ไล่ล่าเกมแค้นฆาตกร (Voice Of Death)
บทนำ
ไอริน หรือไอซ์
เมื่อไหร่พ่อจะกลับน่ะ
ไอริน หรือไอซ์
นี้มัน ก็จะเที่ยงคืน แล้ว
แชลงอันแหลมคมได้ฟาดไปที่ลำตัวของตำรวจวัยกลางคน เลือดท่วมลำตัว
แต่ฆาตกรในชุดกันฝนที่มีจิตใจอันเหี้ยมโหดก็ไม่คิดที่จะปรานีเหยื่อ ที่นอนเลือดท่วมอยู่
เสียงโทรศัพท์ของตำรวจวัยกลางคนได้ดังขึ้น
ฆาตกรในชุดกันฝนสีดำ ได้หยิบขึ้นมาดูรายชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอ และภาพขึ้นปรากฏอยู่
ซึ่งมันจำหน้า ไอริน ได้ดี
มันได้กดรับสาย และเปิดลำโพง
ไอริน หรือไอซ์
พ่ออยู่ไหนแล้ว นี้มันก็เที่ยงคืนแล้วนะคะ ทำไมยังไม่กลับบ้านอีก
ไอซ์ ชะ ช่วย พ่อ ด้วยย!!!!!
ฆาตกร ได้ฟาดแชลงไปที่หน้าของตำรวจคนนั้น
เสียงพ่อของเธอร้องด้วยความเจ็บปวดก่อนจะเสียชีวิตในเวลาต่อมา
มีเสียงสาวปริศนาได้ตอบกลับมายังเธอก่อนจะวางสาย
ไอรินร้องไห้ด้วยความเสียใจ มีเธอคนเดียวเท่านั้นที่จะรู้น้ำเสียงของฆาตกรที่มันเป็นคนฆาตกรรมพ่อของเธอ ในคืนนั้น
เมื่อตำรวจ ได้สืบสวนแล้วหาฆาตกร คนที่ฆาตกรรม ผู้หมวด ตะวัน ซึ่งก็คือพ่อของเธอเอง
และไอรินก็รอวันนี้มานาน วันที่เธอจะได้พบกับหญิงสาวใจเหี้ยมที่เป็นคนฆาตกรรม พ่อของเธอ
ไอริน แต่งชุด นศ มหาวิทยาลัย มานั่งรอ
และแล้วตำรวจก็ได้คุมฆาตกรเดินมา
ไอริน ได้สบตาไปมอง เธอก็แทบช็อค พูดไม่ออก เพราะคนที่ตำรวจคุมตัวมา
คนที่ฆาตกรรมพ่อของเธอ คือผู้หญิง
ไม่ใช่ ผู้ชาย
ไอริน หรือไอซ์
ไม่ใช่ คนนี้ไม่ใช่ฆาตกร ตัวจริง
ไม่ใช่ได้ไงหนู หลักฐานก็มีครบ
คืนนั้น หนูได้ยินเสียงฆาตกร
ฆาตกรคือผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชายค่ะ
เชื่อหนูเถอะนะคะ ลุง
แล้วไหนล่ะ หลักฐาน
หนูจะกล่าวหาฆาตกรเป็นใคร หนูต้องมีหลักฐาน
ลุงเข้าใจ ว่าผู้หมวดตะวัน พ่อของหนูถูกฆ่าตาย
หนูคงอยู่ในอารมณ์เสียใจ
แต่จะกล่าวถึงว่าใครเป็นฆาตกรหนูต้องมีหลักฐานน่ะ
ไอริน หรือไอซ์
ไม่ใช่ มันไม่ใช่แบบนี้
ผู้พิพากษาหญิง มาพูดเพื่อปลอบใจไอริน
แต่กลับทำให้ไอรินเดือด
ไอริน หรือไอซ์
พวกคุณ ตั้งใจจับแพะกันใช่ไหมค่ะ
ผู้หญิงคนนั้นมันจ่ายเงินยัดพวกคุณใช่ไหม
คุณถึงเลือกจะไม่จับมันมา
ไอริน หรือไอซ์
หรือไม่ พวกคุณก็ไม่มีปัญหา ตามจับผู้หญิงคนนั้นได้
ว้ายย
เสียงฮือฮาในชั้นศาล ต่างตะลึงกับคำพูดของเด็กสาว ที่พูดจาเสียดสี วงการตำรวจได้เจ็บแสบขนาดนี้
แม้กระทั่งผู้พิพากษาก็ยังอึ้ง
ก่อนที่จะมีคำสั่งจากผู้พิพากษาคนนึง
เอาตัวเด็กคนนี้ออกไป ข้อหา กล่าวมูลไม่มีหลักฐาน ไม่เป็นความจริงสักอย่างในคดีนี้
ยามจะจับตัวเด็กหญิงไอรินออกไป แต่แล้ว เธอก็โพล่งขึ้นมา
ไอริน หรือไอซ์
ไม่ต้องค่ะ หนูมีขา
หนูเดินออกไปเองก็ได้ค่ะ
ไม่ต้องเอาคนมาลากหนูออกไปหรอก
ซักวันนึงเธอจะกลับมาทวงคืนความยุติธรรมให้กับพ่อของเธอเอง
ฆาตกรตัวจริงจะต้องถูกจับ ด้วยน้ำมือของเธอเอง
1
ณ บริษัท เอเจนซี่ข้ามชาติ แห่งนึงของประเทศ
นริศรา กำลังนั่งทำงานอยู่ ...
