สวัสดีฉันชื่อเฟื่องอายุ25สูง161น้ำหนัง44

ฉันเรียนจบตอนป.6ก็เลยต้องทำงานรับจ้างในไร่ข้าวโพดกับยาย แต่ฉันมีเจ้านายที่โหดแต่เวลาเขาอยู่กับฉันเขามักจะทำตัวน่ารักและยังขี้อ้อนอีกคนในไร่มักจะเรียกว่าเขาว่านายน้อยฉันเลยเรียกตามคนอื่นๆและทุกๆวันนี้ฉันก็ยังทำงานอยู่ในไร่ข้าวโพดเเละเขาก็คอยมาวนเวียนอยู่กับฉันเหมือนเดิม

สวัสดีครับผมชื่อกายอายุ23สูง183น้ำหนัง52

ผมเป็นเจ้าของไร่ข้าวโพดและฐานะครอบครัวผมก็ถือว่าค่อนข้างรวยพอสมควรผมมักจะทำตัวโหดเพื่อให้ทุกคนกลัวยกเว้นเธอเพราะผมจะขี้อ้อนเป็นพิเศษเมื่อก่อนผมชอบไปบริษัทแต่ตอนนี้ผมจะชอบไปทำงานในไร่ข้าวโพดแทนเพราะมีพี่สาวแสนสวยมาทำงานในไร่ข้าวโพดผมเลยตามจีบเธอทุกวันแต่ผมก็ไม่รู้หรอกนะว่าเธอจะรู้หรือปล่าวว่าผมกำลังจีบพี่เขาอยู่

ตกดึกวันหนึ่ง ณ ไร่ข้าวโพด

(ชายหนุ่มกำลังวิ่งเข้าหาหญิงสาวพร้อมดอกกุหลาบช่อหนึ่งแล้วพูดขึ้นว่า)

กาย:พี่สาวครับวันนี้ผมเอาดอกกุหลาบมาให้ไม่รู้ว่าพี่จะชอบหรือปล่าว?

ฉัน:ชอบสิว่าแต่เอามาจากไหนหรอคะนายน้อย?

(หญิงสาวตอบด้วยท่าทีเขินอาย)

กาย:เอ่อ...ผมไปเอามาจากแจกันดอกไม้ที่อยู่ในบ้านครับ

(หญิงสาวมองชายตรงหน้าด้วยความเอ็นดูก่อนจะรับดอกกุหลาบที่เขาให้ไว้)

ยาย:เฟื่องขึ้นบ้านได้แล้วค่ำแล้วนะ

(ด้วยความที่ค่ำและจึงทำให้ยายไม่เห็นว่าเฟื่องนั้นกำลังทำอะไรอยู่)

ฉัน:จ่ะยายเดี๋ยวเฟื่องจะรีบขึ้นบ้านนะจ๊ะ

ฉัน:งั้นเฟื่องขอตัวก่อนนะคะนายน้อย

กาย:ครับ แลัวเจอกันพรุ่งนี้นะ

ฉัน:ค่ะนายน้อยเดินทางกลับบ้านดีๆนะคะ

(หลังจากร่ำลากันอยู่สักพักทั้งสองก็แยกย้ายกัน

กลับบ้าน.)

จบบทนำ

พึ่งแต่งเป็นครั้งแรกถ้ามีข้อผิดพลาดหรือแต่งไม่ดีตรงไหนก็บอกกันได้นะคะจะได้แก้ไขปรับปรุงได้ถูกต้อง

และ ขออภัยด้วยนะคะที่ไม่มีรูปภาพให้

อีกเรื่องหนึ่งคือ.ยังไม่รู้ว่าจะอัพตอนต่อไปวันไหนเพราะตอนนี้กำลังคิดเนื้อเรื่องตอนต่อไปอยู่นะคะต้องขออภัยอีกรอบถ้าทำให้เนื้อเรื่องต่อไปรอนานนะคะ

ขอบพระคุณทุกท่านนะคะ

            ตอนเช้า ณ ไร่ข้าวโพด.

ฉัน: วันนี้นายน้อยจะมาไหมนะ

(หญิงสาวกำลังพึมพัมอยู่คนเดียวทั้งที่ยังไม่รู้ตัวว่ามีคนจับจ้องเธออยู่)

ตึก ตึก ตึก(เสียงฝีเท้าเดินเข้ามาใกล้หญิงสาวขึ้นเรื่อยๆ)

