ปรมาจารย์หลานอัน
ปรมาจารย์หลานอัน(ครอบครัวใหม่)
หลานฉี(เเม่เลี้ยงนอ.)
มานี่เลยอีมารหัวขน.ดึงหัว
หลานอัน(ตอนเด็ก)
โอ้ย!ท่านเเม่ข้าเจ็บนะขอรับฮึกปล่อยข้านะขอรับ.ร้องไห้
หลานฉี(เเม่เลี้ยงนอ.)
ข้าไม่ใช่เเม่เจ้า!!.เหวี่ยงหลานอันลงพื้น
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ข้าเจ็บนะขอรับ.โดนเหวี่ยง
หลานฉี(เเม่เลี้ยงนอ.)
ต่อไปนี้เจ้าไม่ต้องมาที่นี่อีก!!.ตะคอก
หลานฉี(เเม่เลี้ยงนอ.)
เด็กๆพาเจ้านี่ไป!
สาวรับใช้
เพคะ.ลากหลานอันไปหน้าประตู
สาวรับใช้
ขอโทษนะเพคะเเต่มันเป็นคำสั่ง.ปิดประตู
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ฮืออ.ร้องไห้
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ท่านพ่อฮึก...
หลานอัน(ตอนเด็ก)
เหตุใด..ท่านเเม่จึงทำเเบบนี้กับข้าฮึก.เดินไปเรื่อยๆเเบบไม่มีจุดหมายปลายทาง
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ข้าหิวเหลือเกิน.. .เดินเเบบคนไร้เรียวเเรง
หลานอัน(ตอนเด็ก)
เอะ.ตาเหลือบไปเห็นขนมที่คนทำตก
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ขนม!.รีบวิ่งไป
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ง่ำๆ.กินขนมที่ตกพื้น
หลานอัน(ตอนเด็ก)
อย่างน้อย...ข้าก็ได้กินขนม
วันเวลาผ่านไปตอนนี้เด็กน้อยอยู่ในสภาพหิวโซเสื้อผ้าขาดเเละเปื้อนหน้ามอมเเมม
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ข้า..หิว.นั่งอยู่ในมุมที่ไม่มีคนเดิน
หลานอัน(ตอนเด็ก)
เอ๊ะ.เห็นหมาป่ากำลังเดินมาหาตนเอง
หลานอัน(ตอนเด็ก)
อ...ออกไปนะ
หลานอัน(ตอนเด็ก)
อย่าทำอะไรข้านะ
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ข้าไม่มีอะไรให้พวกเจ้ากินนะ!
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ออกไปเลยนะฮืออ
หลานอัน(ตอนเด็ก)
.เขวี้ยงก้อนหินใส่
หมาป่า
.จะกระโดดขย่ำหลานอัน
หลานอัน(ตอนเด็ก)
อึก!!!.ใช้มือบัง
โม่เซียน(ผู้นำตระกูลโม่)
โอ๋ๆนะเด็กน้อย
โม่เซียน(ผู้นำตระกูลโม่)
เหตุใดเจ้าจึงอยู่ในสภาพเช่นนี้เล่า
โม่เซียน(ผู้นำตระกูลโม่)
ไปเถอะไปกับข้า
โม่เซียน(ผู้นำตระกูลโม่)
เเล้วข้าจะฝึกฝนเจ้าอย่างดี
โม่เซียน(ผู้นำตระกูลโม่)
ให้เป็นลูกศิษย์คนโตของตระกูลโม่
โม่เซียน(ผู้นำตระกูลโม่)
ว่าไงล่ะเด็กน้อย
เวลานี้หลานอันทำท่าคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบตกลง
โม่เซียน(ผู้นำตระกูลโม่)
เเบบนั้นเเหละเด็กน้อย.ยื่นมือ
หลานอัน(ตอนเด็ก)
.จับมือเเล้วลุก
ในระหว่าทางไปตระกูลโม่พวกเขาได้คุยกันเยอะเเยะ
โม่หลิน(ตอนเด็ก)
ท่านพ่อกลับมาเเล้ว.ดีใจ
โม่เซียน(ผู้นำตระกูลโม่)
5555เด็กน้อยเหตุใดเจ้าจึงดีใจเช่นนี้เล่าข้าไปเเค่เเปปเดียวเอง.ลูบหัว
โม่เชียว(ตอนเด็ก)
ท่านพ่-นั่นใครกัน!.ชี้
โม่เชียว(บุตรคนรอง)
เด็กน้อยนี่นะหรอ
โม่เชียว(บุตรคนรอง)
ข้าเจอเขาระหว่างที่กำลังล่าผีดิบน่ะ
โม่เชียว(บุตรคนรอง)
ข้าเห็นเขาถูกหมาป่าลังเเกจึ-
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
จึงเก็บกลับมาน่ะหรอ.กอด อก
โม่เชียว(บุตรคนรอง)
โถ่~ข้าเห็นว่าเด็กน้อยนี่น่าสงสารจึงได้ช่วยเจ้าอย่าได้คิดมากเสียจะดีกว่านะ.เดินไปกอดจากข้างหลัง
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
เฮ้อ...เจ้าน่ะชื่ออะไรงั้นรึ
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ข้าชื่อหลานอันขอรับ
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
งั้นข้าจะเรียกเจ้าว่า"อันอัน"
โม่หลิน(ตอนเด็ก)
เจ้าน่ารักจังเรียกข้าว่าท่านพี่
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ขอรับท...ท่านพี่
โม่เชียว(ตอนเด็ก)
ข้าชื่อโม่เชียว!หึ.กอด อก
หลานอัน(ตอนเด็ก)
อ...อื้อ!
