"คุณพ่อนะคุณพ่อให้งานเยอะชะมัด..นี่ลูกนะเห้อ" หญิงสาววัยทำงานบ่นให้ผู้เป็นพ่อที่เอางานกองโตมาให้เธอทำ "บ่นอะไร..ลูกสาวพ่อ" หญิงสาวทำหน้ามุ่ยใส่ สวัสดีค่ะฉันชื่อเฟียเป็นลูกบุญธรรมของคุณพ่อมาวินและคุณแม่โรส ตั้งแต่จำความได้ฉันก็มีพวกท่านคอยดูแลมาตลอดแต่ทำไมฉันถึงรู้นะหรอว่าฉันเป็นแค่ลูกบุญธรรมไม่ใช่ลูกแท้ๆของพวกท่าน วันนั้นฉันเข้าไปในห้องทำงานของพ่อและไปเจอซองเอกสารสำคัญเข้านั่นก็คือเอกสารรับฉันเป็นลูกบุญธรรมฉันไม่ได้รู้ข้อมูลอะไรเยอะมากไปกว่านั้นเพราะมันมีเสียงคนเดินมาที่ห้องทำงาน "อ้าวเฟียมาหาคุณพ่อหรอลูก" เฟียหันไปทางต้นเสียง "ใช่ค่ะคุณแม่...คุณพ่อละคะ" โรสมองไปยังซองเอกสาร " หนูเข้ามานานหรือยังลูก " เฟียยิ้ม "หนูพึ่งเข้ามาค่ะ...คุณแม่มีอะไรหรือเปล่าคะ" โรสสีหน้าโล่งใจ **ตัดมาปัจจุบัน** "เฟียวันนี้พ่อมีนัด

คุยงานเฟียก็ต้องไปกับพ่อด้วยนะ" เฟียที่ยังทำงานไม่เสร็จก็ยิ่งหน้ามุ่ยไปใหญ่ "แต่งานเฟียยังไม่เสร็จเลยค่ะคุณพ่อ" มาวินเดินเข้าไปใกล้ๆลูกสาวแล้วเอามือลูบหัว "ไม่เป็นไรลูกงานนี้เอาไว้ก่อนไปคุยงานกับพ่อมันสำคัญมากเลยนะ" เฟียไม่พูดอะไรรีบลุกขึ้นสะพายกระเป๋า "ไปค่ะคุณพ่อ...เฟียได้ถือโอกาสนี้พักสายตา" หญิงสาวยิ้มหน้าทะเล้นจนทำให้คนเป็นพ่ออดขำไม่ได้ "จริงๆเลยลูกคนนี้" สองพ่อลูกเดินออกไปเมื่อลงมาด้านล่างก็มีรถมารับทั้งคู่ที่หน้าบริษัท "ไปร้านอาหาร****" มาวินสั่งคนขับรถ "ครับท่าน" ไม่นานนักก็มาถึงจุดหมาย "เชิญครับคุณท่านคุณพายุมารอด้านในแล้วครับ" มาวินลงจากรถและเดินไปไปยังห้องอาหารส่วนตัวทันที "สวัสดีครับคุณพายุ" พายุลุกขึ้นยืนและจับมือทักทายกัน "อ้อนี่ลูกสาวผมครับเฟีย" พายุยื่นมือมาและเฟียก็จับมือเขา "สวัสดีค่ะคุณพายุ" พายุยิ้ม "สวัสดีครับคุณเฟีย" เมื่อทั้งสามนั่งลงพายุและมาวินก็คุยงานกันโดยมีเฟียนั่งฟังและจดข้อมูลทั้งคู่คุยเสร็จมาวินก็หันมาถามลูกสาว "เป็นไงบ้างเฟียพอเข้าใจมั้ยลูก" เฟียยิ้มบางๆให้คนเป็นพ่อ "ก็นิดหน่อยค่ะคุณพ่อแต่เฟียจดหัวข้อสำคัญไว้แล้วนะคะ" มาวินยิ้ม "ดูคุณมาวินจะรักลูกสาวคนนี้มากเลยนะครับ" มาวินหันไปตอบ "ใช่ครับเฟียเป็นเด็กน่ารัก ร่าเริง " เฟียเขิน "คุณพ่อคะพอแล้ว"

