❤️เปิดเรื่อง❤️

ตระกูลหลัก

บนเตียงนอนคินน์

"คินน์ ไม่เอาน่าจะทำอะไรอีก" พอร์ชรีบเบรคคินน์เอาไว้

"ยังไม่อยากให้มึงออกไปไหนอะ อยากกอดมึงไว้เเบบนี้"

"มึงมีประชุม ที่ศูนย์วิจัยไม่ไปเหรอ ทุกคนน่าจะรออยู่นะ"

"ความจริงก็ไม่อยากไป เเค่ไปฟังบรรดาลุงๆพูดกล่าวสรรพคุณว่าดียังงัย เเล้วก็ให้เราร่วมลงทุน น่าเบื่อจะตาย"

"มึงเบื่อมึงก็ต้องไป เต เวกัส ก็ไป มึงไม่ไปไม่ได้"

"พอร์ช ไปกับกูนะ กูอยากให้มึงอยู่ใกล้ๆ"

"ไม่บอก กูก็ต้องไปกับมึงอยู่เเล้ว"

"งั้น ก็"

"ไปอาบน้ำมือไม่ต้องเลื้อยได้มั้ย"

"ไม่ได้สิเมื่อคืนขาดช่วง ไม่ค่อยอิ่มเลย"

"อะไรเดี๋ยวก่อนนะ หมายถึงข้าวหรือหมายถึงกู"

"หมายถึงมึง"

ปากได้รูป กดจูบอีกครั้ง มือหนาก็ลูบคลำไปตามเรือนร่างเเละสรีระของคนใต้ล่างมอบความรักให้ซึ่งกันเเละกัน

บ้านเต

"พี่เต"เดินหารอบบ้าน

"มาเก๊าอยู่นี่"รีบเดินมาหา

"วันนี้ สวยเป็นพิเศษ จะไปประชุมหรือไปดูใครครับเนี่ย"

"มันสวยตรงไหนก็ธรรมดา เราอะ ทำไมไม่ยอมใส่สูท"

"ไม่เอา ผมจะรออยู่ข้างนอกขี้เกลียด ไปเจอคนที่ไม่อยากเจอ"

"ใครอะ เอ๊ะ ใครนะ"

"พี่เตอะ งอนดีกว่ามั้ย"

"นี่ไม่มีการรีเทิร์น เเน่นอน สัญญา"เตยกนิ้วก้อยมึงมาให้มาเก๊า

"ครับ ไม่คือไม่ ผมรู้พี่เตเป็นคนยังงัย"

"งั้นเลิกคิดมากนะ"เดินมากอดเเล้วหอมเเก้มมาเก๊า

"เเค่นี้เอง"

"เเล้วจะเอางัยหละ คนเจ้าเล่ห์"

มาเก๊าดึงเตมานั่งบนตัก มองหน้านิ่งเอาหน้าเข้ามาใกล้เเล้วจูบริมฝีปากได้รูป จูบอยู่นานจนเตรู้สึกว่ามีอะไรมาอยู่ในเสื้อ รีบจับไว้

"ไม่ได้ เดี๋ยวก็ไม่ได้ไปประชุมพอดี "

"นิดนึงก็ไม่ได้"

"ไม่นิด ไอ้เด็กเจ้าเล่ห์ รู้นะว่าจะทำอะไร"

"ครับ งั้นไปกันผมขับรถให้นั่งเอง"

"อีกนิดพี่จะเป็นง่อยเเล้วนะ ตามใจ ดูเเละจนเคยตัว เวลาเอาเเต่ใจห้ามมาว่านะ"

"ไม่ว่า ผมตามใจ"

"ถอดเเบบใครนะคลั่งรักเเบบนี้"

"เฮียงัย ป่านนี้ออกจากบ้านยังไม่รู้"

"นินทา เเก่เเดด"

พากันจูงมือเดินมาที่รถราคาเหยียบล้าน ก่อนมาเก๊าจะขับรถออกไป

บ้านตระกูลรอง

ห้องเเต่งตัว

"พีท ผมดูดียังอะ"

พีทรีบเดินมาดูความเรียบร้อยให้เวกัส

"ก็หล่อเเล้ว โอเค"

"เเน่อยู่เเล้ว ถ้าผมไม่หล่อ มัดใจพีทไว้ไม่ได้หรอก"

"หลงตัวเองจัง"พีทกล่าวออกมายิ้มๆ

เวกัสรวบตัวพีทมากอดพร้อมกับหอมเเก้มพีทไปหนึ่งฟอด

"หอมจัง อีกข้างสิ"