?:พี่สาวครับ

ฉัน:คะ!มีอะไรคะนายน้อย

กาย:ผมต้องคิดถึงพี่สาวมากแน่ๆเลย คือ

กาย:ผมจะต้องไปดูงานที่บริษัทแทนพ่อง่ะ

ฉัน:เอ่อ.แล้วไปกี่วันคะ

กาย:ก็คงต้องไปจนกว่าคุณพ่อของผมจะกลับมาประเทศไทย

กาย:ผมคงคิดถึงพี่มากเลย

ฉัน:เฟื่องก็คงคิดถึงนายน้อยเหมือนกันค่ะ//ยิ้มแห้ง

ฉัน:แต่นายน้อยก็ต้องมาดูไร่ข้าวโพดอยู่ไม่ใช่หรอคะ

กาย:เรื่องนั้นก็ใช่หรอกแต่พ่อผมนะสิไปจ้างใครที่ไหนก็ไม่รู้มาดูไร่แทนเค้าง่ะ~

ฉัน:แทนตัวเองว่าเค้าเลยหรอ//ในใจ

ฉัน:งั้นแสดงว่านายน้อยก็จะไม่ได้มาไร่ข้าวโพดจนกว่าคุณท่านจะมาใช่ไหมคะ

กาย:ใช่แลัวงับผม TwT

กาย:แล้วอีกอย่างนะพ่อผมดุมาก บลาๆๆ

(หลังจากที่ทั้งสองร่ำรากันก็กินเวลาไปหลายชั่วโมง

และแยกย้ายกันไปทำงานอีกเช่นเคย)

            .

เช้าวันถัดไป ณ บริษัทมหาเสน่ห์

ตัดมาทางด้านพระเอก

ผม:...คิดถึงจัง//เหม่อลอย

(ในขณะที่ชายหนุ่มกำลังนั่งเหม่อลอยอยู่นั้นก็ได้มีคนเข้ามาขัดจังหวะ)

ก๊อก ก๊อกๆ

เลขา:ขออณุญาติเข้าไปนะคะ

ผม:อือ เข้ามาสิ

เลขา:มีคนมาหาคุณชายค่ะ ตอนนี้เธอกำลังรออยู่ด้านนอกนะค่ะ

ผม:อือ

(ชายหนุ่มลุกออกจากที่นั่งก่อนจะเดินตรงไปทางประตูเมื่อชายหนุ่มเปิดประตูเขาก็พบกับกับกับๆๆ)

เฟื่อง:นายน้อยมาแล้วหรอคะ

(หญิงสาวพูดจาแปลกๆทั้งที่เห็นว่าเขามาแล้วก็ยังจะถามอีก)

ผม:พี่สาวคิดถึงผมหรอครับถึงได้มาหาเนี่ย~

เฟื่อง:คือว่าคุณหญิงท่านให้เฟื่องเอากับข้าวมาให้นายน้อยค่ะ

ผม:ทุกวันไหมครับ

เฟื่อง:ค่ะทุกวันเลยค่ะนายน้อย

(ชายหนุ่มที่ได้ยินเช่นนี้ก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ก่อนจะโทรหาใครบางคน)

ตรู๊ด ตรู๊ด กึกๆ.

ผม:สวัสดีครับคุณแม่

แม่กาย:มีอะไร! เอ่อว่าแต่หนูเฟื่องเอากับข้าวไปให้ยัง

ผม:เอาไปให้แล้วครับ

ผม:ว่าแต่คุณแม่จะให้พี่เฟื่องมาเอากับข้าวให้ผมทุกวันแบบนี้จะไม่ลำบากพี่เฟื่องเขาหรอแม่?

แม่กาย:เอ่อนั่นสิทำไมฉันไม่คิดนะ...แล้วจะทำไง

ให้หนูเฟื่องเอาข้าวไปให้หรือแกจะไปหากินข้าวเองข้างนอกบริษัท

ผม:อืมเอางี้ไหมให้พี่เฟื่องมาเป็นเลขาผม

แม่กาย:แล้วแต่แกเลยจะเอาไงก็เอาส่วนยายของ

หนูเฟื่องเดี๋ยวฉันดูและเอง แค่นี้นะฉันจะไปกินข้าว

ผม:ครับ

ตรู๊ด กึก

ผม:พี่สาวครับตั้งแต่วันนี้มาเป็นเลขาผมได้ไหมครับ

เฟื่อง:แล้วคุณยายขอเฟื่องล่ะคะ

ผม:คุณแม่ของผมจะดูแลให้ พี่สาวไม่ต้องคิดมากหรอกนะครับ

เฟื่อง:ค่ะ..ถ้างั้นเฟื่องจะมาเป็นเลขาให้นายน้อยก็ได้ค่ะ

ผม:และพี่สาวก็ต้องมาอยู่กับผมนะครับเพราะที่นี่ในเมืองค่าเช้าห้องก็น่าจะแพงเป็นพิเศษเพราะงั้นแล้วพี่สาวก็ย้ายมาอยู่กับผมนะครับ

เฟื่อง:ค่ะนายน้อย//ตอบไปแบบไม่มีทางเลือก

.

.

