ข้าขอขัดขืนคำสั่ง/Y/U/十
( ꈍᴗꈍ)
ฮิกัง บานะ.
(ดอกฮิกันบานะสีขาว)
ฮิกัง บานะ.
(ทำไมถึงได้มาอยู่ที่นี่กันล่ะ)
ทหาร.ตปก.เมด
1.นี่หาตัวองค์หญิงเจอไหม
ทหาร.ตปก.เมด
2.หัวหน้าเราไม่เจอตัวองค์หญิงเลยพะยะค่ะ
ทหาร.ตปก.เมด
3.หัวหน้าขอรับเราเจอร่องรอยขององค์หญิงอยู่ที่ป่าเขตชายแดนของฝั่งตะวันออกขอรับ
ทหาร.ตปก.เมด
3.หัวหน้าจะไปหรือไม่ขอรับ
ทหาร.ตปก.เมด
1.ได้ งั้นเราไป!!
ฮิกัง บานะ.
(ดีนะที่เราวางแผนไว้ก่อนหน้านี้)
ฮิกัง บานะ.
(ไม่งั้นเราถูกจับตัวได้แน่เลย)
ฮิกัง บานะ.
//รีบวิ่งหนีออกไป
ฮิกัง บานะ.
//เหนื่อยจังเลยแฮะ
ฮิกัง บานะ.
(ทหารพวกนั้นน่ากลัวชะมัด)
ฮิกัง บานะ.
(นี่ข้าคิดดีแล้วใช่ไหมที่หนีออกมา)
ฮิกัง บานะ.
(เราคิดที่จะออกมาแล้วเราถอยไปไม่ได้แล้ว)
ฮิกัง บานะ.
(ถ้าเราคืนกลับไปมีหวังโดนจับให้แต่งงานไม่โทษหนักสุดก็อาจจะ..)
ฮิกัง บานะ.
(เราจะไม่มีวันให้เกิดเรื่องแบบนั้นอีกแน่)
ฮิกัง บานะ.
(เกือบจะถึงหมู่บ้านแล้ว)
ฮิกัง บานะ.
(ทนอีกนิดเดียวนะ)
ฮิกัง บานะ.
(ทำไมถึงมองอะไรไม่ค่อยเห็นเลยละ)
ฮิกัง บานะ.
(ใครก็ได้..ช่วยที)
โอริซาว่า รุย.
ป้านะเธอหายตัวไปหรอ!!
โอริซาว่า รุย.
แล้วเธออยู่ไหน
โอริซาว่า รุย.
ลูกสาวของฉันไปอยู่ที่ไหน
โอริซาว่า รุย.
คุณกดดันเธอใช่ไหม
โอริซาว่า รุย.
ฉันบอกคุณกี่ครั้งแล้วว่าอย่าบังคับให้เธอแต่งตัวแบบนั้น
โอริซาว่า รุย.
นี่อย่าบอกนะว่าคุณบังคับเธอให้แต่งงานน่ะ
โอริซาว่า รุย.
คุณมันไอ้สารเลว
โอริซาว่า รุย.
//รีบวิ่งออกไปจากห้อง
ทหาร.ตปก.เมด
2.นายหญิงเป็นอะไรไปน่ะฉันเพิ่งเคยเห็นเธอร้องไห้นะ
ทหาร.ตปก.เมด
1.ไม่รู้เหมือนกันฉันก็เพิ่งเคยเห็นเหมือนกัน
ทหาร.ตปก.เมด
2.อย่าบอกนะว่าคุณผู้ชายทำให้นายหญิงร้องไห้น่ะ
ทหาร.ตปก.เมด
1.ใช่ฉันเห็นด้วย
ฮิกัง บากิ.
พวกเธอซุบซิบอะไรกัน..
ทหาร.ตปก.เมด
1,2.คุณผู้ชาย!
ทหาร.ตปก.เมด
1.พวกกระหม่อไม่ได้ชุบซิบอะไรกันทั้งนั้นเลยเจ้าค่ะ
ทหาร.ตปก.เมด
2.ได้โปรดให้อภัยเราสองพี่น้องด้วยเจ้าค่ะ
ฮิกัง บากิ.
ลากพวกมันออกไป
ฮิกัง บากิ.
เฆี่ยนจนกว่าพวกมัน 2 คนจะต,าย
ทหาร.ตปก.เมด
ทหาร:เราขอโทษนะแต่มันจำเป็นที่ต้องทำน่ะ
ทหาร.ตปก.เมด
ทหาร://ลากทั้งสองออกไป
คาคาชิ มิโยะ.
