ในวันหนึ่งด้วยธรรมดาวันหนึ่ง "นี่เมเปิ้ลตื่น!"เด็กสาวผมสีขาวเงินยาวตาสีเงินหน้าซะสวยผิวขาวใสเเขนขาเรียว

มีใครบางคนเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดัน เเขงเกล้า

"นี่พี่ลูกน่านี่มันปิดเทอมนะค่ะพี่พี่จะปลุกหูนทำไมเนี่ยยิ่งง่วงๆอยู่" เมเปิ้ลพี่พูดเสียงสะลึมสะลือ พี่ลูน่าจะมาปลุกทำไมเนี่ยปิดเทอมหวังว่าจะได้นอนหลับสบายสักสัปดาห์สองสัปดาห์

"ก็ตื่นไปกินข้าวไงเข้าใจใหมหะ" พี่ลูน่าเอ่ยขึ้นขณะที่เธอกำนอนไม้ได้ตั้งใจสิ่งที่พี่ของเธอพูด ขณะนั้นพี่ของเธอทำหน้าเหมือนกำลังโมโห จากนั้นพี่ของเธอเอ่ยขึ้น "ไม่อยากจะไปเจอพี่บอสหรอกหรอ" พอพี่ลูน่าเอ่ยขึ้นเธอถึงกับสะดุ้งด้วยท่าทางลุกลี้ลุกลน

"เเล้วพี่จะพูดถึงพี่บอสทำไมเนี่ย" เธอเอ่ยขึ้นขณะที่หน้ากำลังเเดงขึ้นเลื่อยๆ

"อ่าวไม่อยากจะไปหาหรอกหรอ"

"ป...ปล่าวสักหน่อยนะ" เธอบีบเดินไปที่ประตูห้องพี่ลูน่าชอบทำอะไรกับเธอก็จะพูดถึงพี่บอสตลอดเลย

"พี่ขอเดานักหลังลงบันไดได้3ขั้นจะตกบันไดไป4ขั้น" หลังพี่ของเธอพูดจบเธอ ขณะที่เดินถึงขั้นที่3เธอก็ตกบันไดไป4ขั้น นี่เเสดงให้เห็นว่ามันเป็นอย่างงี้บ่อยจนจำได้เเละเป็นเรื่องชินชาของพี่เธอไดเเล้ว

"เห็นล่ะเมเปิ้ลเเม่นใหม" พี่ลูกน่าพูดขึ้นดัวยท่าทางดูถูก เมเปิ้ลเเน่นอนว่าไม่ยอมเเน่นอน

"ท่าทางนั้นมันอะไรกันนะพี่"

"ท่าทางดูกถูกไงล่ะ เอาเถอะไปกินข้าวกัน" พี่ลูน่าพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เมเปิ้ลทำท่าทางไม่พอใจเเบบสุดๆ เเต่เธอก็ต้องยอมไม่งั้นพี่เธอจะพูดถึงพี่บอส เเต่เอาเถอะตอนนี้ชักเริ่มหิวเเล้วไปกินข้าวดีกว่าพอเดินลงไปถึงล่างทันได้นั้นเธอก็สะดุดล้ม

"เธอนี่ชุ่มช่ามจังนะ" เธอก็ไม่ไดสนใจอยู่เเล้วเธอไปกินข้าวดีกว่า

"ว้าวข้าววันนี้เป็นของโปรดเธอนี่พี่ลูน่านี่รู้ใจจริงไปเลย" เมเปิ้ลจากตอนเเรกอารมณ์ไม่ดีก็ร่าเริงขึ้นมาทันทีกินเสร็จเธอก็จะไปหาพี่บอสทันที

"พี่บอส เอะนี่มันอะไรกันเนี่ย" เธอเห็นผู่หญิงคนหนึ่งอยู่ข้างๆ พี่บอส

"ก็พี่ไม่ชอบเมเปิ้ลเเล้วไง" พี่บอสเอ่ยขึ้นด้วยท่าทางเรียบเฉย

"เเล้วเมจะทำอย่างไรถึงให้พี่รักเมเหมือนเดิมได้ล่ะ"

คนอย่างเธอทำไม่ได้หรอก" พี่บอสพูดด้วยน้ำเสียงดูถูกเหยียดหยาม เธอเเทบจะปลี้ดเเตกทันทีที่ไดยิน

