...บทที่1 เริ่มต้นเรื่องราว...

..."การทะลุมิติเสร็จสิ้น"...

เสียงที่คล้ายAIได้ดังขึ้นในหัวของหญิงสาว

"ฮึ..อะไรนะทะลุมิติ!!?" หญิงสาวติดตลกว่าเรื่องเพ้อฝันอะไรกัน

เเต่เมื่อหญิงสาวลืมตาตื่นขึ้นจากเสียงAIในความฝันนั้น กลับพบว่าห้องอันแสนลกที่เต็มไปด้วยเอกสารและขยะมากมายที่กองอยู่นั้นกลับกลายเป็นห้องของคนในยุคโบราณไปซะได้

"อะไรกันคับเนี่ยยย!!!??" หญิงสาวเอ่ยขึ้นด้วยความประหลาดใจแต่กลับไม่มีคำตอบให้คำถามที่เธอขึ้น มีแต่เสียงประหลาดใจของพวกคนใช้ทั้งหลายที่อยู่รอบตัวเธอ ทันใดนั้นมีเสียงตะโกนของสาวใช้ขึ้นว่า

"คุณหนู... คุณหนูฟื้นแล้วรึเจ้าค่ะ!! พวกเจ้าคุณหนูฟื้นแล้วรีบไปบอกนายหญิงกับคุณท่านเร็ว!!"

หลังจบเสียงของสาวใช้ผู้นั้น สาวใช้อีก 2 คนก็รีบลุกวิ่งขึ้นไปบอกข่าวกับ นายหญิงหลานและคุณท่านหลานทันที

"ห้องของใครกันล่ะวะเนี่ย?" หญิงสาวได้ลุกขึ้นมาจากเตียงในท่านั่งแล้วเอ่ยถามขึ้น

"อะไรกันเจ้าคะคุณหนู ก็นีห้องของคุณหนูมิใช่หรอเจ้าคะ" สาวใช้ที่นั่งอยู่ข้างเตียงทำหน้าประหลาดใจขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินผู้เป็นนายเอ่ยถามขึ้นเช่นนั้น

"หา..บ้าหรือเปล่าที่นี่นะห้องของฉัน เอ๊ะ!อะไรนะ ฉันนี่นะคุณหนูแล้วเธอเป็นใครกันเนี่ยใส่ชุดจีนโบราณทำไมแล้วไอ้พล๊อปกองถ่ายเหมือนในหนังจีนย้อนยุคนี่มันคืออะไร" หญิงสาวเอ่ยขึ้นแล้วพึ่งนึกขึ้นได้จึงตกใจสุดขีดเมื่อได้เห็นผู้หญิงหลายคนใส่ชุดสาวใช้จีนโบราณมานั่งมายืนอยู่รอบกายเธอไปหมด

หญิงสาวรีบเอาผ้าห่มมาคลุมตัวนั่งขดอยู่มุมของปลายเตียงทันที

"ก็ใช่สิเจ้าคะ คุณหนูจำเรื่องราวอะไรได้ไหมเจ้าคะหรือว่าลืมไปหมดแล้วเจ้าคะ!!" สาวใช้ที่นั่งอยู่ข้างเตียงเธอเอ่ยขึ้นอย่างตกใจและทำหน้าประหลาดใจขึ้นอย่างอดไม่ได้ ก่อนที่หญิงสาวจะได้ตอบกลับมีเสียงตะโกนของผู้หญิงดังขึ้นว่า "นายหญิงและนายท่านมาแล้วเจ้าค่ะ" สาวใช้ทุกคนรีบยืนขึ้นเรียงกันอย่างเป็นระเบียบก่อนที่ประตูของห้องจะเปิดออกเผยให้เห็นรองเท้าปักด้วยลายดอกบัวอันงามตาก้าวเข้ามาในห้อง

จบแล้วบทที่1เป็นไงบ่างคะ ดีหรือเปล่าทานต่อได้น้าาาไม่นานค่ะ

...เริ่มต้นเรื่องราว 1...

