พระองค์ที่รักของข้า
อยากได้
รุจี(เพื่อนพ่อ)
ไปเที่ยวตลาดดีไหม
ทั้งสองได้ขี่ม้าไปที่ตลาด
สุรการ (พ.อ.)
ขออภัยขอรับ/มอง
ณิชชา(น.อ.)
ไม่เป็นอะไรขอรับ
ณิชชา(น.อ.)
กระผมขอตัวขอรับ
ณิชชา(น.อ.)
/วิ่ง+ก้มหลังเล็กน้อย
สุรการ (พ.อ.)
[น่าเอ็นดูยิ่งนัก]
นภา(เพื่อนน้อง)
เป็นอะไรหรือชา
พิรุณ(เพื่อนน้อง)
เดี๋ยวพวกเจ้าจนได้
มาลี(เพื่อนน้อง)
พวกข้าสองคนหาพวกเจ้าจะวุ่นเลย
นภา(เพื่อนน้อง)
ไปซื้อของกันเถิด
พิรุณ(เพื่อนน้อง)
/กำลังจะจับแหวน
รุจี(เพื่อนพ่อ)
/กำลังจะจับแหวน
พิรุณ(เพื่อนน้อง)
ขออภัยขอรับ
รุจี(เพื่อนพ่อ)
ข้าต่างหากที่ผิดเจ้าไม่ผิดหรอก
พิรุณ(เพื่อนน้อง)
แต่ถ้าท่านอยากได้ท่านก็เอาไปเถิดข้าไม่เอา
ย่อมทำได้
รุจี(เพื่อนพ่อ)
เจ้าอยากได้มิใช่รึ
พิรุณ(เพื่อนน้อง)
ข้ามิเอาแล้ว
พิรุณ(เพื่อนน้อง)
ข้าขอตัว
พิรุณ(เพื่อนน้อง)
/ก้มหลังเล็กน้อย+เดินออกไป
รุจี(เพื่อนพ่อ)
[น่ารักเสียจริง]
รุจี(เพื่อนพ่อ)
/ยิ้มเล็กน้อย
นภา(เพื่อนน้อง)
รุณเจ้าไปไหนมารึ
พิรุณ(เพื่อนน้อง)
ข้าไปซื้อมาไงเล่า
ณิชชา(น.อ.)
ข้าว่าพวกเรากลับเรือนกันเถิด
มาลี(เพื่อนน้อง)
งั้นแยกย้ายกันเถิด
ทุกคนพากันแยกย้ายกับเรือน
กิ่ง(พี่เลี้ยงน้อง)
นายท่านมาแล้วหรือเจ้าคะ
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
นายท่านไปเสียนานเลย
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
บ่าวห่วงนายท่านยิ่งนัก
ณิชชา(น.อ.)
แล้วคุณแม่อยู่หรือไม่
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
มีกิจด่วนจึงเร่งไปเจ้าค่ะ
ณิชชา(น.อ.)
แล้วคุณพ่อกลับมาหรือยัง
กิ่ง(พี่เลี้ยงน้อง)
ยังมิกลับมาเจ้าค่ะ
ณิชชา(น.อ.)
พาข้าเข้าหอนอนหน่อยเถิด
กิ่ง(พี่เลี้ยงน้อง)
เจ้าค่ะ
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
เจ้าค่ะ
กิ่ง(พี่เลี้ยงน้อง)
นายท่านเจ้าคะ
กิ่ง(พี่เลี้ยงน้อง)
ขุนศาให้พวกข้าสองคนมาบอกนายท่านว่า......
ณิชชา(น.อ.)
คุณพ่อให้มาบอกอันได้รึ
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
นายท่าน .....
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
ต้องเข้าไปอยู่ในวงศ์หลวง
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
เพื่อคอยดูแลบุตรชายของขุนหลวงเจ้าค่ะ
กิ่ง(พี่เลี้ยงน้อง)
อีก๘วันเจ้าค่ะ
ณิชชา(น.อ.)
ถึงข้าจะไม่เต็มใจ
ณิชชา(น.อ.)
แต่เพื่อคุณพ่อข้าย่อมทำได้
มิเป็นอันใด
ณิชชา(น.อ.)
พี่เหลือเพลาอีกกี่วันรึ
กิ่ง(พี่เลี้ยงน้อง)
อี๔วันเจ้าค่ะ
ณิชชา(น.อ.)
แล้วพวกพี่ไปกับข้าหรือไม่
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
ไปเจ้าค่ะ
ณิชชา(น.อ.)
งั้นเรารีบเก็บของกันเถอะจะได้ทัน
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
นายท่านอยากไปหรือไม่เจ้าคะ
ณิชชา(น.อ.)
แต่เพื่อคุณพ่อข้าทำได้
กิ่ง(พี่เลี้ยงน้อง)
โถ่ นายท่าน
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
อีกิ่งข้าสงสารนายท่านเหลือเกิน
กิ่ง(พี่เลี้ยงน้อง)
ข้าก็เช่นเดียวกับเอ็ง
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
เดี๋ยวข้าไปเปิดเอง
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
/ลุก+เดินไปเปิดประตู
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
/เปิดประตู
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
ท่านขุนศา/ก้มหัว
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
องค์ชาย/คุกเข่า
สุรการ (พ.อ.)
นายเอ็งอยู่ไหน/ย.ช.
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
ข้างในพระเจ้าค่ะ/ก้มหน้า
กิ่ง(พี่เลี้ยงน้อง)
มิเป็นอันนะเจ้าคะนายท่าน
กิ่ง(พี่เลี้ยงน้อง)
นายท่านเจ้าคะข้างหน้า
กิ่ง(พี่เลี้ยงน้อง)
/ก้มหัว
ณิชชา(น.อ.)
/มองกิ่งแบบมึนงง
สุรการ (พ.อ.)
[ผู้ใดว่ะมิเห็นหน้าเลย]
ณิชชา(น.อ.)
/ลุกขึ้นจากเตียง
สุรการ (พ.อ.)
[เจ้านั้นเอง]
กิ่ง(พี่เลี้ยงน้อง)
นายท่านเจ้าค่ะนั่งลงเจ้าค่ะ/ดึงผ้าถุง
ณิชชา(น.อ.)
/มองข้างหน้าตนเอง
ณิชชา(น.อ.)
ข้าพเจ้าต้องขออภัย ข้าพเจ้ามองมิเห็นพระองค์พระเจ้าค่ะ/ก้มหน้า
ณิชชา(น.อ.)
ข้าพเจ้าขออภัยพระเจ้าค่ะ/ก้มหน้า
สุรการ (พ.อ.)
วันมะรืนเจ้าต้องมาอยู่กับข้า
ณิชชา(น.อ.)
พะ..พระเจ้าค่ะ
ณิชชา(น.อ.)
เหตุใดจึงไปไวนัก
กิ่ง(พี่เลี้ยงน้อง)
นั้นสิเจ้าค่ะ
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
/รีบเดินมา
กิ่ง(พี่เลี้ยงน้อง)
อีแก้วเอ็งไปไหนมา
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
ข้ามิกล้าเข้ามาข้ากลัว
แก้ว(พี่เลี้ยงน้อง)
ขออภัยเจ้าค่ะนายท่าน
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
