[Best Love Story]แค่เธอที่รัก
งานวิวาห์
[เนื้อเรื่องทั้งหมดนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน ไม่ได้เกี่ยวข้องกับคนในรูปและไม่ได้มีเจตนาพาดพิงถึงสถาบันใดนะคะ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน]
การแต่งงานของฉันถูกจัดขึ้น..
ท่ามกลางสายตาของผู้คนมากมาย คืนนี้ฉันคือเจ้าสาว
และการปรบมือเพื่อแสดงความยินดีจากผู้คนในงาน ญาติพี่น้อง พ่อ..แม่
แต่ฉันกลับ.. ไม่ได้รู้สึกดีใจเลยซักนิด
ฉันกลับรู้สึก... ว่างเปล่าเหลือเกิน
ถึงยุคนี้จะไม่มีการคลุมถุงชน แต่การแต่งงานเพื่อผลประโยชน์ของทั้งสองฝ่ายก็ยังคงมีเรื่อยมา
แต่สิ่งที่น่าตกใจคือ... ชายคนนี้เป็นคนที่ฉันเคยรู้จักเป็นอย่างดี
ในสถานะ... Friend with benefits
การเรียกชื่อของเขาหยุดความคิดของฉันชั่วขณะ
มาริน(นางเอก)
.....ไม่มีอะไร
ความเงียบปกคลุมชั่วคราว เมื่อเขาแค่ยืนจ้องมองฉันนิ่งๆ
คนที่ฉันเคยรู้จักดี จนถึงตอนนี้เขาไม่เคยเปลี่ยนไปเลย แม้กระทั่งแววตาที่มองฉัน
อรัญ
วันนี้คุณสวยมากเลยนะครับ
เขาพูดพร้อมกับยื่นมือมาจะแตะต้องฉัน
มาริน(นางเอก)
หึ.. ฉันว่าคุณออกไปเถอะ
มาริน(นางเอก)
นี่ห้องแต่งตัวเจ้าสาว
ฉันแค่ปัดมือออกและไม่สนใจเขา
อรัญ
เดี๋ยวนี้หวงตัวแล้วหรอ?
มาริน(นางเอก)
ฉันรู้ว่าคุณแค่มากวนเฉยๆ
อรัญ
งั้นผมจะรอข้างนอกนะครับ
เขาส่งยิ้มหวานให้ก่อนจะออกไป
ในห้องนี้ก็เหลือแค่ฉันเพียงคนเดียว..
สาวๆบางคนอาจจะจินตนาการถึงวันนี้มาเนิ่นนาน แต่ฉันกลับไม่เคยนึกถึงมันเลย
ไม่เคยคิดเคยฝันมาก่อนว่าจะมีวันนี้จริงๆ เพราะว่าฉันไม่เคยคิดจะแต่งงาน
ฉัน.. กับชุดเจ้าสาวกระโปรงฟูฟ่องสีขาวสะอาดตา การแต่งหน้าที่ดูปราณีต ต่างออกไปจากปกติ ทำให้ฉันเหมือนกับตุ๊กตาไม่มีผิด และคอนเเทคเลนส์ที่ใส่อยู่ก็น่ารำคาญตาเป็นบ้าเลย
ชุดนี่ก็ยาวรุงรังชวนให้น่ารำคาญทำให้ฉันขยับตัวยากเล็กน้อย ไม่อยากจะนึกตอนขึ้นบรรไดแล้วเผลอสะดุดกระโปรงตัวเองเลย
เอาเถอะ ฉันฝึกเดินด้วยรองเท้าส้นสูงมาหลายวันแล้ว ขอให้มันไม่เกิดขึ้นนะ
ฉันภาวนาให้ผ่านวันนี้ไปโดยเร็ว เหมือนกับทุกๆวันที่ผ่านไปโดยไม่ทันตั้งตัว
ฉันหยุดความคิดทั้งหมดนี้เมื่อถึงเวลาที่งานจะเริ่ม
ข้อตกลง
นี่คืองานแต่งงานทางธุรกิจ
เพราะฉะนั้นสิ่งที่ผู้ใหญ่พวกนั้นพูดคุยกันส่วนใหญ่ไม่ใช่เรื่องของฉันแน่นอน
แต่เป็นเรื่องหุ้นส่วนอะไรพวกนั้น
ฉันก็ไม่ค่อยจะสนใจนักหรอก
ที่แน่ๆ มันน่าเบื่อเอามากๆเลย
มาริน(นางเอก)
อืม ก็ดีเหมือนกัน
ฉันไปเปลี่ยนเป็นชุดที่รุงรังน้อยกว่าชุดก่อนหน้านี้
ก่อนจะเข้ามาในงานอีกครั้ง
