Last Week
chapter1
ผมชื่อติณคนที่กำลังบ่นๆอยู่นี่เเหละครับ
ที่พึ่งจะจัดการเอกสารกองโตเท่าภูเขาเสร็จ
ในตอนที่ผมกำลังจะเดินกลับบ้านนั้น
ตอนนั้นในสมองผมมันขาวโพลนไปหมด
คิดได้อย่างเดียวเเค่ว่า...ผมกำลังจะตาย
ติณ
ง่วงจังเลยเเฮะ//คิดในใจ
พยาบาล
ชีพจรไม่ขึ้นเลยค่ะคุณหมอ
พยาบาล
ชีพจรเหมือนจะขึ้นเเต่ลดลงอีกเเล้วค่ะ
หมอ
เราพยายามเท่าที่ทำได้เเล้ว
chapter2
ตปก
เเหม่คุณหนูน่ารักน่าชังเชียว
ตปก
รูปลักษณะเหมือนคุณหญิงเลยเจ้าค่ะ
ต.ป.ก
เอ็งก็พูดไปชมลูกชายข้าได้ทุกเพลาจริงเชียว
ต.ป.ก
ลูกข้าก็ต้องเป็นเหมือนข้าสิ
ติณ(ตอนเด็ก)
ใครกันนะ เสียงใคร?//คิดในใจ
ติณ(ตอนเด็ก)
คุณเป็นใครหรอครับ?
ต.ป.ก
เอ๊ะ?พูดจาอะไรเยี่ยงนั้น
ติณ(ตอนเด็ก)
ทำไมผู้หญิงคนนี้หน้าตาคุ้นๆเหมือนคดีก่อนหน้านี้เลย//คิดในใจ
ติณ(ตอนเด็ก)
คุณน้าอำผมเล่นเเน่ๆเลย
ติณ(ตอนเด็ก)
ใช่.......ไหมครับ
ต.ป.ก
เจ้าล้มหัวฟาดจนจำเเม่ไม่ได้เลยรึ
ต.ป.ก
เหตุอันใดเจ้าจึงจำเเม่มิได้
ติณ(ตอนเด็ก)
จำได้เเล้ว//คิดในใจ
ติณ(ตอนเด็ก)
นี่มันคุณหญิงขิรัญญา//คิดในใจ
ติณ(ตอนเด็ก)
คดีฆาตรกรรมเก่าที่ปิดคดีไปนานเเล้ว//คิดในใจ
ติณ(ตอนเด็ก)
เเต่คดียังไม่มีคืบหน้าเเถมคนร้ายก็ลอยนวน//คิดในใจ
ติณ(ตอนเด็ก)
ไม่ผิดเเน่เรียกชั้นว่าลูกเเบบนี้ต้องตามน้ำไป//คิดในใจ
ติณ(ตอนเด็ก)
เอ่อ?ลูกจำท่านเเม่ได้เเล้วขอรับ
ติณ(ตอนเด็ก)
ลูกเเค่หลงๆลืมๆเพราะล้มเมื่อกี้กระมัง
ติณ(ตอนเด็ก)
ดีนะเรียนภาษาเเบบนี้มาก่อนจะมาติดอะไรเเบบเนี่ย//คิดในใจ
เเม่ขิรัญญา
งั้นเเม่ก็โล่งใจไปเสีย
เเม่ขิรัญญา
พักผ่อนเถิดหนาลูกเเม่
เเม่ขิรัญญา
นี่มันพลบค่ำเเล้ว
ติณ(ตอนเด็ก)
ขอรับท่านเเม่
chapter3
ตปก
นี่มันเพลาไหนเเล้วเจ้าค่ะ
ตปก
ใกล้จะเพลาไปเรียนกับพระครูเเล้วหนาเจ้าค่ะ
ตปก
งั้นก็ไปอาบน้ำอาบท่าเถิดเจ่าค่ะ
ติณ(ตอนเด็ก)
ข้าไปก่อนหนาเจ้าเเม่
เเม่ขิรัญญา
จ้ะๆอย่าไปดื้อไปซนกับพระครูหนาลูกเเม่
ติณ(ตอนเด็ก)
ขอรับท่านเเม่
ติณ(ตอนเด็ก)
มาช้าจริงๆเล้ยเห้อ//คิดในใจ
ขิม(ตอนเด็ก)
เอ๊ะ?ที่นี่มีผู้อื่นมาก่อนข้าด้วยหรือ
ติณ(ตอนเด็ก)
หืม ใครกันน่ารักจังเลย//คิดในใจ
ขิม(ตอนเด็ก)
เฮะๆ มาเร็วจริงเชียว
ติณ(ตอนเด็ก)
หืมเเล้วเทอล่ะ
ขิม(ตอนเด็ก)
เทอ? ข้าหรือ//ชี้ตัวเอง
ติณ(ตอนเด็ก)
อื้ม เจ้านั้นเเหละ เจ้าชื่อกระไร
ขิม(ตอนเด็ก)
ข้าชื่อขิมจ้ะ
ติณ(ตอนเด็ก)
ยินดีที่ได้รู้จัก
ขิม(ตอนเด็ก)
ยินดี...ที่ได้..รู้จัก หรอ?