"อย่ามาเนียน ไปครับป่านนี้ คนอื่นๆไปถึงกันหมดเเล้ว"

"เเค่หอมเอง"

"คุณเวกัส"

"ครับหนูพีท"

"เรียกอะไรเเบบนี้"ถึงกับเขินขึ้นมา

"เอ้า เขินเหรอ อยากเรียกเเบบนี้ ช่วงนี้หนูพีทดูเเลผมดีจะตาย ผมโชคดีมากเลยนะ"เวกัสหยอดคำหวานใส่พีทไม่มียั้ง

"ไปเถอะครับสายเเล้ว"

"ครับคุณภรรยา นำไปสิครับ"

"ปล่อยก่อนกอดเเบบนี้ จะไปยังงัย"

"โอเค ไม่เเกล้งหนูพีทเเล้ว นำไปเลยที่รัก"

พีทยิ้มๆก่อนจะเดินนำเวกัสออกไปที่รถ โดยมีบอดี้การ์ด2คนตามไปด้วย

💛วันวุ่นๆที่บ้าน💛

ห้องคิม

"พี่คิม ครับ"

"ครับเช่"

"เช้าเเล้ว ต้องออกไปซื้อของกับพี่คุณไม่ใช่เหรอ"

"ลืมเลย คุณมันมาเรียกหรือยัง"

"ยังนะครับ"

"งั้นไปอาบน้ำกัน"ดึงปอร์เช่

"เอ้า เเล้วดึงผมไปด้วยทำไม"

"จะได้ไม่เสียเวลางัย อาบด้วยกัน"

"พี่คิม ไม่เอา"

"นี่อุ้มซะเลย"

"พี่คิม ยังอีกนะ"

"อะไรเล่า ถือว่า พาเมียไปอาบน้ำ"

"พี่คิม"เอื้อมมือไปหยิก

"อุ้ย หยิก เดี๋ยวโดน"

หยอกเล่นกันไปมา หัวเราะดังลั่น พอร์ชเดินผ่านห้องต้องหยุดฟัง

"นี่เเอบฟังทำไม ไปๆ"คินน์ต้องดึงพอร์ชเดินลงไป

ด้านล่าง

"เชี้ย"คินน์อุทาน

"อะไร กูพี่มึง"

"มึงทำอะไรไอ้คุณ"คินน์ถามพี่ชายที่นอนเงยหน้าพอกหน้าขาว มีเเตงกวาวางอยู่บนเปลือกตา

"กูมาร์คหน้าเว้ย วันนี้มีหนุ่มพาเที่ยว"

"ใคร"

"ไอ้เต็มงัยมึง"พอร์ชเอ่ยบอก

"ใช่เเล้วสุดหล่อของกู"

"น้อยๆหน่อยไอ้คุณ"

"ไปประชุมไปๆ"รีบไล่ส่ง

"เเล้วไปกับใครหรือไปเเค่2คน"คินน์รีบถาม

"ไอ้คิมกับปอร์เช่ ไอ้พล ไอ้อาร์มไปด้วย"

"โอเค"คินน์ไม่ได้ห่วงอะไร

"คุณคินน์ครับรถพร้อมเเล้วครับ"บิ๊กเดินมาบอก

"เเล้วพี่ชานหล่ะบิ๊ก"คินน์ถามออกไป

"พี่ชานไปเอารถครับ"

"โอเค ไปพอร์ช"คินน์ฉวยรวบเอวพอร์ชเดินไปที่รถเเละมีบิ๊กเดินตามมา

ที่รถ

ชานเป็นคนขับ บิ๊กเปิดประตูให้คินน์จะเปิดให้พอร์ช

"ไม่ต้องมึง กูเปิดได้"

"เเต่ว่า...."