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
จะรอให้ผีดิบมากินรึ!เร็วสิเข้าบ้าน
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ขอรับ.ยิ้ม
โม่หลิน(ตอนเด็ก)
ไปกันเถอะน้องทั้งสองของข้า.กอดคอทั้งสอง
เเอดเอง
นี่ก็เป็นเรื่องที่สองของเค้านะคะ
เเอดเอง
ฝากอ่านด้วยน้าาาาา
10ปีต่อมา
โม่หลิน(ตอนเด็ก)
เด็กๆข้าว่าเราไปเล่นกันเถอะ
โม่เชียว(ตอนเด็ก)
เเล้วท่านพี่อยากเล่นอะไรรึ
โม่หลิน(ตอนเด็ก)
อืมม.ทำท่าคิด
โม่หลิน(ตอนเด็ก)
ไม่รู้เเต่ข้าว่าไปขอท่านเเม่ท่านพ่อก่อนดีกว่า
โม่หลิน(ตอนเด็ก)
ท่านเเม่เจ้าคะ
โม่หลิน(ตอนเด็ก)
ข้าขอพาน้องๆไปเล่นที่ท่าน้ำดอกบัวม่วงได้รึไม่เจ้าคะ
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
ไปสิเเต่ระวังตัวกันด้วยนะ
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
อันอันไปรึไม่
โม่หลิน(ตอนเด็ก)
ไปเจ้าค่ะ
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
มิต้องให้ไป
โม่หลิน(ตอนเด็ก)
เพราะเหตุใดกัน
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
เขาต้องอยู่ฝึกกับข้า
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
ไปเรียกอันอันมาสิ
โม่หลิน(ตอนเด็ก)
เจ้าค่ะ.ถอนสายบัว
โม่หลิน(ตอนเด็ก)
.เดินออกมา
โม่หลิน(ตอนเด็ก)
ได้เเต่ท่านเเม่บอกว่าเจ้าไม่ต้องไปต้องอยู่ฝึกกับท่านเเม่
โม่หลิน(ตอนเด็ก)
ท่านเเม่บอกให้มาตามเจ้าน่ะอันอัน
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ขอรับท่านพี่ไปเล่นก่อนก็ได้นะขอรับ.เดินเข้าไป
โม่หลิน(ตอนเด็ก)
จ่ะไปกันเถอะโม่เชียว
หลานอัน(ตอนเด็ก)
.เดินเข้าไป
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
เจ้าอยากเเข็งเเกร่งรึไม่
หลานอัน(ตอนเด็ก)
อยากขอรับ
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
งั้นตามข้ามา.เดินออกไป
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ขอรับ.ตาม
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ว้าว~.มองทหารนับพันที่กำลังฝึก
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
เจ้าชอบรึไม่
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
งั้นเจ้าอยากใช้อะไรเป็น
หลานอัน(ตอนเด็ก)
สิ่งนั้นเรียกว่าอะไรขอรับ.ชี้
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
นั่นคือกระบี่เจ้าอยากฝึกกระบี่รึ
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
เลือกได้ดี
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ขอรับ.เดินต้อยๆไปหยิบ
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
เจ้าลองฟันไปข้างหน้า
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ขอรับ.ฟัน
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
หึ เด็กน้อยเจ้าต้องฝึกอีกเยอะ
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
เดี๋ยวข้ารำกระบี่ให้ดู
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
หึ.เดินไปหยิบกระบี่
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
.เริ่มร่ายรำ
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
.ตวัดเเละหยุด
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ท่านป้าเก่งมาเลยขอรับ
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
เอ้า!เอาสิลองทำดู
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ข...ขอรับ
หลานอัน(ตอนเด็ก)
.เริ่มร่ายรำ
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
อย่าได้ยอมเเพ้ลุกขึ้นซะ
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ขอรับ!.ลุก
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
เริ่มใหม่!
หลานอัน(ตอนเด็ก)
ขอรับ.ลุก
หลานอัน(ตอนเด็ก)
.เริ่มร่ายรำ
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
.เริ่มเห็นเเวว
หลานอัน(นายเอก)
.ตวัดกระบี่+หยุด
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
ดี!ดี!ดียิ่งนัก
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
นับวันเจ้ายิ่งเก่งขึ้นเเล้ว.ตบบ่า
ซีฉาว(ภรรยาเอก)
ข้าไปกินโสมดีกว่า
หลานอัน(นายเอก)
ขอรับ.คารวะ
โม่หลิน(บุตรคนโต)
เป็นเยี่ยงไรบ้าง
หลานอัน(นายเอก)
ท่านป้าบอกว่าข้าเก่งขอรับ
โม่หลิน(บุตรคนโต)
ดีเเล้วจ่ะ
โม่หลิน(บุตรคนโต)
อันอันเราไปกินน้ำเเข็งใสกันมั้ย
หลานอัน(นายเอก)
ขอรับ!.ตื่นเต้น
หลานอัน(นายเอก)
เเล้วโม่เชียวหล่ะขอรับ
โม่หลิน(บุตรคนโต)
รออยู่ที่ร้านน่ะจ่ะ
หลานอัน(นายเอก)
ไปกันเถอะขอรับ.ยิ้ม+เดินเเบบมีความสุข
เพื่อวิธีการเล่นเพิ่มโปรดดาวน์โหลดMangatoon APP!