แม่นางตื่นแล้วหรือ
คาคาชิ มิโยะ.
ทานนี่ก่อนสิ
คาคาชิ มิโยะ.
ดีใจนะที่แม่นางชอบหนะ
คาคาชิ มิโยะ.
ว่าแต่แม่นางมาจากที่ใด้ถึงใด้มานอนอยู่ทางฝั่งของหน้าหมูบ้าน
ฮิกัง บานะ.
(ถ้าบอกไปอาจจะโดนจับไปบอกพวกทหารในเมืองแน่)
ฮิกัง บานะ.
ข้าไม่ทราบเจ้าคะ
ฮิกัง บานะ.
เหมือนข้าจะจำอะไรไม่ได้เลย..
คาคาชิ มิโยะ.
งั้นแม่นางก็พักอยู่ที่นี่ก่อนนะเจ้าคะ
ฮิกัง บานะ.
ขอบคุณท่านที่ให้ที่พักแก่ข้า
คาคาชิ มิโยะ.
ไม่เป็นอะไรหรอก เป็นปกติของข้าหนะเจ้าคะ
ร่าง
ฮิกัง บานะ.
//เดินไปเปิดประตู
ฮิกัง บานะ.
แม่หญิงมาที่นี่หาใครหรอเจ้าคะ
ทหาร.ตปก.เมด
มาหา มิโยะจังหนะ...
ทหาร.ตปก.เมด
ว่าแต่แม่นางท่านนี้เป็นใครกันหรือ
ฮิกัง บานะ.
ท่านมิโยะให้ข้ามาอาศัยอยู่ที่นี่นะเจ้าค่ะ
ทหาร.ตปก.เมด
แล้วเธออยู่ไหมล่ะ
ฮิกัง บานะ.
ท่านมิโยะอยู่ค่ะ
ฮิกัง บานะ.
เดี๋ยวแม่นางเชิญนั่งก่อนนะเจ้าคะ
ฮิกัง บานะ.
เดี๋ยวข้าจะไปตามแม่นางมิโยะมาให้
โอริซาว่า มาโกะ.
ขอบใจแม่นางมากเจ้าคะ
ฮิกัง บานะ.
แม่นางมิโยะมาแล้วเจ้าค่ะ
คาคาชิ มิโยะ.
ใครกันนะที่กล้ามาบ้านของข้า
คาคาชิ มิโยะ.
ยินดีต้อนรับเข้าสู่บ้านของฉันเป็นครั้งที่ 3 นะ
คาคาชิ มิโยะ.
นานๆทีเจ้าจะมาข้าจะไปเตรียมอาหารแล้วก็สำลักเครื่องปรุงมาทำชาให้เจ้าแล้วก็อาหารด้วย
โอริซาว่า มาโกะ.
เอาล่ะไม่ต้องกังวลไปเข้ามาที่นี่ก็มาคุยเรื่องงานเท่านั้น
โอริซาว่า มาโกะ.
แล้วก็ไม่ต้องรีบด้วยนะข้าไม่หิว
โอริซาว่า มาโกะ.
ไม่ต้องเตรียมอาหารมาด้วยแล้วก็ชานั่นก็ไม่ต้อง
คาคาชิ มิโยะ.
//โบกมือหาบานะ
ฮิกัง บานะ.
//เดินออกไปจากตรงนั้น
คาคาชิ มิโยะ.
ท่านต้องการอะไรหรือเปล่า
โอริซาว่า มาโกะ.
ข้าบอกไปแล้วไงว่าข้าแค่มาคุยเรื่องงาน
โอริซาว่า มาโกะ.
ดอกไม้แปลกประหลาดนั้นเจ้าปลูกมันได้หรือยัง
คาคาชิ มิโยะ.
มันต้องได้รับแสงและทุ่งหญ้าที่อุดมสมบูรณ์ข้าเลยบุ๋มมันยากหน่อย
คาคาชิ มิโยะ.
ท่านรองไปกับข้าสิ
คาคาชิ มิโยะ.
เดี๋ยวข้าจะให้ท่านไปดูดอกนั่น
โอริซาว่า มาโกะ.
ที่นี่หรอ
โอริซาว่า มาโกะ.
ดอกไม้พรุ่งนี้น่ะไม่บานเลยสักนิด
โอริซาว่า มาโกะ.
//หันหลังกำลังจะเดินกลับไป
คาคาชิ มิโยะ.
