ณ​ เรือนไม้หลังใหญ่ที่มีสวนผกาอยู่หน้าบ้านราวกับสวรรค์บนดิน​ กลิ่นผกาหอมอบอวนให้ชวนฝันหวาน​ ชาวบ้านก็ชอบในความหอมของผกาหน้าเรือนไม้เเห่งนี้​ เจ้าของเรือนไม้หลังนี้เป็นสามีภารยาที่มียศฐาบรรดาศักดิ์พอสมควร​ อยู่กินมานานหลายปี​ ไม่เคยมีลูกหลาน มีเพื่อนบ้านที่นิสัยดี​ ภารยาบางวันก็มีเอาข้าวปลาไปให้เพื่อนบ้านชาวบ้านเเละคนยากไร้​ จนมีเเต่ชื่นชมเเละเป็นที่รู้จักในหมู่บ้านเเถวนั้น​ ภารยามีชื่อว่านางกัญญา​ สามีมีชื่อว่า​ ท่านศรีศิรินทร์​ อยู่มาวันหนึ่งขณะที่นางกัญญาเเละสามีได้หลับอยู่นั้นได้มีเทวดามาเข้าฝัน

"เจ้า... นางกัญญา"​ เทวดาในฝันพูด

"ท่านคือผู้ใดกัน"​ นางกัญญาโต้กลับ

"ข้าคือเทวดาที่จะมาบอกเรื่องลูกของเจ้า เจ้าบอกอยากมีมาเเสนนานเหลือเกินวันนี้เป็นวันที่ดีที่ข้าสามารถบอกเจ้าได้" เทวดาพูด

"ท่านโปรดบอกทีข้าอยากรู้เหลือเกิน​ ในใจข้าอยากมีเเต่ข้าหาวันที่เหมาะสมที่สุดไม่เจอเลย" นางกัญญาอ้อนวอน

" ได้ข้าจะทำตามที่เจ้าขอ ลูกของเจ้าเป็นหญิงหน้าตาสวยงดงามราวกับนางฟ้ามาเกิดเป็นคน​ เนื้อกายหอมอบอวนราวกับว่าผกาติดตัวเดินไปไหนจะมีเเต่คนมอง​ ผู้ชายทุกทีทั่งเเผ่นดินจะมาดูรูปโฉมอันงดงามเเละสู่ขอลูกเจ้า​ ข้าเเนะนำว่าเมื่อถึงวันดีผกาจะเบ่งบานสะพรั่งไกล​ ท้องฟ้าเปิดฟ้าครามสวยสดใส​ ข้อควรระวังเจ้าจงจำไว้ให้ดี ลูกเจ้าเป็นผู้มีเสน่ห์เเรง​ เเละรักคนง่าย​ ระวังคนชั่วคนไม่ดีมาสู่ขอเจ้า​ เเม้จะเป็นลูกเจ้าเมืองเจ้าก็ห้ามละเว้นเด็ดขาด​ อาจทำให้ชีวิตตกอับไม่เจริญ​ เเถมจะทำสิ่งอปมงคลใส่ลูกเจ้าได้​" เทวดาพูด

" เพคะข้าจะทำตามท่านเทวดา" นางกัญญาตอบรับ

เเละจากนั้นนางกัญญาก็สะดุ้งตื่นเเละได้รู้ว่าเช้าของวันใหม่เเล้วจึงปลุกสามี

" ตื่นสิเพคะท่านพี่​" นางกัญญาปลุกสามี

" กะไรนั่นหรือน้อง? " ท่านศรีศิรินทร์ถาม

" ข้าฝันเเปลกมากเลยท่านพี่" นางกัญญาพูด

" มันเเปลกงั้นรึ งั้นเจ้าเล่าให้ข้าฟังได้หรือไม่" ท่านศรีสิรินทร์ตอบด้วยความสงสัย

นางกัญญาได้เล่าเรื่องที่ฝันให้ท่านศรีศิรินทร์ฟัง

" เรื่องทั้งหมดก็เป็นเเบบนี้เพคะท่านพี่" นางกัญญาพูด

" ฮ่า​ ฮ่า​ ฮ่า​ ข้าจะรอวันที่ท่านเทวดาได้บอกเอาไว้​ ข้าดีใจเหลือเกินข้าชั่งทนรอไม่ไหว" ท่านศรีศิรินทร์ตอบด้วยความดีใจ

