ถึงคราที่ข้าจะเป็นใหญ่
บทที่1
เดือนมิถุนายนของทุกๆปีจะมีการปลุกพลังเวทของเด็กๆทุกคน
เออิจิ
(งานใหญ่จัง...)//จับมือแม่
{เออิจิที่แปลว่านิรันดร์หน่ะ แต่ดูเหมือนข้าจะไม่เป็นอย่างนั้นนะ}
{ข้าร่างกายอ่อนแอมาตั้งแต่เด็กๆแล้ว}
{ที่จริงข้าก็ไม่ได้อยากมาที่นี่นักหรอก}
{แต่ที่ต้องมาเป็นเพราะข้าต้องปลุกพลังเวทย์นี่สิ}
{คนที่ไม่มีพลังเวทย์หน่ะ ในโลกนี้มันไม่ต่างอะไรกับเศษสวะหรอก}
{แต่ก็นะ ถ้าข้าปลุกพลังเวทย์ได้เวทย์เจ๋งๆหล่ะก็...}
{ร่างกายข้าอาจจะแข็งแกร่งขึ้นก็ได้!}
???
เออิจิก็มาที่นี่ด้วยหรอ?
ซีค
กำลังคิดอยู่หรอว่าถ้าได้ปลุกพลังแล้วจะแข็งแกร่งขึ้นหน่ะ?
นามิ
เมื่อกี้เจ้าเรียกหมอนั้นว่าไงนะ?
นามิ
เจ้าลืมไปแล้วหรอว่าหมอนั้นชื่อกิโกะต่างหาก555+
เออิจิ
อึก...ข้า..ข้าไม่ใช่กิโกะนะ!
ซีค
ชิบละ!ลืมไปว่าแม่มันอยู่ด้วย!
ตปกญ
เดี๋ยวเถอะ!พ่อแม่ไม่สั่งสอนรึไง!
ตปกญ
ไม่เป็นไรนะลูกแม่//หันไปหาเออิจิ
:นี่ก็ถึงเวลาอันสมควรแล้วที่เราจะปลุกพลังเวทย์กัน!
:ขอเชิญท่านนักบวชผู้ยิ่งใหญ่ขึ้นมายังแท่นปลุกพลังได้เลยคร้าบบ!!
นักบวชท่านหนึ่งได้ขึ้นไปยืนบนแท่นปลุกพลังเวทย์
เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งขึ้นมาวางบนผลึกหิน
นักบวช:มาเริ่มกันเลยเถอะครับ
:งั้นก็ขอเชิญโคโรโมะ นามิขึ้นมายังแท่นปลุกพลังได้เลยครับ!
บทที่2
:งั้นขอเชิญโคโรโมะ นามิขึ้นมายังแท่นปลุกพลังด้วยครับ!
นามิ
หึ..ถึงเวลาที่ข้าจะได้เฉิดฉายย~//ขึ้นไป
นักบวช:เจ้าวางมือไว้เหนือหนังสือเวทย์นี่นะ แล้วก็คิดในหัวว่ามันหน้าตาเป็นยังไง เดี๋ยวมันก็ปรากฎเป็นตัวอักษรเอง
หนังสือเวทย์เปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล
นักบวช:โอ๊ะ!เจ้าได้เวทย์ดินหล่ะ
นักบวช:มันอยู่ที่ตัวเจ้าเอง ลงไปได้แล้ว
////อะแฮ่ม!คิดซะว่าเป็นคนละคนละกันนะ ไรท์คิดไม่ออกล้า
นักบวช:เจ้ารู้ใช่ไหมว่าต้องทำยังไง?
เออิจิ
(ม..มาแล้ว...)//เดินขึ้นไป
หญิง:เรื่องนั่นเกรงว่าข้าจะไม่สามารถบอกเจ้าได้
เออิจิ
ประตูนั้น!ข้าฝันเห็นบ่อยมาก
เออิจิ
ที่นี่คือคสามฝันหรอ?
หญิง:ไม่ นี่คือภาพลวงตาที่เจ้าสร้างมันขึ้นมา
ชาย:แต่ถ้าจะบอกว่าที่นี่มีจริงไหมมันก็มีอยู่จริง
หญิง:ใกล้ถึงเวลาที่ประตูจะปิดแล้ว
เออิจิ
อ..อื้ม//เดินเข้าไปใกล้ๆ
เออิจิ
ด..เดี๋ยวสิ!//ก้าวฉับๆ
เออิจิ
เดี๋ยวรอก่อน!//วิ่ง
เออิจิ
ดึง...ดึงไม่ออก!//ดึงสุดแรง
บทที่3
เออิจิ
ดึง...ดึงไม่ออก!//ดึงสุดแรง
สมุดเปิดไปหน้า"390"พร้อมเปร่งแสงสีม่วง
นักบวช:เฮ้ย!อย่าบอกนะว่า..!
นักบวช:อะแฮ่ม!เด็กคนนี้ไม่มีพลังเวทย์
ตปกญ
ไปลูก กลับบ้านเรากัน//เดินกลับบ้าน
เออิจิ
//นั่งอยู่ที่ม้านั่ง
เออิจิ
แม่ครับ//มองมดบนพื้น
ตปกญ
หืม?//เดินมานั่งข้างๆ
เออิจิ
ข้าเห็นคู่ชาย,หญิง2คน
เออิจิ
ยืนอยู่หน้าประตูที่ใหญ่มโหราฬ
เออิจิ
พวกเขาเรียกชื่อข้า...และให้ข้าเดินเข้าไปในประตูบานนั้น
เออิจิ
มัน..เป็นความรู้สึกที่คุ้นเคยอย่างบอกไม่ถูก...
เออิจิ
ข้าโดนประตูหนีบจนแขนขาดด้วย
เออิจิ
ตอนนั้น...มันเจ็บเหมือนกับว่ามันเป็นความจริงเลย
เออิจิ
แม่ครับ!มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!//หันไปหาตปกญ.
ตปกญ
เป็นไปไม่ได้...//เอามือปิดปาก
ตปกญ
ข้ามีความลับที่ไม่เคยบอกเจ้ามาก่อน
ตปกญ
ไปคุยกัยข้างในดีกว่านะ//เดินเข้าไปในบ้าน
ทั้งคู่นั่งลงบนเก้าอี้คนละฝั่งกันโดยมีโต๊ะขั้งกลาง
ตปกญ
ข้าไม่ใช่แม่แท้ๆของเจ้า
ตปกญ
มันไม่ได้หมายความว่าเจ้าถูกทิ้ง!
เออิจิ
แล้วมันหมาบความว่าไง?
ตปกญ
เรื่องมันมีอยู่ว่า...
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
