NovelToon NovelToon

ฉันคือตัวประกอบในเกมจีบหนุ่ม (ฮาเร็ม)

แนะนำตัวละคร

...ชื่อ : เจน...

...อายุ : ไม่ทราบแน่ชัด...

...เผ่าพันธุ์ : ไม่ทราบแน่ชัด...

...ลักษณะนิสัย : รักอิสระ มีโลกส่วนตัว แต่ก็ไม่ได้สูงมาก มักจะเลือกคนที่เข้ามาในชีวิต ไม่ได้เปิดรับให้ใครเข้ามาง่ายๆ...

...----------------...

...ชื่อ : มาร์โค่ (แฝดพี่)...

...อายุ : 19 ปี...

...เผ่าพันธุ์ : มังกร...

...ลักษณะนิสัย : บุคคลิกภายนอกดูเหมือนจะเป็นคนแข็งๆ แต่ภายในจริงๆแล้วเป็นคนใจดี มีความรับผิดชอบสูง และตรงไปตรงมา...

...----------------...

...ชื่อ : มาร์ติน (แฝดน้อง)...

...อายุ : 19 ปี...

...เผ่าพันธุ์ : มังกร...

...ลักษณะนิสัย : เป็นคนที่เข้มแข็งในทุกๆด้าน ถึงจะมีมุมอ่อนแออยู่บ้าง แต่ก็ไม่ยอมให้ใครเห็นมุมนั้นของตัวเอง...

...----------------...

...ชื่อ : โรนิน...

...อายุ : 28 ปี...

...เผ่าพันธุ์ : อสรพิษ...

...ลักษณะนิสัย : เป็นคนที่ทำตามหัวใจตัวเอง ถ้าอยากทำอะไรก็ทำเอง ไม่ชอบให้ใครมาบังคับ...

...----------------...

...ชื่อ : พรินซ์...

...อายุ : 20 ปี...

...เผ่าพันธุ์ : อสูร...

...ลักษณะนิสัย : เป็นคนค่อนข้างที่จะเจ้าระเบียบ ไม่ชอบพื้นที่ที่มีผู้คนเยอะ และวุ่นวาย...

...----------------...

...ชื่อ : เรย์มอน...

...อายุ : 18 ปี...

...เผ่าพันธุ์ : ภูต...

...ลักษณะนิสัย : ภายนอกเป็นคนที่อารมณ์ดี เพื่อนเยอะ มีความกระตือรือร้นสูง พลังงานเยอะ แต่ข้างในเป็นคนที่อ่อนไหวและอ่อนโยนมาก...

...----------------...

...ชื่อ : ควินต์...

...อายุ : 18 ปี...

...เผ่าพันธุ์ : มนุษย์...

...ลักษณะนิสัย : เป็นคนที่มีความซื่อสัตย์ และให้ความสำคัญกับคำว่ามิตรภาพและครอบครัว ทุ่มเทกับความรัก รักใครแล้วรักจริง...

...----------------...

บนโลกนี้มีสิ่งมีชีวิตหลากหลายสายพันธุ์ที่อาศัยอยู่ร่วมกันอย่างสงบสุขเรื่อยมา เป็นเวลากว่าหลายพันปี ที่สงครามระหว่างเผ่าพันธุ์ยุติลง จากศัตรูคู่แค้น การแย่งชิงอำนาจความเป็นใหญ่ สู่มิตรภาพที่ร่วมกันสรรค์สร้างมาจนถึงปัจจุบัน

แต่เพราะสงครามอันยาวนานนั้น จึงมีเหตุทำให้บางเผ่าพันธุ์ต้องสูญสลายหายไปจากหน้าประวัติศาสตร์ตลอดกาล...

พวกเขาถูกลืมเลือนเสมือนดั่งว่าไม่เคยมีชีวิตอยู่บนโลกใบนี้ มีเพียงชื่อเสียงที่ถูกกล่าวขานให้กลายเป็นตำนานที่ไม่มีอยู่จริงเท่านั้น

...****************...

...มาหาเปิดเรื่องใหม่ทำไมก่อน5555 เรื่องเก่าในคลังยังดองอยู่เลย หาเรื่องให้ตัวเองตลอด ต้องเปิดกี่เรื่องถึงจะพอใจอ่ะ ทำคนอ่านเจ็บใจไปกี่คนแล้ว ดองเก่ง ดองอยู่เรื่อย และจะดองต่อไปค่ะ555555...

...ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ ไว้ถ้าว่างๆจะมาอัพให้อ่าน ถ้าหายไปก็ขอให้รู้ไว้ว่าเค้าไปแต่งเรื่องอื่นอยู่ คึคึ...