นางกัญญาและท่านศรีสุรินทร์ก็รอแล้วรออีกรอเป็นวัน​ สองวัน​ หนึ่งสัปดาห์​ เป็นเดือนจนนางกัญญาและท่านศรีสุรินทร์รู้สึก ว่าเทวดาตนนั้นที่เข้าฝันนางกัญญาน่าจะโกหกให้ท่านทั้งสองมีความสุขเสียมากกว่าเครียดกับเรื่องการมีลูก นางกัญญาและท่านศรีสุรินทร์ก็หมดความอดทนที่จะรอวันที่ท่านเทวดาได้กล่าวเอาไว้ จากนั้นท่านทั้งสองก็ไม่สนใจกับเรื่องที่เทวดาได้กล่าว​ แต่ใน 2 วันถัดมานางกัญญาได้ตื่นขึ้นมา แต่เธอต้องตกใจ เพราะได้เห็นผกาทั้งสวนของหน้าบ้าน​ กลิ่นของผกาหอมอบอวนดั่งที่เทวดาได้กล่าวไว้จริงๆ แล้วท้องฟ้าก็ยังเปิดโล่งสบายเห็นเป็นท้องฟ้าสีครามที่สดใสเป็นอย่างมาก จนนางกัญญาต้องอุทานออกมาว่า

"นี่มันเป็นวันที่ลักษณะตรงเหมือนกับที่ท่านเทวดาได้บอกเอาไว้เลย ข้าชั่งตกใจ และอึ้งในความมหัศจรรย์ที่ท่านเทวดาได้บอกเอาไว้ล่วงหน้า มันเกินความคาดหมายของฉันเหลือเกิน ข้าต้องไปบอกสามีของข้าเสียแล้ว" นางกัญญาพูด

นางกัญญาได้ปลุกท่านศรีสุรินทร์พี่เป็นสามีของเธอและได้บอกถึงลักษณะของวันนี้ที่ตรงตามที่เทวดาในฝันของนางกัญญาได้กล่าว

" โห นี่มันช่องมหัศจรรย์เสียจริงถ้ายังแปลกใจเลยทำไมท่านเทวดาถึงบอกได้ตรงขนาดนี้ ถ้าคิดว่าข้าจะมีลูกวันนี้อย่างแน่นอน" ท่านศรีสุรินทร์พูด

ส่วนนางกัญญาก็ไม่ได้ปฏิเสธอะไรเพราะนางได้เตรียมพร้อมสำหรับเรื่องนี้มาตั้งนานแล้ว

"ข้าพร้อมมาตั้งนานแล้วข้าจะไม่ปฏิเสธแน่นอน" นางกัญญาพูดด้วยความเเน่นอน

หลังจากวันนั้นนางกัญญาก็ได้เกิดตั้งครรภ์ห้องศรีสุรินทร์รู้สึกดีใจเป็นอย่างมากที่ในที่สุดนางกัญญาก็ได้ตั้งท้องลูกคนแรก

" ท่านศรีสุรินทร์คะลูกเราคนแรก จะเกิดออกมาแล้วนะคะดีใจเป็นอย่างมากเลยค่ะ" นางกัญญาพูดด้วยความดีใจ

" ก็ดีใจเช่นกันน้องหญิง" ท่านศรีสุรินทร์ตอบมาด้วยความดีใจเช่นกัน

ผ่านไป 8-9 เดือน นางกัญญาก็ได้คลอดลูกออกมาแต่นางกัญญาและท่านศรีสุรินทร์ก็ต้องตกใจที่ลูกของตนทั้งสองออกมาไม่ได้ตามที่ท่านเทวดาได้กล่าวนางกัญญาและท่านศรีสุรินทร์ก็ต้องเสียใจ แต่เมื่อเป็นลูกคนแรก ก็ต้องจำใจเลี้ยงให้โตเพื่อมาเลี้ยงดูทั้งสองได้

"!!!!!! ไม่เป็นความจริง ทำไมลูกข้าถึงเป็นแบบนี้ ทำไมไม่เหมือนตามที่ท่านเทวดาบอกเอาไว้เลยละคะ ไม่​ ไม่จริง" นางกัญญาพูดด้วยความตกใจและสิ้นหวัง

"เมื่อลูกคนเเรกของข้าได้เกิดออกมาพวกเราก็ต้องอดทนเลี้ยงไปก่อนนะ" ท่านศรีสุรินทร์ปลอบใจ

นางกัญญา

(นางกัญญาพยักหน้า)​