พายุที่เอาแต่จ้องเฟีย "คุณพ่อคะเฟียขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อนนะคะ" มาวินพยักหน้าเฟียลูกขึ้นไปเข้าห้องน้ำมาวินและพายุก็คุยงานกันต่อ พายุเป็นเจ้าของบริษัทยักใหญ่ทั้งในประเทศและนอกประเทศรวมทั้งผับดังหลายแห่งส่วนมาวินก็เช่นกันที่ทั้งคู่มาคุยงานกันวันนี้ก็เพื่อมาคุยเรื่องที่เกี่ยวกับอาวุธด้วยไม่นานเฟียเดินเข้ามา "คุฯพ่อจะไปดูงานที่ไหนอีกมั้ยคะ" มาวินหันมาตอบลูกสาว "ก็มีอีกสองที่นะลูก..ทำไมหรอ" เฟียท่าทางรีบๆ "คือเฟียต้องรีบกลับบริษัทด่วนค่ะคุณพ่อ" มาวินเริ่มตระหนก "มีอะไรหรือเปล่าเฟีย" เฟียยิ้ม "ก็เฟียลืมว่าวันนี้ต้องไปดูงานที่ปากช่อง..งั้นเฟียไปก่อนนะคะต้องรีบไปเอาเอกสารก่อนค่ะ" พายุเห็นแบบนี้ก็รีบลุกขึ้นและบอกว่าตนก็มีธุระทั้งสามจึงแยกย้าย "คุณเฟียมีงานที่ปากช่องหรอครับ" เฟียตอบ "ใช่ค่ะ..ขอตัวก่อนนะคะ" มาวินได้มาส่งเฟียที่หน้าบริษัทและรีบไปดูงานต่อ "คุณเฟียคะนี่ค่ะเอกสารและกุญแจรถ" เลขาโมเดลได้มายืนรอเฟียที่หน้าบริษัทอยู่ก่อนแล้วเฟียเมื่อรับเอกสารแล้วก็รีบไปที่รถ "ตายๆลืมได้ไงเนี่ยเฟียเอ้ย" เฟียบ่นตัวเองพรางก็ขับรถออกไปเพราะงานนี้สำคัญมากถ้าเธอทำงานนี้ไม่สำเร็จมาวินเอาเธอตายแน่ "ดีนะที่นัดไว้ตอนทุ่มนึงไม่งั้นคงไม่ทันแน่" ขับมาไม่นานนักเฟียก็มาถึงที่หมายเฟียรีบไปเช็คอินโรงแรมที่พ่อของเธอจองไว้ให้ "จองไว้ในชื่อของคุณมาวินค่ะ" พนักงานโรงแรมเมื่อได้ยินชื่อนี้ก็รีบเอาคีย์การ์ดให้เฟียทันที เฟียรีบเอาของขึ้นไปเก็บและรีบออกไปดูสถานที่คุยงานทันที **ร้านอาหาร###** อยู่ไม่ไกลจากโรงแรมมากนัก "เฟียถ้าทำงานนี้ไม่สำเร็จคงรู้นะว่าจะเจอกับอะไร" เฟียรับสายจากใครบางคนที่ทำเอาเธอกดดันไม่น้อย "เฟียทราบค่ะ" เมื่อถึงเวลาคุยงานเฟียก็ได้มานั่งรออยู่ก่อนแล้วไม่นานนักมีชายร่างสูงท่าทางสุขุมเดินเข้ามา "รอนานมั้ยครับ" เฟียหันไปมองทางต้นเสียงทว่าเสียงนี้ทำไมคุ้นหูเธอเหมือนเคยได้ยินมาจากที่ไหน......

