ชายหนุ่มที่กำลังเดินชิลชิลเพื่อกลับบ้าน แต่เดินไม่เท่าไรก็ได้ยินเสียงของผู้หญิงคนหนึ่งกรี๊ดออกมา เขาที่ได้ยินก็ได้วิ้งตามเสียงที่ได้ยินไป เขานั้นได้พบกับผู้หญิงคนที่กำลังโดนลวนลามเขาเห็นเลยได้ไปขวางเอาไว้ "นี้พวงแก่ถ้าคิดจะลวนลามผู้หญิงนะข้ามศพฉันให้ได้ก่อนเถาะ" เขาพูดออกมาอย่างไม่เกรงกลัว เขานั้นได้สู้กับเจ้าพวกนั้นแต่เขากับประเมินพวกนั้นพิด พอคิดได้ว่าตัวเองไม่สามารถเอาชนะพวกนั้นได้เลยได้คิดจะหนีแต่ก็หนีไม่พ้นเมื่อหัวหน้าแก๊งควักมีดออกมาและเตรียมที่จะแทงผู้หญิงคนนั้น แต่เขาได้มาขวางเอาไว้ แต่เขาดันโดนแทงซะเอง เมื่อรู้ว้าตัวเอง กำลังจะตายเขาได้พูดคำคำหนึ่งออกมาก่อนที่เขาตาย "ถ้าชาตินี้ผมได้เจอหน้าคุณเป็นครั้งสุดท้าย ผมจะดีใจไปตลอดกาล" และเขาก็ได้สิ้นลมหายใจไป "การตายของเจ้าทำให้ตระกูลพินาศเพราะฉะนั้นจงฟื้นคืนชีพซะเถอะ" เสียงปริศนาได้พูดขึ้นมาเมื่อเขาฟื้นขึ้นมาอีกครั้งก็ได้พบว่าตัวเองได้มาอยู่ในร่างคุณชายคนหนึ่งเมื่อเขาส่องกระจกภายในห้อง ก็ได้พบว่าตัวเองได้มาอยู่ในร่างขององค์ชายเขาตกใจมาก "นี้มันบ้าอะไรเนี่ย ทำไมฉันถึงตกมาอยู่ในร่างขององค์ชายละ" น้ำเสียงของเขาดูตื่นตระหนกมาก และเขาก็ได้คิดถึงเรื่องก่อนหน้านั้น ตอนนั้นเขากำลังสู้กับพวกนักเลง แล้วทันใดนั้นเขาก็โดนแทงเมื่อเขาคิดอย่างนั้นเขาก็เริ่มปวดหัวกับสิ่งที่เกิดขึ้นแต่เขาก็ทำใจสู้ "ในเมื่อที่มาอยู่นี่แล้วก็ต้องปรับตัวให้เข้ากับสถานที่สักหน่อยแล้วล่ะ" แต่ก่อนที่เขาจะเดินออกจากห้องก็ได้มีผู้หญิงคนหนึ่ง เดินเข้ามาผู้หญิงคนนั้นเห็นเขายืนอยู่ตรงหน้าก็ตกใจมาก และร้องไห้ออกมา "นี้ท่านจริงหรอ ไม่อยากจะเชื่อว่าท่านยังอยู่:"แม่นาง เอ๊ะ! จริงด้วยแม่นางคนนี้คือแม่นาง เหยีอนลี่ ศิษย์พี่หญิงของอาเทียน"อาเทียนพูด เขาดูลังเลไม่ได้พบเธอแต่ในเมื่อที่เขาได้มาอยู่ในนิยาย ตำนานวังหลวงมังกรแห่งราชทาน ซึ่งเขารู้จักเรื่องนี้เป็นอย่างดี ก็เลยสอบว่าเข้าใจในระบบได้

หลังจากที่อยู่ห้องได้ไม่นาน นางก็ได้พูดขึ้นว่า"ท่านพ่อบอกว่าถ้าท่านตื่นแล้วไห้ไปพบท่านด้วย"นางพูด เมื่ออาเทียนได้ยินอย่างนั้นก็เลยตอบโอเคไป เส้นทางจะเป็นคนอาสานำทางเองเมื่อเขาเดินตามนางไปได้สักพัก ก็มาถึงตำแหน่งของท่านพ่อ ซึ่งเขาได้พูดในใจออกมาว่า"ข้าต้องทำใจ ให้ตายว่าตอนนั้นข้าจะโดนเฆี่ยนถึงตายก็เถอะ"พอนางเปิดประตูเข้ามาทุกคนภายในห้องก็หันมามองเธออย่างตื่นตัว"ท่านแม่ ท่านพ่อและทุกคนดูหน่อยสิว่าใครมา"นางพูดจบนางก็เดินถอยหลังเพื่อให้ทุกคนท่านพ่อและท่านแม่เห็นว่าใครมา อาเทียนเดินเข้ามาอย่างช้าๆพร้อมกับก้มหน้าเดินมาเมื่อเขาเงยหน้าขึ้นทุกคนตกใจมากเมื่อเห็นอาเทียนได้มาอยู่ตรงหน้าโดยเฉพาะท่านแม่ที่ตกใจจนน้ำตาไหลและรีบวิ่งมากอดไว้แน่น "ลูกรักของแม่ในที่สุดเจ้าก็ตื่น ข้าดีใจจริงๆ ที่เห็นลูกชายของข้าได้มาอยู่ตรงหน้า" และกอดอาเทียนอีกครั้ง ความรักของแม่เขาเห็นนางมากอดเขาก็ร้องไห้ออกมาถึงแม้ในปัจจุบันแม่ของเขาได้เสียไปแล้วแต่ในเมื่อที่ เขาได้โดนกอดอย่างอบอุ่นเขาก็รู้สึกดีมากเมื่อกอดได้ไม่ทันไรเพื่อนพ่อที่นั่งอยู่ก็ได้ลุกขึ้นแล้วเดินมาหาเขาพร้อมยื่นอะไรบางอย่างให้กับอาเทียนเมื่อทุกคนเห็นก็ตกใจมากรวมถึงท่านแม่และนางเหยีอนลี่สิ่งนั้นก็คือ กระดิ่งใจกระจ่าง ขลุ่ย 9 พรหมจรรย์ กระบี่มหาอสรพิษเทวะ เมื่อเขาได้เห็นก็รู้สึกดีมากก็เลยรับมันมาที่จริงเขาก็ไม่ได้อยากเอาเลยแต่ในเมื่อที่ท่านพ่อเป็นคนให้เองกับมือเขาก็ขอรับมันไว้เพราะกลัวว่าจะโดนหยิ่งใส่,พ่อท่านพ่อเป็นคนที่โหดมากทำอะไรไม่พอใจนิดๆหน่อยๆก็จะชอบบ่นเมื่อเขาได้ของ ทุกคนภายในห้องก็ต่างยินดีกับอาเทียนที่ได้รับการแต่งตั้งการเป็นองค์รัชทายาทของตระกูลฉาง เมื่ออาเทียนได้ยินก็ถึงกับอ้าปากค้างเข่าแทบทรุด ทำตัวไม่ถูก อาเทียนถึงกับอุทานออกมาว่า"อะไรกันตอนนี้เลยหรอ ท่านพ่อตอนนี้ข้ายังไม่พร้อมที่จะเป็นผู้สืบทอดจากท่านนะ ตื่นมาก็โดนเลยหรอ) (ถ้าผิดตรงไหนต้องขออภัยด้วยนะคะ เรื่องนี้สร้างจากใจเลยนะคะอย่ากดดันกันเลย)💐

เมื่อเขานั้นลุกขึ้นมาได้ก็เลยบอกกับท่านพ่อตรงๆ"ท่านพ่อตอนนี้ข้ายังไม่พร้อมนะ" "ท่านพ่อ:ไม่เจ้าพร้อมแล้ว" "ท่านพ่อแต่ข้า"ท่านพ่อ:ฉางเทียนเทียน//ตะคอกใส่) อึกอือ~//ร้องไห้// ท่านแม่:โอ๋ๆท่านพ่อนี่ดุจริงๆลูกข้าเพิ่งตื่นมาก็ทำให้ลูกร้องไห้ซะแล้ว"ท่านพ่อท่านแม่ข้าขอตัว"เมื่อเขาออกจากตำหนักได้ไม่นานก็ได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังเดินมาตรงหน้าเขาอาเทียนทำตัวไม่ถูกก็กะว่าจะหาที่โหลดแต่ก็ไม่ทันผู้ชายคนนั้นได้มาถามว่าเขาคือใครแล้วก็ได้พูดหยาบอีกว่า"เจ้าคือ ฉางเทียนเทียน ใช้หรือเปล่า" ถ้าข้าโกหกเขาไปว่าไม่ใช่ล่ะถ้าเกิดเขาไปถามคนในตำหนักทั้งคนในตำนานบอกใช้ต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ ใช้"เหิออ! ฮึก ฮาย~/ถอนหายใจ/" อะไรเนี่ยทำไมเวลาพูดหรือทำหน้าต้องเก็กด้วยละ ก็นั้นแหละนะ ผู้ชายแหละเนาะ/แต่ว่าขอคิดดูหน่อยนะเขาคือใคร หะ! นี่มัน ฉางหวังเจี้ยน พี่ชายของฉางเทียนเทียนและเป็นพระเอกของเรื่องด้วยได้ยินคำว่านิสัยของเขาเป็นคนที่ หื่น มากถ้าเล่นตามบทมีเรื่องก็จะมีการข้าไม่อยากจะพูดตอนนั้นทำฉางเทียนเทียนจนลุกไม่ขึ้น"เมื่อเขาพูดจบก็ถึงกับกระอักเลือดทันทีเพราะไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งในบทแต่เขาก็ต้องทำใจแล้วก็ขอกล่าวลาพี่ชายของตัวเองไป เขาเดินไปเรื่อยๆจนถึงหลังตำหนักเขาก็ได้มาเจอกับลานสนามฝึกซ้อมที่เต็มไปด้วยรอยขูดขีดหรือรอยฟันดาบเขาเห็นเลยคิดว่าท่านพ่อต้องให้เขามาฝึกซ้อมท่านพ่อบอกว่าถ้าเกิดมีเวลาว่างตอนไหนก็ให้ฝึกซ้อมซะเหลือเวลาอีกไม่มากก็ต้องเข้าการประลองแล้วเขาคิดอย่างนั้นว่าการประลอง ในสถิติฉางเทียนเทียน สามารถชนะการประลองติดกันถึง 100 สนาม เมื่อเขาสามารถชนะได้ถึง 100 สนามเขาก็ได้รับการประลองสนามใหญ่สุดในจักรวรรดิ แต่เขาต้องมาแพ้ ให้กับทีมทัศนีธาตุ ซึ่งเป็นทีมที่เขาแพ้ติด3 สนาม เมื่อเขาคิดได้ก็เลยรีบฝึกซ้อมทันทีเพราะเหลือเวลาอีกเพียงแค่ 5 วันเท่านั้นเขาฝึกซ้อมเวลาล่วงเลยผ่านไปถึง 4 วัน ณ สนามประลองเมือง มู้อิ๋น (ถ้าเขียนผิดพลาดตรงไหนต้องขออภัยด้วยนะคะ)