ในบ่ายวันหนึ่ง หลังคุณเลิกเรียนที่มหาลัย

คุณก็ได้ขึ้นรถโดยสารเพื่อกลับบ้าน

เมื่อกลับไปถึงบ้าน คุณก็ต้องตกใจเพราะคุณได้เห็นชายหนุ่มใส่ชุดสูทสีดำ ยืนอยู่ในบ้านของคุณประมาณ3-4คน หนึ่งในนั้นเป็นชายหนุ่มรูปหล่อ

ดูภูมิฐานและสง่างาม

"คุณที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น"

จึงได้รีบวิ่งเข้าไปเพราะว่า

เป็นห่วงแม่ของคุณที่กำลังนั่งร้องไห้อยู่

คุณได้ยกมือไหว้ชายที่อยู่ตรงหน้า

พร้อมกับน้ำตาที่กำลังจะไหลริน

ออกมาเพราะความกลัว

^คุณได้เอ่ยถามชายตรงหน้าด้วยความสุภาพว่า^

คุณ:ขอโทษนะคะ ช่วยบอกได้ไหมคะ

ว่าเกิดอะไรขึ้น

^ชายหนุ่มเดินเข้ามาใกล้คุณ

และยื่นมือมาเชยคางของคุณขึ้น

พร้อมกับจ้องมองคุณและพูดว่า^

:สาวน้อยแม่ของเธอติดหนี้ฉัน

วันนี้ฉันต้องได้เงินคืนทั้งหมด

คุณ:แม่หนูติดหนี้คุณเท่าไหร่คะ

เขาตอบ:แม่เธอยืมเงินฉันมา1ล้าน

หลังจากยืมแล้วก็หายหน้า หายตา

จนต้องฉันต้องมาตามถึงที่นี่ ^เขาพูดเสียงดัง^ พร้อมกับทำหน้าตาดุดันใส่คุณ

คุณกลัวมากทำอะไรไม่ถูก คุณยกมือไหว้ขอร้องเขาเพราะในใจรู้ดีว่าคุณกับแม่ ไม่มีทางที่จะหาเงินมาคืนเขาได้แน่ๆ คุณจึงพูดออกไปว่า

คุณ:อย่างนี้ได้ไหมคะ อีก2เดือนหนูก็จะเรียนจบ

มหาลัยแล้วค่ะ คุณช่วยให้โอกาสหนูได้ไหมคะ

หนูสัญญาหนูจะเร่งทำงาน หาเงินมาชดใช้ให้คุณ

ทั้งหมดค่ะ ชายตรงหน้าคุณ หัวเราะเยาะแล้วพูดตอบกลับคุณ

:รอเธอทำงานงั้นหรอ

ฉันคงได้คืนชาติหน้าแน่ๆสาวน้อย

แต่ฉันมีข้อเสนอที่ดีกว่านั้นนะ

จากนั้นเขาได้หันไปหาลูกน้องที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง ให้หยิบเหมือนนามบัตรออกมา แล้วยื่นนามบัตรนั้นให้คุณ

:ฉันอยากให้เธอมาทำงานให้ฉัน

เป็นตำแหน่งเลขาส่วนตัวของฉัน

ถ้าเธอตกลง เมื่อเธอทำงานให้ฉันจนครบ

1ปีแล้ว ฉันจะยกหนี้ทั้งหมดให้เธอ

เธอและแม่ก็จะเป็นอิสระ

คุณครุ่นคิดอยู่สักครู่แล้วจึงได้ตอบตกลง

ชายตรงหน้ายิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ เขานัดเวลากับคุณ