ฉันกะจะนั่งตรงนี้จนกว่างานจะเลิก
มาริน(นางเอก)
(เกลียดที่ที่คนเยอะๆแบบนี้จัง)
อรัญ
ไม่สบายรึเปล่า ไปพักมั้ย
มาริน(นางเอก)
ฉันแค่ไม่ชอบที่คนเยอะๆเท่าไหร่
อรัญ
งั้นเราออกไปเดินเล่นกัน
อรัญ
ข้างนอกนี้มีเรือนกระจก ที่มีสวนดอกไม้อยู่เต็มเลย
อรัญ
พระจันทร์คืนนี้ สวยดีนะ
ฉันแหงนหน้ามองท้องฟ้าของคืนนี้ กลับรู้สึกว่ามันไม่ได้ต่างไปจากเดิมซักเท่าไหร่
อรัญ
อยากรู้จังว่าใครเป็นคนดูแลดอกไม้พวกนี้
เขาหยุดเดิน และเชยชมดอกไม้... ด้วยแววตาที่ดูอ่อนโยน
ฉันมองไปที่พวกมัน... นั่นสินะ ดอกไม้พวกนี้ก็สวยมากจริงๆ ฉันหวังว่ามันจะสดใสแบบนี้ต่อไปอีกสักระยะ
มาริน(นางเอก)
สนใจดอกไม้หรอ?
อรัญ
ก็สนนะ
แต่สนใจคนตรงหน้ามากกว่า
ไอ้ใบหน้าอ่อนโยนนั่นหายไปแล้ว ตอนนี้กลายเป็นใบหน้าเจ้าเล่ห์ของชายเจ้าชู้
อรัญ
แล้วรินจะย้ายมาอยู่ด้วยกันวันไหนล่ะ?
มาริน(นางเอก)
น่าจะพรุ่งนี้
มาริน(นางเอก)
ยิ้มอะไรของคุณ
มาริน(นางเอก)
อย่าลืมข้อตกลงของเราล่ะ
มาริน(นางเอก)
นี่เป็นแค่การแต่งงานปลอมๆ
มาริน(นางเอก)
ดังนั้นเราจะอยู่ด้วยกันแค่ไม่เกิน1ปี
เราได้ตกลงว่าจะหย่ากันหลังจากนี้และจบทุกอย่าง ทางฝั่งพ่อแม่ฉันน่ะไม่ได้สนใจอะไรฉันมากมายหรอก แต่ฝั่งพ่อแม่ของอรัญ เขาเรียกร้องให้ฉันแต่งงานกับอรัญ ไม่อย่างนั้นจะไม่ตกลงเรื่องข้อเสนอทางธุรกิจ
โดยมีเหตุผลใหญ่ๆว่า นายหญิง(คุณแม่ของรัญ)อยากให้ลูกชายได้มีภรรยาเป็นตัวเป็นตนซักที
ก็..นะ ฉันพอจะเข้าใจได้แหละ ลูกชายคนโตอายุ28ปีอีก2ปีก็จะเข้า30อยู่แล้ว แต่ยังทำตัวชิลไปวันๆ
แต่ฉันไม่คิดจะอยู่กับเขานานนักหรอก และเราสองคนก็ไม่ได้รักกัน เขาต้องการอิสระไม่ผูกมัดกับใคร ส่วนฉันไม่ได้ชอบเขา เขาไม่ได้ชอบฉัน มันก็แค่ข้อตกลงของเราสองคน
อรัญ
แต่ก็ไม่แน่นะ~ รินอาจจะตกหลุมรักผมก็ได้
แต่ไม่รู้ทำไมถึงชอบพูดจาชวนให้เข้าใจผิดบ่อยๆ
ถ้าเป็นสาวๆคนอื่นคงจะเขินล่ะมั้ง ส่วนฉันน่ะเกลียดใบหน้าขี้เก๊กแบบนั้นชะมัด
อรัญ
อนาคตมันไม่แน่นอนหรอก
อรัญ
ทำไมล่ะ? ไม่ชอบผมขนาดนั้นเลยหรอ
อรัญ
ทั้งหล่อ ทั้งรวย นิสัยดี แถมยังปกป้องรินได้ด้วย
ไอ้หล่อรวยนี่ไม่เถียงนะ แต่ฉันไม่ได้เห็นแก่เงิน และคนดีๆเขาไม่จีบผู้หญิงไปทั่วหรอก
อรัญ
เรื่องบนเตียงก็เก่งนะ
เธอลองมาแล้วหนิ😏
ไม่ต้องพูดเยอะเนอะ
มาริน(นางเอก)
หน้าม่อ เจ้าชู้ น่ารำคาญ หลงตัวเอง แถมยังหมกมุ่นอีก
อรัญ
55555เธอมองผมในแง่ร้ายขนาดนั้นเลยหรอ
มาริน(นางเอก)
😒(ก็ใช่น่ะสิ)
เรายืนคุยกันแบบนั้นพักใหญ่ๆ
ก่อนที่จะมีคนมาเรียกให้กลับเข้าไปในงาน
และแล้วคืนนี้ก็ผ่านพ้นไปโดยเร็วอย่างที่ฉันต้องการ...