เดี๋ยวก่อนสิท่าน
คาคาชิ มิโยะ.
ดอกไม้นี่นาโตเต็มวัยแล้วนะ
คาคาชิ มิโยะ.
น่าจะสามารถค้ำเกสรของมันออกมาได้
คาคาชิ มิโยะ.
ดูสิกลิ่นหอมจะตาย
คาคาชิ มิโยะ.
//หยิบดอกไม้ขึ้นมาดม
โอริซาว่า มาโกะ.
//หันมาพอดี
คาคาชิ มิโยะ.
ท่านเป็นอะไรไป
คาคาชิ มิโยะ.
//ยื่นดอกไม้ให้
คาคาชิ มิโยะ.
เอาไปคั้นเกสรของมันได้นะ
คาคาชิ มิโยะ.
ข้าตั้งใจปลุกมันทุกต้นเลย
คาคาชิ มิโยะ.
ท่านชอบมันหรือไม่
โอริซาว่า มาโกะ.
ใช่เขาชอบมาก//พูดเสียงเบา
โอริซาว่า มาโกะ.
อ๋อไม่มีอะไรหรอก
โอริซาว่า มาโกะ.
//เอาดอกไม้มา
โอริซาว่า มาโกะ.
เข้าไปก่อนนะพอดีข้าไม่ว่าง
คาคาชิ มิโยะ.
เอ๋~เดี๋ยวก่อนสิ...
โอริซาว่า มาโกะ.
//มาบ้านตัวเอง
โอริซาว่า มาโกะ.
//หายใจแรง
โอริซาว่า มาโกะ.
//เลื่อนไหลออกมาจากจมูก
โอริซาว่า มาโกะ.
เมื่อกี้นี้มัน..
โอริซาว่า มาโกะ.
น่ารัก!!!
โอริซาว่า มาโกะ.
//เศษแจกันออกมา
โอริซาว่า มาโกะ.
//วางดอกไม้ที่มิโยะให้มาใส่ลงในแจกัน
โอริซาว่า มาโกะ.
ตั้งใจปลูกขนาดนี้
โอริซาว่า มาโกะ.
ยังจะให้ฉันออกไปทำเกสรอีกนะ
โอริซาว่า มาโกะ.
เธอนี่มันย้ายเบ้อชัดๆเลยนะ
โอริซาว่า มาโกะ.
//แอบยิ้มอยู่ในใจ
ขอให้มีความสุขกับการสอบนะทุกคน
โรงเรียนที่เขาเริ่มสอบกันแล้วอ่ะ
จบไวไปหรือเปล่าครับ
ฮิกัง บานะ.
(ทำไมถึงยังไม่กลับมาอีกนะ)
ฮิกัง บานะ.
//เดินออกไป+หยิบร่ม
คาคาชิ มิโยะ.
เจ้ามาทำอะไรที่นี่
ฮิกัง บานะ.
ข้าต้องถามท่านต่างหาก
ฮิกัง บานะ.
ทำไมถึงไม่ยอมกลับบ้าน
คาคาชิ มิโยะ.
เกลียดข้าแล้วใช่ไหม
ฮิกัง บานะ.
ท่านมาโกะไม่ได้เกลียดท่าน
ฮิกัง บานะ.
เขาอาจจะแค่หงุดหงิดเรื่องงาน
ฮิกัง บานะ.
เราไปทานอาหารกัน
คาคาชิ มิโยะ.
แล้วนี่เจ้าจะพักอีกกี่วันหรอ
ฮิกัง บานะ.
กินข้าวบอกลานะ
คาคาชิ มิโยะ.
งั้นเรารีบไปกันเถอะ
คาคาชิ มิโยะ.
//เบี่ยงให้บานะ
คาคาชิ มิโยะ.
ไว้เจอกันใหม่
ฮิกัง บานะ.
ข้าจะตอบแทนบุญคุณของท่านแน่
คาคาชิ มิโยะ.
ขอให้เจ้ามาพบเจอข้าอีกครั้งนั่นก็ถือว่าเป็นบุญคุณแล้ว
คาคาชิ มิโยะ.
ไว้พบกันใหม่นะ
ฮิกัง บานะ.
ไว้เจอกันแม่นาง...//พูดเสียงเบา
ฮิกัง บานะ.
ดูเหมือนว่าข้าจะไม่ค่อยชินแฮะ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
-original600jpg?sign=2f24abd37fc76e7851d7ea0848ef29c9&t=67105380)