สายตาคู่นึงได้เดินมา ใกล้เธอทีละนิด
จ๋อมแจ๋ม
พี่นิด กลับกันเถอะ นี้มันทุ่มนึงแล้วน่ะ คนเขากลับบ้านกันหมดแล้ว
นริศรา
เดี๋ยวก็ใกล้เสร็จแล้วล่ะ จ๋อมแจ๋ม
นริศรา
จ๋อมแจ๋ม กลับไปก่อนเถอะะ
จ๋อมแจ๋ม
นั่งคนเดียวไม่กลัวหรอพี่
ออฟฟิสมันมืดน่ะ
นริศรา
ไม่หรอก คนที่กลัวคือคิดไปเองมากกว่า
นริศรา
ตอนนี้พี่จะทำผลงานให้ได้เลย
ยิ่งพี่ทำให้ตัวเองมีผลงาน และเลื่อนตำแหน่งเมื่อไหร่
พี่กบ ก็จะได้เห็นผลงานพี่มากเท่านั้น
ไหนจะโบนัสอีก
นริศรา
งานแค่นี้อย่ามาคิดเหนื่อยเลย ไร้ประโยชน์เปล่าๆ
จ๋อมแจ๋ม
งานกับตำแหน่งและก็โบนัสคงสำคัญมากกว่าจิตใจของเพื่อนร่วมทีมมากเลยซินะคะ
จ๋อมแจ๋ม
โอเคร งั้นจ๋อม กลับก่อนน่ะ
พรุ่งเจอกันน่ะ
จ๋อมแจ๋ม พูดเว้น เสียงอย่างเยือกเย็น ก่อนจะเดินจากไป
นริศรา
เอาล่ะ ทำงาน ทำงาน สู้ๆ เป้าหมายเราจะต้องทำ
นานๆ ร่วมจะ 2 ทุ่ม
ก็ได้มีสายตาคู่นึง เดินมา มันได้จ้องมองไปที่ นริศรา อย่างเคียดแค้น เหมือนเคยมีเรื่องอะไรมาก่อน
ไปค่อยๆ ดับทีละดวง ทีละดวง นอกออฟฟิส
เพราะ ฆาตกรในชุดสีดำ มันได้สับคัตเอาต์ ลงทั้งหมด แต่ดูเหมือนมันจะสายตาดีและรู้ทาง ไหนเป็นอย่างดี เหมือนคนเคยทำงานในบริษัท เอเจนซี่ ยักษ์ใหญ่แห่งนี้
มันได้ถือ เครื่องช็อตไฟฟ้า ไปยังนริศราที่กำลังเคร่งกับการทำงาน อยู่ เธอไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าความตายกำลังจะมาเยือน
จื้ดดดด เสียงช็อตไฟฟ้าได้ช็อตไปที่เธออย่างเลือดเย็น
นริศรา ล้มลงตกเก้าอี้ ก่อนที่มันจะจัดฉากให้เธอนั้นโดน ไฟฟ้าจากคอม ดูดเธอตาย อย่างทุกข์ทรมาน จากแก้วกินน้ำของเธอ
สภาพ ของนริศรา ได้นอนเสียชีวิตคาออฟฟิสอย่าง
อนาจ แต่มันกลับยืนยิ้มเยาะให้กับเหยื่ออย่างสะใจ ก่อนจะเดินออกไป
ฆาตกรในชุดสีดำ ได้เดินเข้าไปยังห้อง ควบคุมกล้องวงจรปิด ที่มียามออฟฟิสนอนหลับไหลคา กล่องข้าวที่ได้กินไป
มันแฮกภาพ ของวงจรปิดเวลาที่มันได้ลงมือฆาตกรรมนริศรา จนเวลาช่วงนั้นได้หายไปเป็นที่เรียบร้อย
