอก)
นวลน้องไปหาเพื่อนชั้นมั้ย
เพรช(นายเอก)
ตอบแบบนี้ไปใช่ป่ะ
แซน(เพื่อนนอ.)
.เดินไปส่องหน้าบ้าน
แซน(เพื่อนนอ.)
ไอเพรชนี่หว่า
เพรช(นายเอก)
เดินอุ้มแมวมาในบ้านแซน
แซน(เพื่อนนอ.)
นี่มึง ไม่แพ้ขนแมวแล้วหรอ//ถามแบบตกใจ
เพรช(นายเอก)
ไม่รู้ดิ เมื่อเช้ากูตื่นมาก็เห็นนวลน้องนอนอยู่ข้างกู
แซน(เพื่อนนอ.)
แมวมึงชื่อไรนะ
เพรช(นายเอก)
มึงหัวเราะอะไร
แซน(เพื่อนนอ.)
ชื่อแมวมึงไง
แซน(เพื่อนนอ.)
มึงตั้งชื่อแมวตัวผู้ว่านวลน้อง
เพรช(นายเอก)
กูตั้งชื่อแมวตอนเมา
แซน(เพื่อนนอ.)
แต่น่ารักดีนะ
แซน(เพื่อนนอ.)
นวลน้องเมี๊ยวๆ
แซน(เพื่อนนอ.)
ฉลาดว่ะจำชื่อตัวเองได้ด้วย
นวลน้อง(พอ.)
(รู้อยู่แล้ว เพราะเราไม่ใช่แมว)
เพรช(นายเอก)
นวลน้องกินขนมป่ะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