ว่าคุณต้องไปถึงบริษัทก่อน8:30

คุณพยักหน้าตอบตกลงเขาไป

จากนั้นเขาและลูกน้องก็เดิน

หันหลังออกจากบ้านของคุณไป

คุณจึงได้เข้านอน และตื่นแต่เช้า

เพื่อเดินทางไปที่บริษัทของชายคนนั้น

คุณได้เดินเข้าไปในบริษัท คนมากมาย

ทุกสายตาจับจ้องมาที่คุณ คุณรู้สึกแปลกๆ

จึงได้รีบเดิน และบังเอิญได้พบกับ หนึ่งในชายชุดสูทดำ ที่ไปที่บ้านของคุณเมื่อวานนี้

เขาเดินเข้ามาหาคุณพร้อมกับกล่าวทักทาย

และแนะนำตัวกับคุณอย่างเป็นทางการ

:สวัสดีครับ ผมชื่อเจนะครับเป็นผู้ช่วยของท่านประธานครับผม

คุณพยักหน้ายิ้มรับ คุณยังไม่ทันได้พูดอะไร

เจก็ได้รีบนำทางคุณ เพื่อขึ้นไปพบกับท่านประธานของเขา เมื่อขึ้นลิฟท์มาถึงจุดสูงสุดของตึกที่ใหญ่โต

และเจได้เปิดประตูให้คุณเข้าไปที่ห้องๆหนึ่ง

ซึ่งเป็นห้องทำงานของประธาน

เมื่อคุณเข้าไปในห้อง คุณก็พบเข้ากับชายหนุ่มที่

คุ้นเคย เขาได้เดินเข้ามาใกล้คุณ

ใกล้คุณจนคุณนั้นต้องถอยหลัง

จนตัวของคุณ ไปชนกับโต๊ะทำงานของเขา

เขาเห็นดังนั้นก็หัวเราะเยาะคุณ

คุณในตอนนั้นไม่พอใจเขาเอามากๆ

แต่ก็ทำอะไรไม่ได้

เขาได้แนะนำตัวกับคุณอย่างเป็นทางการ

สวัสดีครับ ผม~แฟร้งค์~ เป็นเจ้าของและประธานบริษัทของที่นี่ ยินดีต้อนรับเข้าทำงานนะครับ

คุณยิ้มตอบเขาและแนะนำตัวของคุณ

สวัสดีค่ะ ^หนูชื่อข้าวหอมนะคะ^

หลังจากแนะนำตัวกันเสร็จ

แฟร้งค์ได้ให้เจพาคุณ

ไปดูโต๊ะทำงานที่อยู่หน้าห้อง

แต่จังหวะที่คุณกำลังลุกจากเก้าอี้

เพื่อจะออกไปดูโต๊ะทำงานนั้น

ความซุ่มซ่ามของคุณก็ก่อปัญหาซะแล้ว

ระหว่างที่คุณกำลังลุก คุณด้วยความที่

ไม่ชินกับการใส่รองเท้าส้นสูง

จึงสะดุดขาตัวเอง แฟร้งค์ที่เห็นคุณกำลังจะล้ม

ได้รีบยื่นมือมารับตัวคุณไว้ในอ้อมแขนได้ทัน

จังหวะนั้นตาสองตาจ้องประสานกัน

ราวกับตกอยู่ในภวังค์ของกันและกัน

คุณทั้งสองต่างก็หัวใจเต้นแรง

อย่างบอกไม่ถูก

^^ สาวน้อยคุณทำให้หัวใจของเขาหวั่นไหวเสียแล้ว^^

หลังจากที่คุณตั้งสติได้ก็รีบ ผละตัวออกจากแฟร้งค์ และได้กล่าวขอบคุณ และขอโทษต่อแฟร้งค์ที่คุณนั้นไม่ทันได้ระวัง