มารินเป็นตัวละครที่ไม่ได้มีรอยยิ้มให้เห็นบ่อยนัก
3ปีที่แล้ว(รักอีกครั้ง)
สับสน
.
.
ว้าวุ่น
.
.
หวั่นไหว?
คนตายด้านอย่างฉันจะไปมีความรู้สึกสาวน้อยแบบนั้นได้ยังไงนะ เพ้อเจ้อจริงๆ
มาริน(นางเอก)
(เช้าแล้วหรอ?)
ฉันตื่นขึ้นมา จากความฝันที่บ้าบอเอามากๆ
ทำไมยังจำได้แม่นขนาดนี้นะ
มันคงเป็นการตัดสินใจทำเรื่องบ้าๆครั้งแรกของฉันล่ะมั้ง
ฉันไม่ได้มีช่วงวัยเรียนที่สดใสมากนัก ไม่เหมือนกับเด็กคนอื่นๆ
เพราะฉันเรียนข้ามชั้นมาแบบก้าวกระโดด
และในวัยม.ปลายของฉัน ฉันย้ายออกมาอยู่คนเดียวและทำงานไปด้วย เรียนไปด้วย
ทุกคนต่างบอกว่าฉันโชคดีที่ได้เกิดมาบนกองเงินกองทอง แต่ทุกอย่างมันกลับตละปัดไปหมดเมื่อแม่ของฉันจากไปและพ่อแต่งงานใหม่
พ่อที่รักไม่ได้สนใจฉันอีกต่อไป และแม่ใหม่ก็แย่มากๆ
ฉันจึงต้องเข้มแข็งและรีบโตด้วยตัวเองให้ได้โดยเร็ว จะได้ออกมาใช้ชีวิตคนเดียวและห่างจากบ้านหลังนั้นซักที
แต่ฉันก็เคยมีความรักแบบเด็กสาวทั่วๆไปนะ
ก็แค่ฉันมักจะผิดหวังจากมันตลอดเท่านั้นเอง
จนฉันกลายเป็นคนที่ไม่ได้คาดหวังจากความรักไปแล้ว
แต่ก่อนที่สภาพจิตใจของฉันจะยํ่าแย่เข้าจริงๆ ฉันก็ได้เจอกับคนๆนึง
คนที่อยู่ข้างๆฉันในตอนที่ฉันต้องการตลอดมา
เขาเป็นเพื่อนร่วมคณะของฉัน แต่เป็นเพราะฉันเรียนข้ามชั้นมา จึงอายุน้อยกว่าเขาประมาณ2ถึง3ปี
ในช่วงที่ฉันอยู่ปี4 ฉันต้องทำงานพิเศษถึง3งาน และเรียนไปด้วย
เขาจึงเป็นคนที่คอยช่วยฉันอยู่เสมอในด้านการเรียน
และเราได้คบกันในเวลาต่อมา
ทั้งๆที่มันควรจะเป็นความรักที่ดี แต่ว่า....