ก่อนจะเดินออกจาก ห้องควบคุมไปอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ถึงเวลาเข้างาน ทุกคนต่างก็มาทำงานตามปกติ
แต่ พี่กบ หัวหน้าทีม ได้เดินมาเข้างานก่อน ทุกครั้ง
พี่กบ
เฮ้ออ อีก 15 นาที ก็จะ8โมงกันอยู่แล้ว
พี่กบ
มาก่อนเวลามันจะตายกันรึไง
พี่กบ
เอ๊ะ นั้นใคร นอนอยู่น่ะ
กบ ได้เดินไปเปิดไฟตามปกติ ไฟก็สว่างทั้งห้อง
พี่กบ
หึ นั้นมันยัยนิด นี้
พี่กบ
ทำงานจนดึกดื่น ไม่กลับบ้านรึไง
มานอนคาออฟฟิสแบบนี้
พี่กบ
พี่ไม่มีเงินจ้างเธอหรอกน่ะ นิด
กบ เข้าไปดู ก็พบกับความผิดปกติของสภาพร่างกายของ นิด ที่ทำให้รู้ว่า เธอนั้นได้เสียชีวิตมาหลาย ชั่วโมงแล้ว
จ๋อมแจ๋ม สาวร่างสูง ได้เอ่ยถาม วีรยา เพื่อนที่ทำงานในทีมเดียวกัน
วีรยา
วี ต้องเอางานไปส่งให้พี่นิดตรวจอีก ไม่รู้จะถูกใจเขารึเปล่า
วีรยา
ยังไงก็ขอบใจมากน่ะ ผลงานนี้จ๋อมแจ๋มช่วยวีทำ มันถึงได้เสร็จไวแบบนี้
วีรยา
จ๋อมแจ๋มนี้เก่งจังเลย
จ๋อมแจ๋ม
ไม่หรอก เราทีมเดียวกันก็ต้องช่วยกันอยู่แล้ว
จ๋อมแจ๋ม
แต่พี่นิด เขาชอบเอาผลงานวีไปแอบอ้างนำเสนอ พี่กบ
วีไม่โกรธพี่นิดบ้างหรอ
นั้นมันไอเดียของวีเลยน่ะ
จ๋อมแจ๋ม
ไหนเขาจะชอบ เอาเปรียบในการโยนงานมาให้วีอีก
วีรยา
ก็พี่นิด เขาเป็นรองหัวหน้าทีม นี้
วีก็แค่ ลูกน้องทำตามที่เขาสั่ง ก็ถูกแล้วนี้
วีรยา
วีจะไปโกรธพี่นิดเขาทำไม งานเป็นทีมก็ยังงี้แหละ
วีรยา
จ๋อมแจ๋ม ก็โดน ไม่ต่างจากวีหรอก
อย่ามองอะไรที่เป็นแง่ร้ายเลย
วีรยา
คิดซะว่า เราทำงานเพื่อโบนัสที่กำลังจะเพิ่มดีกว่า
ชีวิตคนทำงานก็ยังงี้แหละ
วีรยา
อย่าคิดเล่นคิดน้อยดีกว่า
งานเราเหนื่อยก็แค่พัก เดี๋ยวมันก็หาย
วีรยา ได้เดินไปขึ้นลิฟต์
จ๋อมแจ๋ม ได้มองตามด้วยสายตาที่ดูแปลกแฝงอะไรบางอย่าง
ที่วีรยา ไม่ได้คิดอะไรเหมือนกับตนเองเลย
จ๋อมแจ๋ม
ดอกไม้ก็ยังเป็นดอกไม้เหมือนเดิม
เธอไม่เปลี่ยนไปจริงๆ วีรยา
ความทรงจำของฆาตกร
วีรยา ได้ขี่จักรยานกับพ่อแม่ของตน
วีรยา (วัยเด็ก)
บรรยากาศสดชื่นจังเลย
แต่แล้วเธอก็ได้เห็น เด็กกลุ่มนึง ได้นำก้อนกวดไล่ปา เด็กหญิงคนนึง ที่ได้ถือกล่องอะไรบางอย่าง
