"ไม่ ไม่ ไม่~ ฉันไม่ไปฉันไม่ยอม
ลงไปโลกมนุษย์เด็ดขาด"
"เเต่สกาย คุณต้องไปคุณเป็นคนเดียว
ที่มีพลังเก่งเกล้าที่สุดคุณต้องทำภารกิจนี้"
"เเล้วทำไมคุณไม่ทำล่ะ"
สกายพูดขึ้นด้วยความสงสัย
"ผมทำไม่ได้พลังผมมีขีดจำกัดถ้าไม่ได้
อยู่ในโลกเนรมิตส่วนพลังคุณไม่มีจำกัด
ไม่ว่าคุณจะอยู่ที่ไหนคุณก็รู้ดี"
"ก็ใช่เเต่ถ้าฉันไปเเล้ว ใครล่ะจะดูเเล
เจ้ากระต่ายน้อยพวกนี้"
สกายพูดขึ้นพร้อมเดินไปอุ้มกระต่ายมาโอบกอดเเล้วมองไปที่สโตล
"โอ้ว~ ดูสิ รูบี้ มินนี่ คอรัส สฮาน่า
ช่างน่าสงสารใครล่ะจะดูเเลพวกเขา
คุณหรอคุณจะดูเเลพวกเขาหรอ"
"ใช่ผมจะดูเเลให้คุณ"
สโตลตอบด้วยความมั่นใจเเต่สีหน้าสกายนั้นสิ้นหวังกับคำตอบนี้มาก
"คุณโกหก"
"ไม่นะสกายผมพูดจริ๊ง"
"ฉันเก่งสุดเรื่องดูออกว่าใครโกหกคุณ
ดูเเลพวกเขาไม่ได้คุณเกลียดกระต่าย"
"ใช่ที่ไหน"
"ใช่สิคุณเคยบอกฉันว่าอึของพวกเขา
เหมือนไข่มุกในชานม"
"ก็....ก็มันมันจริงนิ"
สโตลตอบด้วยความเขิน
"นั่นไงเห็นอยู่ว่าโกหก"
สกายพูดขึ้นพร้อมส่ายหัวไปมาอยู่ๆสโตลก็ฉุดคิดไอเดียขึ้นได้
"เอางี้มั้ยผมมีวิธี"
สกายมองคิ้วขมวดด้วยความสงสัยสโตลยิ้มกรุบกริบเเบบไม่น่าไว้ใจ
.......
.......
.......
.......
.......
"ไม่เอาหน่าไม่มีวิธีอื่นเเล้วหรอ"
สกายสิ้นหวังมากเมื่อรู้ไอเดียจากสโตล
"เอาเถอะหน่าสกาย"
"นี่ฉันจะต้องไปหายัยริสซี่จริงๆหรอเนี่ย"
สกายพูดขึ้นพร้อมกับสีหน้าหงุดหงิดสโตลมองดูเขาด้วยความสิ้นหวัง
"เอาหน่า~เพื่อเจ้าต่ายน้อยของเธอไง"
สโตลพูดขึ้นพร้อมหัวเราะในใจสกายไม่รีรอมุ่งตรงไปยังเขตเเดนของริสซี่ทันทีในเขตเเดนของริสซี่มีเเต่สายรุ่งเเละพวกของวิ้งวับจนทำให้สกายอดเเซะริสซี่ไม่ได้
"ฉันว่าริสซี่น่าจะต้องการหมอด่วนฉันเชื่อว่า
เมื่อทุกคนอ่านมาถึงตอนนี้ก็คงจะคิดเเบบฉัน
เเหละจริงมั้ย"
สกายค่อยๆเดินเข้าไปอย่างช้าๆเเละกรอกสายตามองรอบๆไปด้วย
"อร๊ายยยยยยย~"
เสียงกรีดร้องดังขึ้นสกายสะดุ้งโหยงก่อนจะหันหน้าไปมอง
"สกายเธอ อย่า เหยียบ พรมฉัน"
ริสซี่พูดขึ้นพร้อมชี้ไปที่พรมข้างหน้าสกาย
"เเล้วเธอจะกรี๊ดทำไมริสฉันไม่ได้จะเผา
เเดนเธอซักหน่อย"
"เธอจะไปรู้อะไรเธอไม่เข้าใจเเฟชั่น"
ริสซี่พูดขึ้นพร้อมเดินเข้ามามองหน้าสกายก่อนจะทำสีหน้าสงสัย
"เธอมาที่นี่ทำไม"
"คือ...