^แฟร้งค์มองคุณอย่างเอ็นดู^

วันทั้งวันนั้นคุณใช้เวลาไปกับการเรียนรู้งาน

จนลืมไปเลยว่ายังไม่ได้ทานข้าว

ตกตอนเย็นเมื่อเลิกงาน

คุณก็ได้รีบกลับบ้านทันที

เพราะวันนี้ช่างเหนื่อยล้าเหลือเกิน

เมื่อถึงบ้านคุณก็ได้ทาน

อาหารเย็นที่แม่เตรียมไว้ให้คุณ

และคุณก็ขอตัวขึ้นไปอาบน้ำนอนทันที

*เช้าวันต่อมา 6:00 เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น*

คุณแทบอยากจะปิดมันแล้วนอนต่อ แต่ก็ต้องดีดตัวลุกขึ้น นำร่างอันเหนื่อยล้าของคุณไปทำงาน

เมื่อมาถึงบริษัท สิ่งแรกที่คุณต้องทำก็คือ

ชงกาแฟเข้าไปเสริฟแฟร้งค์ ที่ห้องทำงาน

เมื่อคุณเข้าไปเสริฟกาแฟ อยู่ๆแฟร้งค์ ก็ลุกจากเก้าอี้ เดินมาที่คุณ คุณยืนตัวเกร็งทำอะไรไม่ถูก

และยิ่งเขา ยื่นใบหน้าอันหล่อเหลาของเขามาใกล้คุณ สายตาเขาเลื่อนมอง เรือนร่างของคุณ อย่างหลงใหล ทำให้คุณหัวใจแทบหยุดเต้น คุณยืนตัวเกร็งกลั้นลมหายใจอยู่สักครู่ เขาก็เอาหน้ากลับไป

พร้อมพูดว่า

แฟร้งค์:วันนี้แต่งตัวน่ารักดีนะข้าวหอม

พร้อมยื่นมือมาลูบหัวคุณอย่างเอ็นดู

และหัวเราะเบาๆ ที่เห็นคุณตัวเกร็งขนาดนั้น

คุณรู้สึกเขินมาก คุณยิ้มและกล่าวขอบคุณเขา

และเดินออกจากห้อง กลับมานั่งทำงานต่อ

คุณทำงานไปจนเวลาล่วงเลย

มาถึงเที่ยงกว่าแล้ว

คุณจึงได้ไปทานอาหาร

เพราะวันนี้คุณหิวมากๆ

เมื่อทานอาหารเสร็จ คุณก็ได้กลับมาทำงานต่อ

และแล้วก็ถึงเวลาที่คุณรอคอยมาเกือบทั้งวัน

คือเวลากลับบ้าน

แต่แล้วความสุขของคุณก็สลายไป

^ เมื่อแฟร้งค์ออกมาบอกกับทุกคนว่า^

แฟร้งค์:มีโปรเจคงานที่ต้องทำให้เสร็จ เพื่อส่งให้ลูกค้าวันมะรืนนี้ ให้อยู่ช่วยกันทำโอทีวันนี้ จนถึง3ทุ่ม แล้วค่อยกลับ คุณรู้สึกแบตร่างกายหมดทันที ทั้งที่ก่อนหน้านี้แบตร่างกายคุณกลับมาเต็มร้อยแล้วแท้ๆ แต่คุณก็ไม่สามารถที่จะปฏิเสธคำสั่งของแฟร้งค์ได้ จึงต้องอดทนและทำงานต่อไป เวลาล่วงเลยมาจนถึง3ทุ่ม

เพื่อนร่วมงานต่างพากันทยอยกลับบ้าน แต่คุณต้องรอจนกว่าแฟร้งค์ จะตรวจงานเสร็จและอนุญาตให้คุณกลับ เพราะความเหนื่อยล้า คุณจึงได้เผลอหลับไป หลังจากนั้นไม่นาน แฟร้งค์ก็เดินออกมาจากห้องทำงานของเขา เขาเห็นคุณหลับอยู่ จึงเดินเข้าไปหาคุณ และก้มหน้าลงมามองใบหน้าที่น่ารักและ โดดเด่นของคุณ ทำเอาเขาหัวใจเต้นรัว ราวกับต้องมนต์เสน่ห์จากคุณ แล้วคุณก็รู้สึกตัวตื่นขึ้น ~แฟร้งค์จึงบอกกับคุณว่า~