"ตามใจมันเถอะ"

"ครับคุณคินน์"

เมื่อพอร์ชกับคินน์ขึ้นรถเเล้ว บิ๊กก็ขึ้นมานั่งข้างคนขับ ก่อนชานจะขับรถออกไป

บ้านไทม์

"เป็นอะไรหรือเปล่า ไทม์ ดูเเปลกๆนะ"

"ไม่มีอะไร ตะวัน"

"ไม่ใช่หนักใจที่ไปเจอเตกับเเฟนใหม่เขาเหรอ"

"ไม่อะ ไม่ได้รู้สึกอะไรเลย"

"งั้นเหรอ นึกว่า ไทม์ยังลืมเตไม่ได้ จนตะวันเป็นเเค่ตัวสำรอง"

"อย่าคิดมากนะ นี่ก็เเค่ธุรกิจ"

"ที่ศูนย์วิจัยนี่นะ"

"อืม สูทชุดนี้ เหมาะกับตะวันนะ"

"ไทม์ก็ดูดีนะ"

"ไปกัน พร้อมจะไปฟัง ตาลุง พูดในห้องประชุมเเล้วยัง"

"พร้อม ไทม์ขับนะ"

"โอเคครับ"

ไม่นานไทม์กับตะวันก็ออกจากบ้านไป ตรงสู่ศูนย์วิจัย

ศูนย์วิจัย เอไลท์

ไม่นาน รถเเต่ละคันก็เเล่นมาจอด

มาเก๊ามองไปรอบๆเเล้วขมวดคิ้วเเน่น

"เป็นอะไรมาเก๊า"เตเอ่ยถาม

"น่าขนลุกชะมัด พี่เต"

"พี่รอง นี่ศูนย์วิจัย หรือบ้านผีสิง"เวกัสเอ่ยถามคินน์

"มึงก็พูดไป"คินน์มองสังเกตุรอบๆ

พีทกวาดสายตามองรู้สึกเเปลกๆอย่างบอกไม่ถูก

"พีท มีอะไรเหรอ"

"คุณเวกัส ที่นี่เขาวิจัยเรื่องอะไรเหรอครับ"

ยังไม่ทันที่เวกัสจะตอบ ก็มีคนเดินออกมาต้อนรับ

"ด๊อกเตอร์กับทีมงาน รอพบพวกคุณอยู่ครับ"พูดจบก็พาทุกคนเข้าด้านใน

ระหว่างเดินเข้ามาก็ผ่านห้องดองห้องสต๊าฟสัตว์ต่างๆ

"บิ๊ก ระวังไว้หน่อยก็ดี"ชานรีบพูดกับบิ๊ก

"ครับ"

มาเก๊ากับพีทมองจ้องเข้าไปในโหล โหลนึง จู่ๆอะไรที่ดองอยู่ในโหลมันก็กอกไปมา พอทั้งคู่เพ่งดู

.....เชี้ย.....ลูกตา.....

ทั้งคู่ตกใจรีบเกาะเเขนเวกัสเเละเต

"พี่เต ตาขยับได้"

"มันเป็นส่วนนึงของการทดลอง ที่ประสบความสำเร็จหนะครับ"ชายในชุดคลุมสีขาวเอ่ยบอกออกมา

"เวกัส"

"พีท ใจเย็นนะ"

"ผมรู้สึกไม่ดีเลย"พีทพูดในสิ่งที่เขาคิด

"พีท"พอร์ชเดินถอยมาคุยด้วย

"ว่างัยมึง"

"กูก็รู้สึกเหมือนกัน"

"มันก็เเค่งานวิจัย จะกลัวอะไรเล่า"ไทม์พูดออกมาหน้านิ่งๆ

"ก่อนมึงจะพูดอะไร หันไปดูหน้าเมียมึงด้วย หดเหลือ2นิ้วเเล้ว" คินน์พูดออกมา

"โอเคมั้ยมั้ยตะวัน"

"อึดอัดอะ กลิ่นอะไรก็ไม่รู้เเสบจมูกมาก ขนาดอยู่ในเเมสนะ"

ทั้งหมด เดินผ่านห้องนั้นมา ก็ทะลุมาห้องวิจัย มีเหล่านักวิจัย เเละนักวิทยาศาสตร์หลายสิบชีวิตอยู่ในนั้นวุ่นกับงานวิจัย ทุกคน ทำได้เพียงมองผ่านๆ

.......ตึง.....ตึง.....เสียงเหมือนมีอะไรวิ่งชนบางอย่างใกล้ๆ

ทุกคนสะดุ้งโหยง ชานกับบิ๊กถึงกับเล็งปืนใส่

"หนูหนะคุณ มันคลุ้มคลั่ง ลดปืนลงเถอะ"

"หะ...หนูอะไรตัวใหญ่ไปมั้ย"ทีนี้เตเป็นคนถาม เพราะมองรูปร่างเเล้ว ใหญ่เกินหลายเท่า

"เเฮมเตอร์ครับมันอยู่ในการทดลอง"