สกายไม่กล้าที่จะขอให้ริสซี่ช่วยเพราะเมื่อ5ปีก่อนสกายเคยฝากกระต่ายตัวนึงไว้กับริสซี่ซึ่งนางจับกระต่ายกิน
"ใช่~มันเป็นเรื่องที่ฉันรับไม่ได้อย่างเเรงเลย
ทุกคนที่รักสัตว์ก็คิดอย่างนั้น"
"คืออะไรล่ะพูดมาสักทีลูกอ๊อดติดคอรึไงย่ะ"
"ริสเธอจะต้องสัญญากับฉันก่อนว่าเธอ
จะไม่ทำเเบบนั้นอีก"
"อะไรของเธอ"
ริสซี่สับสนเเละมึนงงกับคำตอบของสกาย
"ฉันจะฝากเธอดูเเลกระต่าย"
ริสซี่ได้ยินก็ดีใจมากจนเธออั้นที่จะกรี๊ดความดีอกดีใจออกมาไม่ได้เเต่สกายก็พูดขัดขึ้นมาก่อน
"เเต่เธอ ห้าม กิน กระต่าย ของ ฉัน อีก
เข้าใจมั้ย"
ริสซี่ดีใจมากจนกรี๊ดออกมาก่อนที่จะพรวดพราดเข้ามากอดสกายเเละจุ๊บหน้าผากเธอ
"ขอบคุณนะที่ไว้ใจฉัน"
สีหน้าดีใจของริสซี่ค่อยๆหายไปเเล้วยกนิ้วชี้ไปข้างหลังสกาย
"เธอเหยียบพรมฉันอยู่"
ริสซี่พูดขึ้นด้วยความเย็นชา
"อุ้ย..sorryจ้า"
สกายพูดขึ้นพร้อมเดินออกมาจากริสซี่ก่อนจะวิ่งหนีไปริสซี่หันไปมองด้วยความงง
"อะไรของนาง ?
.......
.......
.......
"เป็นไงเธอพร้อมรึยัง"
สกายดูกังวลมากกับภารกิจนี้เธอตอบด้วยเสียงสั่นๆ
"ฉันพร้อมเเล้ว"
เมื่อจบประโยคสโตลก็เนรมิตประตูมิติขึ้นเพื่อส่งสกายไปยังดาวโลกสกายคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปในประตูมิติ
.......
.......
.......
...ดาวโลก planet earth...
.......
.......
.......
พื้นสั่นสะเทือนไปทั่วทุกทิศผู้คนต่างหวาดกลัวพากันวิ่งหนีตายจากอะไรซักอย่างที่กำลังโผล่ขึ้นมาจากผิวน้ำเด็กน้อยคนนึงหลงจากพ่อเเม่อยู่บนชายฝั่งเจ้าสัตว์ประหลาดตัวนั้นก็กำลังจะเขมือบเด็กคนนั้น
"ม่ายยยยยยย~
...ตึ่ง...
.......
.......
.......
.......
.......
.......
.......
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
...serpent king...
"นายท่าน ทำเเบบนี้มันจะดีหรอครับนายท่าน"
ทาจิหันไปมองมานี่ด้วยสีหน้าสุดจะทน
"มานี่ นี่ก่อนนายจะพูดเนี่ยช่วยเอาเจ้าเหลืองๆที่นายกินอยู่ออกจากปากก่อนได้มั้ยเสียชื่อวายร้ายหมด"
"ขอโทษครับนายท่าน"
"ว่าเเต่ เเผนของเราไปถึงไหนเเล้ว"
ทาจิถามด้วยความอยากรู้มานี่ค่อยๆวางทุเรียนในมือลงค่อยๆเดินมาหน้าบัลลังก์ก่อนจะยิ้มกรุบกริบด้วยความพอใจ
"ว่าไงมานี่"
ทาจิย้ำ
"ไม่ต้องห่วงครับนายท่านผมจัดการเรียบร้อยเเล้วรับรองนายท่านจะไม่ผิดหวัง"
พูดจบมานี่ก็หัวเราะด้วยความสะใจ
.......