...เข้ามาอ่านแก้เบื่อได้ค่ะ เอาเก็บเข้าคลังไว้ก่อนก็ได้ แล้วค่อยมาตามอ่าน เพราะนี่ก็ไม่รู้ว่าจะแต่งจบตอนไหน คาดว่าน่าจะอีกยาวไกล รวมทั้งเวลาการอัพในแต่ละตอนก็ไม่แน่นอนด้วยค่ะ...

...อยู่กับแอดคนนี้ต้องทำใจหน่อยนะ เพราะกว่าจะมาอัพให้ก็นานมากโขเลย(⁠◕⁠દ⁠◕⁠)...

...ปล. ตัวละครอื่นเค้าจะทยอยเอามาแนะนำตัวให้นะคะ อันนี้เอาตัวหลักไปก่อนเนอะ...

...สุดท้ายนี้ขออนุญาตเจ้าของรูปภาพด้วยนะคะ🙏...

บทนำ

• เกาะอาลิยา หนึ่งในเกาะลอยฟ้าที่อยู่ในอาณาเขตการปกครองของเผ่าพันธุ์มังกร

บนเกาะคือสถานที่ซึ่งเป็นแหล่งเรียนรู้ของเหล่าผู้มีความสามารถตั้งแต่ระดับต่ำสุด ไปจนถึง ระดับสูงสุด ไม่ว่าจะเป็นสิ่งมีชีวิตจากเผ่าพันธุ์ใด ก็ล้วนแล้วแต่มีสิทธิ์ได้เข้ารับการสอนสั่งจากครูอาจารย์กันทั้งนั้น

ลูกหลานของผู้มีอำนาจ ผู้ทรงอิทธิพล เจ้าหญิงเจ้าชาย ลูกขุนนาง หรือแม้แต่สามัญชนที่ไร้ซึ่งเงินทอง ก็สามารถเข้ามาศึกษาได้ หากได้รับจดหมายเชิญอย่างถูกต้อง

...----------------...

เจน หญิงสาวที่ถูกเข้าใจว่าถือกำเนิดขึ้นมาบนผืนแผ่นดินของเผ่าพันธุ์มนุษย์ เพราะความทรงจำของเธอขาดหายไปตั้งแต่ช่วงที่ยังเป็นเด็ก...

ไม่สิ ถ้าจะพูดให้ถูก เธอไม่ใช่คนของโลกนี้ อีกทั้งความฝันและความทรงจำแสนประหลาดที่ก่อตัวขึ้นทุกครั้งยามเมื่อหลับตา กลับมีแต่ภาพที่ชวนให้รู้สึกปวดหัว

ความรู้สึกมากมายประเดประดังเข้ามาไม่มีหยุดพัก ราวกับว่าเธอเป็นใครอีกคนก่อนที่จะมาอยู่ในร่างนี้

หนึ่งในความทรงจำที่ทำให้หญิงสาวคิดหนัก นั่นคือการที่โลกใบนี้นั้นโหดร้ายยิ่งนัก ที่ส่งเธอมาเป็นเพียงแค่ตัวประกอบ ซ้ำยังต้องตายเพราะไร้คู่ครองอีก

หากจะให้อธิบาย เธอคงต้องรื้อฟื้นความทรงจำในโลกก่อนหน้าสักเล็กน้อย...

โลกใหม่นี้ที่เธอมาอาศัยอยู่ เป็นสถานที่ที่ซึ่งหากใครมีชีวิตอยู่จนถึง100ปีแล้วยังไร้คู่ครอง ชีวิตของคนผู้นั้นจะดับสูญ สลายหายไปราวกับฝุ่นละอองของเกสรดอกไม้

ซึ่งเธอรู้ดีว่าชะตากรรมของร่างนี้จะเป็นอย่างไรในภายภาคหน้า

แต่ทว่า..

ใครมันจะไปมีชีวิตอยู่จนถึง100ปีกันเล่า!

อีกอย่างที่น่าสงสัยคือความทรงจำอันผิดเพี้ยนของร่างนี้ เธอใช่เผ่าพันธุ์มนุษย์จริงหรือ แล้วเหตุใดภาพที่เข้ามาล่าสุดในความทรงจำนี้ ถึงได้ดูประหลาดยิ่งนัก

ภาพเมืองใต้น้ำอันแสนโอ่อ่าและอลังการ ที่มองดูกี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ชวนให้รู้สึกคิดถึงและคนึงหา มันเป็นเพียงภาพในหัวที่วาดฝันขึ้นมาจากจินตนาการของร่างนี้ หรือมันเป็นสิ่งที่มีอยู่จริงกันแน่?