"อ้าวคุณพายุ" เฟียทำหน้าแปลกใจ "คุณเฟียหรอครับ" เฟียยิ้ม "อะไรกันคะเราพึ่งเจอกันตอนกลางวันนี้เองนะคะ" พายุยิ้มบางๆ "แหม่ถ้าผมรู้ว่าเป็นคุณเฟียผมคงไม่ให้คุณขับรถมาถึงนี่หรอก" เฟียยิ้ม "ไม่เป็นไรค่ะยังไงเฟียก็ต้องมาดูงานที่นี่อยู่แล้ว" ทั้งคู่พากันนั่งและสั่งอาหาร "งั้นเรามาเข้าเรื่องงานกันเถอะครับคุณเฟีย" เฟียรีบเอาเอกสารและผังงานมาให้พายุดูและอธิบายถึงโครงสร้างต่างๆรวมทั้งเอาเอกสารสัญญาร่วมงานมาให้พายุดู พายุเมื่ออ่านทุกอย่างถี่ถ้วนแล้วก็ไม่มีปัญหาอะไรตกลงเซ็นสัญญาทันที จบเรื่องงานก็นั่งทานข้าวกันปกติและคุยเรื่องเรื่อยเปื่อย "คุณเฟียว่างมั้ยครับพรุ่งนี้" เฟียทำท่าคิด "อืม...ก็มีงานที่ต้องไปดูนะคะ..ทำไมหรอคะ" พายุจ้องคนตรงหน้า "ผมว่าจะชวนคุณเฟียไปดูงานด้วยนะครับ" เฟียคิดอีกครั้ง "หรอคะ...น่าเสียดายจังเลยค่ะพรุ่งนี้เฟียคงจะยุ่งทั้งวัน" พายุที่เอาแต่จ้องเฟีย "ไม่เป็นไรครับไว้โอกาสหน้านะครับ" ...... "ค่ะคุณพายุ" ทั้งคู่ทานข้าวเสร็จ "เช็คบิลครับ" เฟียรีบพูด "เดี๋ยวเฟียจ่ายเองค่ะ" ........ "ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมเลี้ยงดีกว่าครับ" เฟียก็ไม่ได้ขัดอะไรทั้งคู่ออกมาจากร้านอาหาร "คุณเฟียกลับยังไงครับ" ....... "เฟียเอารถมาค่ะ...เฟียขอตัวก่อนนะคะ" ...... "ครับ" เฟียเดินกลับมาที่รถตัวเองก็รีบหากุญแจแต่.....เธอดันเหลือบไปเห็นกุญแจรถวางอยู่บนเบาะข้างคนขับเพราะตอนที่เธอหยิบเอกสารมาเธอดันลืมว่าวางกุญแจไว้ "เฟียเอ้ย...ทำไมสับเพร่าแบบนี้นะ" เฟียรีบโทรหาช่างแต่.... "มีอะไรให้ช่วยมั้ยครับคุณเฟีย" เฟียหันไปเจอพายุยืนอยู่ด้านหลัง "เอิ่ม..คือเฟียลืมกุญแจไว้ในรถอ่ะค่ะ" เฟียทำท่าเขินๆ "เอางี้มั้ยครับเดี๋ยวผมไปส่งคุณแล้วรถเดี๋ยวผมให้ช่างมาดูให้ครับ" เฟียคิด "ก็ได้ค่ะงั้นรบกวนด้วยนะคะคุณพายุ" พายุพาเฟียเดินไปที่รถของตนที่จอดอยู่ไม่ไกลนักเมื่อทั้งคู่ขึ้นรถ "ฮัลโหลค่ะ" เฟียรับสายใครบางคน "งานนี้แกทำสำเร็จมั้ย" เฟียที่มีสีหน้าไม่ดีเท่าไหร่เมื่อได้ยินน้ำเสียงจากคนในสาย "เรียบร้อยแล้วค่ะ" จบบทสนทนาจากเฟียสายก็ตัดทันที ท่าทางของเฟียมีพายุที่คอยมองตลอด "เป็นอะไรหรือเปล่าครับ" พายุถามขึ้น "เปล่าค่ะ" เฟียตอบโดยที่ไม่ได้หันไปมองคนข้างๆ เฟียบอกชื่อโรงแรมที่จะให้พายุไปส่ง.."บังเอิญจังเลยครับ" เฟียหันมา...."คะ" พายุยิ้ม