.......
.......
"ม่ายยยยยยย ใครก็ได้ช่วยเด็กคนนั้นที"
เสียงตะโกนดังขึ้นทุกคนหันไปมองตามเสียง
"โธ่ เเย่ล่ะ รอก่อนฉันกำลังไปเจ้าหนูอย่าขยับนะ"
ชายปริศนาวิ่งเข้าไปช่วยเด็กคนนั้นอย่างไม่ลังเลเเต่ขนาดที่วิ่งไปนั้น หนวดมหึมาก็พุ่งขึ้นมาจากผิวน้ำไล่มาเรื่อยๆจนจะถึงตัวเด็ก ชายหนุ่มเห็นก็กัดฟันวิ่งไปจนสุดฝีเท้า
"ฉันมาเเล้วเจ้าหนู"
เมื่อถึงตัวเด็กชายหนุ่มรีบคว้าตัวเด็กเเล้ววิ่งขึ้นฝั่งทันทีเเต่มันไม่ง่ายอย่างนั้น หนวดมหึมาได้รัดข้อเท้าชายหนุ่มเเล้วพยายามดึงลงทะเลไป เเต่โชคยังดีที่เด็กคนนั้นถึงมือเเม่ที่รออยู่ในที่ปลอดภัยเเล้วชายหนุ่มดิ้นรนบนพื้นชายหาดเพื่อเอาชีวิตรอดเเต่ก็สู้เเรงของเจ้าสัตว์ประหลาดตนนี้ไม่ได้เเม้เเต่น้อย ชายหนุ่มได้เเต่คิดว่าตนคงไม่รอดเเน่ๆ
...ตู้มมมม...
เสียงกายกระทบผิวน้ำอย่างรุนเเรงชายหนุ่มถูกดึงลงไปในทะเลอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มถูกหนวดมหึมารัดไว้เเน่นจนหายใจไม่ออกชายหนุ่มตะเกียกตะกายเอาชีวิตรอดเเต่ก็ไม่เป็นผลจนชายหนุ่มขาดอากาศหายใจเเละหมดเเรงในที่สุด
สกายได้มาถึงยังโลกเเละเหลือบไปเห็นผู้คนที่นั่งโอบกอดตัวเองด้วยความหวาดกลัวสกายไม่รีรอด้วยความอยากรู้จึงเดินเข้าไปตรงสถานที่นั้น
"เกิดอะไรขึ้นคะ คุณ คุณคะ..
"มันน่ากลัวมากมัน...
หญิงสาวพูดด้วยความกลัวพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้า
"มันจับชายคนนั้นดึงลงทะเลพวกเราไม่รู้จะช่วยเขายังไงไม่รู้ตอนนี้เขาจะเป็นตายร้ายดียังไงบ้าง
หญิงสาวร้องไห้ออกมาด้วยความกลัวเเละเสียใจสกายเห็นอย่างนั้นจึงรีบวิ่งไปบนหาดเเล้วยกมือร่ายเวทย์ทันทีสกายเห็นภาพนิมิตกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมด
"เป็นไปได้ยังไงมันไม่ควรจะมาอยู่ที่นี่"
สกายพรึมพรำกับตนเองก่อนจะยกมือขึ้นเเล้วเริ่มร่ายมนต์เวทย์อีกครั้งสกายใช้มนต์ยกเจ้าสัตว์ประหลาดตนนั้นขึ้นมาจากทะเลเเล้วบดมันจนสลายหายไปผู้คนที่เห็นก็ต่างตกตะลึงกับสิ่งที่เห็นสกายร่ายคาถายกตัวชายผู้นั้นขึ้นมาจากผืนทะเลสกายมองหน้าชายผู้นั้นด้วยความคุ้นเคย
"ใช่ ฉันรู้สึกว่าเหมือนเราเคยเจอกันที่ไหนมาก่อนฉันเชื่อว่าทุกคนก็เคยเป็นจริงมั้ย"
ชายหนุ่มสำลักน้ำออกมาสกายเห็นอย่างนั้นก็โล่งอกที่เหตุการณ์นี้ไม่มีผู้คนตายชายหนุ่มค่อยๆลืมตาขึ้น
"คุณช่วยผมไว้หรอ
"คุณจะคิดงั้นก็ได้เพราะจากที่ฉันดูเเล้วคงมีเเต่ฉันนี่เเหละที่ช่วยคุณ"
ชายหนุ่มยิ้มอ่อนๆเเล้วค่อยๆดันตัวขึ้นนั่งข้างสกาย
"คุณนี่ตลกเหมือนกันนะเนี่ย"
...ตุ๊บ...