เธอควรจะโฟกัสที่ตรงจุดไหนก่อน

ระหว่างเบื้องลึกเบื้องหลังของร่างนี้

กับการเอาชีวิตรอดจากความตายด้วยการหาคู่ครองให้ได้ก่อนอายุ100ปี

...****************...

...อย่างงกันนะ5555 ยังไม่เข้าเนื้อเรื่องจริงค่ะ นี่แค่เกริ่นนำมาก่อนสักเล็กน้อย เดี๋ยวจะทำให้เข้าใจมากขึ้นในเนื้อหาตอนต่อๆไปนะ โปรดใจเย็นๆ...

...(⁠~⁠ ̄⁠³⁠ ̄⁠)⁠~...

เผ่าพันธุ์ (พาร์ท 1)

บริเวณใจกลางหุบเขาสูงชัน บนผืนแผ่นดินที่ซึ่งเป็นหนึ่งในที่ดินของเผ่าพันธุ์มนุษย์ บ้านเรือนถูกปลูกสร้างกันอย่างเป็นระเบียบ สองข้างทางคือบ้านที่มีสภาพแข็งแรงและทนทาน ตรงกลางคือทางน้ำไหลที่คอยอำนวยความสะดวกให้แก่คนในหมู่บ้าน

ลึกเข้าไปจนสุดปลายทางเดิน บริเวณต้นแม่น้ำลำธาร คือถิ่นที่พักอาศัยของเหล่าเชื้อพระวงศ์และกษัตริย์ผู้ทรงอำนาจของเผ่าพันธุ์มนุษย์

ณ สถานที่ซึ่งไกลออกไปจากหมู่บ้านอยู่พอสมควร ใจกลางป่าเขาเขียวชะอุ่ม บ้านพักเดี่ยวชั้นเดียว รอบข้างคือป่าพงไพรและสวนดอกไม้งามสะพรั่ง

ภายในสวนปรากฏเป็นร่างบอบบางของหญิงสาวนางหนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางความงดงามของดอกไม้นานาชนิด พร้อมด้วยในมือที่กำลังถือบัวรดน้ำอยู่ด้วย

"เจน พรุ่งนี้ต้องออกเดินทางแล้วนะ เตรียมของเสร็จรึยัง"

เสียงหวานระรื่นหูของหญิงวัยกลางคนเอ่ยเรียกมาจากข้างในตัวบ้านหลังเล็ก เรียกความสนใจไปจากสาววัยรุ่นที่อายุกำลังจะย่างเข้าใกล้เลข18ในไม่ช้านี้

"เตรียมเสร็จหมดแล้วค่ะ"

เธอตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงอ่อนน้อมถ่อมตน ก่อนจะหันมาให้ความสนใจกับการรดน้ำดอกไม้ต่อ แต่ก็ไม่วายต้องเงยหน้าขึ้นมองบานหน้าต่างที่ยังคงปิดสนิท แต่เงาตะคุ่มที่พาดผ่านไปมาแสดงให้เห็นว่าคนในบ้านนั้นกำลังแอบมองเธออยู่

มุมปากบางยกยิ้มเอ็นดูเพียงเล็กน้อย และทำเป็นก้มหน้าก้มตารดน้ำต่อไปอย่างไม่ว้อกแว้ก

ในขณะเดียวกันก็นึกไปถึงเมื่อช่วงเย็นวานนี้ ซึ่งเป็นเวลาเดียวกันกับที่ท้องฟ้ากำลังจะเข้าสู่ห้วงนิทราอันแสนยาวนาน

คุณป้าผู้มีพระคุณอันยิ่งใหญ่ต่อหญิงสาววิ่งกระหืดกระหอบตรงเข้ามาหาเธอภายในบ้านด้วยใบหน้าที่แสดงออกถึงความตื่นเต้นอย่างปิดไม่มิด พร้อมกับในมือที่ถือจดหมายฉบับหนึ่งมาด้วย

จดหมายสีขาวสะอาดตานั่นจ่าหน้าซองถึงเธอไม่ผิดแน่นอน..

เมื่อเปิดอ่านเนื้อความในจดหมาย และจับใจความได้ว่าเธอคือหนึ่งในผู้โชคดีที่จะได้เข้าไปเล่าเรียน ณ สถานที่อันศักดิ์สิทธิ์อย่างเกาะลอยฟ้าของเผ่ามังกร

'ยัยหนูของป้ากำลังจะได้ไปเรียนในที่ดีๆกับเขาแล้ว'

คุณป้าพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ หางตามีน้ำสีใสไหลออกมาปริ่มๆ สีหน้าดูดีใจระคนปลื้มปีติ ซึ่งมาพร้อมกับความคาดหวังอย่างสุดซึ้ง..