"ตัวเบ้อเร่อ ยังกับหนูท่อ"มาเก๊าเอ่ย

"ตาก็เเดง สยองจัด"พีทพูดออกมาเกาะเเขนเวกัสเเน่นมาก

"พาพวกเราเข้าห้องประชุม เถอะ" เวกัสตัดบท

"พอร์ชเดินมาเกาะเเขนคินน์ด้วยเหตุที่กลัวผีอยู่เเล้วบรรยากาศรอบๆมันชวนให้คิด

"พอร์ชมึงกลัวเหรอ"

"คินน์ ไม่กลัวก็บ้าเเล้ว มึงดูรอบดิ"

"เชิญห้องนี้ครับ"

"พี่เตผมเข้าไปด้วยนะ ไม่อยากอยู่ข้างนอกอะ"

"ได้ดิ"

"ขี้ขลาดหรือเปล่า เต เลิกกับกูเเล้วอะหาเเฟนดีๆไม่ได้เหรอ"ไทม์พูดเเซะมาเก๊า

"ไอ้ไทม์ ที่มึงว่าน้องกู"เวกัสพูดออกมาจ้องหน้า เตช้อนตามองเเล้วพูดไปว่า

"กูหาดีเเล้ว เด็กกว่าดีกว่า ขอบคุณที่มึงยังห่วง"เจอเตสวนเข้าให้เล่นเอาไทม์หน้าตึงทันที

"อุ้ย น่ารักจัง คนสวยจ๋าพูดดีที่สุด"มาเก๊าพูดออกมาหวานใส่เตจนไทม์ควันเเทบออกหู ตะวันมองเหตุการณ์นิ่งๆไป

"อย่าทะเลาะกัน เข้าห้องประชุมเเล้ว"คินน์ต้องห้ามทัพไว้เพียงเท่านี้ไม่งั้นได้มีวางมวยกันอีกเเน่ๆ

😶พาทัวร์ดูงานวิจัย😶

"สวัสดีครับทุกคน ผมด๊อกเตอร์นาวินเเละนี่คือทีมงานของผม สวัสดีนะครับ คุณคินน์ คุณเวกัส คุณเตเเละคุณไทม์"

"เข้าเรื่องดีกว่าครับ ไม่ต้องเเนะนำตัวอะไรให้มากความ"เวกัสพูดออกมาตัดบท

"เพราะอะไรพวกผมต้องลงทุนร่วมงานวิจัยของคุณ มันทำประโยชน์ อะไรได้งั้นเหรอครับ"คินน์กล่าวต่อ

"มันเป็นการวิจัยเเละคิดค้นเพื่อช่วยเหลือมนุษย์ คนที่เดินไม่ได้ให้กลับมาเดินได้ คนที่สูญเสียอวัยวะต่างๆ ให้กลับมาปกติ ครบ32เหมือนเดิม คนตายฟื้นคืนมาใช้ชีวิตต่อได้ กับคนที่รัก เเบบนี้ยังไม่ดีอีกเหรอครับ เราอาจจะได้ผลตอบเเทนมหาศาลเลยก็ได้ เพียงเเค่ลงทุน ให้พวกผมเดินหน้าทำงานต่อ"

"เเปลกจัง ถ้ามันทำประโยชน์ได้ ทำไมไม่ขอทุนจากที่อื่น ให้มาระดมทุนช่วยหล่ะครับ ไม่เห็นเกี่ยวกับพวกเราเลย"เตให้ความคิดเห็น

"ใครๆก็รู้ ทั้ง4ตระกูล มีเส้นสาย มากขนาดไหน พวกคุณก็น่าจะรู้ว่าอิทธิพลของพวกคุณ คุ้มหัวผมได้ มันช่วยให้เราไปต่อได้"

"เฮีย พี่เต พี่รอง" มาเก๊าส่ายหัวเหมือนอยากให้ปฏิเสธ

"พวกคุณ ดูชาทตรงนี้ก่อนนะครับ ที่ด๊อกเตอร์เตรียมไว้"เลขารีบเเจกชาทให้ทุกคนได้ดู

พีทรับมาอ่านทำตาโต

"อันนี้คุณทดลองกับอะไร"เริ่มซักถาม

"เเมว หนูเเละสุนัขครับ"ด๊อกเตอร์เอ่ยบอกน่าตาดูภูมิใจ

"ฆาตกรรมชัดๆ"พอร์ชพูดออกมา

"เเมว ผมขอถอนตัวนะ ไม่โอเค มันเหมือนกับเอาสัตว์มาทารุณอะ"เวกัสพูดออกมาเขาเองก็รับไม่ได้