แฟร้งค์: เดี๋ยวผมไปส่งที่บ้านนะครับ วันนี้ดึกมากๆแล้ว ให้คุณกลับเองมันอันตราย

คุณ: อ๋อได้ค่ะ ขอบคุณนะคะ

คุณและแฟร้งค์จึงลงลิฟท์ไปด้านล่างพร้อมกัน

เพื่อจะไปที่ลานจอดรถ เมื่อเข้ามาในลิฟท์ คุณทั้งสองก็คุยกันเรื่องงาน เรื่องโปรเจคกัน จนกระทั่งเกิดเหตุการณ์ไม่คาดฝันขึ้น เมื่ออยู่ๆลิฟท์เกิดการกระตุก และหยุดการทำงาน ไฟในลิฟท์ดับลง ตัวคุณนั้นกลัวความมืดและที่แคบเป็นอย่างมาก คุณจึงได้เผลอตัว ไปกอดแฟร้งค์ไว้แน่น

^^อื้อหือ จังหวะซิตคอมแท้ๆ555+^^

แฟร้งค์เห็นดังนั้นจึงได้กอดคุณ

เอาไว้ในอ้อมแขนแน่น

เหมือนกับเขาอ่านใจคุณออก

และรู้ว่าคุณกำลังกลัวมากๆ

แฟร้งค์เอื้อมมือไปกดสัญญาณ

ขอความช่วยเหลือ

ไม่นานนักก็มีเจ้าหน้าที่

มาเปิดประตูลิฟท์ให้พวกคุณ

แต่เนื่องด้วยตอนที่ลิฟท์ค้างนั้น

ประตูลิฟท์ กับทางออกก็อยู่ต่างระดับกัน

คุณที่ตัวเล็กตัวน้อยเสียเหลือเกิน

จึงไม่สามารถปีนขึ้นมาเองได้

แฟรงค์จึงอาสาให้คุณเหยียบหลังของเขา

เพื่อปีนขึ้นไป แต่คุณนั้นก็ลังเล

เพราะรู้สึกว่ามันไม่เหมาะสม

และรู้สึกเกรงใจเขามากๆ

ในขณะที่คุณกำลังเผลอ

แฟรงค์ก็ได้ถือโอกาสนี้อุ้มคุณ

ส่งขึ้นไปข้างบนได้ และเขาก็ปีนตามขึ้นมา

แฟร้งค์ได้ไปส่งคุณที่บ้าน

ด้วยความเหนื่อยล้าของคุณทำให้คุณนั้นเมื่อขึ้นมาบนรถก็เผลอหลับไปอีกครั้ง แฟรงค์ไม่ได้ปลุกคุณและไม่อยากจะกวนคุณ จึงปล่อยให้คุณนอนหลับต่อไปจนมาถึงหน้าบ้าน แฟรงค์ได้ยื่นมือของเขามาปลดเข็มขัดนิรภัยออกจากตัวของคุณ

ในขณะนั้นคุณรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาพอดี

ด้วยความตกใจของคุณก็เลยเผลอขยับตัว

จนจมูกของคุณไปชนกับแก้มของเขา

แฟรงค์หันหน้าของเขามาจนจมูกคุณกับเขา

ชนกัน สายตาที่เขาจับจ้องมาที่คุณ มันช่างมีสเน่ห์เหลือเกิน จนคุณเองก็ไม่สามารถ

ละสายตาจากเขาได้เช่นกัน

ไม่นานคุณก็ขอตัวลงจากรถ

เพื่อที่จะเข้าบ้าน

คุณหันหลังมาพูดกับเขาว่า

คุณ: ขับรถกลับดีๆนะคะคุณ ฝันดีค่ะ

แฟร้งค์: ฝันดีเช่นกันครับข้าวหอม