เธอจึงขี่จักรยานไปดูใกล้ๆ
วีรยา (วัยเด็ก)
อ๋อ หนูจะไปดูดอกไม้แปลงนั้นหน่อยค่ะ
เดี๋ยวหนูมา
ครองขวัญ ได้ล้มลง กล่องนั้นได้ตกลงที่พื้น
วีรยา (วัยเด็ก)
พวกเธอทำอะไรน่ะ
วีรยา (วัยเด็ก)
รังแกเพื่อนทำไม
มันไม่ใช่เพื่อนฉันซ่ะหน่อย
อย่าไปไกลมันน่ะ อีนี้มันโรคจิต
คนบ้าอะไร เก็บศพนกที่ตายแล้วไว้ในกล่อง
ครองขวัญ
ไม่ อย่ามายุ่งกับนก ที่แม่ฉันให้น่ะ ฮือๆๆ
เอามา
กลุ่มบูลลี่ นำกล่องเก็บศพนก เอาไปโยนทิ้งที่บึงน้ำ
แล้วกล่องนั้นมันก็ค่อยๆ จมหายไป ต่อหน้าครองขวัญ
เธอจึงไปบีบคอ เมษา หัวโจกของกลุ่ม
ด้วยความโกรธแค้น
ครองขวัญ
ตายซ่ะ อย่าอยู่เลย แกทำลายของขวัญจากแม่ฉัน
วีรยา (วัยเด็ก)
เธอ อย่าทำแบบนี้ ทำไงดี
กลุ่มบูลลี่จึงต่างพากันเข้ามาดึงตัวครองขวัญ และทำการตบตีทำร้ายครองขวัญ
ครองขวัญ โดนรุมจากคนที่บูลลี่ เธอ
พ่อของวีรยา ขี่จักรยานมาตาม ลูกสาวพอดี
พ่อของวีรยา
หยุด ทำอะไร เดี๋ยวส่งเข้าบ้านเมตตาให้หมดเลย
กลุ่มบูลลี่ ต่างพากันขี่จักรยานหนี พ่อของวีรยา ทันที
สภาพร่างกายของครองขวัญเต็มไปด้วยบาดแผลฟกช้ำจากการตบตี ของกลุ่มบูลลี่พวกนั้น
พ่อของวีรยา
ไอหนู เป็นอะไรไหม
แต่ครองขวัญ กลับวิ่งหนี พ่อของวีรยาไปด้วยความหวาดกลัว
พ่อของวีรยา
อ้าวว วิ่งหนีเฉย
วีรยา (วัยเด็ก)
เธอคงรู้สึกกลัวคนแปลกหน้ามั้งค่ะ พ่อ
พ่อของวีรยา
ก็แล้วแต่ล่ะกัน จะช่วยพาไปส่งบ้านแท้ๆ
พ่อของวีรยา
วี!! นั้นลูกจะไปไหน
วีรยา (วัยเด็ก)
เดี๋ยวหนูมาค่ะพ่อ
วีรยา ขี่จักรยานตาม ครองขวัญไป
วีรยา (วัยเด็ก)
ไปไหนแล้ว ทำไมวิ่งไวแบบนี้น่ะ
แต่แล้วเธอก็เห็น บ้านไม้เก่าเล็กๆ และมีรองเท้าถอดวางไว้ เธอก็รู้ทันทีนี้ก็คือบ้านของครองขวัญ
เธอจึงวิสาสะ ค่อยๆเดินไปดู ก็พบเห็นครองขวัญ ทายาสมานแผลเธออยู่ พร้อมกับร้องไห้ ที่กล่องเก็บนกที่แม่เธอให้ไว้ ได้ถูกพรากจากเธอไป
วีรยา (วัยเด็ก)
เธอ เป็นอะไรไหม เจ็บตรงไหนบ้างรึเปล่า
ครองขวัญรู้สึกหวาดกลัว เธอจึงคว้า ไม้ มาป้องกันตัวเอง
ครองขวัญ
ออกไปให้พ้น !!
เธอจะมาแกล้งฉัน ใช่ไหม
ถ้าไม่ออกฉันจะฆ่าเธอ !!!