เสียงสิ่งของกระทบกับร่างสกายชายหนุ่มเเละสกายหันไปมองพร้อมกัน
"เเกมันปีศาจ นางปีศาจ
"ใช่ๆ นางปีศาจ
"ปีศาจ
"ออกไป
ผู้คนคว้าปาสิ่งของใส่สกายพร้อมชี้นิ้วต่อว่า สกายไม่เข้าใจในสิ่งที่ตนกำลังเผชิญ
"อะไรเนี่ยฉันอุส่าช่วยทุกคนไว้เเท้ๆเนี่ยนะหรอผลตอบเเทนบ้าจริงฉันคิดถูกหรือคิดผิดเนี่ยที่ลงมานี่"
สกายบ่นอยู่ในใจ
มือขนาดกลางเต็มไปด้วยน้ำค่อยๆวางลงบนไหล่ของสกายด้วยความเป็นห่วง
"คุณไม่เป็นไรนะ"
สกายหันกลับมามองชายหนุ่มอีกครั้งพร้อมพยักหน้า
"อืม...ฉันไม่เป็นไร"
ชายหนุ่มเห็นก็รู้ทันทีว่าสกายไม่โอเครกับเรื่องนี้จึงคิดอะไรดีๆออก
"ดี งั้นเราออกไปจากตรงนี้กันดีกว่า"
ขณะที่สกายเเละชายหนุ่มก้าวฝีเท้าเดินออกจากหาดผู้คนต่างมองสกายด้วยความเกลียดเเละหวาดกลัวสกายเห็นเเบบนี้ก็รู้สึกไม่สบายใจ
"ไอ่หนุ่ม เองไม่กลัวนางรึไง"
เสียงตะโกนดังขึ้นชายหนุ่มได้เเต่มึนงงกับเรื่องนี้เพราะตนไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมทุกคนถึงไม่ชอบสกาย
สกายหยุดเเละหันมามองผู้คนดวงตาของเธอค่อยๆกลายเป็นสีเเดง
"ไม่เอา"
...ตึ่ง...
.......
.......
.......
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
...Serpent king...
...ณ โลกเนรมิต...
"จะว่าไปเเกก็น่ากินเหมือนกันนะเนี่ย"
ริสซี่หยอกเล่นกับกระต่ายที่สกายฝากเลี้ยงเสียงฝีเท้าวิ่งมาเเต่ไกลก่อนจะมีเสียงตะโกนดังขึ้น
"ริสเเย่เเล้ว
น้ำเสียงตะโกนที่สั่นเเละหวาดกลัวทำให้ริสซี่ลุกขึ้นเเล้วหันไปมองตามเสียงหญิงสาวที่วิ่งมาหยุดลงตรงหน้าริสซี่ด้วยความเหน็ดเหนื่อย
"ริสเธอต่อไปกับฉันเดี๋ยวนี้"
ริสซี่ได้เเต่ฉุดคิดต่างๆนาๆในหัวของเธอด้วยความสงสัยก่อนจะก้าวเท้าเดินตาม
"เธอดูนี่สิ
หญิงสาวยกมือขึ้นพร้อมชี้ไปทางมิติเวลาให้ริสซี่ดู
"ว้าว นี่มันอะไรกันกิ"
ริสซี่ตะลึ่งมากกับสิ่งที่เห็น
"ฉันไม่เคยเห็นหลุมเวลามี2หลุมมาก่อนมัน
เกิดอะไรขึ้น"
"ฉันก็ไม่รู้ เเต่ ฉันรู้ว่าจะถามใคร"
พูดจบกิกับริสซี่ก็มุ่งหน้าไปยังใจกลางหลักของโลกเนรมิต
.......