"ทำอย่างไรก็บอกมาเถอะ"

เป็น1ใน10ราชันย์ ในเกม10ราชันย์" ไอ้เกมนี่เธอเกินเคยได้ยินอยู่หรอกเพราะว่ามันเป็นเกมที่ดังเลยทีเดียวเคยได้ยินว่าเกมนี้มีผู้เล่นถึง10ล้านคน

"กลับไปไดเเล้วนะเม" ทันทีที่ได้ยินเธอหันหลังกลับไปทันที เกม10ราชันย์พี่ลูน่าก็เล่นอยู่นะเอาเถอะ พอกลับถึงบ้านเธอก็รู้สึกเศร้านิดเธอหันไปเห็นเตียงที่เป็นที่เล่นเกมราชันย์ทั้ง10ที่พี่ของเธอเอามาใว้ให้เพราะอยากจะให้เธอเล่นเกมนี้เเต่เธอก็ไม่เคยเล่นเลย เธอคิดอยู่สักพักว่าจะเล่นดีใหม่เพราะเธอก็ไม่ใช่เด็กติดเกมอะไร เธอคิดอยู่สักพักก่อนจะเข้านอนบนเตียงทันทีเตียงมีกระจกอะไรบางอย่างมาปิดคุมตัวเธอเอาใว้เเล้วเธอค่อยๆ หลับไป

พอตื้นขึ้นมาเธอก็อยู่ที่ใหนก็ไม่รู้รอบๆตัวเธอเป็นสีขาวไปหมดทันไดนั้นก็มีเสียงบางอย่างดังขึ้น

โปรดตังชื่อของท่านด้วยเสียงครับ

"เมเปิ้ล เมน่า"

ผู้เล่นเมเปิ้ลเมน่า ได้รับเงิน1000G เเละมี1เล่ม

โปรดยืนยันเพื่อไปเกิดที่เมืองเริ่มต้นด้วยครับ

"ยืนยันค่ะ" ทันใดนั้นเมเปิ้ลก็หายไปในทันที

..."จบตอนที่1"...

              ตอนที่2อาชืพลับ

ทันทีที่เมเปิ้ลเกิดมาสถานที่โดยรอบเหมือนกับเมืองที่เก่าเเก่เเต่มีความสวยงามมีน้ำพุใจกลางเมืองเเละตึกราบ้านช่อง

เมเปิ้ลตะลึงกับสิ่งที่เห็นมากเพราะเธอไม่เคยเจออะไรอย่างนี้มาก่อนเมเปิ้ลเดินสำรวจรอบเมืองที่อยู่ทันใดนั้นเธอก็หันไปเห็นร้านหนังสือร้านหนึ่งสภาพดูเก่ามากทันใดนั้นก็มีเด็กสาววิ่งออกมาจากร้านหนังสือร้านนั้น

"พี่สวาค่ะช่วยชื้อหนังสือร้านหนูหน่อย" เมเปิ้ลมินงงสับสน เด็กคนนั้นจูงมือเธอเดินเข้าไปในร้านสภาพร้านด้านในดูเก่าเอามากๆ มันดูเเย่กว่าที่มองด้านนอกซะอีก

"พี่ค่ะพี่ช่วยซื้อหนังสือเล่มนี้หน่อยค่ะพอดีว่ายายหนูป่วยไม่มีเงินรักษาพี่ช่วยซื้อหน่อยนะค่ะนะพี่นะ" เด็กผู้หญิงขอร้องอย่างนี้ใครจะปฎิเสธเมเปิ้ลพอหันไปเห็นหนังสือที่เด็กน้องยื่นมาให้สภาพขาดยับเยิน ฝุ่นเกาะเต็มหนังสือ

เมเปิ้ล เมน่าได้รับภารกิจซื้อหนังสือด้วยเงทั้งหมดที่มี

เอ๋! ฉันไปรับภารกิจตอนใหนเนี่ย เธอทำหน้าตกใจเเบบสุดๆ

"พี่ค่ะช่วยซื้อหน่อยนะค่ะ" เอาเถอะยังใงกูจะซื้ออยู่เเล้ว เธอถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะซื้อหนังสือ 'ราคา1000G'