"ป้าทำกับข้าวเสร็จแล้ว หนูรดน้ำดอกไม้เสร็จแล้วก็เข้ามากินได้เลยนะลูก"

เสียงนั้นเรียกสติของหญิงสาวให้กลับมาหลังจากที่เหม่อลอยไปไกล

เธอขานรับในลำคอเสียงเบาหวิว แม้จะรู้ว่าฝ่ายนั้นคงไม่ได้ยินกันก็ตามที

สองขาก้าวไปหยุดยืนอยู่หน้าประตูทางเข้าบ้านสักพัก เสียงทอดถอนหายใจดังเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ ก่อนที่มือบางจะจัดการผลักบานประตูเข้าไปในที่สุด

"มาๆ วันนี้มีวัตถุดิบที่ต้องการครบพอดี ป้าเลยทำของโปรดไว้ให้หนูเยอะแยะเลยนะ"

เมื่อทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้ได้ไม่ทันไร มือเล็กที่เริ่มมีรอยเหี่ยวย่นของความแก่ชราก็หยิบยื่นจานข้าวมาตรงหน้าเธออย่างเชื้อเชิญ พร้อมทั้งร่ายยาวถึงเมณูอาหารในวันนี้อย่างภาคภูมิใจ

"กินให้อร่อยเลยนะ"

หญิงวัยกลางคนเอ่ยบอกอย่างร่าเริง พลางเดินไปนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงกันข้าม

"ต้องการอะไรเพิ่มอีกมั้ย พรุ่งนี้ต้องเดินทางไกลเลยนี่"

"ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวหนูหาซื้อกินระหว่างทางก็ได้"

"ป้าทำของหวานไปเผื่อดีมั้ย เอาไปกินอยู่บนรถม้าก็ได้"

"แต่ว่า--"

"ต้องใช้เวลาเดินทางตั้งหลายวัน ไม่รู้จะถึงที่หมายตอนไหนด้วย เอาไปเผื่อแหละดีแล้ว"

"..."

"งั้นหนูกินข้าวไปนะ เดี๋ยวป้าไปทำขนมก่อน"

ไม่ทันให้เจนได้เอ่ยปากทักท้วง คุณป้าผู้มีพระคุณก็ลุกเดินออกไปเสียแล้ว ทิ้งให้เธอต้องนั่งกินข้าวอยู่ที่โต๊ะอาหารอย่างโดดเดี่ยว

...----------------...

วันต่อมา

ท้องฟ้ายามเช้าขมุกขมัวเล็กน้อย แม้แต่สวนดอกไม้หน้าบ้านยังมีหมอกปกคลุมชวนให้บรรยากาศพร่ามัว

"ตายแล้ว รู้สึกเหมือนฝนจะตกเลยนะเนี่ย ทำไมต้องมาเป็นวันนี้ด้วย"

เสียงบ่นกระปอดกระแปดดังไล่หลังเธอมาตั้งแต่ในบ้าน ก่อนจะปรากฏร่างของคุณป้าที่ออกมาส่งเธอแต่เช้าตรู่

"ขอบคุณสำหรับเสบียงนะคะคุณป้า"

"โอ้ย เรื่องแค่นี้เอง ไปอยู่นู่นก็อย่าลืมเขียนจดหมายส่งมาหาป้าบ้างนะลูก"

"ค่ะ"

หญิงสาวพูดยิ้มๆ ก่อนจะหันไปมองตามเสียงของรถม้าที่ขับเคลื่อนเข้ามาจอดบริเวณสวนหน้าบ้าน

"หนูต้องไปแล้วค่ะ"

"เดินทางปลอดภัยนะลูก"

"คุณป้าก็อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยนะคะ"

หญิงสาววัยกลางคนโบกมือลาคนที่เดินห่างออกไปขึ้นรถม้า ในขณะเดียวกัน น้ำตาที่พยายามกลั้นเอาไว้ก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่

"หวังว่าจะปลอดภัย ยัยหนูของป้า"

...****************...

...ตอนแรกๆอาจจะยังไม่มีอะไรมาก แต่หลังๆมันก็ไม่แน่นะคะ(⁠´⁠∩⁠。⁠•⁠ ⁠ᵕ⁠ ⁠•⁠。⁠∩⁠`⁠)...

...รอดูกันต่อไปปป~~...

เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!

novel PDF download
NovelToon
เปิดประตูต่างภพ
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!