ราวของหญิงวัยกลางคนผู้หนึ่งทีดูเหมือนจะเป็นนายหญิงที่พวกคนที่แต่งตัวเป็นนางกำนัลยุคจีนโปราณเรียกกัน ได้ย่างก้าวเข้ามาในห้องที่หญิงสาวอยู่อย่างรีบร้อนใจและกังวลอย่างเห็นได้ชัดเจน เธอดูโล่งอกโล่งใจขึ้นมากเมื่อเธอได้เห็นหญิงสาวที่นั่งกอดเข่าอยู่มุมค้างขวาบนเตียง

"คุณหนูของพวกเป็นอะไร นางดูกังวลนะ" หญิงวัยกลางคนคนนั้นได้เอ่ยประโยคคำถามขึ้นพร้อมกับคิ้วที่เริ่มขมวดเข้าหาจนจะมัดเข้ากันได้อีกครั้ง ในตอนนี้เธอเริ่มดูเหมือนมีความรู้สึกร้อนใจและกังวลขึ้นบนใบหน้าอีกกว่าเดิมมากๆเลยทีเดียว

"ข้าก็มิรู้เช่นกันเข้าค่ะนายหญิง คุณหนูท่านฟื้นขึ้นมาคำพูดคำจาของนางก็แปลกๆไปและกริยาท่าทางของนางก็เป็นเช้นนี้เละเจ้าค่ะ" เสียง เสียงหนึ่งของหญิงสาวที่แต่งตัวเป็นนางกำนัลที่นั่งอยู่ข้างเตียงและเธอดูจะมียศสูงสุดในหมู่นางกำนัลด้วยกันใดเอ่ยขึ้นอย่างไม่สบายใจนักเท้าไหร่

"ใช้เจ้าค่ะนายหญิง" หลังจบคำนั้น เสียงของนางกำนัลอีกเป็นสิบก็รีบเอ่ยขึ้นมาตามๆกันโดยแต่ละคนก็ทำสีหน้าไม่สบายใจเช้นกันกับนางกำนัลที่นั้งอยู่ข้างเตียง

"หา?? อะไรว่ะ ยังไม่ทันได้ตั้งตัวเลยก็คิดว่ากูยังไม่ฟื้นตัวดีคำพูดเเปลดๆท่าทางเเปลกๆซะแล้ว??? พวกเธอเองหรือป่าวที่เเปลกๆอะ นี้ถ่ายละครเเนวจีนย้อนยุคกันอยู่ยย เอ๊ะ! เชี่ยยยยหรือว่าาา" หญิงสาวคุนคิดอยู่เเต่ไม่ทันไรยังไม่ทันที่จะได้คุนคิดจนจบ ก็มี!!!

...เอ- ก็มีอะไรน้ออออΣ⁠(⁠ಠ⁠_⁠ಠ⁠)...

บอกเลยว่าตัดจบกันแบบละครไทยสุดๆเลยละค่าาา(⁠人⁠ ⁠•͈⁠ᴗ⁠•͈⁠) ตอนนี้มีคำหยาบกันเล็กน้อยด้วยเนาะ😑 ต้องขอโทษสำหลับคนที่ไม่ชอบคำหยาบๆด้วยแล้วกันนะคะ༎ຶ⁠‿⁠༎ຶ ขอให้รอกันหน่อยน้าา เเละก็ท่าผิดถูกตรงไหนก็ฝากดูฝากบอกฝากติฝากชมกันหน่อยน้าาาคะ เเละสำหรับตอนนี้ก็คนจะต้องจบกันเเค่นี้แล้วเละคะ พูดซะยาวววเยียดดดกันเลยเนอะʕ⁠´⁠•⁠ ⁠ᴥ⁠•̥⁠`⁠ʔ

แต่ก็- อ๊ะ!ขอสปอยหน่อยได้หรือป่าวอะ ก็อยากจะบอกว่าหน้าจะรอบทเริ่มต้นเรื่องราวกันอีกแค่ 2 บทก็คงถึงบทเข้าสู่เรื่องราวกันแล้วนะ