วีรยา (วัยเด็ก)
ใจเย็น ฉันไม่ทำร้ายเธอหรอก
เชื่อใจฉันน่ะ ค่อยๆวางไม้ ลงและมาเป็นเพื่อนที่ดีกับฉันเถอะ
วีรยาพูดกล่อมครองขวัญให้หายหวาดกลัวเธอน้อยลง จนในที่สุด เธอก็เลือกที่จะนิ่ง
วีรยาจึงเข้าไปสวมกอดเธอ
ครองขวัญน้ำตาระรื่น ที่โลกใบนี้ ก็ยังมีคนที่พร้อมจะเข้าใจและอยากเป็นเพื่อนกับเธอ
นับตั้งแต่นั้นมา วีรยา ก็แวะมาหาและเล่นกับครองขวัญ ทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นหัวใจ จนเธอเริ่มคิดว่า วีรยานั้น เป็นคนพิเศษที่เกินขอบเขตความเป็นเพื่อนไปแล้ว
วีรยา ได้นำลูกนก ที่เธอซื้อมาเป็นของขวัญมาให้กับเธอ
วีรยา (วัยเด็ก)
ถึงแม้ลูกนกนี้มันจะไม่เหมือน นกที่แม่ของเธอเคยให้ แต่ฉันคงหวังว่า มันจะทดแทนความรู้สึกที่เธอเคยสูญเสียมันไปน่ะ
วีรยา (วัยเด็ก)
อ่ะ อันนี้รูปฉัน ให้เธอได้ดูต่างหน้าน่ะ
ครองขวัญ
ทำไมหรอ เราก็เห็นหน้ากันประจำอยู่แล้วนี้
วีรยา (วัยเด็ก)
เพราะ พ่อแม่ฉัน และตัวฉัน ต้องไปอยู่กรุงเทพ ฉันคงไม่ได้กลับมาเที่ยวที่นี่แล้วล่ะ
วีรยา (วัยเด็ก)
เธอคือเพื่อนที่ดีของฉันเลยน่ะ
ฉันจะจดจำเธอไว้
ไม่ลืมเลย
วีรยา (วัยเด็ก)
ฝากดูเจ้าแครอทด้วยน่ะ มันคงเป็นตัวแทนฉันและจิตใจที่ดีของเธอ
ครองขวัญ
เธอกำลังทอดทิ้งฉันหรอ วีรยา
พ่อของวีรยา
ไปกันได้แล้วลูก แม่รอหนูอยู่ในรถน่ะ
วันนี้เราต้องเข้ากรุงเทพ
วีรยา (วัยเด็ก)
ไปก่อนน่ะ ลาก่อน
ครองขวัญ
ขอให้เธอเจอเพื่อนที่ดีเหมือนฉันน่ะ
วีรยา ได้เดินค่อยๆห่างจากตัวครองขวัญไป
พร้อมกับน้ำตาที่ไหลรินของครองขวัญที่อาบแก้ม
นับตั้งแต่ดอกไม้ ได้หายไปจากชีวิตเธอ
ก็ทำให้ตัวตนด้านมืดของครองขวัญได้ตื่นขึ้นมา...
จ๋อมแจ๋ม
หึ หึ
ฉันไม่เคยลืมเธอเลยน่ะ วีรยา
และก็ไม่มีใครมาแทนที่เธอได้ทั้งนั้น
จ๋อมแจ๋ม
เพราะเธอเป็นของฉันมานานแล้ว
ต่างหาก
จ๋อมแจ๋ม ได้บรรจงจูบไปที่กล่องที่เก็บศพของเจ้าแครอท ลูกนกที่วีรยา
เคยให้ไว้
ก่อนจะเก็บกล่องที่เก็บศพเจ้าแครอท ไว้ในตู้เซฟอย่างดี
และได้มองไปยังห้องลับ ที่เธอได้จับใครบางคนที่มาล่วงรู้ถึงตัวตนว่าเธอเป็นคนฆ่า นริศรา ตายภายในคืนนั้น
ลังอุปกรณ์เก็บเครื่องมือได้เปิดออก
จ๋อมแจ๋ม
เอาชิ้นไหนดีน่ะ ที่จะเหมาะสมกับคนที่รู้ความลับของฉันมากเกินไป !!
จ๋อมแจ๋ม
เอานี้ล่ะกัน หึ หึ !!
จ๋อมแจ๋ม หยิบอุปกรณ์นั้นขึ้นมา ซึ่งมันมีคราบเลือดที่ติดอยู่ แสดงให้เห็นว่า มันผ่านการฆาตกรรมมาหลายครั้ง
นับไม่ถ้วน
จ๋อมแจ๋มได้หยิบ อุปกรณ์ เดินไปยังห้องลับที่อยู่ใต้ดิน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