"จะอ้วก"เตเมินหน้าหนีทันทีเมื่อเปิดชาทอีกเเผ่น

"ไม่ไหวเหมือนกัน หน้ามืด"ตะวันหน้าซีดทันทีที่เห็นภาพ

"อย่าพึ่งตัดสิ้นสิครับ คุณต้องเห็นการเปลี่ยนเเปลง งานชิ้นนี้ยังคงทดลองกับสัตว์ยังไม่ขึ้นทะเบียนให้ใช้ได้กับคน จนกว่างานทดลองจะได้ผลไม่ผิดพลาด เชิญตามผมมาครับ"

"นี่ครับ ก่อนเข้าห้องสังเกตุการณ์พวกคุณต้องใส่ชุดนี้"ผู้ช่วยรีบเเจกชุดให้ทุกคนได้ใส่

ทุกคนจำใจรับชุดนั้นมาสวมใส่ ด้านนอก มีชานบิ๊ก กับบอดี้การ์ดตระกูลรองรออยู่ข้างนอก

"พี่ชานอึกอัดยังงัยไม่รู้ผม"

"อะใส่เพิ่มอีกชั้น เราไม่รู้ ที่นี่มีเชื้อโรคอะไรบ้าง กันไว้ดีกว่า"

"ใส่ให้หน่อย"ทำหน้าอ้อนๆจนบอดี้การ์ดข้างๆอมยิ้มออกมา

"โอเคมา"ชานใส่เเมสอีกชั้นให้บิ๊ก

พี่ชานว่ามั้ย ที่นี่อะน่ากลัวเนอะ"

"อืม เราต้องตื่นตัวตลอดเวลา เพื่อความปลอดภัยของคุณคินน์กับคนอื่นๆ"

"พี่ชานของผม รอบครอบที่สุด"

เจอชมเข้าไปคนซึนๆก็ถึงกับเขินทันที เก็บทรงไม่อยู่

หลังจากเปลี่ยนชุดเสร็จ ด๊อกเตอร์ ก็นำทุกคนเข้าไปในห้อง มีกรงหลายสิบกรงอยู่ในนั้น มี ทั้ง สุนัข เเมว หนู อยู่ในกรง ทั้งหมดถูกควบคุมให้อยู่ในกรงที่ทำพิเศษเป็นกรงด้านในป็นกรงขังด้านนอกเป็นกระจกใสให้มองเห็น

"พวกน้องๆจะหายใจออกเหรอ"พีทพูดออกมา

ด๊อกเตอร์เลยอธิบาย ไขข้อสงสัย ทุกคน

"ในนี้มีระบบถ่ายเทอากาศ เเบบอัตโนมัติ มีสัตวแพทย์เเละนักวิจัยคอยสังเกตุอาการตลอด24ชั่วโมง"

"ผมมีข้อสงสัย สัตว์พวกนี้มันป่วยมาก่อนเหรอครับ ที่เอามาทดลองกันหนะ"ไทม์เอ่ยถามออกไป

"ใช่ครับ ในนี้คือสัตว์ที่ป่วยเจ้าของ เข้าโครงการทดลองกับเราโดยถูกกฏหมาย ทุกอย่าง คือความประสงค์ของ เจ้าของสัตว์เลี้ยงครับ"

"เเมวตัวนี้ป่วยเป็นอะไรเหรอ"เวกัสเริ่มถาม

"ตาบอดทั้ง2ข้างตั้งเเต่เกิด เราวิจัยปลูกถ่ายเเละใช้สิ่งที่ผมคิดค้น จนได้ดวงตาคู่ใหม่"

"เเล้ว หมาตัวนี้หล่ะ"คินน์เริ่มถาม

"รถชนขาขาดทั้ง2ข้าง เราปลูกถ่ายเซลล์เเล้วใช้เซลุ่มตัวนี้ เข้าไป "

"น่าทึ่ง เเต่ก็ยังสยองอยู่ดี"มาเก๊าพูดออกมา

จากนั้นด๊อกตอร์ก็พาดูเเต่ละกรงมันมีอาการ ที่เเตกต่าง หลากหลายกันไป เหมือนพาทัวร์ห้องสังเกตุการณ์ไปด้วย

จนถึงขั้นตอนการฉีดเซรุ่มให้กับหนูตัวนึง