จบตอนที่1

โปรดติดตามตอนต่อไป

ไม่มีคนอ่านเลยแต่ถึงอย่างนั้นก็จะแต่งอยู่ดีเพื่อสักวันจะมีคนอ่าน🩵

หลังจากที่เฟื่องเก็บของเสร็จเธอก็ย้ายเข้ามาอาศัยอยู่กับกาย(พระเอก)

กาย:พี่สาวครับ

ฉัน:คะ?นายน้อย

กาย:ผมชอบพี่อ่ะ มาคบกับผมมั้ย

ฉัน:อ-เอ่อคงจะไม่ดีมั้งคะนายน้อย

กาย:ทำไมจะไม่ได้หล่ะครับหรือเป็นเพราะ

กาย:ผมเด็กกว่าพี่แค่ไม่กี่ปีงั้นหรอ?!

ฉัน:ม-ไม่ใช่ค่ะคือเฟื่องคิดว่าการที่จู่ๆมีคนมาขอเป็น

ฉัน: แฟนโดยที่เราไม่ได้ตั้งตัวเนี่ยและไม่รู้จักการมันก็แปลกเกินไปนะคะ

ชายหนุ่มได้ยินดังนั้นก็ทำหน้ามุ่ยขึ้นมาทันที

กาย:แล้วผมกับพี่ไม่รู้จักการหรอครับ

ฉัน:...แต่คุณหนูเร-

กาย:ไม่มีแต่ครับถ้าพี่ไม่ชอบพี่ก็บอกไม่ชอบสิครับ

ฉัน:เฟื่องก็ชอบนายน้อยนะคะแต่สถานะและอะไรอีกหลายๆอย่างนายน้อยลองคิดดูสิคะถ้า

ฉัน:ครอบครัวเราเกิดไม่ยอมรับหล่ะคะเราอาจจะไม่ได้เจอกันเลยก็ได้นะคะ

กาย:ฮ่า ฮ่าฮ่าๆ

ชายหนุ่มได้หัวเราะออกมาแต่หญิงสาวกับมึงงงว่าเขาหัวเราะทำไม

ฉัน:นายน้อยหัวเราะทำไมคะ?!

กาย:ก็พี่น่ะสิคิดว่าครอบครัวผมและพี่จะไม่ยอมรับหรอครับ

ฉัน:คืออะไรคะ?

กาย:ก็ตอนที่พี่เก็บของอยู่ผมขออนุญาตคุณยายและแม่ผมแล้วนะครับว่าผมจะเอาพี่เป็นเมียผม

กาย:แต่เสียดายแม่บอกให้ค่อยเป็นค่อยไปน่ะสิครับ

หญิงสาวอึ้งอยู่สักพักก่อนจะทำท่าทีนอยนิดๆ

กาย:งอนหรอครับ

กาย:สรุปแล้วเป็นมั้ยครับแฟนอ่ะหรือ..จะเป็นเมียดีครับ

ฉัน:อ-เอ่อ

กาย:..เอ้าก็พี่บอกผมแล้วหนิว่าชอบผมแล้วผมก็ชอบพี่แล้วตอนนี้มีอะไรอีกไหมครับ!

ฉัน:ไม่มีอะไรแล้วคะ.งั้นฉันเป็นเมียเอ้ย!!แฟนนายน้อยก็ได้ค่ะ

กาย:งั้นต่อจากนี้พี่เรียกผมว่ากายหรือที่รักก็ได้นะครับส่วนผมจะเรียกพี่ว่าาา

กาย:ที่รัก..ฟู่วว~

ชายหนุ่มเดินเข้าไปกระซิบข้างหูหญิงสาวพร้อมเป่าหูเบาๆ

ฉัน:เฟื่องว่าเราไปทานข้าวกันดีกว่านะคะเดี๋ยวจะสายเอา

กาย:หึ

           11:34น. ณ บริษัทมหาเสน่ห์

ผม:ที่รักครับต่อจากนี้ที่รักต้องเป็นเลขาของผมนะครับ

เฟื่อง:ค่ะ

ผม:น่ารักที่สุด!แฟนใครเนี่ย

เฟื่อง:แฟนกายไงจะเป็นแฟนใครอีกหล่ะ

ผม:ง่า หยอกเล่นๆ

เฟื่อง:ก-กายคะแล้วเลขาเนี่ยต้องทำอะไรบ้างคะ

ผม:ก็ ปรนนิบัติเจ้านายไงครับ

เฟื่อง:ฉันไม่ได้ซื่อบื้อถึงขั้นขนาดนั้นหรอกนะคะ

ผม:รู้ทันอีกล่ะ

ผม:แค่ทำตามที่ผมบอกก็พอแล้วครับ

เฟื่อง:ค่ะ

ผม:อืม ไปชงกาแฟมาให้ผมดื่มสิครับ

ฉัน:ค่ะท่านประธาน

ผม:หึ รู้สึกว่าที่รักของผมเนี่ยชักจะเอาใหญ่แล้วนะครับ

ผม:อยากโดนลงโทษงั้นหรอครับ

เฟื่อง:ม-ไม่ใช่นะคะ

เฟื่อง:ง-งั้นฉันไปชงกาแฟให้ก่อนนะคะ

ชายหนุ่มมองหญิงสาวด้วยท่าทีเอ็นดูก่อนจะก้มหน้าทำงานของตนต่อ