ติณ(ตอนเด็ก)
ก็ประมาณว่าดีใจที่พบหน่ะ
ขิม(ตอนเด็ก)
เเล้วติณไปเรียนคำประหลาดเเบบนี้มาเเต่ที่ใดหรอ?
ขิม(ตอนเด็ก)
มิอยากพูดก็มิต้องพูดดอก
มิน(ตอนเด็ก)
ขิม!!!//ตะโกน
ขิม(ตอนเด็ก)
มิน! เจ้ามีกระไรรึถึงได้เสียงดังโหวกเหวกเยี่ยงนี้
มิน(ตอนเด็ก)
ข้าสิต้องถามเจ้า
ขิม(ตอนเด็ก)
มีเหตุอันใดหรือ
มิน(ตอนเด็ก)
เจ้าบอกท่านพ่อเรื่องที่ข้าพูดไปเมื่อวานใช่หรือไม่
ขิม(ตอนเด็ก)
ข้ามิได้พูดนะ
มิน(ตอนเด็ก)
เเล้วท่านพ่อจะมารู้ได้เยี่ยงไร
ขิม(ตอนเด็ก)
เเต่อย่าเพิ่งส่งเสียงได้หรือไม่
ขิม(ตอนเด็ก)
ผู้อื่นมองหมดเเล้วหนาน้องพี่
มิน(ตอนเด็ก)
เจ้าจะไปสนสายตาผู้อื่นได้รึ
มิน(ตอนเด็ก)
เจ้ามันหน้าหนาหน้าทนอยู่เเล้วมิใช่หรอ
ติณ(ตอนเด็ก)
นี่!!ข้าว่าเจ้าพูดกับพี่สาวให้ดีกว่านี้มิได้รึ
ติณ(ตอนเด็ก)
เจ้าใช้อารมณ์
ติณ(ตอนเด็ก)
เเทนที่จะฟังที่พี่เจ้าจะอธิบาย
ติณ(ตอนเด็ก)
ก็พูดความจริงประมาณนี้
มิน(ตอนเด็ก)
เจ้านี่พิลึกชะมัด
มิน(ตอนเด็ก)
อย่าเที่ยวมาสอดรู้สอดเห็นเรื่องผู้อื่นนักเลย
มิน(ตอนเด็ก)
หากเจ้ายังพูดคำเเบบผู้คนอื่นมิรู้เรื่อง
ติณ(ตอนเด็ก)
นี่เจ้า//ชี้หน้า
มิน(ตอนเด็ก)
ทำไม?เจ้ารับมิได้รึ
มิน(ตอนเด็ก)
เป็นผู้ชายเสียเปล่า
มิน(ตอนเด็ก)
เหอะข้ามิอยากเสวนากับคนพูดมิรู้เรื่อง
ขิม(ตอนเด็ก)
อย่าไปเอาเรื่องอะไรกับน้องสาวข้าเลยหนา
ติณ(ตอนเด็ก)
เจ้าไม่เห็นต้องรับโทดเองเลยหนิ
ติณ(ตอนเด็ก)
เจ้ามิผิดสักนิด
ขิม(ตอนเด็ก)
ข้าว่าเรารอพระครูดีกว่าหนา
ขิม(ตอนเด็ก)
อีกสักพักพระครูคงจะมาเเล้วกะมัง
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