.......
.......
.......
...ดาวโลก planet earth...
...2 ชั่วโมงก่อนเหตุการณ์หลุมเวลาเเยกตัว...
.......
.......
.......
ผู้คนต่างมองดูสกายด้วยความเกลียดชังเเละหวาดกลัวสกายหยุดนิ่งก่อนจะหันมามองผู้คนที่กำลังต่อว่าเธอดวงตาของสกายค่อยๆกลายเป็นสีเเดงอ่อนๆก่อนจะยกมือร่ายเวทย์เเละสบัดข้อมือเบาๆ
"ไม่เอา"
สกายเอ่ยขึ้นเมื่อเอ่ยจบสกายล้มลงกับพื้นทันทีชายหนุ่มที่เห็นก็ตกอกตกใจเป็นอย่างมาก
"คุณ คุณครับ"
ชายหนุ่มพุ่งไปหาสกายด้วยความตกใจ
มนต์ที่สกายร่ายนั้นเเพร่กระจายไปทุกทิศทุกทางผู้คนที่ต่อว่าสกายกลับจำทุกสิ่งที่เกิดขึ้นไม่ได้เเม้เเต่นิดไม่ว่าจะเหตุการณ์สัตว์ประหลาดบุกหรือเรื่องที่สกายร่ายเวทย์เพื่อช่วยชายหนุ่มเเละทุกคน
.......
.......
.......
.......
...1 ชั่วโมงต่อมา...
.......
.......
.......
.......
สกายเริ่มรู้สึกตัวนิ้วของเธอกระดิกชายหนุ่มเห็นก็เอ่ยขึ้นทันที
"รู้สึกตัวเเล้วหรอ"
สกายค่อยๆลืมตาขึ้นก่อนจะค่อยๆดันตัวเองขึ้นจากเตียงชายหนุ่มเห็นก็รีบเดินเข้าหาสกายทันที
"ค่อยๆนะค่อยๆ"
ชายหนุ่มช่วยพยุงสกายขึ้นก่อนจะหาเก้าอี้มานั่งข้างๆเตียงที่สกายนั่งอยู่สกายทำสีหน้าสงสัย
"อ่อ ที่นี่บ้านผมเองคุณไม่ต้องถามนะว่าที่นี่ที่ไหน"
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นพร้อมยิ้มอ่อนๆ
"ฉันเป็นอะไรไป"
ชายหนุ่มทำสีหน้าครุ่นคิด
"อยู่ๆคุณก็เป็นลมไปผมไม่รู้ว่าทำไม"
สกายได้ยินก็อดที่จะเก็บไปคิดไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
"ชั่งมันเถอะตอนนี้คุณเป็นยังไงบ้าง"
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นห่วง
"ฉันไม่เป็นไร ดีขึ้นเเล้ว ขอบคุณนะ"
ชายหนุ่มได้ยินก็หมดห่วงก่อนจะลุกเเล้วเดินไปชงชาที่โต๊ะข้างๆ
"จริงสิเราเคยเจอกันที่ไหนมั้ย ?
ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นสกายได้ยินก็ชะงักไปครู่นึง
"ผมรู้สึกคุ้นๆว่าผมเคยเจอคุณที่ไหน"
ชายหนุ่มเดินมาพร้อมถ้วยน้ำชาในมือ
"เอา นี่ดื่มซะ มันช่วยให้ภายในดีขึ้น"
"ขอบคุณนะ"
"ฉันไม่รู้ว่าเราเคยเจอกันรึป่าวเเต่...
ชายหนุ่มนั่งฟังข้างๆด้วยความอยากรู้
"ฉันว่าเราคงไม่เคยเจอกันหรอก จริงสิ
คุณชื่ออะไร เรา ยังไม่รู้จักชื่อกันเลย
ฉันสกาย"
สกายรีบเปลี่ยนเรื่องคุย
"ผมวิช
"วิชหรอ มันเป็นชื่อที่ดีมาก"
"คุณก็เหมือนกันสกาย"
ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมรอยยิ้มอ่อนๆบนใบหน้า
"คุณหน้าเเดงหรอ ?