เมเปิ้ล เมน่าทำภารกิจสำเร็จ ได้รับเงิน 10000V

เเละ หนังสือระดับ S 1เล่ม

เมเปิ้ล เมน่า ได้อาชีพลับ เทพหนังสือความสามารถได้ความรู้ทั้งหมดจากหนังสือโดยเเค่สัมผัส เเละถ้าหนังสือมีการสอนเวทมนต์ผู้ครอบครองอาชีพจะสามารถใช้ได้ทันที

จะเเจ้งไปยังบอทสนทนาทันที

หลังสิ้นเสียงของระบบบอทสนทนาก็ดังขึ้นมาทันที

"คนเป็นคนได้อาชืพลับหรอ"

"เมเปิ้ล เมน่าน่ะ"

"ว้าชื่อก็ไม่เคยได้ยินเเสดงว่าไม่ใช่คนที่อยู่ในกิลใหญ่หรอกนะ"

"ก็น่าจะใช่นะ"

ฯลฯ

....นี่มันบ้าอะไรเนี่ยขิตเเน่ๆ บ้าอะไรของฉันเนี่ยเเต่เอาเถอะต้องเป็น 1ใน10ราชันย์ อยู่เเล้วได้มาก็ไม่เป็นไรเเต่นี่มันพึ่งเริ่มเกมนี่ ทันใดนั้นเธอก็หันไปเห็นตึกขนาดใหญ่ที่ตั้งอยู่ใจกลางเมือง ที่เขียนว่าอาคารภารกิจ เธอเดินเข้าไปเเล้วเห็นที่รับภารกิจมายนี่น่าจะเป็นที่รับภารกิจนะ เธอเดินเข้าไปดูภารกิจเเต่ละภารกิจ จนไปเจออันหนึ่งเข้า ตามหาหนังสือที่หายไป

สถานที่ ป่าตะวันออกเฉียงเหนือ เป็นเพราะภารกิจเกี่ยวกันหนังสือนะ ตอนเเรกเป็นภารกิจของผู้เล่นระดับ10ขึ้นไปเเต่ไม่มีใครทำไดจึงลดให้ทุกคนทำได้เธอที่ระดับ1คงจะหายยากเเน่ๆ หรืออาจจะหาไม่ได้เลย

ณ ป่าตะวันออกเฉียงเหนือ

หนังสือนั้นจะหามันให้เจอเลยคอยดูเธอเดินเเล้วเดินอีกเดินเเล้วเดินอีกก็ไม่เจอ

50นาทีผ่านไป

จนเธอหันไปเห็นบ้านหนึ่งที่ดูเก่าเเก่เอามากไปเธอไม่รอช้าเดินเข้าไปทันทีเธอเห็นหันสือเล่มหนึ่งวางอยู่บนโต๊ะ

"อยู่นี่เองเจอสักทีในที่สุด" เธอเอ๋ยขึ้นโดยที่ไม่รู้เลยว่ามีปีศาจอยู่ด้านหลังของเธอ รูปร่างของมันดูเหมือนเกะที่มีร่างกายเป็นมนุษย์ขนปกคลุมสีขาวน้ำตาลทั่วทั้งตัวเเต่หัวของมันหรือสั่วที่เป็นเกะมีเเต่กระดูก เธอกระโดดออกมาทันที

มอสเตอร์ ระดับราชาปรากฏตัว เลเวล 1560ผู้ที่ถูกฆ่าจะรอเวลา เกิดใหม่ 1h. ระดับลดไป 100 ระดับ

มันพุ่งเข้าหาเธอทันทีเธอคิดอะไรไม่ออกนอกจากการแตะหนังสื่อนั้นมันพุ่งเข้าหาเธออีกรอบเธอกระโดดหลบได้เเบบเฉียดฉิวธอวิงไปหาสมุดทันทีเเต่มันมาขาวงเธอเอาใว้ก่อนจะโจมตีเธออีกรอบครั้งนี้เธอหลบไม่ทันโดนโจมตีอย่าจังก่อนจะกระเด็นไปที่หนังสือนั่นเธอไม่รอช้าก่อนจะเเตะหนังสือนั้น

"จบตอนที่2"

ตอนที่3หนังสือที่หายสาบสูญ