มาริน(นางเอก)
พูดอะไรของพี่น่ะ รินบอกไปแล้วว่ารินไม่พร้อม
จิน
ทำไมรินไม่เข้าใจอะไรเลยวะ
จิน
แล้วพี่ต้องรอรินไปเรื่อยๆงี้หรอ
ฉันมีความรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับเซ็กส์มาโดยตลอด
เพราะว่าหลังจากได้แล้ว... ฉันกลัว กลัวว่าเขาจะเบื่อ และจากฉันไป
จึงยื้อ ให้เขารอมาเรื่อยๆ จนเรามีปัญหากันบ่อยครั้ง เราทะเลาะกันบ่อยขึ้น ทั้งๆที่ไม่เคยทะเลาะกันมาก่อน และหัวข้อของการแตกหักกันแต่ละครั้งก็เป็นเรื่องเดิมๆ
ฉันก็ไม่อยากให้พี่รู้สึกไม่ดีไปมากกว่านี้ จึงยอมๆไป
จิน
รินไม่ได้บริสุทธิ์หรอ?
จิน
แล้วทำไมไม่บอกตั้งแต่แรก!
มาริน(นางเอก)
ก็..ก็พี่ไม่เคยถาม
แล้วเรื่องความสัมพันธ์ของเราก็แย่กว่าเดิม
เขาเอาแต่ถาม ว่าฉันเคยมีแฟนมากี่คน มีเซ็กส์มาแล้วกี่ครั้ง
ซึ่ง.. ฉันเริ่มมีแฟนตั้งแต่ป.6(ป๊อปปี๊เลิฟ) บอกตรงๆว่าฉันก็จำไม่ได้แล้วเหมือนกันว่ามีแฟนมาแล้วกี่คน
และเขาก็ชอบบอกว่าฉันเป็นผู้หญิงร่านๆ ฉันทนไม่ไหวกับคำพูดแย่ๆของเขา ในวันใกล้จบการศึกษาฉันจึงเป็นฝ่ายขอเลิกกับพี่จิน(เราคบกันประมาณ2เดือน)
และมันก็ยิ่งแย่ขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อเขาแกล้งทำตัวน่าสงสารบอกกับเพื่อนของเขา ว่าฉันทิ้งเขา และความจริงแล้วฉันเป็นพวกล่าแต้ม
(เขาบอกแค่เพื่อนของเขา แต่ว่าเขาก็ไม่ได้ไปบอกคนอื่น และกลายเป็นว่า พี่จินและแก๊งของเขาก็เกลียดฉันทั้งแก๊ง)
บอกตรงๆว่าฉันไม่ได้สนใจคำพูดและสายตาของเพื่อนเขาที่มองฉันอย่างตัดสินเลย
แต่มันแค่รู้สึกเกลียดขี้หน้าของไอ้พี่จินก็แค่นั้นเอง
วันจบการศึกษา เป็นวันที่แย่ที่สุดในชีวิต
ระหว่างทางเดินกลับบ้าน ได้เจอกับพี่จิน และเพื่อนเลวๆของเขา
มาริน(นางเอก)
พี่จิน ช่วงนี้เปลี่ยนจากคนบ้า มาเป็นหมาแล้วหรอ?
มาริน(นางเอก)
เห็นชอบไล่กัดคนอื่นจัง
"เห้ยจิน เค้าว่ามึงเป็นหมาอ่ะ55555"
จิน
รินก็ชอบท่าหมาไม่ใช่หรอ
มาริน(นางเอก)
สันดานนี่มันแก้กันไม่หายใช่มั้ย
จิน
ก็คล้ายๆกับความร่านของรินล่ะมั้ง
จิน
ที่บอกเลิกพี่ไปน่ะพี่เข้าใจแล้วล่ะ
จิน
แค่พี่คนเดียวมันไม่พอหรอกใช่มั้ย
จิน
วันนี้ก็เลยพาเพื่อนมาด้วยไง
จิน
มาสนุกกันดีกว่า
นี่เป็นของขวัญเรียนจบของพี่ให้รินเลยนะครับน้องริน
รินมีแฟนมาแล้วนับไม่ถ้วน แต่เธอมักจะเป็นคนอกหักเสมอทั้งๆที่อีกฝ่ายเข้ามาจีบก่อน
อาจจะเนื่องจากเธอเป็นคนนิ่งๆไม่อ้อน ไม่แสดงความรู้สึกและน่าเบื่อ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