"ป่าวสักหน่อย //^^//
.......
.......
.......
.......
.......
"ท่านสโตลเกิดเรื่องเเล้วค่ะ"
กิเอ่ยขึ้นพร้อมน้ำเสียงหวาดหวั่น
"ฉันรู้เเล้ว"
สโตลเอ่ย
"มันเกิดอะไรขึ้นคะทำไมมิติเวลาถึงได้เเยกตัว"
"สกายคือต้นเหตุของเหตุการณ์นี้"
"อะไรนะคะ" "อะไรนะคะ"
ริสเเละกิเอ่ยขึ้นพร้อมกันด้วยความเเปลกใจ
"เป็นไปได้ยังไง"
"สกายมีพลังที่เกินยั่งถึงหากนางควบคุม
หรือใช้พลังมากเกินไปก็อาจทำให้ทั้งพหุจักวาล
เกิดความเสียหายได้"
สโตลพูดด้วยน้ำเสียงเป็นกังวล
"เเล้วทำไมท่านถึงปล่อยให้นางทำเรื่องนี้ละคะ"
"มีเพียงสกายเท่านั้นที่สามารถจัดการกับมณีได้
เราต้องเสี่ยง"
"เเม้ต้องเเลกกับชีวิตทั้งพหุจักวาลงั้นหรอคะ"
ริสซี่ตะโกนขึ้นด้วยความหงุดหงิด
"ใจเย็นก่อนริสซี่"
กิปลอบ
"เรื่องนี้จะต้องสำเร็จ ทุกคนต้องปลอดภัย
ฉันสัญญา"
สโตลเอ่ยขึ้นพร้อมกับสีหน้าที่มั่นอกมั่นใจริสซี่เห็นเเบบนั้นก็ค่อยโล่งอกเเต่ก็ยังอดคิดจุกจิกไม่ได้
"โอเคร ก็ขอให้เป็นงั้น"
ริสซี่เอ่ย
.......
.......
"มานี่ !!
เสียงตะโกนดังขึ้น
"ครับนายท่าน"
มานี่เอ่ยพร้อมกับรีบเดินมาที่หน้าห้องโถง
"คราเคนที่ฉันเลี้ยงไว้หายไปไหน"
"คือ ผ ผ ผม
มานี่พูดติดๆขัดๆด้วยความกลัว
"มานี่บอกมา"
"ผมเอามันไปปล่อยบนโลกมนุษย์ครับนายท่าน"
"งั้นหรองั้นก็ดี"
มานี่ลุกลี้ลุกลนก็จะตัดสินใจบอกทาจิ
"คือนายท่านเจ้าคราเคนมัน
"อะไร"
"มันตายเเล้วครับสลายเป็นผุยผง"
"อะไรนะ เป็นไปได้ยังไงคราเคนของฉัน
ออกจะเเข็งเเกร่งใครกันที่ทำให้มันสลายได้
มันเป็นใคร"
"ไม่ทราบเเน่ชัดครับนายท่านเเต่นางเป็นผู้หญิง
ที่อยู่ๆก็โผล่มา"
ทาจิกระวนกระวายใจมากในเวลานี้
"ขืนเป็นงี้มีหวังเราซวยเเน่ต้องรีบตามหามณีให้เจอ
มานี่รีบไปเร่งให้พวกเหล่าปีศาจออกตามหามณีซะ"
"ครับนายท่าน"
.......
.......
.......
"เจ้าคราเคนนั้นมาอยู่บนโลกได้ยังไงกัน"
สกายครุ่นคิดในใจ
"สกายยยย สกายยย
เสียงประหลาดกระซิบดังขึ้นข้างหูสกาย
"สกายยยย หันมาาาา
"เเกเป็นใคร ?
"สกายยยยยย
"ออกมานะเเกเป็นใครออกมาเดี๋ยวนี้"
"สกายยยยย หันนนนนมาาาาา
สกายค่อยๆหันไปมองตามเสียงด้วยความเเปลกใจเเละหวาดหวั่น
...ตึ่ง...
.......
.......
.......
.......
.......
...โปรดติดตามตอนต่อไป...
...serpent king...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
